Κυριακή αγίων 318 Πατέρων Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

"Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος έκανε μεγάλο έργο, αποδυναμώνοντας όλες τις αιρέσεις". Η σημερινή σύνοδος της κάθε Εκκλησίας τί κάνει; Αποδυναμώνει τους Ορθόδοξους και δυναμώνει τις αιρέσεις.

                           

Την Κυριακή πριν από τη μεγάλη ημέρα της Πεντη­κοστής, η Αγία Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των αγίων Πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.

Πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι η Οικουμενική Σύνο­δος και ποια σημασία είχε η πρώτη Οικουμενική Σύνο­δος.

Οι άγιοι απόστολοι είπαν στους επισκόπους να διε­ξαγάγουν Εκκλησιαστική Σύνοδο, δηλαδή συνέδριο επισκόπων, οι οποίοι από κοινού έπρεπε να αποφασί­σουν για τις υποθέσεις της Εκκλησίας. Ορίστηκε να συγκαλούνται συχνά τέτοιες Σύνοδοι, δύο φορές το χρόνο. Έτσι γινόταν, και τέτοιες τοπικές Σύνοδοι συγκαλούνταν για τη λύση των όχι πολύ σημαντικών ζητη­μάτων.

Όμως η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε λόγω της τεράστιας σπουδαιότητας ενός προβλήματος, που όμοιό του δεν είχε συμβεί στην ιστορία της Εκκλησίας. Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος ήταν ένα μεγάλο γεγονός στην ιστορία της Εκκλησίας, γιατί συγκλήθηκε για την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου, για την οποία ο μακάριος Ιερώνυμος είπε το εξής: «Ο Άρειος ήταν μία σπίθα, όμως κατέκαψε σχεδόν όλη την οικουμένη». Βλέπετε τι ήταν αυτό!

Και ο άγιος πατέρας Δημήτριος του Ροστώφ μιλάει με τα εξής λόγια: «Ω καταραμένη σπίθα, μέρος της αι­ώνιας φωτιάς! Ω απαισιότατη σπίθα που έκαψες αμέ­τρητους ναούς του Αγίου Πνεύματος! Ω, δυσώδης και ζοφερή σπίθα που έπεσες από τη φωτιά της γεέννης! Οι άγιοι Πατέρες μόλις μπόρεσαν την έσβησαν με την καθαρή πηγή του λόγου του Θεού, όπως με το νερό της ζωής, με το οποίο είθε να γεμίσετε όλοι εσείς τα δοχεία των καρδιών σας!».

Βλέπετε πόσο φοβερό γεγονός ήταν αυτό στην ιστορία της Εκκλησίας.

Ποια ήταν η ουσία του γεγονότος;

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου- Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ [:Ιω. 17,1-13]

                                                    

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

     «Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε (:αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου και έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)» [Ιω. 17,1].

    «Ὅς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ (:Εκείνος που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, Εκείνος που θα αγωνιστεί να τηρήσει όλες τις εντολές και να διδάξει την τήρησή τους στους ανθρώπους)», λέγει ο Κύριος, «οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν (:αυτός θα ανακηρυχτεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών)» [Ματθ. 5,17]. Και πολύ ορθά· διότι το να εκφράζει κανείς φιλόσοφες σκέψεις με τα λόγια είναι εύκολο, ενώ το να παρουσιάζει με έργα αυτά που λέγει, είναι γνώρισμα ανθρώπου γενναίου και μεγάλου.

     Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, όταν ομιλεί περί ανεξικακίας, φέρει ως πρότυπο ενώπιον όλων τον εαυτό Του, προτρέποντας τους ακροατές να λαμβάνουν από Αυτόν παράδειγμα. Για τον λόγο αυτό και μετά τη συμβουλή αυτή καταφεύγει σε προσευχή, διδάσκοντάς μας κατά τις δοκιμασίες αφού τα αφήσουμε όλα κατά μέρος, να καταφεύγουμε στον Θεό. Διότι αφού είπε: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε (:στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη)» και αναστάτωσε τις ψυχές τους με την ανησυχία, πάλι δια της προσευχής αναπτερώνει το φρόνημά τους· διότι μέχρι τότε έστρεφαν την προσοχή τους οι Μαθητές προς Αυτόν, σαν να ήταν ένας άνθρωπος.

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου- Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                             

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ [:Πράξ. 20, 16-17 και 20, 28-38]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

     «Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα(:πλεύσαμε κατευθείαν στη Μίλητο, διότι ο Παύλος αποφάσισε να παρακάμψει με το πλοίο την Έφεσο και να μην αποβιβαστεί σε αυτήν, για να μην του συμβεί να αργοπορήσει στην Ασία· διότι βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, εάν του ήταν δυνατό, την ημέρα της Πεντηκοστής)»[Πράξ.20,17]. Ώστε και  γι' αυτό δεν ήταν δυνατό να μένει. Πρόσεχε αυτόν που κινείται και από ανθρώπινα κίνητρα και επιθυμεί και βιάζεται και πολλές φορές δεν το κατορθώνει.  Γι' αυτό γίνονται αυτά, για να μη νομίσουμε ότι ήταν πάνω από την ανθρώπινη φύση· διότι οι άγιοι και μεγάλοι εκείνοι άντρες είχαν μεν την ίδια φύση με εμάς, όχι όμως και την ίδια προαίρεση,  γι' αυτό και απολάμβαναν σε μεγάλο βαθμό τη χάρη του Θεού.

    Πρόσεχε λοιπόν πόσα και από μόνοι τους ρυθμίζουν. Γι’ αυτό και έλεγε: «Mηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν(:και τώρα σας απευθύνουμε αυτά τα παρακλητικά λόγια, χωρίς να δίνουμε αφορμή σκανδάλου σε τίποτε)»[Β’ Κορ. 6,3]  και πάλι·  «ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία (:για να μην κατηγορηθεί στο ελάχιστο η διακονία του κηρύγματος)»[Β’ Κορ. 6,3]. Να και τρόπος ζωής άμεμπτος και μεγάλη συγκατάβαση. Αυτό ονομάζεται οικονομία, το να βρίσκεται κανείς στο ακρότατο σημείο και ύψος της αρετής και να κατεβαίνει στο τελευταίο σημείο της ταπεινοφροσύνης.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Οι ετεροδιδασκαλούντες (Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου)

 σσ. Ποιοί είναι σήμερα οι ετεροδιδασκαλούντες; Δεν είναι οι Οικουμενιστές; Ποιοί λαλούν διεστραμμένα και ου φείδονται του Ποιμνίου; Δεν είναι οι Οικουμενιστές; Ποιά πρέπει να είναι η αντίδρασή μας εναντίον αυτών των βλασφήμων; Δὲν είναι η απομάκρυνση από αὐτούς; Αν δεν πράττουμε τα πρέποντα, γιατί δημοσιεύουμε τα λογια των φωτισμένων γερόντων και Αγίων, αφού δεν τα πράττουμε; Σε πόση υποκρισία έχουμε πια πέσει;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 

« ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΝΤΕΣ»


                                                

[:Πράξεις 20, 16-18 και 28-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 11-6-1989]  (Β217)                                     

   Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την περιοδεία του στην Ελλάδα κατευθυνόμενος προς Ιερουσαλήμ. Το ταξίδι του ήτο δια θαλάσσης. Σε κάποια λιμάνια σταθμεύει, για να δει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πώς πηγαίνουν οι Εκκλησίες που είχε ιδρύσει. Εστάθμευσε και εις την Μίλητον. Δεν πήγε εις την Έφεσον, διότι δεν έμενε χρόνος, αλλά μετεκάλεσε, δηλαδή εκάλεσε από την Έφεσον τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, για να τους δει για λίγο, ακριβώς για να μη χρονοτριβήσει, επειδή εβιάζετο να πάγει εις τα Ιεροσόλυμα και να προλάβει την εορτήν της Πεντηκοστής. Η συνάντησίς του αυτή με τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου, έμεινε ιστορική. Και είναι μία από τις ένδοξες σελίδες της Καινής Διαθήκης από πλευράς ποιμαντικής, αλλά και διότι εκεί εις ό,τι διημείφθη και είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, εκεί και ξεδιπλώθηκε η απέραντη ψυχή του Παύλου, σε ένα ανείπωτο ουράνιο μεγαλείο.

