Σε αντίθεση με τον πατρ. Βαρθολομαίο οι Άγιοι αλλά λένε.

Δείτε εδώ τι λέει ο πατρ. Βαρθολομαίος και συγκρίνετε με το παρακάτω κείμενο

Όταν ζούμε ως χριστιανοί στον κόσμο αυτό, πειθόμαστε ότι η σκέψη του κόσμου δεν συμπίπτει πουθενά με τον Χριστό

                               

Θα σας πω κάτι φοβερό. Όταν ζούμε ως χριστιανοί στον κόσμο αυτό, πειθόμαστε ότι η σκέψη του κόσμου δεν συμπίπτει πουθενά με τον Χριστό. Και η πορεία της δικής μας σκέψεως δεν συμπίπτει καθόλου με τη σκέψη του κόσμου.

Πρόσφατα διαβάσαμε στον Βίο του Μεγάλου Παχωμίου ότι, όταν η μία ή η άλλη επιδημία αφαιρούσε πολλές ζωές μοναχών, αυτοί το θεωρούσαν ως συγκομιδή αγίων. Ενώ για άλλους αυτό αποτελεί συμφορά…

Στην αρχή του πολέμου, όταν ήδη υπήρχε απειλή της εισβολής των Γερμανών και των Βουλγάρων στην Ελλάδα, ήρθε στη μνήμη μας κάποια προφητεία, ότι θα έρθουν εχθροί και θα εξολοθρεύσουν όλους τους αγιορείτες μοναχούς. Και τι αντιδράσεις προκλήθηκαν! Ήμουν ακόμη στο μοναστήρι. Όλοι φοβούνταν τον καιρό εκείνο.

Ο πατρ. Βαρθολομαίος θεωρεί την Ορθόδοξη Εκκλησία εσωστρεφή και εχθρική και γι’ αυτό, όπως λέει, πρέπει να εγκοσμικευθεί!

Ο πατρ. Βαρθολομαίος στην παρακάτω ομιλία του ως ορθόδοξος ποιμένας (αν είναι δυνατόν) παρουσιάζει εμμέσως πλην σαφώς την Ορθόδοξη Εκκλησία ως έναν οργανισμό που διακατέχεται από εσωστρέφεια και φοβικά σύνδρομα, βλέπει παντού εχθρούς και ως εκ τούτου πάντα αμύνεται. Γι’ αυτό τον λόγο λέει πρέπει να ανοιχθεί εις τον κόσμο να εγκοσμικευθεί όχι να εκκοσμικευθεί και να αφουγκρασθεί τα προβλήματα της κοινωνίας (άρα για τον Βαρθολομαίο η Εκκλησία δεν το κάνει έως τώρα). Σε ολόκληρη την ομιλία του δε θα διαβάσει ο αναγνώστης ούτε μία ευαγγελική περικοπή, ούτε μία αγιοπατερική νουθεσία. Οι δε Πατέρες και Άγιοι της Εκκλησίας αποκλείστηκαν εντελώς από τα κηρύγματα του Βαρθολομαίου. Αντί αυτών βασιλεύει ο (+) Περγάμου Ζηζιούλας και ο Γερμανός φιλόσοφος Heidegger και οι αναφορές υπέρ της τεχνολογίας και του πολιτισμού. Αυτόν λοιπόν τον κατήγορο της Ορθοδοξίας Πατριάρχη τιμούν και υμνούν οι σημερινοί Ποιμένες.

Α.Τ.

Οικουμενικός: Κλειστή, σκυθρωπή και άσαρκος Ορθοδοξία είναι λύχνος «υπό το μόδιον»

Ἐναρκτήριος προσφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τό συγκληθέν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Β’ Διεθνές Ἐπιστημονικόν Συνέδριον του Περιοδικοῦ Θεολογία μέ θέμα “Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καί ἡ ῾ὀντολογία᾽ τῆς τεχνολογίας: ἀνθρωπολογικές, πολιτικές, οἰκονομικές, κοινωνικές καί πολιτισμικές συνέπειες” (Θεσσαλονίκη, 29 Σεπτεμβρίου 2025)

***

Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κύριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ὀργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συνεδρίου,

Μακαριώτατοι ἀδελφοί Προκαθήμενοι Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,

Ἐξοχώτατοι καί Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,

Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρύτανι,

Ἐλλογιμώτατοι Κοσμήτορες, Πρόεδροι, καθηγηταί καί καθηγήτριαι, προσφιλεῖς φοιτηταί καί φοιτήτριαι,

Ἐλλογιμώτατοι σύνεδροι,

Ἐκλεκτοί παρόντες,

Τό περιοδικόν Θεολογία, τό παγκοσμίως γνωστόν ἐπιστημονικόν ὄργανον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰσῆλθεν, ἤδη πρό διετίας, εἰς τόν δεύτερον αἰῶνα τῆς ζωῆς καί τῆς προσφορᾶς του, μέ παρακαταθήκην αὐτό τό ὁποῖον ἀνεδείχθη κατά τόν 20όν αἰῶνα πρότυπον θεολογικῆς ἐργασίας: τήν θεολογικήν μαρτυρίαν τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μίαν ἐκκλησιοτραφῆ διαλεγομένην θεολογίαν, ἡ ὁποία συνέδεε τήν πίστιν μέ τήν ζωήν, ὡμίλει πάντοτε ἐστραμμένη πρός τόν σύγχρονον αὐτῇ ἄνθρωπον, μέ ἀνοικτοσύνην πρός τόν πολιτισμόν, χωρίς ἀμυντικά καί φοβικά σύνδρομα.

Πώς τα social media μας «ταΐζουν» βία και χειραγωγούν τις αντιδράσεις μας

                        

Εύη Βάρθη

Όταν η βία μας σερβίρεται με τόση ευκολία, μήπως κινδυνεύουμε να μουδιάσουμε; Ή ακόμα χειρότερα, μήπως αφήνουμε τους αλγόριθμους να καθορίζουν όχι μόνο τι βλέπουμε, αλλά και πώς νιώθουμε γι’ αυτό;

Δεν είναι μόνο τα γεγονότα που μας συγκλονίζουν, αλλά και ο τρόπος που φτάνουν σε εμάς. Μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, δύο σοκαριστικά βίντεο κυριάρχησαν στα κοινωνικά δίκτυα: η άγρια δολοφονία της Ίρινα Ζαρούτσκα μέσα σε λεωφορείο και η εν ψυχρώ εκτέλεση του Τσάρλι Κερκ σε δημόσια εκδήλωση. Πέρα από την ίδια την τραγωδία, αυτό που ανησύχησε περισσότερο ήταν η «συσκευασία» τους: ο τρόπος με τον οποίο προβλήθηκαν, διαμοιράστηκαν και αποτέλεσαν πεδίο αντιπαράθεσης online.

Το πρώτο βίντεο δίχασε, με διαφορετικές πλευρές να προβάλλουν τη δική τους «αλήθεια». Το δεύτερο προκάλεσε σοκ αλλά και μια παράξενη αδιαφορία, σαν να καταναλώθηκε με την ίδια ευκολία που καταναλώνουμε οποιοδήποτε άλλο διαδικτυακό περιεχόμενο. Και το ερώτημα παραμένει: όταν η βία μας σερβίρεται με τόση ευκολία, μήπως κινδυνεύουμε να μουδιάσουμε; Ή ακόμα χειρότερα, μήπως αφήνουμε τους αλγόριθμους να καθορίζουν όχι μόνο τι βλέπουμε, αλλά και πώς νιώθουμε γι’ αυτό;

Η ψευδαίσθηση της ουδετερότητας

Τα social media δεν είναι ουδέτερα. Παρακολουθούν κάθε μας κίνηση: τι κάνουμε κλικ, τι σχολιάζουμε, ακόμα και πού σταματάμε το σκρολάρισμα. Ό,τι μας τραβά την προσοχή, πολλαπλασιάζεται. Όχι για να μας προσφέρουν την «αλήθεια», αλλά για να μας κρατήσουν κολλημένους στην οθόνη.

