Χριστιανέ, νὰ ξέρεις, πώς ὅσο κι ἂν ἀγαπᾶς ἐσύ τὸν Θεό, ἡ ἀγάπη ἡ δική Του εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν δική σου. Ὅπως τὰ χέρια τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἁπλώθηκαν στὸ σταυρό, ἔτσι θὰ εἶναι ἀνοιχτὴ κι ἡ καρδιά Του σὲ ὅλους στὴν οὐράνια βασιλεία Του. Ἐκεῖνος, τοῦ Ὁποίου ἡ ἀγάπη εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν δική σου, θὰ σ’ ἀγαπᾶ πάντα, αἰώνια. Σ’ ἀγαποῦσε καὶ τότε πού ἤσουν ἁμαρτωλός ἐχθρός Του. Εἶναι δυνατὸν, νὰ μὴν σὲ ἀγαπᾶ ἄπειρα ὅταν θὰ ‘χεις γίνει γιός Του, τέλειος σὲ ἁγιότητα;
Λίγο προτοῦ καταστραφεῖ τελείως ἡ Ἱερουσαλὴμ ἔχυσε δάκρυα γι’ αὐτήν. Πόσο θὰ εὐφραίνεται τώρα μὲ τὴν δόξα τῆς Νέας Ἱερουσαλήμ!
Χριστιανέ, προσπάθησε νὰ κατανοήσεις τὴν μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια: Θὰ βρίσκεσαι πάντα στὴν ἀγκαλιὰ μιᾶς Ἀγάπης, πού δὲν ἔχει οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος.
Εἶναι ἡ Ἴδια αὐτὴ Ἀγάπη πού ἔφερε τὸν Υἱό τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴν γῆ, τὸν ὁδήγησε ἀπὸ τὴν γῆ στὸν σταυρό, ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν τάφο κι ἀπὸ τὸν τάφο στὴν δόξα.
Εἶναι ἡ Ἀγάπη πού τὸν ἔκανε νὰ ὑπομείνει ταπεινώσεις, πεῖνα, πειρασμούς, περιφρόνηση, κολαφισμούς, μάστιγες, ἐμπτυσμούς, παθήματα καὶ σταυρό.
Ἡ Ἀγάπη πού νήστεψε, προσευχήθηκε, δίδαξε, θεράπευσε, ἔκλαψε, ἔχυσε τὸ αἷμα Της καὶ πέθανε.
Ἡ Ἀγάπη αὐτὴ θὰ σὲ ἀκολουθεῖ πάντα, θὰ εἶναι διαρκῶς μαζί σου!
Νὰ θυμᾶσαι, χριστιανέ, πώς ὅταν ἡ πίστη σου εἶναι δυνατὴ κι ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεό, οὔτε ἡ ἁμαρτία οὔτε ἡ γῆ οὔτε κι ἡ κόλαση θὰ σταθοῦν ἱκανὲς νὰ σὲ ἀποσπάσουν ἀπὸ Ἐκεῖνον. Ὁ Χριστὸς θὰ εἶναι ἑνωμένος μαζί σου πιὸ στενὰ κι ἀπὸ τὸν ἀδελφό σου. Ἐκεῖνος πού δὲν ἐπιδέχεται φθορὰ ἤ ἀλλοίωση εἶναι πιὸ πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ἐχθρούς σου. «Οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τίς κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ. η’ 38-39).
Ἡ χαρά σου δὲν θά ἀνήκει ἀποκλειστικὰ σὲ σένα. Θὰ ἁπλωθεῖ παντοῦ, ὅπως ἁπλώνεται κι ἡ ἀγάπη. Ὁ οὐρανὸς εὐφραίνεται μὲ τὴν ἀλλοίωσή σου. Πόσο μᾶλλον θὰ εὐφραίνεται, ὅταν θὰ δοξαστεῖς! Ἄγγελοι θὰ σὲ ὑποδεχτοῦν καὶ θὰ χαίρονται μὲ τὴν παρουσία σου ἐκεῖ.
Ἡ μακαριότητά μας εἶναι τὸ τέλος κι ὁ ἀποκλειστικὸς σκοπὸς τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ, τῶν παθῶν Του καί τοῦ θανάτου Του. Ἐκεῖνος δοξάζεται «ἐν τοῖς ἁγίοις Του». Θὰ τὸν ἀγαποῦν ὅλοι οἱ πιστοὶ κι Ἐκεῖνος θὰ χαίρεται μὲ τοὺς καρποὺς τῆς διακονίας Του στὸ ἀνθρώπινο γένος.
Ὅσο χρόνο ἀναμένεις αὐτὴν τὴν ὑπέροχη κατάσταση τοῦ μέλλοντος, πρόσεχε ἀπὸ κάθε ἄποψη. Νὰ ‘σαι πάντα σὲ ἐγρήγορση, νὰ ἐμπιστεύεσαι τὴν Θεία Πρόνοια καὶ νὰ προετοιμάζεις τὸν ἑαυτό σου σ’ αὐτὴν τὴν ζωὴ γιὰ τήν μέλλουσα εὐφροσύνη σου.