      Είναι μία αθάνατη όντως ποιμαντική σελίδα αυτή της Καινής Διαθήκης. Μια σελίδα γραμμένη όντως από το Πνεύμα το Άγιον. Θα μείνουμε σε ό,τι ειπώθηκε, μόνο σε ένα βαρυσήμαντο σημείον, το οποίον αποτελεί και ένα κεντρικόν μέρος, κεντρικό σημείο της όλης του αυτής ομιλίας. Αναφέρεται στο θέμα ότι μετά την αναχώρησή του θα εισορμούσαν «λύκοι βαρεῖς», δηλαδή αιρετικοί εις το ποίμνιον της Εκκλησίας της Εφέσου και θα το κατεσπάρασσαν. «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο (:Διότι γνωρίζω τούτο, λέγει), ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς (:Μετά την εδώ άφιξίν μου κι όταν θα αναχωρήσω, θα εισέλθουν λύκοι βαρείς)εἰς ὑμᾶς (:στην Εκκλησία της Εφέσου), μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου (:δεν θα λυπώνται καν το ποίμνιο, όταν θα το κατασπαράσσουν) καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν (:Αλλά και κάποιοι από σας που με ακούτε τώρα, θα σηκωθούν και θα αρχίσουν να ομιλούν πράγματα ανορθόδοξα, διεστραμμένα, με σκοπό να αποσπούν τους μαθητάς και να τους κάνουν οπαδούς των). Διὸ γρηγορεῖτε (:Γι'αυτό μένετε ξύπνιοι, μένετε άγρυπνοι και προσέχετε και τον εαυτόν σας και το ποίμνιο που σας ενεπιστεύθη ο Κύριος)».  

TΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Αυτό είναι της Ευσεβείας το μυστήριο, για το οποίο εμείς σήμερα μιλάμε αλλά δεν το κατανοούμε, βλέποντάς το σε ανθρώπους που όχι μόνο κακουχίες από διωγμούς δεν φέρουν, αλλά ούτε καν γρατζουνιά!

«Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. 6, 17)

20 Μαΐου 325 η Α' Οικουμενική Σύνοδος.

O αριθμός των αγίων Πατέρων της Νίκαιας 318 αποδίδεται στην ελληνική αρίθμηση ως ΤΙΗ. Το μεν Τ εικονίζει το σημείο του Σταυρού , τα δε γράμματα ΙΗ το υπέρ παν ευλογημένο όνομα του Ιησού. Το Συναξάρι τους λέει ότι όταν συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί έφεραν στα σώματα τους τα στίγματα των παθών και των βασάνων τα οποία έλαβαν στους διωγμούς. Άλλοι στα χέρια, άλλοι στα πρόσωπα,άλλοι στο σώμα,άλλοι είχαν εγκαύματα , πληγές, ακρωτηριασμούς ,άλλων η κακουχία ήταν ζωγραφισμένη στην παρουσία τους και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ασπάζονταν με ευλάβεια τα τεκμήρια της αγιότητας τους σαν τα πολυτιμότερα κοσμήματα. Οι άγιοι Πατέρες δεν ήταν μόνο ιεράρχες και θεολόγοι ακριβεστατοι ,αλλά και πράγματι μάρτυρες για τον Χριστό και ήταν θεοφοροι όχι μόνο στο πνεύμα, αλλά και μιμητές του ίδιου του Χριστού στα πάθη και τους βασανους. Η αξιοπιστία του λόγου τους ήταν ασφαλής και μόνο από την παθοφόρα όψη τους και οχι από την ξερή ομολογία των χειλέων τους.

Πηγή

Ρέικι: θεραπεία ή αποκρυφισμός;

                             

Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια

1. Η έννοια της θεραπείας

Έχετε σκεφτεί ποτέ πόση αλλοίωση υφίστανται οι γλωσσικοί όροι σήμερα; Πόσο έχουν απομακρυνθεί οι λέξεις από το περιεχόμενό τους; Πώς κατέληξε η λέξη θεραπεία να σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από έγκυρη, επιστημονική, ιατρική πράξη; Κάθε αμφιλεγόμενη πρακτική, κάθε παράλογη κι επικίνδυνη μέθοδος αποκαλείται σήμερα «θεραπεία». Οι μελετητές της Νέας Εποχής βέβαια έχουν από καιρό επισημάνει ότι η «θεραπεία» βρίσκεται στο κέντρο της Νέας Εποχής, της οποίας βασικό δόγμα είναι «μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη μας». Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «θεραπευτές», «φωτισμένοι», «ευλογημένες υπάρξεις», «εργάτες του φωτός». «Είμαι ένα με το φως. Είμαι γεμάτος με φως. Είμαι φωτισμένος από το φως. Είμαι το φως του κόσμου» [1]. Άνθρωποι που βιώνουν υποκειμενικές, παραπλανητικές εμπειρίες πραγματοποιούν πάμπολλες ψευδοθεραπείες, διακηρύσσοντας υπεροπτικά ότι συνεργάζονται «με το Θεό, τη θεότητα, τους Αγγέλους, την Ανώτερη Δύναμη, το Σύμπαν, την Ενέργεια κτλ για το καλό όλης της ανθρωπότητας». Άνθρωποι που κινούνται ταχύτατα μέσα από συγκεκριμένα, οργανωμένα δίκτυα για να προσελκύσουν πλήθος, συχνά απληροφόρητων οπαδών-θυμάτων.

2. Οι «ενεργειακές θεραπείες»

Ένα μεγάλο μέρος των θεραπειών της Νέας Εποχής που βρίσκονται σε άνθιση σήμερα ανήκουν στις λεγόμενες «ενεργειακές θεραπείες». Αυτές οι «θεραπείες» έχουν ως κέντρο την ενέργεια, όχι όμως την ενέργεια που αναγνωρίζει η Φυσική, η Χημεία ή η Βιολογία, αλλά μια υποθετική ή μεταφυσική ενέργεια η οποία δεν ανιχνεύεται επιστημονικά και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη μηχανική, τον ηλεκτρισμό ή τους πυρήνες των ατόμων [2]. Πρόκειται για μια νεοεποχίτικη ενέργεια, έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου, μελέτης ή μέτρησης, που γίνεται αντιληπτή μόνο από «θεραπευτές με ειδικές ικανότητες στο να ξεμπλοκάρουν, να εναρμονίζουν, να ενοποιούν, να συντονίζουν, να ευθυγραμμίζουν, να εξισορροπούν και να διοχετεύουν» [3] αυτήν την «ενέργεια» κι έτσι να «θεραπεύουν». Με απλά λόγια κάθε ασθένεια θεωρείται το αποτέλεσμα της διαταραχής αυτής της «συμπαντικής ή ζωτικής ενέργειας» [4] και οι ενεργειακές θεραπείες υποτίθεται ότι:

α) αυξάνουν τη διαθέσιμη ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία

β) διευκολύνουν την ομαλή ροή ενέργειας σε όλο το ενεργειακό πεδίο διαμέσου απομάκρυνσης των «μπλοκαρισμάτων»

γ) αλλάζουν την ποσότητα ή /και την ποιότητα της ενέργειας

δ) δημιουργούν μεγαλύτερη συμμετρία και ισορροπία στο ενεργειακό πεδίο ή / και

ε) αναδομούν το ενεργειακό πεδίο [5]

Ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος εἰς πορείαν πρὸς Ἅγ. Ὄρος;

Ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος εἰς πορείαν 

πρὸς Ἅγ. Ὄρος;

 

Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τοῦ ἱστολογίου ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ τῆς 21ης Μαΐου:

«Τόν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος παρέστη στὴν τελετὴ ἐνθρόνισης τοῦ νέου προκαθήμενου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ὑποδέχθηκε τὸ πρωὶ τῆς Δευτέρας 19/5, στὸ Ἀποστολικὸ Παλάτι τοῦ Βατικανοῦ, ὁ Πάπας Λέων ΙΔ΄. Οἱ δύο ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες ἐξέφρασαν τὴν πρόθεσή τους νὰ συν­εχίσουν τὴν ἀδελφικὴ προσέγγιση ποὺ εἶχε ἀναπτυχθεῖ μεταξύ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ ἐκλιπόντος Πάπα Φραγκίσκου, ἐπιβεβαίωσαν οἱ δύο πνευματικοὶ ἡγέτες… Ἐπίσης συμφώνησαν νὰ πραγματοποιήσουν συνάντηση ἀφιερωμένη στὴν 1700η ἐπέτειο τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὴ τουρκικὴ Ἰζνίκ, ποὺ βρίσκεται στὸν τόπο τῆς ἀρχαίας Νίκαιας. Πιθανότατα, αὐτὴ θὰ ὀργανωθεῖ στὰ τέλη τοῦ ἐρχόμενου Νοεμβρίου, ὥστε ὁ πάπας Λέων ΙΔ΄ νὰ μπορέσει νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς γιορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου. Νωρίτερα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξέφρασε τὴν ἐλπίδα ὁ νέος Πάπας νὰ δείξει ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν πρόταση κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα».