Υποχρέωση των Χριστιανών είναι να λένε την αλήθεια και όχι να συμβιβάζονται!

                             Προφήτης Βαρούχ ο Δίκαιος

                                   

Προφήτες Ιερεμίας και Βαρούχ

Σήμερα, ανάμεσα στους άλλους αγίους και αγίες του συναξαρίου, συναντάμε και το όνομα του προφήτη Βαρούχ. Το όνομά του σημαίνει ευλογημένος ενώ του δόθηκε και το προσωνύμιο "δίκαιος". Ήταν επίσης γνωστός ως φιλαλήθης και θαρραλέος. 

Ο Βαρούχ ήταν ακόλουθος του προφήτη Ιερεμία και όταν ο τελευταίος ήταν φυλακισμένος, ο Βαρούχ κατ' εντολή του έγραψε τις προφητείες του και τις διάβασε στο λαό σε μέρες νηστείας. Οι Εβραίοι της εποχής τον μίσησαν, και ο βασιλιάς και ο λαός, τόσο για το θάρρος όσο και για τον φιλαλήθη λόγο του.

Για να δούμε λοιπόν τα ονόματα που αναφέραμε. Ευλογημένος, δίκαιος, φιλαλήθης, θαρραλέος. Τέσσερα ονόματα αλληλοσυνδεόμενα και συγκοινωνούντα. Από το ένα φτάνεις στο άλλο. Πράγματι ο προφήτης Βαρούχ ήταν ευλογημένος. Ευλογημένος με την αίσθηση και την ευθύνη του δικαίου. Και τούτο τον όπλιζε με θάρρος ώστε να λέει την αλήθεια, όσο κι αν αυτή ήταν δυσάρεστη στα αυτιά ενός λαού και ενός βασιλιά που αρέσκονται να ακούει αυτά που θέλει. 

Και όποιος δυσαρεστεί τον κυβερνήτη και τη μάζα, ξέρουμε όλοι πως διακινδυνεύει και τη θέση του και την άνεσή του και τη ζωή του την ίδια. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου: "Όποιος θελήσει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει". Ο προφήτης Βαρούχ προφανώς δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία ανθρώπων. Ο προφήτης Βαρούχ μίλησε με θάρρος για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη απέναντι στον βασιλιά και τον λαό. Δεν είναι τυχαίο που αυτός προφήτεψε και την ενσάρκωση του Λόγου, του Ιησού Χριστού. 

Το καθήκον να λέμε την αλήθεια με θάρρος δεν έχει παρέλθει. Αποτελεί ακόμα υποχρέωση της Εκκλησίας, όλων μας δηλαδή, κληρικών και λαϊκών, και η άρνηση μιας τέτοιας υποχρέωσης(με τις όποιες δικαιολογίες χρησιμοποιούμε κάθε φορά), μιας τέτοιας ευθύνης, μας καθιστά όμοιους με τους ψευδοπροφήτες. 

Σήμερα, ο Χριστός λέει στον Πέτρο πως θα τον κάνει αλιέα ανθρώπινων ψυχών. Και αυτό θα γίνει με τον λόγο, λόγο αλήθειας και δικαιοσύνης που απευθύνεται με θάρρος σε έναν κόσμο που δε θέλει να ακούσει και ο οποίος προκειμένου να μην ακολουθήσει θα κρυφτεί πίσω από φιλοσοφικά, θεολογικά και πολιτικά τερτίπια. Και είναι στη δική μας προαίρεση το πού θα σταθούμε.

πηγή

Ζητείται συνέπεια! Την είδε κανείς;

Η Ι. Μητρ. Πειραιώς που δημοσιεύει συνέχεια κείμενα εναντίον του Τεκτονισμού, βραβεύει έναν τέκτονα, τον ηθοποιό Νικήτα Τσακίρογλου, για το «θεάρεστο» έργο του και όλα αυτά για τα λεφτά και την δημοσιότητα! 

            

–https://youtu.be/WqNaGVCud1g

                    

Ἁλιεία ψυχῶν

«Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» (Λουκ. 5,10)

            Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Οσοι, ἀγαπητοί μου, κατοικοῦμε στὴ γωνία αὐτὴ τῶν Βαλκανίων, ποὺ λούζεται ἀπὸ τὰ κύματα τῆς Μεσογείου, θὰ ἔχουμε δεῖ τὸ ὡραῖο θέαμα ποὺ παρουσιάζει ἡ ἁλιεία, τὸ ψάρεμα. Περιγραφὴ τῆς ἁλιείας ἔδωσε ὁ Ὅμηρος κι ἄλλοι ἀρχαῖοι ποιηταί.

Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερα μικρὰ πλοῖα, οἱ τράτες, σχίζουν τὰ νερά, προχωροῦν στὸ βάθος, ῥίχνουν τὰ δίχτυα ἡμικυκλικά, καὶ με τὰ οἱ ψαρᾶδες κρατώντας τὶς δύο ἄκρες τῆς τράτας τὴ σέρνουν στὴν ἀκτή.

Πλησιάζει· τί ἆραγε νὰ φέρνῃ; ἡ περιέργεια ὅλων κορυφώνεται, τὰ παιδιὰ ἀνυπόμονα περιμένουν νὰ δοῦν. Ψαρᾶδες, χαρῆτε! τὸ δίχτυ εἶνε γεμᾶτο, ψάρια μικρὰ καὶ μεγάλα…

—Ἀλλὰ γιατί τὰ λέτε αὐτά; θὰ ρωτήσετε· μάθημα ἁλιευτικῆς θέλετε νὰ παραδώσετε;

Ὄχι. Γιὰ ἁλιεῖς μιλάει ἡ Γραφὴ καὶ μιὰ θαυμαστὴ ἁλιεία περιγράφει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο.

Στὴ λίμνη ἔρριχναν ὅλη νύχτα τὰ δίχτυα τους ὁ Πέτρος κι ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰωάννης κι ὁ Ἰάκωβος. Ἀλλ᾿ ὅλοι οἱ κόποι τους ἔμειναν ἄκαρποι. Οὔτε λέπι στὰ δίχτυα. Δὲν θὰ πᾶνε σήμερα νὰ πουλήσουν, καὶ πῶς θὰ ζήσουν οἱ οἰκογένειές τους;

Ἐνῷ ἁπλωνόταν κάποια μελαγχολία, ξαφνικὰ ἔρχεται νὰ σκορπίσῃ αἰσιοδοξία καὶ χαρὰ ὁ ἥλιος, ὁ πνευματικὸς ἥ λιος τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ Χριστός. Ἀρέσκεται νὰ συναναστρέφεται ἐργατικοὺς ἀνθρώπους.

