Ὡς ἔνδειξη τιμῆς στὸν μέγα Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννη Χρυσόστομο καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς του παραθέτω τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Πάπα ἁγ. Ἰννοκέντιου πρὸς τὸν αὐτοκράτορα καὶ διώκτη τοῦ Ἁγίου Ἀρκάδιο, μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος ἐγκωμιάζει τὸν Χρυσόστομο καὶ κατηγορεῖ τὸν ἁγιομάχο Αὐτοκράτορα, δηλώνοντας του παράλληλα αὐτὸ ποὺ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί ἀλλὰ κυρίως ὁ κλῆρος (ὅπως π.χ. πρόσφατα ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου) διαστρεβλὠνοντας την ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ἀρνοῦνται νὰ πράξουν σὲ παρόμοιες περιπτώσεις: τὴν διακοπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς (βλ. Οἰκουμενιστές) καὶ τοὺς διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας (βλ. σχισματικοὺς Οὐκρανίας). Παρεμπιπτόντως ἡ ἐπιστολὴ αὐτή ἀποδεικνύει γιὰ μία ἀκόμα φορὰ ὄχι μόνο τὴν ἀποτείχιση ὡς διαχρονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος», ὅλα αὐτὰ δηλ. ποὺ οἱ πολλοὶ ἀρνοῦνται στανικῶς νὰ παραδεχθοῦν.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
«Φωνὴ αἵματος τοῦ δικαίου Ἰωάννου βοᾶ πρὸς τὸν Θεὸ κατὰ σοῦ, βασιλεῦ Ἀρκάδιε! Διότι τὸν καιρὸν τῆς εἰρήνης ἐποίησες καιρὸ διωγμοῦ στὴν Ἐκκλησία ἐξορίζοντας τὸν ἀληθῆ ποιμένα της, μαζί του καὶ αὐτὸν τὸν Χριστό! Φεῦ, ἐξόρισες καὶ παρέδωσες τὸ ποίμνιό του σὲ μισθωτοὺς καὶ ὄχι ἀληθεῖς ποιμένες. Ἐγὼ δὲν λυποῦμαι γιὰ τὸν Χρυσόστομο, διότι εἶναι μακάριος ἐκεῖνος γιὰ τὰ μεγάλα του κατορθώματα καὶ τρισμακάριος γιὰ τὶς ἀναρίθμητους κολάσεις, τὶς ὁποῖες ὑπέμεινε, καὶ ἔλαβε τὸν κλῆρο στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ Μαρτύρων, λυποῦμαι ὅμως γιὰ τὴν ἰδική σου ἀπώλεια, διότι, γιὰ νὰ ποίησης τὸ θέλημα μίας γυναικὸς ἄφρονος, στέρησες ὅλο τὸν κόσμο τῆς μελιρρύτου διδαχῆς του.
Γιὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος, ὁ ὁποῖος ἐπιστεύθη τοῦ Κορυφαίου τὸν θρόνο, σᾶς κανονίζω καὶ αὐτήν, χωρίζοντάς σας τῆς ἁγίας κοινωνίας τῶν θείων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων· καὶ ἂν κάποιος τολμήσει νὰ σᾶς κοινωνήσει, νὰ εἶναι καθηρημένος καὶ ἀφορισμένος. Ἐὰν δὲ καὶ ἐσεῖς βιάστε κάποιον, μὴ γένοιτο, νὰ σᾶς κοινωνήσει, καταφρονώντας τὴν Ἀποστολικὴ αὐτὴ διάταξη, νὰ εἶσθε ὡς οἱ τελῶνες καὶ ἐθνικοὶ παρὰ τῷ Ὀρθοδόξῳ συστήματι καὶ νὰ μένει ἡ ἁμαρτία ἐνώπιόν σας, ὅπως τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως λάβετε τὴν πρέπουσα παίδευση· τὸν δὲ Ἀρσάκιον, ποὺ τὸν βάλατε στὸ θρόνο τοῦ Χρυσοστόμου, τὸν καθαιροῦμε καὶ μετὰ θάνατον, ὡς καὶ ὅλους τους μετὰ τούτου συγκοινωνήσαντες, διότι μοιχῷ τῷ τρόπω ἔλαβε τὴν ἀξία ὁ ἀνάξιος, τὸν δὲ Θεόφιλο, ὄχι μόνον καθαιροῦμε, ἀλλὰ καὶ ἀφορίζομε, γιὰ νὰ εἶναι καὶ τοῦ Χριστοῦ ἀλλότριος. Αὐτά, ποὺ ἐμεῖς δένομε στὴ γῆ, ἔτσι δένονται καὶ στὸν οὐρανὸ καθὼς ἀκοῦς στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο».