Μετὰ τὴν ἀκύρωσιν τοῦ συνεορτασμοῦ τοῦ Πάσχα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μὲ τὸν Πάπαν Φραγκίσκον, λόγῳ τοῦ θανάτου του, ἀκύρωσις ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, τώρα ὁ Θεὸς καὶ πάλιν ἀκυρώνει τὸν συνεορτασμὸν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν, μὲ ἀφορμὴν τὴν 1700η ἐπέτειον τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Πάπας Λέων ἐδέχθη ψυχρὰ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖ­ον, συμφώνως πρὸς δημοσιογραφικὰς πληροφορίας. Ἐπίσης δὲν θὰ ἔχη σχέσεις μαζί του, διότι ἀφ’ ἑνὸς ἐλέγχεται ἀπὸ τὸν Πρόεδρον Τρὰμπ καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἀνήκει εἰς Αὐγουστινιανὸν τάγμα, τὸ ὁποῖον θεωρεῖται λίαν ἀσκητικὸν καὶ αὐστηρόν. Ἡ ἀπόφασις τοῦ Πάπα Λέοντος νὰ μὴ παρευρεθῆ εἰς τὴν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας ἐγείρει εὔλογα ἐρωτήματα:

Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία τοῦ Παπισμοῦ;

                             

Γράφει ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Θεολόγος

  Ὅταν στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 80΄ τοῦ περασμένου αἰώνα διαλύθηκε ἡ πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση, ὁ Πολωνὸς Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β΄ μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διέθετε μέσῳ τῆς διπλωματίας τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, προσπάθησε νὰ ἐπιβάλει τὴν ἀναβίωση τῆς Οὐνίας. Τὴν καμουφλάρισε μὲ τὸν ὅρο «ἐπανευαγγελισμὸς τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης». Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁ Παπισμὸς φανέρωνε τὸ ἀληθινό του πρόσωπο, καὶ μάλιστα μετὰ τὴν Β΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἐννοεῖται ὅτι προέβαλε ἕνα φιλελεύθερο πλέον πρόσωπο τοῦ Παπισμοῦ. Ἰδιαίτερα πετυχημένα ἀπέδωσε αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα μία γελοιογραφία τοῦ Ἕλληνα σκιτσογράφου Κύρ. Ἀπεικόνιζε τὸν τότε Πολωνὸ Πάπα Ἰωάννη-Παῦλο Β΄ νὰ γονατίζει ἐπάνω στὸν χάρτη τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ νὰ ἀπαγγέλλει τὸ «Πάτερ Ἡμῶν», ἀλλὰ σὲ παραλλαγμένη μορφή. Ἀντὶ νὰ αἰτεῖται: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία ΣΟΥ», οἱ λέξεις ποὺ ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ ἐκφράζουν προφανῶς τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς του εἶναι: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία ΜΟΥ», νὰ ἀναστηθεῖ δηλαδὴ πάλι ἡ Οὐνία, ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Βατικανοῦ κατὰ τὸν μακαριστὸ π. Γεώργιο Μεταλληνό.

  Μὲ δόλο ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Παπισμὸς ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 13ου αἰώνα εἶχε δημιουργήσει τὴν Οὐνία ὡς μορφὴ ἕνωσης τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικούς. Εἶχαν τὴ δυνατότητα οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ διατηρήσουν τὸ τρόπο τῆς λατρείας τους, τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λειτουργικά τους κείμενα. Ἀρκοῦσε νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν Πάπα ὡς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας τους. Σὲ βάρος τῶν τοπικῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, κυρίως τῆς Οὐκρανίας, Ρουθηνίας, Σλοβακίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Οὑγγαρίας καὶ Βουλγαρίας εἶχε δημιουργηθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς οὐνιτικῶν ἐνοριῶν, οἱ ὁποῖες μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Κομμουνισμοῦ ἀναγκάστηκαν νὰ διαλέξουν ἀνάμεσα στὸν Παπισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Ὅλες σχεδὸν ἐπέλεξαν τὴν Ὀρθοδοξία.

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Η σημασία της εορτής της Αναλήψεως του Χριστού

Ποια είναι λοιπόν η σημερινή εορτή της Αναλήψεως; Είναι μεγάλη και αξιοσέβαστη, αγαπητέ μου, και υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, και είναι αντάξια της γενναιοδωρίας του Θεού που την καθιέρωσε.

Γιατί σήμερα συμφιλιώθηκε τὸ ἀνθρώπινο γένος μὲ τὸ Θεό. Σήμερα διαλύθηκε ἡ παλιὰ ἐχθρότητα καὶ τερματίστηκε ὁ μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα ἐπανῆλθε στοὺς ἀνθρώπους μία ἀξιοθαύμαστη εἰρήνη, τὴν ὁποία ποτὲ στὸ παρελθὸν δὲν περίμεναν οἱ ἄνθρωποι.

Γιατί ποιὸς ἤλπιζε πὼς ἐπρόκειτο νὰ συμφιλιωθεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο, ὄχι γιατί θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸν ὁ Κύριος νὰ μισήσει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιατί ὁ ἄνθρωπος, ὁ δοῦλος, ἦταν ἀπρόθυμος. Ὄχι γιατί ὁ Κύριος ἦταν ἄσπλαχνος, ἀλλὰ γιατί ὁ δοῦλος ἦταν ἀχάριστος. Θέλεις νὰ μάθεις μὲ ποιὸν τρόπο ἐξοργίσαμε τὸν φιλάνθρωπο καὶ ἀγαθὸ Κύριό μας; Γιατί εἶναι σωστὸ νὰ μάθεις τὴν αἰτία τῆς παλιᾶς ἔχθρας μας, γιὰ νὰ θαυμάσεις τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅταν δεῖς πὼς μᾶς τίμησε ἐνῶ ἤμασταν ἐχθροὶ καὶ ἀντίπαλοί Του, καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίσεις πὼς ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ ὀφείλεται σὲ δικά μας κατορθώματα, καὶ γιὰ νὰ μάθεις τὸ μέγεθος τῆς χάρης καὶ τῆς εὐεργεσίας Του καὶ νὰ μὴν πάψεις ποτὲ νὰ Τὸν εὐχαριστεῖς γιὰ τὶς ἄπειρες δωρεές Του.[…]

Καὶ γιὰ νὰ καταλάβεις πὼς δὲν μισοῦσε τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀλλὰ ἀπεχθανόταν τὴν ἀνθρώπινη κακία. Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε: «Θὰ ἐξαφανίσω τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔπλασα, ἀπ’ τὸ πρόσωπο τὴ γής», λέει στὸν ἄνθρωπο: «Εἶναι καιρὸς ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ ἔλθει σὲ Μένα». Ἐὰν μισοῦσε τὸν ἄνθρωπο, δὲ θὰ συζητοῦσε μαζί του. Τώρα ὅμως βλέπεις ὄτι ο Κύριος ὄχι μόνο δὲν θέλει νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ ἀπείλησε νὰ κάνει, ἀλλὰ καὶ ὅτι δίνει ἐξηγήσεις στὸν δοῦλο Του καὶ συζητᾶ μαζί του σᾶ νὰ εἶναι ἰσότιμος φίλος Του καὶ τοῦ λέει ποιὲς εἶναι οἱ αἰτίες τῆς καταστροφῆς ποὺ πρόκειται νὰ γίνει, ὄχι γιὰ νὰ μάθει ὁ ἄνθρωπος τὶς αἰτίες, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὶς κάνεις γνωστὲς στοὺς συνανθρώπους του κι ἔτσι νὰ τοὺς κάνει πιὸ προσεκτικούς. Ἀλλὰ ὅπως εἴπαμε καὶ προηγουμένως, τόσο κακὴ διαγωγὴ δείξαμε οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ παλιά, ὥστε λίγο ἔλειψε νὰ μᾶς ἐκδιώξει ὁ Θεὸς κι ἀπ’ τὴ γῆ.

Ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με την Ανάληψη του Κυρίου

                

1. Γιατί έγινε η Ανάληψη μετά από 40 μέρες και όχι αμέσως μετά την Ανάσταση;

Ο αρχηγός της ζωής, που έλυσε τα δεσμά του θανάτου με την Ανάστασή του, συναναστράφηκε με τους μαθητές του επί σαράντα ημέρες και επιβεβαίωσε σ’ αυτούς την Ανάστασή του με πολλές αποδείξεις. Δεν ανέβηκε στους ουρανούς την ίδια ημέρα που αναστήθηκε, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αμφιβολίες και ερωτηματικά. Διαφορετικά, πολλοί από τους άπιστους θα μπορούσαν να προβάλλουν το επιχείρημα ότι η Ανάσταση δεν ήταν παρά ένα ακόμη από τα όνειρα ευσεβών πόθων που γρήγορα έρχονται και πιο γρήγορα παρέρχονται. Για αυτό ακριβώς έμεινε ο Χριστός σαράντα ολόκληρες ημέρες στη γη, και εμφανίστηκε επανειλημμένα στους μαθητές του, και τους έδειξε τις ουλές από τα πληγές του, τους μίλησε για τις προφητείες που εκπλήρωσε με την ζωή και τα πάθη του ως άνθρωπος, και μάλιστα συνέφαγε μαζί τους.

2. Γιατί έφαγε ο αναστημένος Χριστός ψητό ψάρι και μέλι;

Στο σημερινό Ευαγγέλιον της Εορτής ακούμε ότι ζήτησε και έφαγε ο Χριστός «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου», δηλ. ένα κομμάτι από ψητό ψάρι και από κηρύθρα με μέλι (Λουκ. 24:42). Γιατί αναφέρεται η λεπτομέρεια αυτή; Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η λεπτομέρεια αυτή είχε πολύ σπουδαία αλληγορική σημασία. Όσον αφορά στο ψάρι, γνωρίζουμε ότι αν και ζει μέσα στην αλμυρή θάλασσα, το σώμα του δεν είναι αλμυρό, αλλά γλυκό. Κατά παρόμοιο τρόπο και ο Χριστός, που έζησε μέσα στην ‘αλμυρή θάλασσα της αμαρτίας’ του κόσμου τούτου, «αμαρτίαν ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», δηλ. δεν έκανε καμιά αμαρτία, ούτε ξεστόμισε τίποτε το δόλιο (Ησ. 53:9). Επίσης, ο Χριστός παρέμεινε πιο άφωνος και από το ψάρι όταν υπέστη το σωτήριο πάθος του και δέχτηκε τα ανήκουστα εκείνα βασανιστήρια και ακατανόμαστους υβρισμούς. Όσον αφορά στο μέλι και στο κερί, γνωρίζουμε ότι το μέλι είναι γλυκό και το κερί φωτιστικό, γι’ αυτό και θεωρούνται σαν σύμβολα της πνευματικής ηδονής και του φωτισμού που μεταδίδει στους πιστούς ο Χριστός μετά την Ανάστασή του. Επίσης, συμβολίζουν, το μεν πρώτο την θεραπεία της μεγάλης πίκρας της αμαρτίας την οποίαν συμβολίζει η χολή που του δόθηκε στο πάθος του, το δε δεύτερο, την διάλυση του πυκτού σκοταδιού της αμαρτίας την οποία συμβολίζει το σκοτάδι που έγινε κατά την σταύρωσή του.

Η Ανάληψη του Κυρίου - Υπομνηματισμός της Ευαγγελικής περικοπής από τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας

                            

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Λουκ. 24,36-53]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

     «Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν (:Και ενώ μιλούσαν γι’ αυτά, ξαφνικά ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους και τους λέει: ‘’Να είναι μαζί σας ειρήνη’’)» [Λουκά 24,36].

     Συνεχίζοντας εδώ λέμε ότι επειδή ο λόγος για την Ανάσταση του Κυρίου έφθανε από πολλά μέρη στους αποστόλους και διεγειρόταν ο πόθος τους να δουν τον Αναστημένο Κύριο, επειδή Τον ποθούσαν, ερχόταν, και επειδή ζητούσαν να Τον δουν και Τον περίμεναν, εμφανιζόταν και αποκαλυπτόταν σε αυτούς. Αλλά όμως δεν εμφανιζόταν πλέον σε αυτούς έχοντας τα μάτια τους κρατημένα, ούτε και μιλούσε σαν για κάποιον άλλο, αλλά παρουσίαζε τον εαυτό Του φανερά, και τους παρακινούσε να έχουν θάρρος. Εκείνοι όμως και έτσι είχαν αμφιβολία και φοβούνταν. Γιατί νόμιζαν ότι δεν έβλεπαν αυτόν, αλλά κάποιο φάντασμα και σκιά. Έπειτα καθησυχάζει και την ανησυχία τους από τις σκέψεις αυτές, λέγοντας τη γνωστή και όχι ασυνήθιστη σε αυτούς φράση. Γιατί τους είπε: «Ειρήνη σε σας».

   «Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; (:Η αιφνιδιαστική όμως εμφάνιση του Κυρίου τούς κατατρόμαξε. Και επειδή κυριεύθηκαν από φόβο, νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα, δηλαδή ψυχή πεθαμένου που ήλθε από τον Άδη χωρίς να έχει σώμα. Ο Κύριος όμως τους είπε: ‘’Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί γεννιούνται στις σκέψεις σας λογισμοί αμφιβολίας για το αν πράγματι είμαι ο αναστημένος Διδάσκαλός σας;’’)» [Λουκά 24,37-38].

     Για να πιστέψουν σταθερά και χωρίς αμφιβολία ότι αυτός ο Ίδιος είναι εκείνος που είχε υποστεί τα Πάθη, δείχνει καθαρά αμέσως ότι επειδή είναι Θεός κατά φύση, γνωρίζει αυτό που είναι κρυμμένο μέσα τους και δεν αγνόησε τον θόρυβο που τους προκαλούν αυτού του είδους οι λογισμοί τους. Γιατί είπε: «Τί τεταραγμένοι ἐστέ; (:Γιατί είστε ταραγμένοι;)». Απόδειξη και αυτή, και πολύ σαφής μάλιστα, ότι Αυτός που βλεπόταν δεν ήταν κάποιος άλλος, αλλά Εκείνος ο Ίδιος, τον οποίο είχαν δει να υπομένει τον θάνατο επάνω στον Σταυρό και να τοποθετείται σε μνήμα, Αυτός που βλέπει και τους νεφρούς και την καρδιά, και δεν μπορεί να του διαφύγει τίποτε από αυτά που έχουμε μέσα μας. Άρα λοιπόν επιστρατεύει ως απόδειξη το πράγμα, ότι δηλαδή γνωρίζει τη σύγχυση των σκέψεών τους. 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑρμηνεία γιὰ τὴν Κόλαση καὶ τὸν παράδεισο – π. Γεώργιος Μεταλληνός

Η Ορθόδοξη Ερμηνεία για την Κόλαση και τον παράδεισο
Ομιλεί ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός.

Απορίες που πρέπει να απαντηθούν.

