Φίλος μεν ο Χριστός φίλτατος δε ο γέρων

                                         

Ἡ σημερινὴ θλιβερὴ κατάσταση καὶ οἱ θεραπευτικὲς συμβουλὲς τοῦ Μ. Βασιλείου

Τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Ἂν μελετήσει κάποιος τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἀγῶνες Της ἐνάντια στὶς αἱρέσεις, θὰ παρατηρήσει, ὅτι αὐτοὶ οἱ ἀγῶνες –ἀνεξαρτήτως χρόνου, τόπου καὶ προσώπων– εἶχαν ὡς κοινὰ χαρακτηριστικὰ τὴν προσεκτικὴ μελέτη καὶ ἐφαρμογὴ τῆς προφορικῆς καὶ γραπτῆς Ἱερᾶς Παράδοσης μας, τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, τὴν συμφωνία τῶν ἑκάστοτε ἀγωνιστῶν μὲ τὴν διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων ὡς ἀσφαλῶν ὁδοδεικτῶν γιὰ τὴν ἀποφυγὴ λαθῶν καὶ λοξοδρόμησης ἀπὸ τὸν ἀσφαλῆ δρόμο.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ θέμα τῆς Ἀληθείας δὲν ὑπάρχει καμμία ἀπολύτως ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια εἶναι ἀπόλυτη καὶ ἀκέραιη. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας Προφήτης, οὔτε ἕνας Ἀπόστολος, οὔτε ἕνας Ἅγιος, ὁ ὁποῖος ἔκανε συμβιβασμοὺς (ἢ κατὰ ἄλλους τάκτ) στὸ θέμα τῆς Ἀληθείας.

Για όσους κοινωνούν με τους Οικουμενιστές και νομίζουν ότι δεν διατρέχει κίνδυνος επειδή "προέρχονται ἀπὸ ἡμας"

                                             

Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων:

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΕΡΟΙ  ΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΠΑΠΙΚΟΥΣ

 τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου Παναγιώτη Σημάτη

Στὴν πρὸς «Δυτικοῖς» ἐπιστολή του ὁ Μ. Βασίλειος, γράφει:

«Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ καὶ ἀναίσχυντον τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν, ἀφοῦ φανερῶς ἀπεκόπη ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, παραμένει εἰς τὴν πλάνην του, ἀλλ’ ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους.

Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν ἐξωτερικόν (βίον) ἥμερον καὶ πρᾶον, ἐνῶ ἐσωτερικῶς κατασπαράσσουν ἀνηλεῶς τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, μάλιστα διότι ἔχουν ἀρχικῶς προέλθει ἀπὸ ἡμᾶς, εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους, αὐτοί (κυρίως) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ δύσκολοι εἰς τὸ νὰ προφυλαχθῇ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς: (Οἱ δὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου περιβεβλημένοι καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἥμερον προβαλλόμενοι καὶ πραεῖαν, ἔνδοθεν δὲ σπαράσσοντες ἀφειδῶς τὰ Χριστοῦ ποίμνια καὶ διὰ τὸ ἐξ ἡμῶν ὡρμῆσθαι εὐκόλως ἐμβάλλοντες βλάβην τοῖς ἁπλουστέροις, οὗτοί εἰσιν οἱ χαλεποὶ καὶ δυσφύλακτοι).

Πότε ἐμφανίσθηκε τὸ ἀστέρι καὶ πότε ἦρθαν οἱ Μάγοι κατὰ τὴ γέννηση τοῦ Κυρίου;

Θεοδωρόπουλος Ἐπιφάνιος, Πρεσβύτερος(+)

Ὅταν κάποιος μελετᾶ τὰ πρῶτα κεφάλαια τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν Ματθαίου καὶ Λουκᾶ, νομίζει ὅτι ὑπάρχει διαφωνία μεταξύ τους. Προκύπτουν δὲ τρία ἀλληλοεξαρτώμενα ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἀπαιτοῦν λύση καὶ ἀπάντηση:

1) Πότε ἐμφανίστηκε στὴν Ἀνατολὴ τὸ ἀστέρι ποὺ ὁδήγησε τοὺς Μάγους στὴν Βηθλεέμ; Ἐμφανίστηκε πρὶν τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ συμπέσει ὁ ἐρχομὸς τῶν Μάγων μὲ αὐτήν, ἢ ἐμφανίστηκε συγχρόνως μὲ τὴν Γέννηση, ὁπότε οἱ Μάγοι ἦλθαν ἀφοῦ πέρασε ἀρκετὸς χρόνος ἀπὸ τὴ Γέννηση;

2) Πῶς, ἐνῶ γνωρίζουμε ὅτι ὁ Κύριος γεννήθηκε σ’ ἕναν σταῦλο, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἀναφέρει, ὅτι οἱ Μάγοι ἦλθαν καὶ τὸν βρῆκαν «εἰς τὴν οἰκίαν» μὲ τὴν Μητέρα Του;

3) Πῶς ἐξηγεῖται ἡ διαφορὰ τῆς διηγήσεως τῶν δύο Εὐαγγελιστῶν, σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς φυγῆς στὴν Αἴγυπτο;

Ἐξηγούμεθα σαφέστερα:

Η Σφαγή των Νηπίων από τον Ηρώδη: Όταν ο άνθρωπος κατηγορεί τον Θεό για τα δικά του εγκλήματα

Η Σφαγή των Νηπίων από τον Ηρώδη: Όταν ο άνθρωπος κατηγορεί τον Θεό για τα δικά του εγκλήματα

Αντί να φορτώνουμε στον Θεό τις θηριωδίες του ανθρώπου, ας ψάξουμε τους «Ηρώδηδες» που σκορπίζουν τον θάνατο ως την εποχή μας

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Ένας από τους πιο κλασσικούς εξυπνακισμούς που επιστρατεύουν ανέκαθεν οι θεομάχοι, αφορά το δραματικό ιστορικό γεγονός που η Εκκλησία μας μνημονεύει σήμερα, 29 Δεκεμβρίου. Τη σφαγή των 14.000 νηπίων από τον ημιπαράφρονα βασιλιά της Ιουδαίας, Ηρώδη τον Μέγα (73 – 4 π.Χ.), όπου το «μέγας» θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο αν ακολουθηθεί από τη λέξη «αντίχριστος».

Βλέποντας τον Χριστό ως απειλή για την κληρονομική βασιλεία του, ο αιμοσταγής Ηρώδης έδωσε εντολή να φονευθούν όλα τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων, από 2 ετών και κάτω.

Όσοι ζητούν να επινοήσουν «αδικίες» του Θεού για να ανακουφίσουν τις δικές τους, διερωτώνται υποκριτικά γιατί επίτρεψε ο Χριστός να γίνει μια τέτοια ανήκουστη σφαγή «για χάρη του», ενώ ο ίδιος βγήκε θαυματουργικά αλώβητος. Τι Θεός είναι αυτός – λένε- που ανέχθηκε μια τέτοια θηριωδία για να επιβιώσει μόνο Εκείνος.