Ὁ πρῶτος Ἐργάτης ἔρχεται στοὺς ἐργάτες. Καὶ τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ θὰ κάνῃ ἀνάμεσά τους εἶνε ἡ διδασκαλία. Ἀλλὰ ποῦ νὰ σταθῇ γιὰ νὰ διδάξῃ; Οὔτε συναγωγὴ οὔτε κάποια αἴθουσα ὑπάρχει ἐκεῖ.

Ὁ Ἰησοῦς ἀνεβαίνει σ᾽ ἕνα πλοιάριο, τοῦ Πέτρου, κάνει τὴν πρύμη ἄμ βωνα, κι ἀπὸ ᾽κεῖ διδάσκει τὰ πλήθη, ποὺ ἔχουν μαζευτῆ στὴν ἀκτή. Ὅταν τελείωσε, θέλοντας νὰ δώσῃ τὴν εἰκόνα μιᾶς μεγάλης ἀλήθειας, λέει στὸν Πέτρο νὰ ὁδηγήσῃ τὸ σκάφος στ᾽ ἀνοιχτὰ καὶ νὰ ῥίξῃ πάλι τὰ δίχτυα.

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου: ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ[: Β΄Τιμ.3,10-15] «ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» 24-9-1989 [Β223]

                        

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ [: Β΄ Τιμ.3,10-15]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

      σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά με θέμα:

                                      «ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

       [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-9-

1989] [Β223]

       Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, γράφει στην Β΄ του προς Τιμόθεον επιστολή του που ακούσαμε σήμερα, από την Ρώμη, κάπου στα 66-67 μ.Χ. φυσικά. Είναι η τελευταία του επιστολή. Και θεωρείται το κύκνειον άσμα του, γιατί ο Απόστολος Παύλος μετά εμαρτύρησε στη Ρώμη, την ιδίαν χρονολογία, δηλαδή το 67 με 68.

     Στην επιστολή του αυτή στον Τιμόθεο, που πολύ αγαπούσε και ήταν ήδη επίσκοπος Εφέσου, του γράφει πολύ σπουδαία από ποιμαντικής πλευράς πράγματα. Μεταξύ άλλων του τονίζει την επικειμένη αποστασία και μάλιστα παραθέτει έναν μακρύ κατάλογο, που κατά τις έσχατες ημέρες θα φθάσουν εκεί. Κατάλογο χαρακτηρισμών. Θα φθάσουν εκεί ως κατάντημα οι Χριστιανοί.

    «Τοῦτο δὲ γίνωσκε»,του γράφει, «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί (:Θα ‘ρθουν, θα σταθούν δύσκολοι καιροί)·ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι». Και παραθέτει, αγαπητοί μου, και απαριθμεί είκοσι δύο χαρακτηρισμούς! Όταν λέει «οι άνθρωποι» εννοεί οι Χριστιανοί! Θα είναι τέτοιοι, τέτοιοι, τέτοιοι. Βαρύτατα δε αμαρτήματα και πολύ δικαιολογημένα βάζει πρώτα το «φίλαυτοι». Διότι εκ της φιλαυτίας, είναι εκείνη η νοσηρά αγάπη του ανθρώπου προς τον εαυτόν του, απορρέουν όλα τα κακά, όλα τα πάθη, όλες οι κακίες, απορρέουν από την φιλαυτία. Μην το ξεχνούμε αυτό ποτέ.

     Έναντι αυτής της φοβεράς καταστάσεως που ανεμένετο και φυσικά καταστάσεως αποστασίας, και φυσικά αυτή αρχίζει, κάθε κατάσταση, στους προφήτας, από την στιγμή που γράφουν την προφητεία· αρχίζει. Βεβαίως προοδευτικά, για να φθάσει εις το αποκορύφωμα. Έναντι λοιπόν αυτής της καταστάσεως, ο Απόστολος Παύλος γράφει εις τον Τιμόθεον, δια να τον καταστήσει ενήμερον και έτοιμον να προσέχει τόσο τον εαυτό του να μην πέσει, αλλά και το ποίμνιο που του ενεπιστεύθη ο Κύριος, να το επιμεληθεί και να το στηρίξει και να το προσέξει. Γι'αυτό γράφει: «Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου…» κ.τ.λ. από τη σημερινή αποστολική περικοπή, «εν αντιθέσει με εκείνα που σου γράφω πιο πάνω», που δεν τα ακούσαμε σήμερα στην αποστολική περικοπή, «Σύ δέ», αυτό το «δέ» το αντιθετικόν, «αυτά μεν για κείνους, συ όμως, ‘’σύ δε’’, μου έχεις παρακολουθήσει τον τρόπο μου, την ζωή μου, τους διωγμούς μου και μάλιστα τον διωγμόν στα Λύστρα», από τα οποία Λύστρα κατήγετο ο Τιμόθεος, και ήτο αυτόπτης μάρτυς του λιθοβολισμού του Στεφάνου, «και ότι απ΄ όλα αυτά με απήλλαξεν ο Κύριος», αλλά επιπροσθέτει: «Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται(:Και όποιος θέλει πραγματικά να ζήσει την ευσέβεια, θα διωχθεί)·  πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι(:Αλλά πονηροί άνθρωποι και γόητες- ἐπαοιδοί, ἐπαοιδός, δηλαδή μάγος- αυτοί, λέγει, θα προκόψουν στο χειρότερο. Πλανώντες και πλανώμενοι. Πλανούν και πλανώνται). Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης». «Συ όμως, πρόσεξε, Τιμόθεε. Θα μείνεις σε εκείνα που έμαθες και σε εκείνα που πήρες την πίστωσιν ότι είναι αληθή)».

Δολοφονία Καποδίστρια: τι συνάγεται από την έκθεση των ιατρών – Γιατί ο φάκελος της υπόθεσης παραμένει ακόμα «Άκρως Απόρρητος», 194 χρόνια μετά

  

Δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, μια μέρα σαν σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου του 1831, τότε Κυριακή πρωί, στο Ναύπλιο. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, βγαίνει νωρίς από το σπίτι του, το Κυβερνείο, που βρίσκεται (ακόμη) στη σημερινή πλατεία Τριών Ναυάρχων και κατευθύνεται προς τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο Καποδίστριας συνοδεύεται από δύο σωματοφύλακες: τον 31χρονο μονόχειρα Γεώργιο Κοζώνη- που έχασε το χέρι του κατά τη διάρκεια των μαχών στην Επανάσταση- και τον Δημήτριο Λεωνίδη.

Ο Κυβερνήτης περπατάει αργά στον Μεγάλο Δρόμο (σήμερα οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου) και κοντοστέκεται στη διασταύρωση με την οδό Σωφρόνη (σήμερα Άγγελου Τερζάκη) και στρίβει αριστερά προς το ναό του Αγίου Σπυρίδωνος· τότε εμφανίζονται μπροστά του, συνοδευόμενοι από φρουρούς (τελούσαν υπό επιτήρηση) ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, γιος και αδελφός του περιβόητου Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που βρίσκεται φυλακισμένος στο Ιτς Καλέ. Ο Καποδίστριας τούς χαιρετά σηκώνοντας ελαφρά το ημίψηλο καπέλο του και οι Μαυρομιχάληδες ανταποδίδουν το χαιρετισμό.