Ο π. Δημήτριος Αθανασίου (αν και -παράξενο γιατί- ανεπίγραφο, το ύφος του κειμένου και ο τρόπος γραφής του αναδεικνύει ως συγγραφέα τον π. Δημήτριο) εξέφρασε  απορίες σχετικά με την χειροτονία και την Αποτείχιση του π. Δήμου Σερκελιδη, αλλά και «τις αοριστίες και τα γλωσσικά τερτίπια» του π. Θεοδώρου Ζήση σχετικά με αυτές (εδώ). Οι απορίες είναι εύλογες και πρέπει να απαντηθούν, όταν μάλιστα αυτές εκφράζονται από ιερέα. Διότι δεν αρκεί η τυφλή και αδιάκριτη επαινο- υμνολογία που εκφράζεται από πολλούς. Χρειάζεται και η ακριβής περιγραφή των γεγονότων προς εξεύρεση της αλήθειας και αποφυγή σκανδαλισμού. 

Απορίες και αντιφατικές πρακτικές στο Μυστήριο της Ιερωσύνης και την Αποτείχιση 

 

Tα δύο  videos  που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και έχουν  σχέση με την περίπτωση του επισκόπου Τυχικού και τους αποτειχισμένους και με τα οποία  θα ασχοληθούμε στην συνέχεια είναι τα εξής:

Το πρώτο είναι το video του π.Δ.Σ με τίτλο: «Η Απολογία Μου: Η Αλήθεια για τον Μητροπολίτη Τυχικό (https://www.youtube.com/watch?v=dxa4DCWONr4).

Το δεύτερο video  έχει   σχετική συνέντευξη του π.Θ.Ζ με τίτλο:  «Ο π.Θεόδωρος Ζήσης σχολιάζει τις εκκλησιαστικές εξελίξεις στην Κύπρο στον Βασ. Κοντογουλίδη - Fm100 («https://www.youtube.com/watch?v=wr9qvevNsug)

Παρακολουθώντας τα λεγόμενα στα videos  δημιουργούνται πολλές απορίες που έχουν σχέση και με την αποτείχιση, το μυστήριο της ιερωσύνης  και με την εκκλησιαστική πρακτική του π.Δ.Σ. Θεωρούμε απαραίτητο να ξεκαθαριστούν τα παρακάτω, επειδή φαίνεται ότι εγκαινιάζεται ένα νέο μοντέλο αποτείχισης που ξεφεύγει από τα όρια της Αγιοπνευματικής ιεροκανονικής αποτείχισης.

Ηρπάγην έως τρίτου ουρανού!! Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός

                      

π. Σεραφείμ Ρόουζ
Χριστιανικές εμπειρίες Παραδείσου

Ίσως η πληρέστερη και πιο εντυπωσιακή εμπειρία παραδείσου που έχει καταχωρηθεί στην χριστιανική γραμματεία είναι αυτή του αγίου Ανδρέα εκ Κωνσταντινουπόλεως, του διά Χριστόν Σαλού, ο οποίος έζησε τον 9ο αιώνα. Εδώ θα παραθέσουμε μόνο μερικά αποσπάσματα από την εμπειρία αυτή, την οποία κατέγραψε ο φίλος του Νικηφόρος έτσι όπως του τη διηγήθηκε ο ίδιος ο άγιος:

Κάποτε, κατά τη διάρκεια ενός φοβερού χειμώνα όταν ο άγιος Ανδρέας κειτόταν παγωμένος σε κάποιο δρόμο της πόλης, κοντεύοντας να πεθάνει, ένιωσε ξαφνικά μία θέρμη μέσα του και είδε ένα εκθαμβωτικό νέο με πρόσωπο που έλαμπε σαν τον ήλιο, ο οποίος τον οδήγησε στον παράδεισο και στον τρίτο ουρανό.

«Με τη θέληση του Θεού βυθίστηκα για δυο εβδομάδες σε ένα τερπνό όραμα… είδα ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα θαυμάσιο και μεγαλοπρεπή παράδεισο… Ο νους και η καρδιά μου είχαν συγκλονιστεί από την ανείπωτη ομορφιά του θεϊκού παραδείσου, και ένιωθα μια γλυκιά απόλαυση περπατώντας μέσα σε αυτόν. Υπήρχαν πολλοί κήποι, γεμάτοι με ψηλά δένδρα, τα κλαδιά τους ανέδιδαν μία υπέροχη ευωδία και τα μάτια μου αγαλλίαζαν βλέποντας τις άκρες τους να λικνίζονται… Κανένα δένδρο στη γη δεν είναι τόσο όμορφο όσο αυτά τα δένδρα. Στους κήπους υπήρχαν επίσης αμέτρητα πουλιά με φτερά χρυσά, χιονάτα ή πολύχρωμα. Κάθονταν πάνω στα κλαδιά των δένδρων του παραδείσου, και το μαγευτικό τους κελάηδημα με είχε συνεπάρει. Μπροστά μου περπατούσε ένας νέος, με πρόσωπο λαμπρό σαν τον ήλιο και ντυμένος με μανδύα πορφυρό… 

Ακολουθώντας τον είδα ένα μεγάλο, υπέροχο Σταυρό, σαν φωτεινή νεφέλη, που γύρω του στέκονταν μελωδιστές με μάτια που άστραφταν σαν πύρινες ακτίνες, που έψαλλαν θεσπέσιους ύμνους, δοξάζοντας τον Σταυρωθέντα Κύριο. Ο νέος που με οδηγούσε, περνώντας μπροστά από τον Σταυρό, τον ασπάσθηκε και μου ένευσε να τον ασπασθώ κι εγώ… Καθώς τον ασπαζόμουν πλημμύρισα από άφατη πνευματική γλυκύτητα και μία ευωδία που όμοιά της ούτε στον παράδεισο δεν είχα οσφρανθεί. Προχωρώντας μπροστά από τον Σταυρό, κοίταξα κάτω και αντίκρισα άβυσσο θαλάσσης… Τότε ο οδηγός μου, γυρνώντας προς το μέρος μου, μου είπε: «Μη φοβάσαι, χρειάζεται να ανεβούμε ακόμα ψηλότερα» και μου έδωσε το χέρι.

Οι Άγγελοι σε 3 περιπτώσεις θυμιάζουν τους εκλεκτούς του Θεού

                                      

Οι Άγγελοι σε 3 περιπτώσεις θυμιάζουν τους εκλεκτούς του Θεού:

α) όταν διαβάζουν τα ιερά βιβλία, οπότε τους περικυκλώνουν αοράτως, θέλοντας να ακούσουν τα θεότερπνα λόγια του Αγίου Πνεύματος

β) όταν προσεύχονται και συνομιλούν με τον Θεό, οπότε κι εκείνοι παρευρίσκονται αοράτως και συμπροσεύχονται με πολύ πόθο και

γ) όταν υπομένουν για την αγάπη του Θεού κόπο, πόνο και τιμωρίες.

Τότε έχουν οι Άγγελοι την άδεια να τους μυρώνουν, να τους προετοιμάζουν και να τους παρακινούν στον αγώνα της ευσεβείας.

Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός

Πηγή 

Πόσο τραγικό είναι να διδάσκεις το ορθό και παράλληλα δια των πράξεων σου να το αρνείσαι!

Π. Παύλε, λέτε το του Παύλου: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν ανάθεμα έστω», (Γλ. 1,8) και παράλληλα εσείς και ο μητροπολίτης σας συλλειτουργείτε και κοινωνείτε αποκαλώντας «ορθοτομούντες» τον λόγο του Θεού αυτούς που ο Παύλος αναθεματίζει. Δεν σας φοβίζει το ψέμα μπροστά στο φοβερό βήμα του Θεού; Εκτός αν για εσάς οι Οκουμενιστές ευαγγελίζουν σύμφωνα με τον Παύλο!!!

Ο προσωπικός μας αγώνας για τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου καταργεί το χρέος μας να ελέγχουμε την αίρεση και να αγωνιζόμαστε για την καταπολέμησή της;

 

Ο προσωπικός μας αγώνας για τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου καταργεί το χρέος μας να ελέγχουμε την αίρεση και να αγωνιζόμαστε για την καταπολέμησή της;

Εν Κυθήροις τη 27η Μαΐου 2025

   Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Θεολόγου- συγγραφέως -Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

   Θεωρήσαμε χρέος μας να αναδημοσιεύσουμε στην παρούσα χρονική συγκυρία παλαιότερη ανακοίνωσή μας με τον παραπάνω τίτλο (και με ημερομηνία 21.8.2024), με αφορμή πρόσφατη δημοσίευση υψηλόβαθμου κληρικού. Την αναδημοσιεύουμε παρά κάτω με μικρές προσθήκες και τροποποιήσεις.     