Ο σκοτισμός του νου τους είναι τέτοιος που δεν τους επιτρέπει να δουν ότι το ερώτημα έχει νόημα μόνο αν αντιστραφεί: Τι ανθρωπότητα είναι αυτή που έφτασε να εξοντώσει 14.000 παιδάκια από δαιμονική λύσσα εναντίον του Χριστού; 

Ανοιχτή Επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όταν πριν από καιρό προειδοποιήσαμε για αυτές τις εξελίξεις (εδώ) κατηγορηθήκαμε, όπως συνήθως. Τώρα γίνονται όλα κατανοητά.

                        

Αγιότατε,

Σεβασμιότατοι,

έχει περάσει ενάμιση χρόνος από το απαράδεκτο συλλείτουργο στην Κωνσταντινούπολη τριών μητροπολιτών μας και δύο επισκόπων με εκπροσώπους της μη αναγνωρισμένης «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας» OCU: του Μητροπολίτη Φιλιππούπολης Νικολάι, του Μητροπολίτη Στάρα Ζαγόρα Κυπριανού, του Μητροπολίτη Δοροστόλ Ιακώβου, του Επισκόπου Βελικίου Σιόνιου και του Επισκόπου Σμόλιαν Βησσαρίωνα.

Αυτή η πράξη τους – μακριά από το αξίωμα και την ευθύνη που αυτό τους επιβάλλει- αντιμετωπίστηκε από τον λαό του Θεού στη Βουλγαρία με εξαιρετικά έντονη αμηχανία, πόνο και απογοήτευση.

Από τότε, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί περιμένουμε κάποια εξήγηση για αυτή την ανεξήγητη για εμάς πράξη. Περιμένουμε την μετάνοια των πέντε κληρικών μας που έχουν απομακρυνθεί από τους Ιερούς Κανόνες, που έχουν απομακρυνθεί από την αλήθεια.

Ωστόσο, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως – υπάρχει σιωπή, «άρνηση» του προβλήματος, επίδειξη δύναμης και εξουσίας, κάτι που δεν αρμόζει σε Χριστιανούς ιεράρχες, οι οποίοι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η εξουσία τους δίνεται από τον Θεό για να ηγούνται, όχι για να είναι αυταρχικοί.

Δεν υπάρχει ούτε μια υπόνοια έρευνας από την Ιερά Σύνοδο για αυτήν την προδοσία.

Ωστόσο, το θλιβερό αυτό συλλείτουργο δεν έγινε χωρίς συνέπειες και θα έπρεπε να το γνωρίζετε.

Έφερε μια ακόμη διαίρεση μεταξύ των Ορθόδοξων Χριστιανών.

Πολλοί πιστοί από την επισκοπή της Φιλιππούπολης, για παράδειγμα, δεν συμβιβάστηκαν με την πράξη του επισκόπου τους και σταμάτησαν να εκκλησιάζονται στην επισκοπή τους!

Υπάρχει επίσης διχασμός μεταξύ πιστών και κληρικών, επιδεινούμενες διαμάχες, κατεστραμμένες, ακόμη και διακεκομμένες σχέσεις.

Αυτό στόχευαν οι πέντε κληρικοί μας εκεί στην Κωνσταντινούπολη;

Δεν θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους τί βαθιά πληγή έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν στην ίδια τους την Εκκλησία με την ανεύθυνη συμπεριφορά τους, την αγνόηση της αλήθειας και των θρησκευτικών συναισθημάτων του λαού του Θεού;

Και δεν θα περιμένει ο λαός του Θεού τουλάχιστον μια εξήγηση, αν όχι μετάνοια, από εκείνους που έχουν παραβιάσει τους ιερούς ορθόδοξους κανόνες;

Ενόψει αυτού, καθώς και των πρόσφατων εξωφρενικών οικουμενικών και σχισματικών συναντήσεων του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, περιμένουμε τώρα με ανυπομονησία το μελλοντικό συλλείτουργο του Αγιωτάτου και βαθιά σεβαστού από εμάς Πατριάρχη Δανιήλ στην Κωνσταντινούπολη στις 26 Δεκεμβρίου.

(σ.σ. δυστυχώς έγινε και αυτό : Συλλείτουργο Οικουμενικού Πατριάρχου και Πατριάρχη Βουλγαρίας στο Φανάρι)

Εκτός από την κοινή προσευχή με τον Πάπα και τις διάφορες οικουμενικές συναντήσεις των τελευταίων μηνών στη Σουηδία, την Κωνσταντινούπολη κ.λπ., βλέπουμε την φιλοδοξία του Βαρθολομαίου να αναγνωριστεί η OCU.

Επομένως κάθε συλλείτουργο μαζί του γίνεται ένα σαφές σημάδι στο πλευρό ποιανού θα σταθεί μια δεδομένη Τοπική Εκκλησία: στο πλευρό της αλήθειας ή του ψεύδους.

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι:

Δίνουμε την πλήρη υποστήριξή μας σε όσους κληρικούς δεν θα φοβηθούν, δεν θα δεχτούν να συλειτουργήσουν με σχισματικές οργανώσεις και θα σταθούν εδραίοι ενώπιον του λαού του Θεού, για να τους καθοδηγήσουν σύμφωνα με τους ιερούς πατερικούς κανόνες, που κερδήθηκαν με την ομολογία και το μαρτύριο πολλών.

Δεν θα δεχτούμε την αποστασία από τους ιερούς Ορθόδοξους Κανόνες και επιμένουμε να λογοδοτήσουν όσοι από τους ιεράρχες μας τους καταπατούν!

Επειγόντως, με υιική ευλάβεια, ζητούμε να μην μνημονεύεται η OCU με κανέναν τρόπο κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας!

Διαφορετικά, η διχόνοια η διαφωνία μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών θα συνεχίσει να αυξάνεται και να κορυφώνεται με άγνωστες συνέπειες. Οι σύγχρονοί μας λαχταρούν ένα καλό παράδειγμα. Λαχταρούν να δουν πραότητα, αγάπη και ταπεινότητα, και όχι την εγκόσμια λάμψη των αστραφτερών ρούχων και αυτοκινήτων, την επίδειξη δύναμης και χρήματος.

Και τέλος -για την ολοένα και συχνότερη χρήση της λέξης «οικονομία»- έναν ευφημισμό που κρύβει βολικά την πραγματική αποστασία που συμβαίνει.

Έχουμε ακούσει αυτήν την εξήγηση ως δικαιολογία για κάθε βδέλυγμα που παρουσιάζεται!

Μια τέτοια λέξη δεν είχε ακουστεί ποτέ πριν στην ιστορία της Εκκλησίας του Χριστού!

Αυτή η λέξη συμβολίζει την αποστασία του 21ου αιώνα!

Ποτέ πριν δεν είχε δικαιολογηθεί τόσο πονηρά η κακία, η αίρεση, το σχίσμα!

Έχουμε ξεχάσει τα λόγια του Γλυκύτατου Σωτήρα: «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθαίος 5:37). Επομένως, δεν μπορούμε να υπηρετούμε με «οικονομία» τους σχισματικούς, να σιωπούμε για τις αδικίες και την κακία.