Ο Καποδίστριας συνεχίζει ψύχραιμος προς τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Οι επίδοξοι δολοφόνοι του Κυβερνήτη φθάνουν πριν από αυτόν στον ναό, ακολουθώντας συντομότερη διαδρομή, και τον περιμένουν προκλητικά στην είσοδο του ναού. Ο Κυβερνήτης διακρίνει από μακριά τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, αλλά δεν δίνει σημασία. Ο Καποδίστριας πλησιάζει στην είσοδο του ναού και βγάζει το καπέλο του για να μπει μέσα. Ο Γιώργης Μαυρομιχάλης, σε ένδειξη σεβασμού- δήθεν- βγάζει το φέσι του και χαιρετάει τον Κυβερνήτη και ο Καποδίστριας ανταποδίδει τον χαιρετισμό.

Κάνε αρχή – π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Κυριακή Α΄ Λουκά

"πράγματι η αρχή ανήκει στα χέρια του ανθρώπου" στα δικά μας χέρια! Ποτέ δεν είναι αργά όσο ζούμε. Ας κάνουμε κι εμείς αρχή!

       

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-9-1990]

    Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κάνει αρχή ευαγγελικών περικοπών από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αλλά και το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής σήμερα αναφέρεται στην αρχή του δημοσίου έργου του Κυρίου μας και την εκλογή των πρώτων μαθητών Του.  Γι' αυτό και εμείς σαν θέμα σήμερα να έχουμε τη σημασία ενός ξεκινήματος σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας. Και μάλιστα ιδιαίτατα στον τομέα της σωτηρίας μας.

    Αλλά με δύο λόγια ας δούμε την ευαγγελική περικοπή για να έχουμε μία εικόνα. Ένα πρωινό, στην αμμουδιά της λίμνης Γενησαρέτ, είδε ο Κύριος δύο αραγμένα καΐκια, που οι νοικοκυραίοι τους ήταν ο Πέτρος, με τον αδελφό του τον Ανδρέα στο ένα και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ο αδελφός του στο άλλο. Ο Κύριος ζήτησε από τον Απόστολο Πέτρο για λίγο να του παραχωρήσει το καΐκι του, επειδή ήταν πολύ το πλήθος που ήλθε να ακούσει τον λόγο Του και δεν ήταν δυνατό να μπορέσει να μιλήσει, να οράται και να ακούεται, και ζήτησε από το καΐκι να μπορέσει να μιλήσει στα πλήθη.

    Μετά από την ομιλία, προέτρεψε ο Κύριος τον Πέτρο να ανοιχτεί στη θάλασσα το καΐκι ,για ψάρεμα. Ήταν μεσημέρι. Παρά την ακαταλληλότητα του χρόνου, ο Πέτρος υπακούει. Και σε λίγο το δίχτυ σχιζόταν από το πλήθος των ψαριών τόσο, ώστε να φωνάξουν αι τους μετόχους αυτών, το άλλο καΐκι, του Ιακώβου και του Ιωάννου για να βοηθήσουν. Και τα πλοία και τα δύο κινδύνευαν να βυθιστούν από το πλήθος, το βάρος των ψαριών. Ο απόστολος Πέτρος, όπως και οι άλλοι συγκλονίστηκαν. «Θάμβος γὰρ»,λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς,-θάμπωμα, έκπληξις- «περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ».

Κυριακή Α΄ Λουκά - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 5,1-11]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

    «Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς.καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ (:Και ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδελφούς, τον Σίμωνα, τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, οι οποίοι έριχναν δίχτυα στη θάλασσα, διότι ήταν ψαράδες. Και τους λέει: ‘’Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια ανθρώπους. Αυτούς θα ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος’’. Και αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυά τους και Τον ακολούθησαν)» [Ματθ.4,18-20].

   (…) Βέβαια ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι διαφορετικά προσκλήθηκαν αυτοί οι μαθητές από τον Κύριο. Επομένως, είναι φανερό ότι η παραπάνω πρόσκληση είναι δεύτερη. Αυτό επίσης μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από πολλά σημεία. Εκεί λοιπόν λέγει ότι προσκλήθηκαν προτού κλειστεί στη φυλακή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής [βλ. Ιω.1,35-36: «Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ (:την επόμενη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. Κι αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε: “Αυτός είναι το Αρνίο που παρέδωσε ο Θεός Πατέρας Του να θυσιαστεί για χάρη μας”)»], ενώ εδώ στον Ευαγγελιστή Ματθαίο αναφέρεται ότι προσκλήθηκαν μετά τη φυλάκιση του Ιωάννη [Ματθ. 4,12: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν (:Όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή απ’ τον βασιλιά Ηρώδη Αντύπα, αναχώρησε και πήγε στη Γαλιλαία)»- Ματθ. 4,18-19: «Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»].

Κυριακή Α΄ Λουκά - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

    

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκά 5, 1-11]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

    «Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφόν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς.καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ(:Και ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυο αδελφούς, τον Σίμωνα, τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, οι οποίοι έριχναν δίχτυα στη θάλασσα, διότι ήταν ψαράδες. Και τους λέει: ‘’Ακολουθήστε με, και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια ανθρώπους. Αυτούς θα ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος’’. Και αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυά τους και Τον ακολούθησαν)» [Ματθ. 4,18-20].

   (…) Βέβαια ο ευαγγελιστής Ιωάννης λέγει ότι διαφορετικά προσκλήθηκαν αυτοί οι μαθητές από τον Κύριο. Επομένως, είναι φανερό ότι η παραπάνω πρόσκληση είναι δεύτερη. Αυτό επίσης μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από πολλά σημεία. Εκεί λοιπόν λέγει ότι προσκλήθηκαν προτού κλειστεί στη φυλακή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής [βλ. Ιω.1,35-36: «Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ (:την επόμενη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του.

Κυριακή Α’ Λουκά Ἕβγα ἀπ’ τὴ βάρκα μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλός.

    

Ἅγιος Θεοφύλακτος Ἀρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας

(Λουκ. ε΄. 1-11)

«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά· οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά. Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.

Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Σίμωνας καὶ τοῦ εἶπε· Δάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτα. Θὰ ρίξω ὅμως τὸ δίχτυ ἀφοῦ τὸ ὁρίζεις. Ἔκαμαν ἔτσι κι ἔπιασαν τόσο μεγάλο πλῆθος ψάρια ποὺ ἄρχισε τὸ δίχτυ νὰ σπάζη. Φώναξαν τοὺς συνεταίρους τους τῆς δεύτερης βάρκας νὰ πᾶν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Πῆγαν καὶ γέμισαν καὶ οἱ δύο βάρκες σὲ σημεῖο νὰ βουλιάζουν. Ὅταν τὸ εἶδε αὐτὸ ὁ Σίμωνας πέφτει στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλεῖ. Ἕβγα ἀπ’ τὴ βάρκα μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλός. Τὸν εἶχε γεμίσει θάμπος κι αὐτὸν κι ὅλους τοὺς συντρόφους του γιὰ τὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο. Ὅμοια εἶχαν ξαφνιαστῆ κι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου ποὺ ἦσαν συνέταιροι τοῦ Σίμωνα. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν Σίμωνα· Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύης ἀνθρώπους. Κι ἀφοῦ ἔσυραν τὰ πλοῖα στὴ στεριά, τὰ παράτησαν ὅλα καὶ τὸν ἀκολούθησαν».

