Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Μὲ ἀφορμὴ τὸν ἐπερχόμενο κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα γινόμαστε γιὰ μία ἀκόμα φορὰ μάρτυρες πολλῶν νέων καὶ παλαιῶν «ὁμολογητῶν» ποὺ ἐμφανίζονται ξαφνικά νὰ ἀνακαλύπτουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ νὰ μιλοῦν καὶ πάλι γιὰ πρῶτο βῆμα, γιὰ ψευδοποιμένες, γιὰ ἀντίσταση κλπ. Ὅλα αὐτὰ τὰ λένε ὡσὰν νὰ ἐμφανίστηκε τώρα ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ νὰ μὴν ὑπῆρχε ἐδῶ καὶ 100 χρόνια, ὡσὰν νὰ μὴν ἔχει γίνει ἡ ψευτοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, ὡσὰν νὰ μὴν ἔχουν ὑπογραφεῖ τόσες συμφωνίες ποὺ καταργοῦν τὰ ὀρθόδοξα δόγματα .
Ὡς ἐκ τούτου ἀναγκαζόμαστε κι ἐμεῖς –λόγῳ τῆς κρισιμότητας τοῦ θέματος– νὰ (ξανά)θέσουμε κάποια ἐρωτήματα, ποὺ μέχρι στιγμῆς ἔχουν μείνει ἀπὸ τοὺς παραπάνω ὀμολογητὲς ἀναπάντητα :
Ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τοῦ πιστοῦ πρὸς τὸν ἑκάστοτε ψευδοποιμένα/ψευδεπίσκοπο; Ἀρκεῖ ἡ καταγγελία τῶν ἐνεργειῶν του καὶ μετὰ ἡ συνέχιση τῶν σχέσεων σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα ;
Οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ποὺ ἀτιμάζουν καὶ ποδοπατοῦν τὶς Ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων ἀξίζουν κοινωνίας καὶ τιμῆς; Ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντί τους πρέπει νὰ εἶναι συμπεριφορὰ ὡς πρὸς ποιμένες; Ποιές διδαχές, συμβουλές, προτροπὲς ἢ Ἐντολὲς μᾶς δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες γιὰ τὴ στάση μας ἀπέναντι στοὺς ψευδεπισκόπους; Ὅταν ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου, ὅπως καὶ ἄλλοι, ὁμιλεῖ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ ψευδοποιμένες, τί καὶ ποιούς ἐννοεῖ;
Γιὰ νὰ ἐξακριβώσουμε, ὅτι κάποιος εἶναι ψευδοποιμένας καὶ νὰ ἀντιδράσουμε ἀναλόγως –ὥστε νὰ μὴ διακινδυνεύσουμε τὴν σωτηρία μας γενόμενοι θύματά του–, τί περισσότερο πρέπει νὰ ἔχει κάνει, σὲ ποιές περισσότερες παραβάσεις Ἱερῶν Κανόνων καὶ παραλείψεις καὶ καινοτομίες πρέπει νὰ ἔχει προβεῖ;
Σὲ πόσες χιλιάδες περισσότερες συμπροσευχὲς πρέπει νὰ ἔχουν παραστεῖ (ὅλοι αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερωμένοι) καὶ πόσες ἄλλες αἱρέσεις πρέπει νὰ ἔχουν διατυπώσει, πρέπει νὰ ἔχουν πεισμόνως διδάξει καὶ διὰ τῆς ἐξουσίας τους ἐπιβάλει; Πόσο πιὸ ἄπιστο πρέπει νὰ μᾶς ἔχουν παρουσιάσει τὸν ἑαυτό τους, ἐμπράκτως; Πόσα περισσότερα «Ἅγια» Κοράνια πρέπει νὰ ἔχουν ἐπιδώσει, πόσες τελετουργίες με Σαμάνους καὶ μάγους, πόσους ἀκόμα ἑσπερινοὺς καὶ ἀρτοκλασίες μὲ αἱρετικοὺς κάθε λογῆς πρέπει νὰ ἔχουν ἐπιτελέσει ὅλα αὐτὰ τὰ πρωτοκλασάτα στελέχη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπ΄ ὅσα ἔχουν κάνει μέχρι τώρα οἱ Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Μητροπολίτες π.