Και τώρα, και στο μέλλον, θα λέμε την αλήθεια!

Είθε ο Θεός να φυλάει τη Βουλγαρία και τον Πατριάρχη Δανιήλ από τα ύπουλα δίκτυα της φαναριώτικης κλίκας!

Προς όλους τους εχθρούς της Ορθοδοξίας, λύκους με ένδυμα προβάτου – ανάθεμα!

Православна общност

τας Θύρας

Μπαντσέν Λογγίνος: Θα υπερασπιστώ τα δικαιώματα των παιδιών μου.

Έτσι κάνουν οι αληθινοί ποιμένες: Μιλούν με πνεύμα θυσίας και χωρίς φόβο για το κόστος, εκεί, που οι άλλοι ("προοδευτικοί", "γεμάτοι αγάπη σύγχρονοι Χριστιανοί" κλπ.) σιωπούν. 

                                        

Χθες, εκπρόσωποι του Κεντρικού Επιτελείου Χερσαίων Δυνάμεων CCC πήραν τον γιο μου — τον Ζαρ Ζόρια Μιχαήλοβιτς. Ζητώ από όλους να βοηθήσουν στην απελευθέρωσή του, επειδή είναι ορφανός, και εσείς αφήνετε τα παιδιά του ορφανά. Έχω ήδη θάψει δύο από τους γιους μου χωρίς ούτε ένα σεντ βοήθειας από το κράτος. Έχω τέσσερις ανάπηρους πολέμου — επίσης χωρίς ούτε ένα σεντ υποστήριξης. Εγώ ο ίδιος υποβάλλομαι σε θεραπεία. Θα έρθω και θα υπερασπιστώ τα δικαιώματα των παιδιών μου. — Μητροπολίτης Λογγίνος (Ζαρ)

Банченский Монастырь Mănăstirea Bănceni

Τας Θύρας

ΟΙ οικουμενιστές ονομάζουν "αδελφούς" και "φορείς του Αγίου Πνεύματος" αυτούς που οδηγούν τις εκκλησίες να αδειάζουν!

Οι άδειες εκκλησίες της Γερμανίας αλλάζουν χρήση καθώς οι εκκλησιαστικές κοινότητες συρρικνώνονται

Μέ θλίψη παρατηρούμε, ότι στην πεφωτισμένη Δύση οι ναοί μετατρέπονται σε γυμναστήρια, ξενοδοχεία κ. ἄ. , γεγονός πού θεωρεῖται ἀπολύτως φυσικό! Μέχρι τώρα τέτοιες πρακτικές ἀκολουθοῦσαν τά ἀνελεύθερα κομμουνιστικά καί ἄλλα ἄθεα καθεστώτα… Θετική ἐντύπωση ἀφήνει ἡ αὔξηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στό Βερολίνο. (Ο. Τ.)

Axel Rowohlt | Κρίστοφ Στρακ

Ο αριθμός των πιστών Χριστιανών στη Γερμανία μειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι να “περισσεύουν” εκκλησίες. Τι συμβαίνει με αυτούς τους άδειους οίκους λατρείας;

Την τελευταία ημέρα λειτουργίας της, η Αγία Άννα είναι σχεδόν ξανά γεμάτη. Μια χορωδία τραγουδά και το μικρό όργανο τους υποστηρίζει. Αλλά αυτή είναι η τελευταία λειτουργία στη μικρή καθολική εκκλησία στο Γκίλντεχαους, μια περιοχή του Μπαντ Μπέντχαϊμ κοντά στα γερμανο-ολλανδικά σύνορα. Στο μέλλον, το κτίριο δεν θα είναι πλέον χώρος λατρείας.

Προς το τέλος της λειτουργίας, το τέλος αυτής της εκκλησίας γίνεται οδυνηρά πραγματική. Οι πιστοί από το εκκλησίασμα ανοίγουν την Αγία Τράπεζα και αφαιρούν τα άγια λείψανα. Πρόκειται για μικρά λείψανα ενός αγίου, είτε πρόκειται για θραύσματα οστών είτε για κομμάτια υφάσματος, τα οποία ενσωματώνονται πάντα στην Αγία Τράπεζα μιας καθαγιασμένης Καθολικής εκκλησίας.

Ο παροπλισμός των εκκλησιών είναι μια συναισθηματικά φορτισμένη υπόθεση. «Επηρεάζει την καρδιά και τα μάτια. Είναι συγκινητικό», λέει στην DW ο Καθολικός πάστορας Χούμπερτους Γκόλντμπεκ, σκουπίζοντας την αρχή ενός δακρύου από την άκρη του ματιού του.

Αυτό που περνάει η μικρή του εκκλησία είναι κάτι που αντιμετωπίζουν και πολλοί ευσεβείς Χριστιανοί σε όλη τη Γερμανία. Όταν οι εκκλησίες συρρικνώνονται, πρέπει κι αυτές να εγκαταλείψουν τα κτίρια.

Ο αριθμός των μελών των εκκλησιών στη Γερμανία μειώνεται ραγδαία. Μόνο το 2024, οι δύο μεγάλες εκκλησίες έχασαν πάνω από ένα εκατομμύριο Χριστιανούς λόγω της αποχώρησης ανθρώπων από την εκκλησία ή του θανάτου τους. Επί του παρόντος, περισσότερο από το 45% των Γερμανών εξακολουθούν να ανήκουν είτε στην Προτεσταντική Εκκλησία στη Γερμανία είτε στην Καθολική Εκκλησία. Πριν από τριάντα χρόνια, το ποσοστό αυτό ανερχόταν σε σχεδόν 69%. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκκλησίες τώρα αποϊεροποιύνται.

Ἡ νέα ἀλλὰ ἄκρως ἐπικίνδυνη πλάνη τῶν τελευταίων ἡμερῶν: Ἡ "ὀρθόδοξη" ταινία τοῦ κ. Σμαραγδῆ γιὰ τὸν Καποδίστρια καὶ οἱ κίνδυνοι ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ αὐτή.

Τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Πρὶν ἀρχίσω τὸ κείμενο πρέπει νὰ πῶ ὅτι δὲν ἔχω δεῖ τὴν ταινία τοῦ κ. Σμαραγδῆ "Καποδίστριας", οὔτε ἔχω σκοπὸ νὰ τὴν δῶ. Θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν π. Γεώργιο Σχοινᾶ, ὅτι μοῦ ἀρκοῦν τὰ θαυμάσια βιβλία γιὰ τὸν ἀξέχαστο κυβερνήτη, τὸν ὁποῖο θεωρῶ πρότυπο πολιτικοῦ ἡγέτη καὶ σπάνια περίπτωση ἀνθρώπου, ἡ ἀπώλεια τοῦ ὁποίου πλήγωσε τὴν Ἑλλάδα ἀνεπανόρθωτα. 

Ὅ,τι ἀκολουθεῖ γράφεται λοιπόν, ὄχι γιὰ τὸν Καποδίστρια, ἀλλὰ γιὰ τὸν κ. Σμαραγδὴ καὶ γιὰ τὴν ταινία τοῦ κ. Σμαραγδῆ, ἡ ὁποία παρουσιάζεται ὡς ὀρθόδοξη καὶ γεμάτη πνευματικὰ μηνύματα, ὡς τἀχα κάτι ποὺ λείπει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τάχα τὸ ἐπαναφέρει ὁ "εὐσεβής" κ. Σμαραγδής.