Ἀποφεύγει ὁ Κύριος τὴ φήμη, κι αὐτὴ τόσο περισσότερο τὸν καταδιώκει. Ἐρχόταν ὁ κόσμος, κι ἐκεῖνος ἀνεβαίνει στὸ πλοῖο. Γιὰ νὰ μιλάη ἀπὸ τὸ πλοῖο σ’ αὐτοὺς ποὺ στέκονταν στὴν ἀμουδιά· ὅλοι ἀπέναντί του. Κι ἀφοῦ μίλησε στὸ πλῆθος, δὲν ἄφησε χωρὶς ἀμοιβὴ τὸν κύριο τοῦ πλοίου. Τὸν εὐεργετεῖ διπλά: τοῦ χάρισε πλῆθος ψάρια καὶ τὸν κάμει μαθητή του.

Η συγκλονιστικη ιστορία μίας γυναίκας που έφυγε από το Ισλάμ (οι σύγχρονοι όμως "υπερασπιστές" των δικαιωμάτων μόνο για το Ισλάμ σιγούν).

Ο δικός μου δρόμος έξω από το Ισλάμ

 

Ζανέτ / Η αντιπρόεδρος των Ex-Muslims Of Norway

Ο δικος μου δρομος Εξω απο το Ισλαμ

Ήμουν 8 χρονών, στην τρίτη τάξη του σχολείου στο Όσλο. Είχα έναν πατέρα που ήταν κατά κάποιον τρόπο βλάσφημος.

Ήμουν η αιτία της αμφισβήτησής του και ο λόγος για την αμφιβολία του. Ήμουν ο λόγος που ξυπνούσε ουρλιάζοντας από τον ύπνο του τη νύχτα, με μια κραυγή πόνου και αμηχανίας. Αμηχανίας για τον προφήτη του. «Πώς μπόρεσε;!» φώναζε ο πατέρας μου, χωρίς να μπορεί τίποτα να τον παρηγορήσει ή να τον ηρεμήσει. Ανάμεσα στον φόβο του κοινωνικού αποκλεισμού, των ποινών για βλασφημία και τον τρόμο της κόλασης, οι οδυνηρές κραυγές του συνέχιζαν. Η ντροπή του για τον Μωάμεθ συνδεόταν με τον γάμο του προφήτη με το παιδί Αϊσά, για τον οποίο είχα σοκαριστεί και τον είχα ρωτήσει.

Τα 9α γενεθλια μου

Ο πατέρας μου ένιωθε διαρκώς αυτόν τον τρομερό φόβο, που δεν μπορούσε να καταπνίξει. Έτσι, με αποκαλούσε «πόρνη» και με χτυπούσε για να σιγουρευτεί ότι θα συμπεριφερόμουν σαν ένα τίμιο μουσουλμάνο παιδί. Ήξερε πως στα μάτια των άλλων ανδρών, των μουσουλμάνων ανδρών, δεν ήμουν παιδί. Ο τέλειος πρότυπος ρόλος τους δεν θα μου είχε επιτρέψει να διατηρήσω την παιδική μου αθωότητα, οπότε έπρεπε να εξαγνιστώ από κάθε τάση που θα τραβούσε το βλέμμα. Δεν έπρεπε να χαμογελάω, να μιλάω, να παίζω ή να είμαι αρκετά ορατή ώστε να ξεχωρίζω. Καμία προσοχή δεν έπρεπε να πέφτει πάνω μου. Τα 9α γενέθλιά μου δεν γιορτάστηκαν. Δεν έγινε πάρτι. Κανένας καλεσμένος. Κανένα δώρο. Κανένα κερί για να σβήσω. Καμία ευχή. Η μητέρα μου μού έψησε μια σοκολατένια τούρτα, σε μια προσπάθεια να με σώσει από την απόλυτη απελπισία και θλίψη. Αλλά επανέλαβε αρκετές φορές στον πατέρα μου πως αυτό δεν ήταν τούρτα γενεθλίων. Όλοι οι άλλοι γιόρταζαν τα γενέθλιά τους. Αλλά ο προφήτης μου χάλασε τα 9α γενέθλιά μου. Ήμουν πολύ μικρή για να καταλάβω τους δαίμονες με τους οποίους πάλευε ο πατέρας μου. Απλώς ήθελα τα γενέθλιά μου όπως τα είχα συνηθίσει. Νομίζω πως ίσως γι’ αυτό τα γενέθλια είναι τόσο σημαντικά για μένα. Τόσο τα δικά μου όσο και των άλλων.

Εξόδιος Ακολουθία αρχιμ. π. Μαξίμου Καραβά

Aιωνία του η μνήμη!

Εξόδιος Ακολουθία (25 Σεπτεμβρίου 2025)

–https://youtu.be/zb1aYMLyeVo?t=2 –  ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Μητροπολίτης Λογγίνος: ''Είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε μέχρι το τέλος''

Ποιοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί των διωγμών στην Ουκρανία; Δεν είναι και οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος που αναγνωρίζουν ως κανονικούς και κοινωνούν με τους εθνοφυλετιστές σχισματικούς διώκτες αφήνοντας απροστάτευτους τους ορθόδοξους; 

Συνήλθε την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025 σε τακτική συνεδρίαση το δικαστήριο για την ποινική υπόθεση του Μητροπολίτη Μπάντσεν κ. Λογγίνου της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ο τελευταίος παρουσίασε υπερτασική κρίση, που οδήγησε σε διακοπή της συνεδριάσεως. 

Μετά τη συνεδρίαση ο Μητροπολίτης Λογγίνος μιλώντας έξω από το κτίριο του δικαστηρίου, μπροστά σε εκατοντάδες πιστούς, οι οποίοι προσήλθαν να τον υποστηρίξουν.

Για άλλη μια φορά διαμαρτυρήθηκε κατά των θρησκευτικών διωγμών στην Ουκρανία και απευθύνθηκε στην ουκρανική κυβέρνηση, η οποία ενέκρινε και εφαρμόζει τον υπ’αριθμ. 3894 νόμο περί έμπρακτης απαγορεύσεως της Ουκρανικής Εκκλησίας: 

"Μην προκαλείτε την οργή του Θεού! Υπερψηφίσατε έναν νόμο για να διαλύσετε την Εκκλησία μας και αυτό αποτελεί βαριά αμαρτία. Είσθε απόγονοι του Χρουστσόφ, πνευματικοί κληρονόμοι των κομμουνιστών. Εκείνοι σφράγιζαν μοναστήρια, έσφαζαν χιλιάδες μοναχούς και ιερείς, ενώ εσείς ακολουθείτε την οδό τους".

Η έννοια της ''σωτηρίας'' έχει καταστεί άγνωστη στις κοινωνίες μας πλέον.

                            

Το αξονικής βαρύτητας πρόβλημα της κοινωνίας μας (όπως και όλων σχεδόν των σημερινών κοινωνιών του 'Δυτικού' λεγόμενου κόσμου) είναι η έκλειψη, στο στοχαστικό τους σύμπαν, της έννοιας και προβληματικής της υπαρξιακής πραγμάτωσης (της ''σωτηρίας'' στο χριστιανικό-εκκλησιαστικό γλωσσάρι). Η έννοια αυτή και η σχετιζόμενη με αυτήν προβληματική έχουν αντικατασταθεί με την καλοπέραση στην διάρκεια της εδώ, μερικών δεκαετιών το πολύ, βιολογικώς νοούμενης ζωής.Η έννοια της ''σωτηρίας'' έχει καταστεί άγνωστη στις κοινωνίες μας πλέον. Όταν εκφέρεται -πράγμα που συμβαίνει πολύ σπανίως- ηχεί περίεργα στα αυτιά των περισσοτέρων. Και αντιμετωπίζεται με απορία (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ή με χλεύη και εχθρότητα.