χ. Γερμανίας, Γαλλίας, Ἰταλίας, Μ. Βρετανίας, Ἀλβανίας, Ἀμερικῆς, Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Θεσσαλονίκης, Ν. Ἰωνίας, Ἀλεξανδρουπόλεως, Κρήτης, Κύπρου καὶ οἱ Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Κων/πόλεως, Ρωσίας, Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ρουμανίας καὶ τόσοι ἄλλοι ρασοφόροι;
Λοιπόν, σεβαστοὶ κύριοι ἀντι-οικουμενιστές, ἀφοῦ διαπιστώνετε –καὶ πολὺ ὀρθῶς– ὅτι οἱ π.χ ὑπὸ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ἐπίσκοποι στὴν Εὐρώπη ἔχουν παραβιάσει ὅλα τὰ ὅρια ποὺ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἀφοῦ διαπιστώνετε –καὶ πολὺ ὀρθῶς– ὅτι σχεδὸν κάθε ἐλπίδα μεταστροφῆς στὴν Ὀρθοδοξία τῶν πεπλανημένων τῆς Εὐρώπης ἔχει χαθεῖ, ἀφοῦ τὸ Φανάρι ἔχει καταργήσει τὴν Εντολή τοῦ Χριστοῦ γιὰ Εὐαγγελισμὸ πρὸς πάντα τὰ ἔθνη· ἀφοῦ ὁμολογεῖτε, ὅτι οἱ Μητροπολίτες καὶ οἱ Πατριάρχες τους, ἔχουν παραβιάσει ὅλα τὰ διατεταγμένα. Ἔχουν καταλύσει –κατὰ τὴν μαρτυρία σας– τὰ πάντα καὶ ἄρα, ἀποτελοῦν τὸν ὁρισμὸ τοῦ «ψευδεπισκόπου» καὶ τοῦ «ψευδοδιδασκάλου», γιατί ἀναμένετε μὲ «διάκριση» τὸν κατάλληλο καιρὸ ἐφαρμογῆς τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτά; Πόσες ἄλλες «ἐλπίδες» πρέπει νὰ χαθοῦν, γιὰ νὰ ξυπνήσουμε καὶ νὰ ἐφαρμόσουμε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας; Τί ἄλλο περιμένουμε «νὰ χαθεῖ» γιὰ νὰ ξυπνήσουμε; Ποιά ἄλλη «ἀποστασία ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τῶν πνευματικῶν ἡγετῶν» θὰ πρέπει νὰ περιμένουμε γιὰ νὰ δράσουμε σύμφωνα μὲ τὴν Παράδοσή μας; Μήπως πρέπει νὰ δημιουργήσουμε ἄλλη «Παράδοση»; Καὶ τότε, σὲ τί θὰ διαφέρουμε ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές;
Πῶς πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε πρὸς ὅσους προσπαθοῦν νὰ ἀγωνίζονται ἀνάλογα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κατὰ τῶν ἡγετῶν τοῦ παναιρετικοῦ οἰκουμενισμοῦ (παρὰ τὰ λάθη τους); Πρέπει νὰ τοὺς ἀπομονώνουμε, νὰ τοὺς καταδικάζουμε θεωρώντας τους ἐκτὸς Ἐκκλησίας και ζηλωτὲς «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν»;
Καὶ κατόπιν κάνετε τὴν αὐτοκριτική σας: ἐσεῖς, ποιούς τιμᾶτε καὶ ἔχετε κοινωνικοὺς (ἐπικαλούμενοι τὴν ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομίαν, τὴν σύνεση καὶ τὴ διάκριση) καὶ ποιούς ἀκοινώνητους; Καί, τέλος· ποιά εἶναι ἡ θέση σας γιὰ τὴν ἑνότητα ὡς πρὸς τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας; Εἶναι κάτι δευτερεῦον ἢ πρωτεῦον γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας;
