Ἡ Ἀναστήλωση
τῶν Εἰκόνων
ποὺ ἑορτάζουμε, ἦρθε μετὰ τὴν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας.
Ἡ ἀπομάκρυνση μιᾶς Εἰκόνας ἀπὸ ἕνα τοῖχο, δὲν ἀποτελεῖ αἵρεση, αὐτὴ καθεαυτή· ἀλλ’
ὅμως, τὰ κίνητρα, οἱ προθέσεις, οἱ σκοπιμότητες ποὺ ὑπηρετοῦσε μιὰ τέτοια
ἐνέργεια καὶ οἱ θεολογικὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀπομάκρυνσης, σαφῶς καὶ ἀποτελοῦσε αἵρεση,
ὅπως ἀπέδειξαν
ἁγιοπνευματικὰ οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Καὶ τὸ πλήρωσαν αὐτὸ μὲ τὸ αἷμα τους! Ἀγωνίστηκαν εὐθὺς ἐξ
ἀρχῆς κατὰ τῆς αἱρέσεως, ἀπομακρύνθηκαν πιστοὶ καὶ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τῶν
αἱρετικῶν οἱ ἱερωμένοι, πολὺ πρὶν συγκληθεῖ ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, πολὺ πρὶν
ἀποδείξει περίτρανα τὴν μωρία καὶ τὴν πλάνη τῶν Εἰκονομάχων· πολὺ
πρὶν δηλαδή, δικαιώσει τὶς θέσεις τους καὶ τὴν ἀποτείχισή τους ἡ Σύνοδος τοῦ
787 καὶ ἔρθει ἡ τελικὴ νίκη κατὰ τῆς αἱρέσεως μὲ τὴ Σύνοδο τοῦ 843.
Σήμερα, ὅμως, ἐμεῖς ποὺ ἑορτάζουμε
αὐτὴ τὴν νίκη κατὰ τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας, καὶ ἐναντίων ὅλων τῶν αἱρέσεων
(σύμφωνα μὲ τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας) εἴμαστε ἀντιμέτωποι μὲ μιὰ μεγαλύτερη αἵρεση,
τὴν Παναίρεση
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
πίσω ἀπὸ τὴν ὁποία κρύβονται ποικίλες, παλαιὲς καὶ νέες, αἱρέσεις. Καὶ ἡ Παναίρεση
αὐτὴ ἐκδηλώνεται μὲ συνειδητὲς συμπροσευχές, μὲ Διαλόγους ποὺ συνειδητὰ δὲν
σκοπεύουν καὶ δὲν ζητοῦν τὴν μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ (τὸ
ἐπιδιωκόμενο καὶ ἐπιτυγχανόμενο –ἕως τώρα) τὸν συμβιβασμὸ καὶ τὸν συγκριτισμό.
Μήπως κάποιος ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους (δὲν ρωτᾶμε
βέβαια τοὺς Οἰκουμενιστές, συνειδητοὺς ἢ ἀσυνεί-δητους), ἔχει ἀντίρρηση μὲ τὸν
χαρακτηρισμὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς παναιρέσεως; Ἔτσι τὸν χαρακτήρησε ὁ ἅγιος
Ἰουστῖνος Πόποβιτς καὶ τὸν ἀποδέχονται οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί.
Εὔλογο
καὶ πρέπον δὲν θὰ ἦταν, λοιπόν, ἐφ’ ὅσον στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχει μιὰ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ,
οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Ποιμένες καὶ οἱ πιστοὶ νὰ μιμηθοῦν τοὺς Χριστιστιανοὺς τῆς ἐποχῆς τῆς
Εἰκονομαχίας; Νὰ ἀντισταθοῦν κατὰ τῆς αἱρέσεως, νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο τῶν
Οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, νὰ ζητήσουν φανερά (κι ἂς
καγχάσουν οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί) τὴν σύγκληση
Συνόδου γιὰ τὴν καταδίκη τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων!
Δυστυχῶς
δὲν συμβαίνει αὐτό. Πρὸς τί, λοιπόν, ὁ ἑορτασμός;
Τὸ
πλέον ἀνησυχητικό. Οἱ θεωρούμενοι ὡς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀντὶ νὰ ἀπαιτήσουν τὴν
ἐφαρμογὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, συμβιβάζονται μὲ τὴν αἵρεση, καὶ ρίχνοντας κάποιες
ἄσφαιρες βολές (χαρτοπόλεμος), δικαιολογοῦν τὴ συνείδησή τους καὶ τοὺς πιστοὺς
ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν, ὅτι ἀγωνίζονται.
Αὐτοῦ,
ὅμως, τοῦ εἴδους ὁ ἀγώνας ἀποτελεῖ καινοτομία, ἀλλαγὴ πορείας· ἄλλη γραμμή· ἀλλαγὴ τῆς ποιμαντικῆς ἁγιοπατερικῆς
στάσεως ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν. Στὴν οὐσία,
συμπόρευση μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι (ὅπως στὴν
προηγούμενη ἀνάρτηση γράψαμε) ὄχι μόνο πορεύονται ὑλοποιοῦντες καὶ σταδιακὰ ἐφαρμόζοντες
τὴν παναίρεση τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ παρουσιαζόμενοι ὡς οἱ ἐπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων καὶ συγκροτοῦντες Σύναξη Ὀρθοδόξων
Προκαθημένων, καὶ προετοιμάζοντες τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο γιὰ τὸ
2016, ἐρήμην τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ (κλήρου καὶ λαοῦ), ἀφοῦ ὁ Οἰκουμενισμὸς κατάφερε
νὰ ναρκώσει τὶς συνειδήσεις μὲ τὶς ἐπισκοποκεντρικὲς θέσεις του καὶ τὴν κακόδοξη
περὶ ὑπακοῆς διδασκαλία του.
Μᾶς
κακίζουν πολλοὶ γιατὶ τὰ βάζουμε μὲ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ
ἰδίως μὲ τὸν Πειραιῶς. Δυστυχῶς ὅμως, ὁ ἴδιος ὁ Πειραιῶς τὰ βάζει μὲ τὸν ἑαυτό
του καὶ ἀποκαλύπτει μὲ τὶς παλιμβουλίες του τὴν ἀβουλία γιὰ ἀγώνα τῶν λεγόμενων
ἀντι-Οἰκουμενιστῶν.
Δὲν
θὰ ἐπαναλάβουμε ὅσα ἔχουμε κατὰ καιροὺς γράψει γιὰ τὴν ἀντιπατερικὴ στάση του.
Σᾶς παραπέμπουμε στὸ παρακάτω Video, στὸ
ὁποῖο φαίνεται ὅτι τὸ 2011 καὶ 2012 «ἀναθεματίζει» (ἐδῶ) τοὺς
Οἰκουμενιστὲς Ἀρχιερεῖς (ἄρα
τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο,
τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο, τὸν Σύρου Δωρόθεο κ.ἄ.), ἀλλὰ στὴ συνέχεια συλλειτουργεῖ μαζί
τους ἀναιρώντας τὸν ἑαυτό
του!