***

    Πριν από ένα μήνα περίπου, γύρω στα μέσα Ιουλίου ε.ε. (2024), η αγία μας Εκκλησία εόρτασε τη  μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Δ΄  Οικουμενική Σύνοδο, προβάλλοντας αυτούς ως πρότυπα προς μίμηση τόσο για την αγία και ενάρετη ζωή τους, όσον επίσης και για τους αντιαιρετικούς των αγώνες κατά της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού. Μετά από μερικές ημέρες, την δευτέρα Κυριακή του Οκτωβρίου, θα εορτάσει, συν Θεώ, τη μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, προβάλλοντας αυτούς για τους ίδιους ως άνω λόγους, ως πρότυπα προς μίμηση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι παρόμοιες εορτές έχει καθιερώσει η Εκκλησία μας εκτός από τις δύο παραπάνω και άλλες δύο φορές, (σε ημέρες Κυριακών),  κατά την διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους, θέλοντας έτσι, μέσω των επανειλημμένων αυτών εορτών,  να επιστήσει την προσοχή προ του κινδύνου της αιρέσεως, η οποία από μόνη της έχει την δύναμη να οδηγήσει τον άνθρωπο στην απώλεια.

    Ωστόσο σήμερα στην εποχή μας, εποχή γενικής αποστασίας και θρησκευτικού συγκρητισμού, οι αντιαιρετικοί αγώνες των αγίων Πατέρων μας κατανοούνται και ερμηνεύονται δυστυχώς με ένα τρόπο διαφορετικό, μ’ ένα τρόπο ξένο προς την παράδοση της Εκκλησίας μας. Καλλιεργείται σήμερα από κάποιους θεολογικούς κύκλους, ακόμη και από Επισκόπους, η ιδέα και η αντίληψη ότι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας αγωνίστηκαν εναντίον των αιρετικών επειδή ακριβώς ήταν άγιοι. Είχαν φθάσει σε μεγάλα μέτρα αρετής και αγιότητος και είχαν βιώσει τα δόγματα της πίστεως και ως εκ τούτου αυτοί και μόνοι ήταν άξιοι και ικανοί να διεξάγουν αντιαιρετικούς αγώνες. Εμείς σήμερα, ως αμαρτωλοί και εμπαθείς, μη έχοντες τα μέτρα της αγιότητός των, δεν είμαστε οι αρμόδιοι να ασκήσουμε έλεγχο προς την αίρεση και τους αιρετικούς, αλλά οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας προς τους εαυτούς μας. Να προσπαθούμε συνεχώς να βρισκόμαστε εν μετανοία, με σκοπό την  κάθαρση της ψυχής μας από τα πάθη. 

Η Κατάλυση κατά την εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα

                                 

Νικόλαος Γεωργαντώνης, Θεολόγος

Ο θεσμός της νηστείας είναι αρχαίος. Πρωτοεμφανίζεται ως εντολή του Θεού στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη Γένεση[1]. Παρακούοντας αυτή την εντολή οι Πρωτόπλαστοι εισήλθαν στην αμαρτία και τη φθορά. Η νηστεία δεν υπάρχει ως αυτοσκοπός στον πιστό, αλλά χρησιμοποιείται ως μέσο αγωγής του ανθρώπου. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα νηστείας στην Παλαιά Διαθήκη[2] που δείχνουν ότι δεν είναι μια ξένη παράδοση πρός την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται και στην Καινή Διαθήκη με τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό να δίνει αυτό το παράδειγμα[3]. Η νηστεία πρέπει όμως να συντελείται υπό μερικές προϋποθέσεις και όχι να γίνεται όπως στην περίπτωση του Φαρισαίου[4] με επίδειξη και περηφάνια, αλλά με ταπείνωση, χωρίς να το γνωρίζει κανείς[5].

Η ανθρώπινη αδυναμία κατανοείται από την Ορθόδοξη Εκκλησία και έγκειται στην διάκριση του πνευματικού πώς θα εφαρμοστεί από τον καθένα ό,τι έχει θεσπιστεί. Δεν είναι όλοι ίδιοι με τα ίδια προβλήματα και πάθη. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό ο κάθε πιστός να έχει έναν έμπειρο πνευματικό. Χωρίς οδηγό δεν μπορεί κανείς να φτάσει ασφαλώς στον Θεό. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν κανόνες τους οποίους ο πιστός ακολουθεί με τις νουθεσίες του πνευματικού του. Το Πηδάλιο δεν είναι ένα βιβλίο δικαίου αλλά, όπως φανερώνεται από τ’ όνομά του, κατευθύνει τους πιστούς στη σωτηρία. Με βάση αυτά που ειπώθηκαν, θα γίνει μια αναφορά στην τάξη της νηστείας όπως υπάρχει στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία κατά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου και συγκεκριμένα για την εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα.

Τί σημαίνει η Απόδοση της εορτής του Πάσχα που εορτάζουμε σήμερα;

Στις 12 Ιουνίου, την Τετάρτη της έκτης εβδομάδας μετά το Πάσχα εορτάζουμε την Απόδοση της εορτής του Πάσχα. Αν και οι περισσότερες εορτές έχουν τη απόδοση τους την όγδοη ημέρα, η Απόδοση του Πάσχα εορτάζεται την 39η ημέρα.

Τί, όμως, απέδωσε το Πάσχα;

Ξαναγιορτάζοντας το Πάσχα, μετά από σαράντα μέρες, δηλώνουμε ότι το Πάσχα, η Ανάσταση, συνεχίζεται.

Τί μας αποδίδει το Πάσχα; Κάθε τι στη ζωή κρίνεται από την απόδοση του. Εξετάζουμε τί αποδίδει ένα μηχάνημα, ένας εργάτης, μια θεωρία! Τί αποδίδει ένα γεγονός! Το Πάσχα είναι ένα γεγονός. Τί, λοιπόν, κερδίζουμε απ’ αυτό;

Το πρώτο: Μας απέδωσε ζωντανό τον Ιησού. Χάθηκε για τρεις μέρες απ’ την επίγεια ζωή ο Χριστός.

Φάνηκε να τον καταπίνει ο θάνατος, όπως το κήτος κατάπιε τον Ιωνά. Τελικά το κήτος της θάλασσας απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά. Έτσι κι ο θάνατος απέδωσε ζωντανό το Χριστό. «Ως εκ κήτους Ιωνάς εξανέστης του τάφου» (κανόνας του Πάσχα).

Γιατί το θαλάσσιο εκείνο κήτος απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά; Διότι δεν βρήκε στον Ιωνά κατάλληλη τροφή, τη συνηθισμένη του τροφή. Άγνωστη τροφή του φάνηκε ο άνθρωπος Ιωνάς, και γι’ αυτό δε μπόρεσε να τον κατασπαράξει και να τον χωνέψει. Αναγκάστηκε να τον αποβάλει ζωντανό.

Και το θηρίο, που λέγεται θάνατος, απέδωσε ζωντανό τον Κύριο, επειδή δεν βρήκε σ’ Αυτόν την τροφή που γνώριζε. Η τροφή του θανάτου είναι η αμαρτία. Ο Χριστός ήταν άσχετος με την αμαρτία. Άρα δεν έκανε για το στομάχι του θανάτου (Ε.Π.Ε. 31,294).

