Ο κεκοιμημένος πια αρχιεπ. Αλβανίας Αναστάσιος βρίσκεται στα χέρια του πανάγαθου και δίκαιου Θεού. Όμως...

Απόσπασμα από το ιστολόγιο "Ο παιδαγωγός" (όπου μπορείτε να διαβάσετε όλο το αποκαλυπτικό άρθρο):
Διαβάζουμε ένα σωρό επαίνους για τον Αλβανίας Αναστάσιο.
Κανείς δεν αμφισβητεί το έργο του.
Εξέπεμπε πραότητα και αγάπη.
Πράγματι έφτιαξε μια εκκλησία σχεδόν από το μηδέν (με γκρεμισμένες εκκλησιές και μοναστήρια σε όλη τη Β.Ήπειρο μετά το σκληρό αθεϊστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα).

Για όσους ξέρουμε κάτι παραπάνω όμως, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ότι

1. Ήταν από τα στελέχη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ) (Η «Εκκλησία της Ελλάδος» δυστυχώς συμμετείχε και μάλιστα ως ιδρυτικό μέλος στην ίδρυση του «ΠΣΕ». Η συμμετοχή της δηλώνει την αναγνώριση των αιρετικών ως εκκλησίες).


2. Συμμετείχε σε πλήθος συμπροσευχών με αιρετικούς:

Ξέρουμε ότι αρκετοί που θα τύχει να το διαβάσουν αυτό, θα πουν «και τι πειράζει;».
Όμως σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδοξίας, επίσκοπος ή ιερέας που συμμετέχει σε κοινή προσευχή με αιρετικό, είναι προς κρίση για καθαίρεση.
Δεν έχει καθαιρεθεί, παραμένει ο επίσκοπος μας, αλλά είναι υπόδικος. Και ευλαβείς ιερείς έχουν το δικαίωμα να διακόψουν την μνημόνευσή, την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, μέχρι να μετανοήσει ή μέχρι να καθαιρεθεί.

Είναι βαρύτατο σφάλμα άσχετα αν φρόντισαν κάποιοι να μην το γνωρίζουμε.
Οι ίδιοι το γνωρίζουν, κι όμως συμμετέχουν -δεκαετίες τώρα- σε τέτοιες κοινές συμπροσευχές.


3. Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, το 2016 συμμετείχε (μαζί με τους 6 επισκόπους του) και προσυπέγραψε τις αποφάσεις της (ψευδο)Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης, η οποία αναγνώριζε έγκυρα μυστήρια (βαπτίσματος άρα και ιεροσύνης) σε αιρετικούς (παπικούς, προτεστάντες κλπ).
Συνοδική αποδοχή αιρετικής διδασκαλίας!...

Αφού αποκαλύψαμε την αλήθεια για το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ορθοδοξία σήμερα, που είναι ο Οικουμενισμός, η «άλωσή» της, όπως τότε, λίγο πριν την Άλωση της Πόλης,
αφού παραθέσουμε και τα καυτά ερωτήματα προς τον Αλβανίας Αναστάσιο από το αντιαιρετικό Γραφείο της Ιεράς Μητρόπολης Πειραιώς (ολόκληρο το κείμενο εδώ) :

«(...) ποιούς αντιαιρετικούς αγώνες έκαμε μέχρι σήμερα εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού;
Ποια ήταν η μέχρι σήμερα ποιμαντική του φροντίδα και μέριμνα για να προφυλάξει το ποίμνιό του από το δηλητήριο αυτής της φοβερής αιρέσεως;
Με ποιους λόγους, με ποιες Εγκυκλίους προς το ποίμνιο, με ποιες ημερίδες, με ποια συνέδρια και με ποιες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές αγωνίστηκε να καταπολεμήσει την φοβερότερη αίρεση όλων των αιώνων, που προχωρεί ακάθεκτη, καλπάζοντας εδώ και ένα αιώνα;
Τέλος ποία γνώμη έχει για τις ετεροδόξες ομολογίες, Παπισμό, Προτεσταντισμό, Μονοφυσιτισμό; Πιστεύει ότι είναι αληθείς Εκκλησίες με αποστολική διαδοχή και έγκυρα μυστήρια; Αν όχι, τότε γιατί δεν διεκήρυξε την μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη Σύνοδο της Κρήτης, όπου ως γνωστόν εδόθη πλήρης εκκλησιαστικότητα στους ετεροδόξους; Πολύ θα θέλαμε, Μακαριώτατε, να μας δώσετε μια απάντηση στα παρά πάνω καυτά ερωτήματα

ας προσευχηθούμε για την ψυχή του κεκοιμημένου.
Ας ελπίσουμε ο Κύριος του ελέους,
να αναγνωρίσει το θετικό του έργο και το πλήθος των ανθρώπων που έκανε να γνωρίσουν τον Χριστό τόσο στην Αφρική, όσο και στην Β.Ήπειρο και στην Αλβανία και στην ελεύθερη Ελλάδα
και να τον συγχωρήσει για τα -από ορθόδοξης ομολογίας- βαριά του λάθη.