Θὰ ἀποδείξω ὅμως ὅτι ὁ κ. Σμαραγδὴς μὲ βάση ὅσα ἔχει δημοσίως δηλώσει ὄχι μόνο εὐσεβὴς καὶ ὀρθόδοξος δὲν εἶναι ἀλλὰ αἱρετίζων μυστικιστής, μεταδίδων πλάνες καὶ ἐπικίνδυνος γιὰ κάθε ὀρθόδοξο.

Δημοσίως

α) ὁ κ. Σμαραγδὴς παρουσιάζει τὸν ἐαυτό του ὡς ὀρθόδοξο πιστό, ποὺ μὲ τὴν ταινία του ἐκτελεῖ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ ὅπως αὐτὸ τοῦ ἐμφανίστηκε μέσα ἀπὸ μεταφυσικὲς ἐμπειρίες

β) θρησκευτικοὶ καὶ ὄχι μόνο κύκλοι παρουσιάζουν τὸν κ. Σμαραγδὴ καὶ τὴν ταινία του ὡς πρότυπο ὀρθοδόξου ἔργου 

γ) ὁ κ. Σμαραγδὴς ἔχει ἁγιοποιήσει τὸν Καποδίστρια. 

Στὴν συνέντευξη ποὺ ἔδωσε ὁ κ. Σμαραγδής (Γ.ΣΜ) στον κ. Δανίκα (Δ.Δ.) στό "Πρῶτο Θέμα" (ἐδῶ) λέει μεταξὺ ἄλλων: "Το σενάριο της ταινίας είναι 99% τα πραγματικά στοιχεία. Μία σκηνή μόνο δεν είναι πραγματική. Είναι η σκηνή όπου ο Καποδίστριας συγχωρεί τον δολοφόνο του πριν από τον φόνο. Αυτό είναι του Καζαντζάκη... Δ.Δ.: Κάνεις έναν παραλληλισμό σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, αλλά κυρίως προς το τέλος με τον Ιησού Χριστό. Τον αγιοποιείς τελείως τον Καποδίστρια. Γ.ΣΜ.: Ναι, αφού έτσι ήταν..."

Καὶ σχετικὰ μὲ τὸν πρωταγωνιστὴ κ. Μυριαγκὸ ό "ὀρθόδοξος" Σμαραγδής ὁμολογεῖ ἀπροκάλυπτα: 

"πέρασε μια διαδικασία εκπαίδευσης για το πώς θα προσεγγίσει τον ρόλο. Αυτό έγινε με μεθόδους άγνωστες στην Ελλάδα. 

Δ.Δ.: Δηλαδή;

Γ.ΣΜ.: Με ύπνωση. Ετσι μπορούσε να δει τα βασικά στοιχεία της ύπαρξης του Καποδίστρια.

Δ.Δ.: Του έκανες υπνωτισμό; Ποιος το έκανε αυτό;

Γ.ΣΜ.: Ενας ειδικός. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν τους ξέρει κανείς και οι οποίοι έχουν αυτή τη δυνατότητα. Και θα το πω μεταφορικά για να μην παρεξηγηθώ - στην ουσία, «είδε» τον Καποδίστρια και αυτός του έδωσε την άδειά του. Εγώ λοιπόν έψαχνα να βρω ποια θα κάνει τη Στούρτζα και κάλεσα τη Μαρίνα Καλογήρου, με την οποία έχουμε δουλέψει στον «Καζαντζάκη». Ηρθε και δούλεψε με τον άνθρωπο που φέρνει τους ηθοποιούς σε επαφή με τον «υπερουράνιο τόπο», κατά τον Πλάτωνα, δηλαδή την άλλη διάσταση όπου οι ψυχές υπάρχουν... Η άλλη διάσταση, δηλαδή η ύπαρξη των ψυχών, είναι πλέον δεδομένη και όπως δουλεύουν τώρα οι σύγχρονες επιστήμες, σε λίγο θα το θεωρούμε φυσικό φαινόμενο."

Ὅλες αὐτὲς οἱ δηλώσεις ὁμολογοῦν πράξεις καὶ θέσεις ποὺ ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ βαρύτατες ποινὲς γιὰ ὅσους παρόλα αὐτὰ τὶς πράττουν καὶ φυσικὰ ἐκθέτουν ὅλους αὐτοὺς τοὺς κύκλους (ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μή) ποὺ εἴτε συνεχίζουν νὰ παρουσιάζουν τὸν κ. Σμαραγδὴ καὶ τὸ ἔργο του ὡς ὀρθόδοξο εἴτε προσπαθοῦν νὰ μετριάσουν τὶς ἐντυπώσεις κατὰ τὸν γνωστὸν ἀλλὰ παντελῶς ἀνεύθυνο τρόπο: "ἐντάξει καὶ τί ἔγινε, αὐτὰ εἶναι μικρὰ λάθη, ἂς δοῦμε τὸ δάσος καὶ ὄχι τὸ δέντρο" κλπ. Ὅμως μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς δημόσιες, ἐπαναλαμβάνω, δηλώσεις ὁ κ. Σμαραγδὴς καὶ φυσικὰ πολλὰ στοιχεῖα τῆς ταινίας του ἀποδεικνύονται ἐπικίνδυνα γιὰ τὸν κααλοπροαίρετο ὀρθόδοξο θεατή, διότι:

α) ὁ κ. Σμαραγδὴς ἀναφέρει τὴν πλατωνικὴ διδασκαλία περὶ "ὑπερουρανίου τόπου" ποὺ ὑπάρχουν οἱ ψυχές καὶ τὴν συνδυάζει μὲ τὴν χριστιανική. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἔχει καταδικαστεῖ ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς αἱρετικὴ καὶ διαβάζεται κάθε στὸ "Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας" κάθε Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.

β) οἱ μέθοδοι ὑπνωτισμοῦ ποὺ ἐφαρμόζει ὁ κ. Σμαραγδὴς ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ θεωροῦνται πρακτικὲς ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, μαγείας ἀποκρυφισμοῦ καὶ μυστικισμοῦ (ἐδῶ). Τὰ δὲ πρόσωπα ποὺ συναντάει ὁ ὑπνωτισμένος, στην προκειμένη ὁ κ. Μυριαγκός ποὺ ὑποτίθεται εἶδε καὶ ἄκουσε τὸν Καποδίστρια, δὲν εἶναι τὰ ἀληθινὰ ἀλλὰ δαίμονες ποὺ παρασύρουν τὶς ψυχὲς στὸν ὄλεθρο! Ὁ ὑπνωτισμὸς ἀποτελεῖ ἔνα ἀπὸ τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τοῦ πνεύματος τῆς "Νέας ἐποχῆς" (ὅπως καὶ ὁ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἀφορισμένος Καζαντζάκης, τὸν ὁποῖο ὁ κ. Σμαραγδὴς συμβουλεύεται) καὶ ἐδῶ γεννιέται καὶ ἕνα λογικὸ ἀλλὰ καὶ σημαντικὸ ἐρώτημα: Ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ ὑπνωτιστὲς ποὺ ἀναφέρει ὁ κ. Σμαραγδής; Γιατί εἶναι γνωστοὶ μόνο σὲ ὁρισμένους κύκλους καὶ ποιοί εἶναι αὐτοί; Ἀνήκει σ' αὐτοὺς ὁ κ. Σμαραγδής; Ὁ θεατὴς τῆς ταινίας μένει ἀνεπηρέαστος απὸ τὰ μηνύματα ποὺ περνάνε οἱ ὑπνωτιστὲς καὶ ὁ ὑπνωτισμένος μέσω τῆς ταινίας;