Είναι μια αντικατάσταση που μπορεί να παραλληλιστεί με την αντικατάσταση του νερού με χλωρίνη στο πότισμα. Στις πρώτες ώρες -ίσως και επί μία με δύο μέρες- δεν θα πολυφανεί η διαφορά. Μετά όμως θα επέλθει ο μαρασμός και ο θάνατος του φυτού.

ΣΥΡΙΑ: Διεθνής αδιαφορία για τις πυρπολήσεις χριστιανικών χωριών και φυσικά αδιαφορία των εν Ελλάδι «προοδευτικών»!

 

Συνήθης εικόνα στη Συρία: μαυροφορεμένες χριστιανές 

γυναίκες και στο κέντρο τα θύματα της νέας τάξης του 

ισλαμικού κράτους. Η Δύση, αφού βοήθησε τους 

ισλαμιστές να κατακτήσουν την εξουσία,  αδιαφορεί για 

τη ζωή των χριστιανών γιατί «δεν αποτελούν 

γεωπολιτικό ζήτημα»

ΣΥΡΙΑ: Διεθνής αδιαφορία για τις πυρπολήσεις 

χριστιανικών χωριών

Με τον Pierre Berthelot*  

Atlantico: Εδώ και αρκετές ημέρες, οι Χριστιανοί στη Συρία αντιμετωπίζουν εμπρηστικές επιθέσεις που έχουν καταστρέψει χωριά στην Κοιλάδα των Χριστιανών, στην επαρχία Χομς. Σε μόλις 20 χρόνια, ο χριστιανικός πληθυσμός στη Συρία φέρεται να έχει μειωθεί από 3 εκατομμύρια σε λιγότερους από 300.000. Ποια είναι η πραγματικότητα της κατάστασης των Χριστιανών στη Συρία και ποια είναι η έκταση της καταστολής εναντίον των Χριστιανών σε αυτή τη χώρα;

Πιερ Μπερθελό:  Τα στοιχεία που αναφέρονται είναι αξιόπιστα. Πράγματι, ο χριστιανικός πληθυσμός έχει μειωθεί σημαντικά στη Συρία, αλλά αυτό το φαινόμενο είναι αρκετά παλιό και ξεκίνησε πριν από τον συριακό εμφύλιο πόλεμο του 2011 και την Αραβική Άνοιξη.

Φρικαλεότητες από το ΝΤΑΕΣ

Μερικοί Χριστιανοί αντιπαθούσαν τον αυταρχισμό του καθεστώτος Άσαντ, ενώ άλλοι αντιμετώπιζαν μια ήδη δύσκολη κατάσταση στη Συρία πριν από το 2011. Αυτή η πραγματικότητα εξηγεί εν μέρει την εξέγερση που βίωσε η χώρα εκείνη την εποχή. Οι Χριστιανοί αντιμετώπιζαν επίσης οικονομικές δυσκολίες. Αλλά οι Χριστιανοί στη Συρία αντιλαμβάνονταν ότι ένας κακός άνεμος φυσούσε στην περιοχή, ειδικά μετά την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003, η οποία είχε ως στόχο να αναδιαμορφώσει τη Μέση Ανατολή μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Εκείνη την εποχή, ένα πολύ ισχυρό τζιχαντιστικό κίνημα αναδύθηκε στο Ιράκ, ενώ μέχρι τότε ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο, έχοντας καταπολεμηθεί από το άλλο αυταρχικό καθεστώς Μπααθισμού, το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν.

Η σταδιακή διάλυση του ιρακινού κράτους επέτρεψε την εμφάνιση του Ντάες. Οι Σύριοι Χριστιανοί, επομένως, διαισθάνθηκαν ότι η τάση, ακόμη και πριν από το 2011, ήταν κακή.

Ο εμφύλιος πόλεμος έδωσε ώθηση, για πρώτη φορά σε συριακό έδαφος, σε εξαιρετικά ισχυρά τζιχαντιστικά κινήματα, μερικά από τα οποία χρηματοδοτήθηκαν από χώρες της περιοχής ή ακόμη και υποστηρίχθηκαν λίγο-πολύ από τη Δύση, των οποίων ο στόχος ήταν η ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ με κάθε κόστος.

Επιτόπου, διαπράχθηκαν φρικαλεότητες εναντίον Χριστιανών από αυτές τις ισλαμιστικές ομάδες, ιδίως από το Νταές, μεταξύ 2014 και 2016. Αυτό συνέβαλε στη φυγή των Χριστιανών από τη Συρία.

«ΤΑ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ»

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Τα προσωνύμια του Ευαγγελιστού Ιωάννου (Η Μετάστασις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου)

 

Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ [: Ιω.19,25-27 & 21,24-25]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου (Β΄έκδοσις)                                                                   

         [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-5-2000]  

    Σήμερα η εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά την μνήμην του αγίου ενδόξου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Και εφόσον η Ιερά μας Μονή έχει το προνόμιον να θεωρεί σαν προστάτη της τον ηγαπημένον μαθητήν, μετά από την Υπεραγίαν Θεοτόκον και τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, οφείλομε να εγκωμιάσομε τον μεγάλον Απόστολο του Χριστού. Αλλά πώς να εγκωμιάσει κανείς έναν άγιον; Πρέπει να είναι στο παραπλήσιον ύψος του, για να τιμήσει δεόντως έναν άγιον. Ύστερα, όπως λέει η Γραφή: «Οὐχ ὡραῖος αἶνος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ». «Δεν είναι ωραίος ο αίνος, η δοξολογία, εις το στόμα ενός αμαρτωλού ανθρώπου». Αλλά για την αγάπη του λαού του Θεού και για την αγάπη προς τον μεγάλον Απόστολον, θα επιχειρηθούν λίγα απλά λόγια, σαν αγριολούλουδα του βουνού μας, που τα συλλέξαμε για να του τα προσφέρουμε.

     Ο άγιος Ιωάννης ζούσε εις την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν παιδί του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και μικρότερος αδερφός του Ιακώβου, ο οποίος και αυτός έγινε Απόστολος και διακρίνεται από τον Ιάκωβο, τον επίσκοπο Ιεροσολύμων, τον λεγόμενον «αδερφό του Κυρίου» και ο πρώτος, ο Απόστολος, λέγεται Ιάκωβος ο Μεγάλος και ο δεύτερος, ο πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, λέγεται Ιάκωβος ο Μικρός, για διάκριση.