ΤΙ ΕΙΔΕ ΣΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Ο ΑΝΕΨΙΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

                      

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»  

            Στό τέλος τοῦ βίου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου (23^η Ἀπριλίου) διαβάζουμε ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα πού ἀποκαλύφθηκε ὄχι σ᾿ ἕνα Ὀρθόδοξο ἱερέα ἤ Χριστιανό, ἀλλά σ᾿ ἕνα εἰδωλολάτρη. Τό θαῦμα αὐτό θά εἶναι καί μία τρανή ἀπάντησις στήν Παπική ἐκκλησία, ἡ ὁποία κατήργησε τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς, ἀπηγόρευσε τήν κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς χριστιανούς της καί καθιέρωσε τήν ἄζυμη ὄστια ἀντί τοῦ κανονικοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Λυτρωτοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

          Ὁ Ἀμιρᾶς τῆς Συρίας (Ἀμιρᾶς, περσική λέξις, σημαίνει ἡγεμόνας, ἀρχηγός) ἀπέστειλε κάποτε τόν ἀνεψιό του στήν πόλι Λύδδα (ἄλλοτε ὠνομαζόταν Ράμελ καί Διόσπολις)  τῆς Παλαιστίνης, πατρίδα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου γιά νά ἐξετάση διάφορες ὑποθέσεις αὐτῆς τῆς ἐπαρχίας του. Ἐκεῖ ὑπῆρχε μεγαλοπρεπής ναός τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖον ὁ νεαρός Σαρακηνός ἔδωσε ἐντολή νά μεταφερθοῦν ἐκεῖ στόν γυναικωνίτη οἱ ἀποσκευές του. Ἐνῶ τίς 12 καμῆλες του διέταξε νά τίς βάλουν μέσα στόν κυρίως ναό γιά ἀσφάλεια. Οἱ ἱερεῖς τοῦ ναοῦ τόν παρεκάλεσαν νά μή κάνη τέτοιο ἀπαίσιο καί παμβέβηλο πρᾶγμα, ἀλλά ἐκεῖνος δέν τούς ἄκουσε καί οἱ καμηλιέρηδες μετέφεραν τά ζῶα μέσα στόν ναό. Ἀλλά, ὤ τοῦ θαύματος, τοῦ Τροπαιοφόρου ἁγίου Γεωργίου, ἀμέσως τά ζῶα ἀπέθαναν. Ἐξεπλάγη ἀπό τό παράδοξο αὐτό θαῦμα ὁ νεαρός μουσουλμᾶνος καί διέταξε νά σύρουν ἔξω τά νεκρά ζῶα καί κἄπου νά τά θάψουν.

            Τήν ἑπομένη ἡμέρα ἐπῆγε στόν ναό νά λειτουργήση ὁ ἱερεύς. Ὁ νεαρός ἡγεμόνας ἐζήτησε νά μείνη μέσα στόν ναό νά παρακολουθήση τόν ἱερέα τί θά κάνη. Γνωρίζοντας ὁ Παντογνώστης καί Φιλάνθρωπος Θεός μας τήν καρδιά τοῦ νεαροῦ, τοῦ ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς του καί τόν ἀξίωσε νά ἰδῆ συνταρακτικά γεγονότα. Ὅταν ἐπλησίαζε ἡ ὥρα τῆς μεταβολῆς τῶν Τιμίων Δώρων σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, εἶδε ὁ Σαρακηνός ὅτι ἔλαβε ὁ ἱερεύς ἕνα νήπιο καί τό ἔσφαξε. Τό Αἷμα του τό ἔριξε στό Ἅγιο Ποτήριο καί τό Σῶμα του τό κατέκοψε σέ μικρά τεμάχια καί τά ἔβαλε ἐπάνω στό ἅγιο Δισκάριο. Ὅταν τελείωσε τό ψάλσιμο τοῦ Κοινωνικοῦ εἶδε τόν ἱερέα, ὁ ὁποῖος στάθηκε στήν Ὡραία Πύλη καί μετέδιδε στόν λαό ἀπό τίς σάρκες καί τό αἷμα αὐτοῦ τοῦ νηπίου. Μετά τήν Θεία Λειτουργία ἐπῆρε μερικά πρόσφορα ὁ ἱερεύς καί τά προσέφερε σάν δῶρο τιμῆς στόν νεαρό ἡγεμόνα. Ἐκεῖνος τόν ἐρώτησε: -Τί εἶναι αὐτά, πού μοῦ δίνεις; Ὁ ἱερεύς τοῦ ἀπήντησε: -Εἶναι πρόσφορα ἀπό τά ὁποῖα λειτουργοῦμε ἐμεῖς στήν Ἐκκλησία μας.

Οἱ νεκροζώντανοι λυκοποιμένες

Οἱ νεκροζώντανοι λυκοποιμένες

 

Πορφυρίτης

   Ἔχει καταναλωθεῖ ἄφθονο μελάνι, φυσικό καί ἠλεκτρονικό, μέ σκοπό τήν ἐνημέρωση καί ἐνίσχυση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τήν ἀφύπνιση τῶν ἐπισκόπων, λόγῳ τῆς θανατηφόρας πνευματικῆς παραλυσίας πού ἐπιφέρει ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὁ ἀκατήχητος καί ἀδιάφορος λαός στραβοαρμενίζει ἀκολουθῶντας τόν ἰδιωτικό δρόμο τῶν σύγχρονων λυκοποιμένων του. Ὅσοι ἀπό τόν λαό ἔχουν καλή προαίρεση, ἀποκτοῦν τήν καλή ἀνησυχία καί ἐνημερώνονται ὀρθοδόξως περί τῆς Πίστεως. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως στούς λαλοῦντες διεστραμμένα λυκοποιμένες, δέν ξέρουμε ἄν πλέον ὠφελεῖ ἄλλο αὐτός ὁ τρόπος ἀφύπνισης. Γιά τούς αἱρετικούς, σαφής ὁ λόγος· «μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»^[1]. 

Μέ τούς λυκοποιμένες ὅμως, τί γίνεται; Ἡ παράθεση ἀπολογητικῶν καί ἀντιαιρετικῶν κειμένων κρατάει πολλά χρόνια. Παραθέτουμε λόγους ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, λόγους ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες^[2] μέ σκοπό τήν εὕρεση ἐλαχίστου φιλοτίμου· τή διέγερση κάποιας ἁγνῆς πτυχῆς τῆς καρδιᾶς τους... Ὅσο ἀνταποκρίνεται ἕνα πτῶμα, ἄλλο τόσο ἀνταποκρίνονται καί οἱ συνειδησιακῶς νεκροί λυκοποιμένες. Ὁ ἐγωισμός τους ἑωσφορικός, τινές ἐλεγχόμενοι μανιάζουν περισσότερο. Γεροντάκια ἀνήμπορα, ἀντί νά ἑτοιμάζονται, ἐν μετανοίᾳ, νά συναντήσουν τόν Κριτή τῆς Οἰκουμένης, κορδώνονται ἀνοήτως, μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς, γιατί; Γιά νά φέρουν εἰς πέρας κάποια ἀποστολή; Καί ἐν προκειμένῳ, τήν διάλυση καί ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν    Ἀντίχριστο; Ἄφρονες, «ταύτῃ τῇ νυκτὶ»^[3] τίς ψυχές σας ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σᾶς· «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι»^[4]...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΤΙ, ΟΥΤΕ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ

".. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΤΙ, ΟΥΤΕ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ, έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

 " Δύο Οκτωβρίου του 1967, ο Γέροντας Ιάκωβος, ο Άγιος, πλέον, της Εκκλησίας μας, Άγιος Ιάκωβος, βρισκόταν στη Χαλκίδα, στην Κλινική του «Σούλα». Ταλαιπωρίες υπήρχαν και έπρεπε να χειρουργηθεί. Τον ετοιμάζαν για χειρουργείο, τέσσερις εγχειρήσεις επρόκειτο να κάνει. 

Εκείνος πάντα για όπλο του, για βοήθειά του, για σύνδεσμο με το Θεό είχε την προσευχή. Η προσευχή, όπως έλεγε κι ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος, παντρεύει τον άνθρωπο με το Θεό τους κάνει Ένα, Θεό και άνθρωπο. 

Προσευχήθηκε ο Άγιος Ιάκωβος στον Όσιο Δαυίδ, αυτόν τον τόσο ζωντανό Άγιο και του λέει:

- Άγιέ μου Δαυίδ , ασφάλισε το Μοναστήρι σου και έλα σε 20 λεπτά στη Χαλκίδα και όπως θα περνάς απ' το Προκόπι, μην ξεχάσεις, σε παρακαλώ, -νόμιζα, λέει, ότι ήταν άνθρωπος που θα περνούσε απ' το Προκόπι-, πήγαινε και στον Θείο Ιωάννη το Ρώσο και παρακάλεσέ τον κι εκείνον να 'ρθει μαζί σου για να με βοηθήσετε.

