Ἀπάντησις εἰς τοὺς ἀμφισβητίας τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως τῆς Ἁγίας Γραφῆς
Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Δυστυχῶς στὴν ἐποχή μας, παρουσιάστηκαν κάποιοι ἀρνητές, καὶ μάλιστα …θεολόγοι (! ) οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνουμε ὡς ἀληθινὴ τὴ διήγηση τῆς Γενέσεως γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, διότι αὐτὴ δῆθεν συγκρούεται μὲ τήν… ἐπιστήμη! Γιατί ἆραγε τὸ ἰσχυρίζονται αὐτό; Διότι οἱ θεολόγοι αὐτοὶ ἔχουν πετάξει στὸ καλάθι τῶν ἀχρήστων τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι ἔχουν ἀγκαλιάσει τὴ θεωρία τοῦ Δαρβίνου περὶ τῆς καταγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν πίθηκο. Ἡ Ἁγία Γραφή, λένε, μᾶς πληροφορεῖ μόνο γιὰ τὸ ποιὸς δημιούργησε τὸν κόσμο κι ὄχι γιὰ τὸ πῶς τὸν δημιούργησε.
Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν μᾶς ἀποκαλύπτει μόνο ὅτι ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχουν Δημιουργό, μᾶς ἀποκαλύπτει καὶ τὸν τρόπο τῆς δημιουργίας τους. Μᾶς λέει δηλαδὴ ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὰ πάντα ἀπὸ τὸ μηδὲν (Β΄ Μακ. 7, 28). Μᾶς λέει ἀκόμα ὅτι ὁ ἔμβιος κι ὁ ἄβιος κόσμος δημιουργήθηκαν μέσα σὲ ἕξι μεγάλα χρονικὰ διαστήματα ποὺ τὰ ὀνομάζει ἡμέρες, γιὰ νὰ μᾶς διδάξει τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Μᾶς λέει ἀκόμα ὅτι κάθε εἶδος ζώου καὶ φυτοῦ δημιουργήθηκε ξεχωριστὰ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ διασταυρώνονται. Μᾶς λέει ἀκόμα γιὰ τὴ σειρά, μὲ τὴν ὁποία ἐμφανίστηκαν τὰ ἔμβια ὄντα πάνω στὴ Γῆ. Μᾶς λέει τέλος ὅτι τὸ τελευταῖο σὲ σειρὰ δημιούργημα καὶ κορωνίδα ὅλης τῆς Δημιουργίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου τὸ μὲν σῶμα προέρχεται ἀπὸ τὸ χῶμα, ἡ δὲ ψυχὴ ἀπὸ τὸ Θεό. Φυσικὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς ἀποκαλύπτει ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα νὰ γνωρίζουμε, ὥστε νὰ ἔχουμε ἀπάντηση στὰ κύρια ἐρωτήματα, πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, ἀπὸ ποῦ προερχόμαστε κλπ. Τὶς λεπτομέρειες τῆς ἀφήνει νὰ τὶς ἀνακαλύψει ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστημονική του ἔρευνα. Αὐτὰ ὅμως ποὺ ἀναφέρει δὲν συγκρούονται μὲ τὰ πραγματικὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα.
Ὅμως ὅλα τὰ παραπάνω ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τοὺς ἀρνητὲς θεολόγους δὲν ἔχουν ἴχνος ἐπιστήμης καὶ δὲν εἶναι παρὰ μῦθοι ποὺ δανείστηκαν οἱ…διάφοροι ἄγνωστοι συγγραφεῖς τῆς Γενέσεως ( ! ) ἀπὸ ἄλλους λαούς. Μᾶς λένε δηλαδὴ ὅτι ἡ Γένεση εἶναι μία ἄλλη ἔκδοση τῆς μυθολογίας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ποὺ ἀπευθύνονταν σὲ ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀγράμματους καὶ ὅτι κατὰ συνέπεια, τὰ ἕνδεκα πρῶτα κεφάλαια τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως δὲν ἔχουν καμία ἱστορικὴ ἀξία.
Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμό τους ὅτι ἡ βιβλικὴ διήγηση εἶναι ἕνα παραμύθι, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὸν καταλαβαίνουν οἱ ἀπαίδευτοι ἄνθρωποι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ἀπαντᾶμε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν γράφτηκε μόνο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς. Ἐπίσης ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν ἀπευθύνεται μόνο στοὺς ἀπαίδευτους, ἀλλὰ καὶ στοὺς εὐπαίδευτους. Ἰσχυρὲς ἐπιστημονικὲς διάνοιες θαυμάζουν τὸ κείμενο τῆς Γενέσεως γιὰ τὶς θαυμαστὲς ἀντιστοιχίες ποὺ παρουσιάζει μὲ τὰ σύγχρονα ἐπιστημονικὰ πορίσματα καὶ τὸ ἐπαινοῦν.
Ἐπιπλέον, ἡ προσπάθειά τους νὰ παρουσιάσουν ὡς μὴ ἱστορικὰ ὁλόκληρα κεφάλαια τῆς Γενέσεως, πλήττει εὐθέως τὴ θεοπνευστία τῆς Βίβλου. Ἡ θεοπνευστία καὶ ἄρα ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐπεκτείνεται στὸ σύνολό της κι ὄχι ἐπιλεκτικά. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος», δηλαδὴ ὅλη ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη (Β΄ Τιμ. β΄16). Οἱ ἀρνητὲς ὅμως λένε ὅτι θεόπνευστες εἶναι μονάχα οἱ θεολογικές της ἀλήθειες. Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι αὐτὲς οἱ θεολογικές, ἠθικὲς καὶ δογματικὲς ἀλήθειες εἶναι στενὰ συνδεδεμένες μὲ συγκεκριμένα πρόσωπα καὶ γεγονότα. Ἂν λοιπὸν τὰ πρόσωπα καὶ τὰ γεγονότα εἶναι φανταστικά, τότε πῶς μποροῦν νὰ σταθοῦν οἱ θεολογικές τους…ἀλήθειες; Σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν θὰ ἔχει περισσότερη ἀξία ἀπὸ τούς …μύθους τοῦ Αἰσώπου.
Οἱ ἀρνητὲς τέλος ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ πιστοὶ δὲν πρέπει νὰ κρίνουν τὴν ἐπιστήμη καὶ νὰ μὴ ἀνακατεύονται στὰ ἐπιστημονικὰ θέματα, διότι δὲν εἶναι εἰδικοί! Ἀλλὰ οἱ πιστοὶ οὔτε κρίνουν οὔτε συγκρούονται μὲ τὴν πραγματικὴ ἐπιστήμη. Οἱ πιστοὶ κρίνουν καὶ συγκρούονται μὲ τὴν κακὴ ἐπιστήμη. Καὶ δὲν εἶναι πρῶτα οἱ πιστοὶ ποὺ ἀνακατεύονται μὲ τὰ ἐπιστημονικὰ θέματα, ἀλλὰ οἱ ἄπιστοι ἐπιστήμονες ποὺ ἀνακατεύονται μὲ τὰ θρησκευτικά. Οἱ πιστοὶ τιμοῦν τὴν ἀληθινὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφὴ (Βαρούχ, γ΄ 37). Καὶ σὲ τελευταία ἀνάλυση, αὐτοὶ ποὺ κριτικάρουν καὶ ἀποδεικνύουν…ἀναπόδεικτη τὴ δαρβινικὴ θεωρία, δὲν εἶναι μόνο οἱ πιστοὶ θεολόγοι ἀλλὰ καὶ οἱ πιστοὶ ἐπιστήμονες.
Τόσο αὐτοί, ὅσο καὶ κάθε ἄλλος πιστὸς ἄνθρωπος, ἔχουν δικαίωμα νὰ κρίνουν τὶς ὑλιστικὲς δῆθεν ἐπιστημονικὲς θεωρίες, ὄχι μόνο διότι αὐτὲς ἀποδεικνύονται πλανεμένες (π.χ. αὐτόματη γένεση τῆς ζωῆς), ἀλλὰ καὶ διότι αὐτές, ἂν καὶ ἀποτελοῦν ἀναπόδεικτες ὑποθέσεις, παρουσιάζονται παραπλανητικὰ ὡς βέβαια γεγονότα. Ἡ ἄσκηση κριτικῆς σὲ ὑλιστικές, δῆθεν ἐπιστημονικὲς θεωρίες, οἱ ὁποῖες ἐργαλειοποιοῦνται, γιὰ νὰ κλονίσουν τὸ ἀλάνθαστο κῦρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν ὑπηρεσία πρὸς τὴν ἀλήθεια, καὶ δὲν εἶναι μόνο δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ βασικὸ καθῆκον κάθε ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ.
