Οι Αγιορείτες της εποχής του Παλαμά και οι σημερινοί διάδοχοί τους. Μία τραγική και θλιβερή για την Εκκλησία διαπίστωση!
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπ. Ναυπάκτου, Ἱεροθέου Βλάχου (ὁ ὁποῖος ἀπεδείχθη σὲ μέγα δίγλωσσο Ἰανὸ τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἀσθενέστατη μνήμη) «Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὡς ἁγιορείτης» (σελ. 306-309) παραθέτουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο γίνεται φανερό ὅτι, πρὶν κάποια Σύνοδος καταδικάσει τοὺς ἀντι-ἡσυχαστὲς καὶ τὸν Βαρλαάμ, οἱ Ἁγιορεῖτες ἀποφάσισαντὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ αὐτούς!
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐπιβεβαιώνει διαρκῶς λόγοις καὶ ἔργοις τὶς Οἰκουμενιστικὲς του διδασκαλίες καὶ τὴν ἔμπρακτη ἐμμονὴ γιὰ τὴν ὑλοποίησή τους. Τοῦτο γίνεται ἐπίσημα κι ἐνώπιον μὲ τὴ συγκατάθεση τῆς πλειοψηφείας τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ δὲν διεχώρησαν τὴν θέση τους καὶ δὲν ὁμολόγησαν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. οὐσιαστικὰ ἀποδέχτηκαντὶς κακόδοξες θέσεις του κ. Βαρθολομαίου.
Ὡς ἐκ τούτου προκύπτει ἡ τραγικὴ καὶ θλιβερὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία διαπίστωση γιὰ τοὺς σημερινοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες, ἀλλὰ καὶ τοὺς θεωρούμενους ὡς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες:
Οἱ Ἁγιορεῖτες τῆς ἐποχῆς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πρὶν κάποια Σύνοδος καταδικάσει τοὺς ἀντι-ἡσυχαστές, δήλωσαν τὴν διακοπὴ τῆς κοινωνίας μὲ ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους. Οἱ σύγχρονοι Ἁγιορεῖτες ὅμως πράττουν τὸ ἀντίθετο! Γιατὶ συνεχίζουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ ὅλους ὅσους τὸν ἀκολουθοῦν καὶ τὸν στηρίζουν, ὁ ὁποῖος ξεπέρασε τὸν Βαρλαάμ καὶ τοὺς ἀντι-ἡσυχαστὲς καὶ δὲν πρεσβεύει μόνο κάποιες ἀόριστες οἰκουμενιστικὲς ἰδέες, ἀλλὰ καταλύει ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀποδεχόμενος Συνοδικὰ πλέον (ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ ἢ τὴν συμφωνία τῶν περισσοτέρων Ἐπισκόπων) τὴν ὕπαρξη πολλῶν Ἐκκλησιῶν καὶ πολλῶν βαπτισμάτων;
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι τὸ Δόγμα περὶ Μιᾶς Ἐκκλησίας καὶ ἑνὸς Βαπτίσματος διατυπώθηκε ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ἐπεκυρώθηκε καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, ἐφ’ ὅσον στηρίζεται στὸν λόγον τοῦ Κυρίου περὶ Μίας Ἐκκλησίας! Τώρα καταλύθηκε μὲ τὴν ψευστοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου!
Γράφει ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος:
Ὁ «Ἁγιορειτικὸς Τόμος» ἐγράφη τὸ 1340 (βρισκόμαστε ἀκόμα στὴν ἀρχὴ τῆς ἡσυχαστικῆς ἔριδος, σελ. 309) καὶ ἀπετέλεσε σημαντικὸ στοιχεῖο στὴν Σύνοδο τοῦ 1341, ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐνῶ συντάκτης τοῦ κειμένου εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅμως ὑπεγράφη ἀπὸ τοὺς ἐγκρίτους Πατέρες… καὶ ἐπεκυρώθη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ καὶ Ἁγίου Ὄρους Ἰάκωβο…, ὁ ὁποῖος προσέφερε τὴν μαρτυρία ὅτι μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ συμφωνεῖ ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος…
Θὰ ἤθελα νὰ παραθέσω αὐτὴν τὴν μαρτυρία, ποὺ εἶναι ἀρκετὰ χαρακτηριστικὴκαὶ διαφωτιστική.
«Ὁ ταπεινὸς ἐπίσκοπος Ἱερισσοῦ καὶ Ἁγίου Ὄρους Ἰάκωβος, ταῖς ἁγιορειτικαῖς καὶ πατερικαῖς ἐντεθραμμένος παραδόσεσι καὶ μαρτυρῶν ὅτι διὰ τῶν ἐνταῦθα ὑπογραψάντων λογάδων ἅπαν τὸ Ἅγιον Ὄρος συμφωνοῦντες ὑπέγραψαν, καὶ αὐτὸς συμφωνῶν καὶ ἐπισφραγίζων ὑπέγραψα, καὶ τοῦτο μετὰ πάντων προσγράφων, ὅτι τὸν μὴ συμφωνοῦντα τοῖς ἁγίοις καθὼς καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ μικρῷ πρὸ ἡμῶν πατέρες ἡμῶν, ἡμεῖς τὴν τοῦ αὐτοῦ κοινωνίαν οὐ παραδεξόμεθα».