    Μαθήτευσε ο μέγας απόστολος Ιωάννης στον κύκλο των μαθητών πρώτα πρώτα του Τιμίου Προδρόμου μαζί με τον αδελφό του Πέτρου, τον Ανδρέα. Και κάποτε όταν ο Κύριος ενεφανίσθη εις τον ορίζοντα και είπε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής: «Να, ο αμνός του Θεού», άφησαν τον Ιωάννην τον Πρόδρομον, ο Ανδρέας και ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ακολούθησαν τον Κύριον. Και μάλιστα, λέγει εκεί, ότι γύρισε ο Ιησούς να δει ποιος Τον ακολουθεί. Δεν τολμούσαν τίποτε άλλο να κάνουν παρά όταν ο Κύριος είπε: «Ποιον ζητάτε;», απήντησαν οι δύο, σε αμηχανία ευρισκόμενοι: «Κύριε, πού μένεις;». «Ελάτε και θα δείτε», τους είπε ο Κύριος, βγάζοντάς τους από αυτήν την αμηχανία. Κι έμειναν, λέγει, εκείνη την ημέρα, ακούγοντας τα λόγια Του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος αγαπάει όπου είναι αυτόπτης μάρτυς, αυτό να το καταθέτει και να λέει λεπτομέρειες οι οποίες προδίδουν ακριβώς ότι ήταν αυτόπτης. «Ήταν», λέει, «κάπου 4 το απόγευμα»- σας το λέγω με τη συνήθη γλώσσα που έχομε στην ώρα· γιατί η ώρα, και εις τους αρχαίους Έλληνες και εις τους Εβραίους άρχιζε από τις 6 το πρωί. 6 και 4 μετά το μεσημέρι, είναι 10. Σημειώνει έτσι, λοιπόν, ο Ιωάννης: «Ήταν ωσεί ώρα δεκάτη», θυμάται και την ώρα! Είναι εμπειρίες οι οποίες δεν εξαλείφονται ποτέ από τη μνήμη…

«Σλάβα Ουκραΐνα» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη

          

Σάλος με την ιαχή Βαρθολομαίου: Ναζιστικό «Σλάβα Ουκραΐνα» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη

Οργή για την επιλογή του Βαρθολομαίου να αναφωνήσει το ναζιστικό σύνθημα αντί να μιλήσει για τα δεινά των Ορθοδόξων

Έντονη αντίδραση έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος σε δημόσια εμφάνισή του ύψωσε την πατρίτσα του σαν τρόπαιο και αναφώνησε το σύνθημα «Σλάβα Ουκραΐνα» («Δόξα στην Ουκρανία»), το οποίο πολλοί συνδέουν με το ναζιστικό παρελθόν και τα εγκλήματα των συνεργατών των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μηλοχώρι: Έφυγε από τη ζωή ο Αρχ. Μάξιμος Καραβάς, Ηγούμενος στην Ι.Μ. Αγ. Παρασκευής

Ο Θεός να τον αναπαύσει.

Σύμφωνα με πληροφορίες του “Π”, έφυγε σήμερα από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς, ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγία Παρασκευή Μηλοχωρίου Εορδαίας.

Η κηδεία του θα τελεστεί αύριο Πέμπτη, και ώρα 18.00, στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής όπου θα γίνει και η ταφή. Το σκήνωμά του αναμένεται να τεθεί προς προσκύνημα στους πιστούς.

Η εκδημία του έγινε ανήμερα της προστάτιδας του χωριού Αγίας Θέκλας.

e-ptolemeos.gr,24/09/2025

Η ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας πρωτοστατεί στην προδοσία κοροϊδεύοντας το ποίμνιο.

Λένε οι Οικουμενιστές:  «Εμείς συναντιόμαστε στα συνέδρια αυτά για να μαρτυρήσουμε την Ορθοδοξία. Φυσικά αν ο διάλογος είναι ανούσιος σταματάμε».

Εμείς ως λογικά όντα ρωτούμε: 257 (!) συναντήσεις δεν φθάνουν για να αποδειχθεί το ανούσιο των οικουμενιστικών διαλόγων; Είναι η αναγνώριση των Νεοπεντηκοστιανών ως Εκκλησία ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι το αναβαπτιστικό κίνημα ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι οι συμπροσευχές με τις αιρέσεις του Π.Σ.Ε. (Στην Γερμανία ACK) ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι η αναγνώριση του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού ως άλλο όνομα του Θεού (ξέρεις ποιός είμαι;) ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι ο «νέος Οικουμενισμός» ορθόδοξη μαρτυρία; Τόσο υποτιμάτε την νοημοσύνη των πιστών και γι’  αυτό τους κοροϊδεύετε ασυστόλως.

Α.Τ.

257η συνάντηση των μελών της Εργασιακής Ομάδας χριστιανικών Εκκλησίων της Γερμανίας (ACK) στην Κολωνία

   

Οι σύνεδροι της γενικής συνέλευσης συγκεντρώθηκαν για την βραδινή προσευχή στη χορωδία του καθεδρικού ναού της Κολωνίας (πηγή: Haverland | ACK).

 Κολωνία/Φρανκφούρτη (12 Σεπτεμβρίου 2025). Από τις 8 έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2025, οι υπεύθυνοι για την οικουμενική συνεργασία στη Γερμανία συναντήθηκαν στην Κολωνία. Αρχικά, συναντήθηκαν οι εκτελεστικοί διευθυντές των 14 περιφερειακών ACK, και στη συνέχεια ακολούθησε η 257η Γενική Συνέλευση της Εργασιακής Ομάδας Χριστιανικών Εκκλησιών στη Γερμανία  με αντιπροσώπους από τις 25 εκκλησίες μέλη και προσκεκλημένες. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε ζητήματα σχετικά με το μέλλον του οικουμενισμού, σε τρέχουσες εκθέσεις από εκκλησίες και περιοχές, καθώς και σε σημαντικές αποφάσεις για μελλοντικά έργα και το μέλλον του οικουμενισμού στη Γερμανία.

Μια κοινή ημερίδα μελέτης στις 10 Σεπτεμβρίου αφιερώθηκε στο θέμα «Νέος Οικουμενισμός». Προσκεκλημένοι νέοι από τις εκκλησίες-μέλη μοιράστηκαν τις απόψεις τους και προσέφεραν ιδέες για το πώς μπορεί να ενισχυθεί ο ρόλος τους στον οικουμενισμό.

Βασικές αποφάσεις

Η γενική συνέλευση έλαβε μια σειρά από αποφάσεις:

• Συζητήθηκε η αίτηση της Νεοαποστολικής Εκκλησίας για πλήρη ένταξη στην ACK και ξεκίνησε η αντίστοιχη διαδικασία.
• Το έργο «Do You Know Who I Am?» πρόκειται να εισέλθει σε νέα φάση χρηματοδότησης. Με αυτό, το ACK συνεχίζει τη δέσμευσή του στις διαθρησκευτικές συναντήσεις και την κοινωνική συνοχή.

«Θεϊκή Θηλυκότητα»

 

Ένα Πνευματικό Κίνημα στο TikTok

«Θεϊκή Θηλυκότητα»

   Στην ολοένα και πιο ψηφιακή εποχή μας, το TikTok έχει αναδειχθεί σε κάτι παραπάνω από μια απλή πλατφόρμα ψυχαγωγίας. Έχει μετατραπεί σε χώρο όπου αναπτύσσονται και διαδίδονται κινήματα, ιδέες και φιλοσοφίες. Μία από τις πιο δημοφιλείς τάσεις των τελευταίων ετών είναι η «Θεϊκή Θηλυκότητα» (Divine Femininity), η οποία έχει κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με tutorials και συμβουλές για το πώς οι γυναίκες μπορούν να αξιοποιήσουν την «θηλυκή» τους ενέργεια για να βελτιώσουν τις σχέσεις και τη ζωή τους.

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η «ΘΕΪΚΉ ΘΗΛΥΚΌΤΗΤΑ»;

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το περιοδικό Teen Vogue, η ιδέα της Θεϊκής Θηλυκότητας βασίζεται στην αρχή ότι κάθε άνθρωπος φέρει δύο βασικές ενέργειες, τη θηλυκή και την αρσενική. Η θηλυκή ενέργεια συνδέεται με την «αίσθηση», την «αποδοχή» και τη «ροή», ενώ η αρσενική ενέργεια χαρακτηρίζεται από τη «σταθερότητα», την «παραγωγικότητα» και την «επιδίωξη στόχων». Στο TikTok, το hashtag #divinefeminine έχει συγκεντρώσει εκατομμύρια προβολές, με το περιεχόμενο να κυμαίνεται από ασκήσεις για την «ίαση του εσωτερικού παιδιού» έως συμβουλές για την προσέλκυση συντρόφου.

ΚΡΙΤΙΚΉ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΆΣΕΙΣ

Ενώ οι υποστηρικτές της τάσης την παρουσιάζουν ως ένα κίνημα πνευματικής αυτοβελτίωσης, οι κριτικές είναι έντονες. Η Neha Chandrachud, συγγραφέας που ασχολείται με τη θρησκεία και την πνευματικότητα, υποστηρίζει ότι η «Θεϊκή Θηλυκότητα» παρερμηνεύει τις ανατολικές φιλοσοφίες, αποσπώντας τις έννοιες του αρσενικού και του θηλυκού από το αυθεντικό τους πλαίσιο και εμπορευματοποιώντας τες για το δυτικό κοινό.

Παράλληλα, προοδευτικοί επικριτές υποστηρίζουν ότι πολλές από τις δημοσιεύσεις, στην ουσία, επανασυσκευάζουν τους άκαμπτους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων ως μια μορφή πνευματικής αυτοβοήθειας. Αυτό, σύμφωνα με ορισμένους, μπορεί να οδηγήσει σε μια επικίνδυνη ολισθηρή πλαγιά προς ακροδεξιές και αυταρχικές ιδεολογίες. Μία από τις βασικές κατηγορίες είναι ότι το κίνημα προβάλλει την ιδέα πως «είσαι είτε άντρας είτε γυναίκα, και ο ρόλος σου είναι σταθερός».

Μια χαρακτηριστική περίπτωση που ανέδειξε τις αντιφάσεις του κινήματος ήταν αυτή της influencer Liz, μιας από τις πιο γνωστές εκπροσώπους της Θεϊκής Θηλυκότητας, η οποία, ενώ προσέφερε συμβουλές για τις σχέσεις, αργότερα χώρισε από τον σύντροφό της, προκαλώντας έντονες συζητήσεις και αμφισβητήσεις.

ΜΙΑ ΓΕΝΙΆ ΣΕ ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ

Ἡ Γνώση τοῦ Θεοῦ

                           Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

Ὁ Πατέρας μᾶς ἀγάπησε τόσο, πού μᾶς ἔδωσε τόν Υἱό Του. ᾿Αλλά καί ὁ ῎Ιδιος ὁ Υἱός θέλησε καί ἐνσαρκώθηκε κι ἔζησε μαζί μας στή γῆ. Κι οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι καί ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων εἶδαν τόν Κύριο κατά σάρκα, ἀλλά δέν τόν ἐγνώρισαν ὅλοι ὡς Κύριο. Σ᾿ ἐμένα δέ, τόν γεμάτον ἁμαρτίες, δόθηκε ἀπό τό ῞Αγιο Πνεῦμα νά γνωρίσω πώς ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι Θεός.

῾Ο Κύριος ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται σ᾿ αὐτόν, ὅπως ὁ ῎Ιδιος εὐδοκεῖ. Καί ἡ ψυχή, ὅταν δῆ τόν Κύριο, εὐφραίνεται ταπεινά γιά τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Δεσπότη καί δέν μπορεῖ πιά ν᾿ ἀγαπήση τίποτε ἄλλο τόσο, ὅπως ἀγαπᾶ τόν Δημιουργό της. Κι ἄν ἀκόμα ὅλα τά βλέπη κι ὅλους τούς ἀγαπᾶ, ὅμως πάνω ἀπ᾿ ὅλους θά ἀγαπᾶ τόν Κύριο.

Ἡ Εὐρώπη δὲν γνωρίζει οὔτε ἐκκλησία οὔτε διέξοδο ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα

Ἡ Wille zur Macht (Θέληση γιὰ δύναμη) μεταβλήθηκε σὲ Wille zur Nacht (Θέληση γιὰ νύχτα).

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔχει καταδικάσει σὲ θάνατο καὶ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχή. Δὲν καταδίκασε ὅμως ἔτσι καὶ τὸν ἑαυτό του σὲ θάνατο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο θάνατο δὲν ὑπάρχει ἀνάσταση; Κάνετε εἰλικρινὰ καὶ ἀμερόληπτα τὸν ἀπολογισμὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτικῆς, κουλτούρας, πολιτισμοῦ, καὶ θὰ δεῖτε, ὅτι αὐτὲς ἔχουν φονεύσει στὸν Εὐρωπαῖο ἄνθρωπο τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Ἂν ὅμως προσέξετε σοβαρὰ στὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὁπωσδήποτε θὰ ἐννοήσετε, ὅτι ἡ θεοκτονία πάντοτε καταλήγει στὴν αὐτοκτονία. Ἐνθυμεῖσθε τὸν Ἰούδα; Ἐκεῖνος πρῶτος φόνευσε τὸν Θεὸ καὶ ἔπειτα ἐξόντωσε τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸ εἶναι ἀδυσώπητος νόμος, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ στὴν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ πλανήτη.

Τὸ οἰκοδόμημα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, οἰκοδομημένο χωρὶς τὸν Χριστό, κατ’ ἀνάγκην θὰ καταρρεύσει καὶ μάλιστα πολὺ σύντομα, ὅπως προφήτευσε ὁ ὁραματιστὴς Ντοστογιέφσκι καὶ ὁ θλιμμένος Γκόγκολ. Καὶ μπροστὰ στὰ μάτια μας, πραγματοποιοῦνται οἱ προφητεῖες τῶν ὀρθοδόξων μας Σλάβων προφητῶν. Δέκα ὁλόκληρους αἰῶνες ἀνεγειρόταν ὁ εὐρωπαϊκὸς πύργος τῆς Βαβέλ καὶ ἡμεῖς ἀξιωθήκαμε τοῦ τραγικοῦ ὁράματος: Ἰδού, ἀνεγέρθηκε πελώριο μηδέν! Ἐπῆλθε γενικὴ σύγχυση. Ἄνθρωπος δὲν ἐννοεῖ ἄνθρωπο, ψυχὴ δὲν ἐννοεῖ ψυχή, ἔθνος δὲν ἐννοεῖ ἔθνος.

Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔφθασε στὸν μοιραῖο ἴλιγγο, ὁδήγησε τὸν ὑπεράνθρωπο στὴν κορυφὴ τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ του, θέλοντας νὰ ἀποπερατώσει μὲ αὐτὸν τὸ οἰκοδόμημά του, ἀλλὰ ὁ ὑπεράνθρωπος τρελλάθηκε ἀκριβῶς ἐπάνω στὴν κορυφὴ καὶ γκρεμίστηκε ἀπὸ τὸν πύργο. Καὶ πίσω του ὁ ἴδιος ὁ πύργος γκρεμίζεται καὶ θρυμματίζεται μὲ τοὺς πολέμους καὶ τὶς ἐπαναστάσεις. Ὁ homo europaeicus ἔπρεπε κατ’ ἀνάγκην νὰ τρελλαθεῖ στὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ του· ὁ Θεοκτόνος ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ γίνει αὐτοκτόνος. Ἡ Wille zur Macht (Θέληση γιὰ δύναμη) μεταβλήθηκε σὲ Wille zur Nacht (Θέληση γιὰ νύχτα).