γ) Ὁ κ. Σμαραγδὴς (συναγωνιζόμενος τὸν Καζαντζάκη) ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τεράστια βλασφημία παραλληλισμοῦ τοῦ Καποδίστρια μὲ τὸν Χριστό, σημάδι τῆς δαιμονικῆς ἐπήρειας ἀπὸ τοὺς ὑπνωτισμοὺς τὸν ἁγιοκατατάσσει μὴ λέγοντας φυσικὰ μὲ ποιανοῦ ἐξουσία ἁγιοκατατάσσει τὸν Καποδίστρια, ποιός πνευματικὸς ἢ ἐκκλησιαστικὸς παράγων τοῦ ἔδωσε αὐτὸ τὸ δικαίωμα καὶ ποιὲς ἀποδείξεις ἁγιότητος ἔχει γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη αὐτή: αὐτὲς τοῦ ὑπνωτισμοῦ ἢ τοῦ πνεύματος ποὺ εἶδε ὁ πρωταγωνιστής (καὶ ὁ ἴδιος ὅπως ὁμολογεῖ σὲ ἄλλη συνέντευξη); αὐτὲς τοῦ καταδικασμένου ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Καζαντζάκη ποὺ παρουσίασε ἀκόμα καὶ τὸν Χριστὸ νὰ ἔχει σωματικὰ πάθη καὶ σχέσεις; αὐτὲς τῶν μυστικῶν κύκλων ποὺ μόνο λίγοι γνωρίζουν; Ἀποτελεῖ "Ἐκκλησία" ὁ κ. Σμαραγδὴς ἢ ἔχει πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν ὁποῖο ὁ κ. Σμαραγδὴς σὲ ἄλλη συνέντευξη Τὸν ὀνομάζει "τὸ σύμπαν" "το σύμπαν όταν σου κάνει δώρα, σου δίνει και δυσκολίες και εσύ πρέπει να αποφασίσεις" (ἐδῶ); Ὁ ὅρος "τὸ σύμπαν" γιὰ τὸν Θεὸ ἀνήκει στὴν "New Age" (Νέα Εποχή) καὶ ὄχι στὴν Ὀρθοδοξία.

Ὄλα αὐτὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἀθώα φαινομενικὰ ταινία τοῦ κ. Σμαραγδὴ εἶναι ὄχι μόνο ὕποπτη ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνη γιὰ τὸν καλοπροαίρετο μὲν μὴ ἐνημερωμένο δὲ θεατή. Ὁ δὲ κ. Σμαραγδὴς μὲ αὐτὰ ποὺ λέει καὶ διαδίδει ὄχι μόνο ὀρθόδοξος δὲν εἶναι ἀλλὰ ἐπικίνδυνος, διότι αὐτὰ ὅλα ἀποτελοῦν διδασκαλίες καταδικασμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Κλείνω μὲ τὸ τελευταῖο ἀλλὰ πιστεύω εὔλογο ἐρώτημα: Οἱ ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι ποὺ προπαγανδίζουν τὴν ταινία καὶ τὸν σκηνοθέτη ὡς τεκμήριο ὀρθοδοξίας, τί  ρόλο παίζουν τελικά; Δὲν γνωρίζουν τὶς δηλώσεις καὶ τὰ ἔργα τοῦ κ. Σμαραγδῆ; Δὲν ἔμαθαν γιὰ τὰ δῆθεν ὁράματα καὶ τὶς μέθοδούς του; Γιατὶ συνεχίζουν νὰ ὑποστηρίζουν τὶς πλανεμένες καὶ αἱρετικὲς διδασκαλίες καὶ πρακτικές τοῦ σκηνοθέτη; Τοὺς καλοῦμε νὰ ἀπαντήσουν, διότι εἶναι ὑπεύθυνοι ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ἡ ταινία "Καποδίστριας" μπορεῖ νὰ εἶναι μία καλὴ κινηματογραφικὰ ταινία. Ορθόδοξη πάντως καὶ ἀποτέλεσμα ἀγαθῶν ἐρευνῶν καὶ πράξεων δὲν εἶναι.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

«Aνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως»

                            

Ἑορτάζοντες τὰ Χριστούγεννα, οὐσιαστικῶς ὁμολογοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸ μοναδικὸν ἀληθινὸν νόημα καὶ τὸν λόγον τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, τῆς ἀνθρωπίνης σκέψεως, τῆς ἀνθρωπίνης αἰσθήσεως, τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς.

Διότι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς τοῦ Κυρίου Γεννήσεως «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως», τοῦ θείου νοήματος, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν κόσμον μέχρι τῶν περάτων του, καὶ ἀπεκάλυψεν εἰς ἡμᾶς τὸ αἰώνιον νόημα καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀνθρώπου.

Κυριακή Μετὰ τὰ Χριστούγεννα

                             

Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Με τὴν φαντασία μας, ἄς πᾶμε πίσω 2.000 χρόνια. Τὶ θαυμάσιο μᾶς συμβαίνει: σὲ μιὰ ἑβδομάδα κι ὁ κόσμος εἶναι διαφορετικός. Ὁ κόσμος ἦταν γιὰ χιλιάδες χρόνια σὰν ἕνα χαμένο πρόβατο καὶ τὸ χαμένο πρόβατο τώρα βρέθηκε καὶ τὸ πῆρε στοὺς ὤμους Του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σὰν τον υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἀγεφύρωτο κενό, ποὺ ἡ ἁμαρτία δημιούργησε ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, ἄρχισε ἐπιτέλους νὰ γεφυρώνεται· ὁ Θεός μπῆκε στὴν ἱστορία, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Θεός ἔλαβε σάρκα καί ὅλα ἔγιναν ὁρατά, αὐτό που ἀντιλαμβανόμαστε μεσ’ τὴν τυφλότητά μας σὰν κάποιο ἀδιάφορης σημασίας γεγονός μπορεί μέσα ἀπό Κεῖνον νὰ τὸ δούμε σαν δόξα. Κάτι ἀπόλυτα νέο συνέβη· ὁ κόσμος δὲν εἶναι πιά ὁ ἴδιος.

Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ μιά ἄλλη διάσταση στὴν Ἐνανθρώπιση. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος ἀλλά ὁ Θεός σὰν Χριστός εἶπε ἀλήθειες καταλυτικές, ποὺ σταδιακά σὰν μαγιά ἔπεσαν στήν ζύμη καὶ ἄλλαξαν τὸν κόσμο· ὁ Θεός μᾶς ἀποκάλυψε τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ὅτι ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος ἦταν ἀπόδειξη, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀπόδειξη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο πλατύς, τόσο βαθύς, τόσο μυστηριωδῶς βαθύς, ποὺ θὰ μποροῦσε ὄχι μόνο νὰ γίνει ναός τῆς θείας παρουσίας ἀλλά νὰ ἑνωθεῖ με τὸν Θεό (Ἐκείνον), νὰ γίνει μέτοχος τῆς θείας φύσης Του, ὅπως τὸ ἔθεσε ὁ Ἀπ. Πέτρος στὴν ἐπιστολή του. Καὶ πάλι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι σπουδαῖος, κι ὅσο κι ἄν πέφτουμε κι ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τὸν προορισμό μας, ὅσο ἀνάξιοι κι ἄν γινόμαστε γι’ αὐτόν, ὁ Θεός δὲν θὰ ἀποκαθιστοῦσε μαζί μας μιά σχέση κατώτερη ἀπ’ αὐτήν τῆς πατρότητας τῆς δικῆς Του καὶ τῆς δικῆς μας θυγατρικῆς ἤ υἱκῆς ἰδιότητας στὴν ὑψηλότερη μορφή της. Ὁ ἄσωτος υἱός ζήτησε ἀπ’ τὸν πατέρα του νὰ τὸν πάρει σαν μισθωτό, γιατί ἦταν ἀνάξιος νὰ λέγεται υἱός· ἀλλά ὁ πατέρας δὲν τὸ δέχτηκε. Ὅταν ὁ υἱός ὁμολόγησε, ὁ πατέρας τὸν σταμάτησε προτού προφέρει αὐτά τὰ λόγια, γιατί ὁ Θεός δὲν θέλει τὸν ἐξευτελισμό μας, δὲν εἴμαστε σκλάβοι ἤ μισθωτοί. Δὲν τὸ εἶπε ο Κύριος στοὺς μαθητές Του, «Δὲν σᾶς καλῶ πιὰ ὑπηρέτες, γιατί ὁ ὑπηρέτης δὲν γνωρίζει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου Του, κι ἐγώ θὰ σᾶς πῶ τὰ πάντα»;

Κυριακή μετά την του Χριστού Γέννησιν - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                             

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ[: Γαλ.1,11-19]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ(:Σας γνωστοποιώ λοιπόν,αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιο που σας κήρυξα δεν αποτελεί ανθρώπινη επινόηση· διότι όχι μόνο οι υπόλοιποι απόστολοι, αλλά κι εγώ δεν το παρέλαβα ούτε το διδάχθηκα από κάποιον άνθρωπο, αλλά το παρέλαβα με αποκάλυψη του Θεού, ο Οποίος απευθείας μου φανέρωσε και μου αποκάλυψε τον Κύριο Ιησού)»[Γαλ.1,11-12].

    Πρόσεξε ότι με κάθε τρόπο υποστηρίζει αυτό θερμώς, ότι έγινε μαθητής του Χριστού, όχι με την μεσολάβηση ανθρώπου, αλλά αφού ο Ίδιος αυτοπροσώπως τον έκρινε άξιο να αποκαλύψει σε αυτόν όλη την αλήθεια. Και ποια απόδειξη υπάρχει για όσους απιστούν, Παύλε, ότι ο Θεός σου αποκάλυψε αυτοπροσώπως, και όχι διαμέσου κάποιου άλλου, εκείνα τα απόρρητα μυστήρια; «Η μεταστροφή μου από την προηγούμενη κατάσταση στην οποία βρισκόμουν», λέγει· «διότι αν εκείνος που ενήργησε την αποκάλυψη δεν ήταν ο Θεός, δεν θα δεχόμουνα τόσο ακαριαία μεταβολή· διότι εκείνοι μεν οι οποίοι διδάσκονται από ανθρώπους, όταν είναι διακαείς και φανατικοί στα αντίθετα, χρειάζονται χρόνο και επινοητικότητα πολλή για να πενθούν· εκείνος όμως ο οποίος μεταβλήθηκε τόσο ακαριαία και ανένηψε και σε αυτό ακόμη το αποκορύφωμα της μανίας στο οποίο βρισκόταν καταδιώκοντας τους Χριστιανούς, είναι ολοφάνερο ότι επειδή αξιώθηκε θεϊκής οράσεως και διδασκαλίας, για τον λόγο αυτόν αμέσως επανήλθε στην τέλεια υγεία».

Το έργο των διακόνων

"Εκείνο, λοιπόν, που χρειάζεται να κάνωμε όλοι εμείς οι συνεχιστές του πολύπλευρου έργου της Καθολικής Ορθοδοξίας είναι να απαλλαχθούμε από κάθε ξενική και αλλότρια επίδραση"

Η Εκκλησία του Χριστού, είναι, ως γνωστόν, θεμελιωμένη πάνω στα αίματα των μαρτύρων. Πρωτόαθλος και πρωτοχορευτής στον ατελείωτο αυτόν χορό υπήρξε ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος.

Ο εορτασμός της μνήμης του στις 27 Δεκεμβρίου -αρχικά εορταζόταν την επομένη της Γεννήσεως του Χριστού, στις 26 Δεκεμβρίου, οπότε ορίστηκε να εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως Μητέρας του Κυρίου-, είναι συμβολικός.

Πράγματι, ο Στέφανος είναι ο τελειώτερος μάρτυρας και διάκονος του Θεού Λόγου, ο οποίος έγινε άνθρωπος, «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ποιήσῃ» (Μ. Αθανάσιος).

Γι’ αυτό και στο Κοντάκιο της εορτής του τονίζεται ότι, ενώ ο «Δεσπότης» Κύριος «διὰ σαρκὸς ἐπεδήμει», ο πιστός και αφοσιωμένος «δοῦλος» Του Στέφανος «ἀπὸ σαρκὸς ἐξεδήμει».

Για να κατανοήσωμε, ασφαλώς, την προσφορά του Στεφάνου, χρειάζεται να θυμηθούμε τον ρόλο των διακόνων στις αποστολικές κοινότητες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Σε αυτές, λοιπόν, οι διάκονοι, είχαν αναλάβει το κοινωνικό έργο, -«διακονία τῶν τραπεζῶν»-, που επιτελούταν παράλληλα με τις άλλες δύο διακονίες, την πνευματική -«προσευχή»- και την μορφωτική -«διακονία τοῦ λόγου» (Πράξ., στ’ 3-4).

Η σημασία που έδιναν οι Απόστολοι στην άσκηση του κοινωνικού έργου γίνεται φανερή από την εκλογή των Επτά Διακόνων, οι οποίοι ήταν άνθρωποι «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας», που τους κατέστησε η Εκκλησία «ἐπὶ τὴν χρείαν ταύτην», για να εξυπηρετούν δηλαδή τους πιστούς στις υλικές των ανάγκες, τις οποίες, ασφαλώς, δεν μπορούσε να παραβλέψῃ η Εκκλησία των πιστών.

ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΙ! Ποιοί είναι πράγματι αυτοί οι σκληροτράχηλοι;

«Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε…» (Πράξ. 7,51)

                          

ΣΕΙΡΑ, ἀγαπητοί μου, σειρὰ ἑορτῶν τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ κέντρο τὰ Χριστούγεννα, ποὺ εἶνε ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Προχθὲς Χριστούγεννα, χθὲς ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ «πρωτομάρτυρος». Ἐπάνω στὴν ὀνομασία του αὐτὴ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, ἀπαιτεῖ τόλμη καὶ θυσίες. Γιὰ νὰ ῥιζοβολήσῃ λ.χ. ἡ ἐλευθερία χρειάστηκαν μάρτυρες, καὶ ἀπ᾿ τοὺς πρώτους ποὺ θυσιάστηκαν εἶνε ὁ Ῥήγας Φεραῖος· ἔγραψε τὸ τραγούδι «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή» καὶ ὠνομάστηκε «πρωτομάρτυς τῆς ἐλευθερίας». Καὶ ἂν γιὰ τὴν ἐλευθερία ἀξίζῃ κανεὶς νὰ τολμᾷ τὰ πάντα, πόσῳ μᾶλλον γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;

Τὸ παράδειγμα ἄλλωστε τὸ ἔδωσε ὁ διος ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτομάρτυς ὁ Χριστός. Μαρτύρησε μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπε· «Ἐγὼ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 18,37). Ἦρθε γιὰ νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. Τέλος μαρτύρησε καὶ μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἔβαψε τοὺς βράχους τοῦ Γολγοθᾶ. Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου· γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεῤῥιζώσῃ κανείς.

Όλοι θα μιλήσουν σήμερα για το πνεύμα των ημερών και θα ευχηθούν χρόνια πολλά, αλλά ξεχνούν ότι

                    

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος

Ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδελφούς, παρ΄ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή,

«Στέφανος πλήρης πίστεως και δυνάμεως εποίει τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ» (Πράξεις των Αποστόλων, στ΄ 8-15, ζ΄ 1-60).

Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Οι Ιουδαίοι όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλασφημεί το Μωϋσή και το Θεό.

Ερμηνευτικές προσεγγίσεις του Μεγάλου Φωτίου για τον Ηρώδη, τους Μάγους και τη σφαγή των νηπίων

Ερμηνευτικές προσεγγίσεις του Μεγάλου Φωτίου για τον Ηρώδη, τους Μάγους και τη σφαγή των νηπίων

Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής

            Ο Άγιος Φώτιος, γνωστός και ως Μέγας Φώτιος, αποτελεί έναν από τους  διαπρεπέστερους Πατέρες της Εκκλησίας. Υπήρξε μια έξοχη Εκκλησιαστική προσωπικότητα, στον οποίο η Εκκλησία δικαίως απέδωσε τον σπάνιο τίτλο του Μεγάλου. Ποικίλο και αξιοθαύμαστο υπήρξε το έργο του Μεγάλου Φωτίου, εκτεινόμενο σε πολλούς τομείς: Θεολογικό, φιλολογικό, ποιμαντικό, ιεραποστολικό κ.α.¹ Στο κείμενο αυτό όμως θα εστιάσουμε στο κατ’ εξοχήν ερμηνευτικό του έργο, γνωστό ως «Αμφιλόχια», και πιο συγκεκριμένα στις Ερμηνευτικές προσεγγίσεις του στις σχετικές αναφορές τού κατά Ματθαίον Ευαγγελίου για τον Ηρώδη, τους Μάγους και τη σφαγή των νηπίων.

         Όταν ο Βασίλειος ο Μακεδών έμεινε μόνος του στον θρόνο μετά τη δολοφονία του Μιχαήλ του Γ΄ και στην προσπάθειά του να κερδίσει την υποστήριξη της μερίδος των πιστών στον καθαιρεθέντα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιγνάτιο, προκάλεσε την εκθρόνιση του Φωτίου από τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως το 867.

Η ιστορία της Αγίας Φάτνης στο διάβα των αιώνων

Η ΦΑΤΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ιστορία της Αγίας Φάτνης στο διάβα των αιώνων

Βασίλειος Γ. Βοξάκης, Θεολόγος καθηγητής

          Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα στο λεξιλόγιό μας επανέρχεται σε χρήση η λέξη φάτνη. Μια λέξη που δυστυχώς όλο το υπόλοιπο έτος μένει ξεχασμένη στα βιβλία, όπως και η φάτνη, που τοποθετούμε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, στο κουτί της. Αυτές όμως τις Άγιες ημέρες άλλου λιγότερο, άλλου περισσότερο τα χείλη θα την προφέρουν.

            Όμως τι σημαίνει η λέξη φάτνη; Βεβαίως το Ευαγγέλιο κάτι θα πρέπει να αναφέρει γι' αυτήν. Αλλά τι ακριβώς; Αυτή η φάτνη της Γεννήσεως του Χριστού η πραγματική, όπου ξάπλωσε το Θείο Βρέφος, ξεχάσθηκε για πάντα μετά τη Γέννηση του Χριστού και τα ίχνη της τα έσβησε ο χρόνος; Ή μήπως όχι; Μήπως την ξαναείδε κανείς; Ποιος και πότε; Τι μορφή είχε η πραγματική φάτνη; Χάθηκε ή υπάρχει και σήμερα; Σ' αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα σχετικά με τη Φάτνη της Γεννήσεως του Χριστού θα προσπαθήσει να δώσει πληροφορίες και να λύσει απορίες το παρόν άρθρο.

Α) Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο για τη Φάτνη του Χριστού

            Από τους τέσσερεις Ευαγγελιστές, τα γεγονότα τα σχετικά με τη Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αναφέρουν ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Ο Άγιος Λουκάς καταγράφει όσα συνέβησαν από την αναχώρηση της Παναγίας και του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ προς τη Βηθλεέμ, την ίδια τη Γέννηση, την προσκύνηση των βοσκών, την Περιτομή και την Υπαπαντή. Ενώ ο Άγιος Ματθαίος επικεντρώνεται στα γεγονότα που ακολουθούν μετά την άφιξη των Μάγων στα Ιεροσόλυμα. Αναφορά στη «φάτνη» κάνει μόνο ο Ευαγγελιστής Λουκάς στα ακόλουθα τρία¹ χωρία:

            α) «καί ἔτεκεν τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον καί ἐσπαργάνωσεν αὐτόν καί ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν φάτνῃ»².

Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο

                     

                   

"Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο,

ένα φτωχό κομμάτι

την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός

στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά

και το χαμόγελό του,

το στέμμα των ακτίνων του

γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του

κι’ εγώ σαν διαμαντάκι

κι’ από τη θεία του πνοή

να γίνω λουλουδάκι."

( Κ. Παλαμάς)

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ Ή ΜΙΘΡΟΥΓΕΝΝΑ;

Χριστούγεννα, Ηλιούγεννα ή Μιθρούγεννα;

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

        Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί για σύμπασα τη Χριστιανοσύνη την ευφρόσυνη ανάμνηση του πιο ελπιδοφόρου γεγονότος της ανθρώπινης ιστορίας. Διότι η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου ήταν, είναι και θα είναι το κέντρο όλων των ιστορικών εξελίξεων. Υπήρξε η απαρχή της πιο μεγάλης επανάστασης όλων των εποχών, καθότι έμελλε ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής να αλλάξει την πορεία του κόσμου, να ανασύρει τον πεσόντα άνθρωπο από τα ζοφώδη σκότη της απατηλής πλάνης και να τον οδηγήσει στο ανέσπερο θεϊκό φως της αλήθειας. Αυτό το φως φτάνει ως τα μύχια της ψυχής μας.  Mας φωτίζει και μας γεμίζει με άφατη χαρά, διότι μας δίνει τη βεβαιότητα ότι δεν είμαστε μόνοι στην πορεία της ζωής μας αλλά μαζί μας συμπορεύεται ο «Εμμανουήλ ό εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ.1, 23). Γι’ αυτό ο ιερός υμνογράφος των Χριστουγέννων προτρέπει: «Ευφραίνεσθε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος» (1ο τροπάριο των αίνων).

          Υπάρχει όμως και η θλιβερή εξαίρεση. Κάποιοι όχι μόνο δε χαίρονται από την ενανθρώπηση του Θεού, αλλά λυπούνται, οδύρονται και καταριούνται το γεγονός της Θείας Γεννήσεως, θεωρώντας τον ερχομό του Θεού στον κόσμο ως το χειρότερο κακό για την ανθρωπότητα.

Χριστούγεννα! Μόνο οι τρελοί και τα παιδιά θα τα ομολογούν πάντα!

"...μα εμείς, ώ θησαυρέ, Σε βρήκαμε και τη χαρά μας διαλαλούμε!

Ας είσαι Θεός άυλος κι άπιαστος, εμείς στα χέρια Σε κρατούμε!

΄Ω Σύ, γλυκιά Πραγματικότητα, που ψηλαφούν τα δάχτυλά μας!

Σε λέμε κι ας τ' ακούσουν οι άπιστοι, Κύριο, Σωτήρα, Βασιλιά μας."

(Γ. Βερίτης/Δεύτε ίδωμεν πιστοί)

"...Διακηρύσσουμε ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε απλώς από την Παρθένο, αλλά ότι Αυτός που γεννιέται έχει την ίδια άναρχη αιωνιότητα με τον Πατέρα και το Πνεύμα. Έχει δυο γεννήσεις ο Χριστός μας. Μια την άχρονη και μια την άσπορη…Η μόνη αγνή και άχραντος Παρθένος η Θεόν ασπόρως κυήσασα πρέσβευε υπερ του σωθήναι και ελεηθήναι την ψυχήν του δούλου σου…

Και όμως…

Αν ρωτήσουμε σε έναν τυχαίο ναό εκατό εκκλησιαζόμενους ποιος είναι ο Θεός Λόγος, τι σημαίνει «ασύγχυτη άσπορη ένωση», γιατί η Θεοτόκος είναι Θεοτόκος, τι συνέβη στον Σταυρό, ποιέ είναι οι δύο φύσεις του Χριστού… φοβόμαστε πως, ίσως μόνον οι πέντε το πολύ θα ξέρουν.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ Μέγα Μυστήριον

Κόντογλου Φώτης

Μυστήριο ξένον, λέγει ὁ Ὑμνωδός, τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ νὰ γεννηθῆ σὰν ἄνθρωπος, ὄχι κανένας προφήτης, ὄχι κανένας ἄγγελος, ἄλλα ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ὁ ἄνθρωπος, θὰ μποροῦσε νὰ φθάσει σὲ μία τέτοια πίστη; Οἱ φιλόσοφοι καὶ οἱ ἄλλοι τετραπέρατοι σπουδασμένοι ἤτανε δυνατὸ νὰ παραδεχθοῦν ἕνα τέτοιο πράγμα; Ἀπὸ τὴν κρισάρα τῆς λογικῆς τους δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἢ παραμικρὴ ψευτιά, ὄχι ἕνα τέτοιο τερατολόγημα! Ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἐμπεδοκλῆς κι ἄλλοι τέτοιοι θαυματουργοί, ποὺ ἤτανε καὶ σπουδαῖοι φιλόσοφοι, δὲ μπορέσανε νὰ τοὺς κάνουνε νὰ πιστέψουνε κάποια πράγματα πολὺ πιστευτά, καὶ θὰ πιστεύανε ἕνα τέτοιο τερατολόγημα; Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἀνάμεσα σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ἀνάμεσα σὲ ἀπονήρευτους τσοπάνηδες, μέσα σε μία σπηλιά, μέσα στὸ παχνί, ποὺ τρώγανε τὰ βόδια.

Κανένας δὲν τὸν πῆρε εἴδηση, μέσα σε ἐκεῖνον τὸν ἀπέραντο κόσμο, ποὺ ἐξουσιάζανε οἱ Ῥωμαῖοι, γιὰ τοῦτο εἶχε πεῖ ὁ προφήτης Γεδεών, πὼς θὰ κατέβαινε ἥσυχα στὸν κόσμο, ὅπως κατεβαίνει ἡ δροσιὰ ἀπάνω στὸ μπουμπούκι τοῦ λουλουδιοῦ, «ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον». Ἀνάμεσα σὲ τόσες μυριάδες νεογέννητα παιδιά, ποιὸς νὰ πάρει εἴδηση τὸ πιὸ πτωχὸ ἀπὸ τὰ πτωχά, ἐκεῖνο ποῦ γεννήθηκε ὄχι σὲ καλύβι, ὄχι σὲ στρούγκα, ἀλλὰ σὲ μία σπηλιά; Καὶ κείνη ξένη, γιατὶ τὴν εἴχανε οἱ τσομπαναρέοι νὰ σταλιάζουνε τὰ πρόβατά τους.

Τὸ «ὑπερεξαίσιον καὶ φρικτὸν μυστήριο» τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τὸν καιρὸ ποὺ βασίλευε ἕνας μοναχὰ αὐτοκράτορας ἀπάνω στὴ γῆ, ὁ Αὔγουστος, ὁ ἀνιψιὸς τοῦ Καίσαρα, ὕστερα ἀπὸ μεγάλη ταραχὴ καὶ αἱματοχυσία ἀνάμεσα στὸν Ἀντώνιο ἀπὸ τὴ μία μεριά, καὶ στὸν Βροῦτο καὶ τὸν Κάσσιο ἀπὸ τὴν ἄλλη.

Άλλη μία εκδήλωση αποϊεροποίησης Ναού υπό το βλέμμα μητροπολίτου. (βίντεο)

Ας μας πούν οι ποιμένες αυτοί, ποιός Άγιος προέτρεψε ή  επαίνεσε (έστω από τακτ θα πει κάποιος) ποτέ τέτοια εκδήλωση σε ναό; Τα παιδιά φυσικά δεν φταίνε σε τίποτα. Την ευθύνη την φέρουν οι μεγάλοι.

Φωτογραφίες από τη χριστουγεννιάτικη συναυλία στη Μνημειακή Βασιλική της Αγίας Μαρίνης, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2025.

FACEBOOK , ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

-ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