Σε λίγο, στο θάλαμο της Κλινικής, βρέθηκε ο Ηγούμενός του, ο Μακαριστός Νικόδημος Θωμάς, ενάρετος άνθρωπος, άγιος άνθρωπος, από την Κύμη που ήταν τότε Ηγούμενος της Μονής του Οσίου Δαυίδ, Αρχιερατικός Επίτροπος της Περιφερείας και εφημέριος στην Παναγία τη Λιμνιά. 

Μαζί του ήταν κι ο πατήρ Χριστόδουλος Τσιμπούκας, μοναχός, ιερομόναχος τότε της μονής του Οσίου Δαυίδ που διακονούσε, βέβαια, στη Μητρόπολη Χαλκίδος και ο οποίος ήταν και μετέπειτα ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, ο καθηγητής, ο Ιωάννου και άλλοι δάσκαλοι και καθηγητές που γνώριζαν τον Γέροντα Ιάκωβο.

Αυτά συμβαίνουν όταν αναγνωρίζεις ως «Εκκλησία» το σχίσμα, το ψέμα και τον εθνοφυλετισμό!

Για όλα αυτά οι προδότες Επίσκοποι σιωπούν! Ασχολούνται μόνο με τον διωγμό των Ορθοδόξων.

Νέες προκλήσεις Μίτσκοσκι με αναφορές για «Μακεδονία» και «Ορθόδοξη Μακεδονική Εκκλησία» κατά την Ημέρα των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου

 

Πανηγυρικά εορτάστηκε το Σάββατο 24 Μαΐου 2025, σε πολλές σλαβικές χώρες η Ημέρα των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου Φωτιστών των Σλάβων. Ωστόσο για πολλοστή φορά οι συνεχείς προκλητικές χρήσεις της ονομασίας «Μακεδονία» από τον Πρωθυπουργό Χρίστιαν Μίτσκοσκι για τη χώρα του, έδωσαν και φέτος μια έντονη πολιτική και εθνικιστική χροιά στους εορτασμούς που πραγματοποιήθηκαν στα Σκόπια και στις υπόλοιπες πόλεις της γειτονικής χώρας.

 Του Νίκου Οικονόμου / ope.gr

 Μιλώντας σε πανηγυρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον ναό της Αγίας Σοφίας στην Οχρίδα με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος κ. Στεφάνου, εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, ακαδημαϊκών, επιστημόνων και διπλωματών, ο Χρίστιαν Μίτσκοσκι ουσιαστικά εργαλειοποίησε για ακόμη μια φορά την εορτή της Ημέρας των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου για να περάσει τα δικά του μηνύματα αποκαλώντας κατ’ επανάληψη τη χώρα του με τον όρο «Μακεδονία» και παραβιάζοντας για πολλοστή φορά τη Συμφωνία των Πρεσπών.

 

Αναφερόμενος στους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, o Χρίστιαν Μίτσκοσκι, μεταξύ άλλων, σημείωσε:

Προς Αρχιεπισκόπους, Επισκόπους, ιερείς, αρχιμανδρίτες, μοναχούς και λαϊκούς που ξέχασαν τί είναι πράγματι η Εκκλησία!

 

Διεθνές Ίδρυμα Ολοκληρωτισμού!

 Από σχόλιο αναγνώστου (εδώ): Χριστός Ανέστη. Δυο Κυριακές τώρα στην ενορία μου έρχεται και αναγιγνώσκεται μήνυμα της μητροπόλεως επί της ευαγγελικής περικοπής, που άλλο δε λέει απ' το να αποφύγουμε τον "θρησκευτικό φανατισμό και τη μισαλλοδοξία". Ό,τι και να λέει το Ευαγγέλιο, αυτό βγάζουν σαν ερμηνεία.

 

Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, μὲ τὸν πρώην πρέσβυν τῆς Ἀμερικῆς κ. Τζέφρυ Πάϊατ, ἄνθρωπος τοῦ βαθέος κράτους τῶν Η.Π.Α., μέ  τεραστίας εὐθύνας διὰ τὸν πόλεμον εἰς τὴν Οὐκρανίαν.

Μήπως τὸ «Διεθνὲς Παρατηρητήριον Θρησκευτικοῦ Φονταμενταλισμοῦ» εἶναι μία νέα ΜΚΟ;

ΔΙΕΘΝΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ!

 «Πῶς λειτουργεῖ ἡ Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως;
Ὡς ὑπερ-ἐπισκοπή; Ὡς Πατριαρχεῖο; Μήπως ὡς Τμῆμα Ἀσφαλείας ἢ ὡς Διεύθυνση Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν;»

   Μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τὸ 2024 στὴ Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως συστάθηκε ἐκκλησιαστικὸ ἵδρυμα μὲ τὴν ἐπωνυμία “Διεθνὲς Παρατηρητήριο Θρησκευτικοῦ Φονταμενταλισμοῦ”. Πρόκειται γιὰ ΝΠΙΔ. Σκοπὸς του εἶναι ἡ μελέτη “τοῦ φαινομένου τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ”, ἰδίως γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο καὶ τὴ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη, μὲ στόχο τὴν ἀλληλεγγύη μεταξὺ τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Τὸ Παρατηρητήριο διοικεῖται ἀπὸ πενταμελὲς ΔΣ (Πρόεδρο, Διευθυντὴ καὶ 3 μέλη). Πρόεδρος εἶναι ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, Ἄνθιμος καὶ Διευθυντὴς ὁ Χρυσόστομος Σταμούλης, καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ.

  Στὶς 7/4/2024 δημοσιεύθηκε στὸ ΦΕΚ 2108/τ. Β ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 287/673 ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ θέμα: «Κανονισμὸς συστάσεως καὶ λειτουργίας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἱδρύματος ὑπὸ τὴν ἐπωνυμία ‘‘Διεθνὲς Παρατηρητήριο Θρησκευτικοῦ Φονταμενταλισμοῦ’’ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως’’». Πέρα ἀπὸ τὶς εὔλογες ἐκκλησιολογικὲς ἀπορίες ποὺ δημιουργεῖ τὸ σκεπτικό τῆς ἵδρυσής του, ὅπως ὅταν ἀναφέρεται στὶς «ὑφιστάμενες κοινωνικές, ποιμαντικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως’’», θαρρεῖς καὶ ὡς ἐπισκοπή δὲν μπορεῖ νὰ τὶς καλύψει καὶ χρειάζεται τὴν ἐπικουρία κάποιου ἔξω-ἐπισκοπικοῦ Παρατηρητηρίου (ἄρθρο 1, παρ. 3) (τότε, γιατί, ἄραγε, ὑφίσταται ἡ Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως;) ἀνακύπτουν καὶ θέματα ποὺ φανερώνουν τὴ φονταμενταλιστικὴ λογικὴ λειτουργίας τοῦ Παρατηρητηρίου, ὅπως ὡς πρὸς τὸν νόμιμο ἀναπληρωτὴ τοῦ Προέδρου καθὼς καὶ ὡς πρὸς τὰ οἰκονομικά.

  Ὡς πρὸς τὰ ἐκκλησιολογικά, διαβάζουμε στὸ ἄρθρο 3 τοῦ Κανονισμοῦ ὅτι τὸ «Παρατηρητήριο» δείχνει «ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ὀρθόδοξο κόσμο καὶ τὴν Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη». Δηλαδὴ πῶς λειτουργεῖ ἡ μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως; Ὡς ὑπερ-ἐπισκοπή; Ὡς Πατριαρχεῖο; Μήπως ὡς Τμῆμα Ἀσφαλείας ἢ ὡς Διεύθυνση Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν; Μήπως ἀπουσιάζουν οἱ ἐπισκοπὲς στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο καὶ τὸ κενὸ ἀναπληρώνει ἡ ὑπὲρ-Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως; Τί σχέση ἔχουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία;