«ΟΝΟΜΑΖΩ
ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΠΟΥ ΛΕΓΟΥΝ, ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΣ
ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΑΝΑΜΕΣΟΝ ΜΑΣ, ΟΠΟΥ ΝΑ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΞΗ ΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑΣ
ΕΝΤΟΛΑΣ»
ΤΟΥ ΕΝ
ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ (1ο μέρος)
Περί
του μη δειν λέγειν, ότι αδύνατον νυν εις άκρον Αρετής ελθείν τον βουλόμενον,
και τοις πάλαι ομοιωθήναι Αγίοις. Και ότι, Πας ο τα εναντία διδάσκων, νέαν Αίρεσιν
τοις πειθομένοις αυτώ δογματίζει.
ΑΔΕΛΦΟΙ και Πατέρες, πολλοί καθ’ εκάστην ημέραν λέγουσι, των
οποίων ακούομεν και ημείς, ότι εάν ήμεθα εν ταις ημέραις των Αποστόλων, και
ηθέλαμεν αξιωθή να ιδούμεν τον Χριστόν, ως και εκείνοι, ηθέλαμεν γίνει και
ημείς Άγιοι ώσπερ εκείνοι. Δεν γνωρίζουν ότι εκείνος ο Χριστός, όπου ήτον τότε και εδίδασκεν, αυτός και τώρα διδάσκει
και λαλεί εις όλον τον κόσμον; διότι, εάν δεν ήτον αυτός όπου ήτον τότε και
τώρα, ωσαύτως μιάς λογής κατά πάντα Θεός και εις ταις ενεργείαις και εις τα
καμώματα, πως λέγει ταύτα, ότι ο Πατήρ αεί φαίνεται εις τον Υιόν, και ο Υιός
εις τον Πατέρα δια Πνεύματος Αγίου;
«Ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ
εργάζομαι».
Aλλ’ ίσως θέλει ειπεί τις, ότι δεν ήναι ίσια τώρα ως τότε,
όπου τον έβλεπαν σωματικά και ήκουον τα λόγιά του, αλλά τώρα μόνον ακούομεν,
όπου διδάσκουν εξ ακοής δια εκείνον και δια την βασιλείαν του. Και εγώ το λέγω
βέβαια πως δεν είναι ίσια τώρα ως τότε, αλλά κατά πολύ μεγαλύτερον τούτο, όπου
είναι τώρα. Και μάλιστα ευκολότερα μας φέρει προς πίστιν και πληροφορίαν τώρα, παρά
τότε όπου επεριπάτει σωματικώς, και τον έβλεπαν και τον ήκουαν, διότι τότε μεν
εφαίνετο εις τους αγνώμονας Ιουδαίους ως άνθρωπος πτωχός, αλλά τώρα ομολογείται
εις ημάς Θεός αληθινός, τότε με τους τελώνας και αμαρτωλούς σωματικώς
ανταμώνετο και έτρωγεν, αλλά τώρα κάθεται εκ δεξιών του Θεού Πατρός, ο οποίος μηδέποτε
καθόλου δεν εχωρίσθη εξ αυτού. Και πιστεύεται πως τρέφει τον κόσμον όλον και
λέγομεν και πιστεύομεν, ότι ουδέν πράγμα γίνεται χωρίς το θέλημά Του. Τότε και
από τους ολοπτωχοτέρους εκαταφρονείτο, όπου έλεγαν «Ουχ αυτός εστίν ο Υιός της
Μαρίας και του τέκτονος Ιωσήφ»;
Αλλά τώρα από τους βασιλείς και τους άρχοντας, ως του
Αληθινού Θεού Υιός, και Αληθινός Θεός προσκυνείται, και εδόξασε και δοξάζει εκείνους όπου τον
Προσκυνούν εκ ψυχής, και κατά αλήθειαν.
Και ανίσως και τους παιδεύη δια τας αμαρτίας των πολλαίς
φοραίς. Αλλά πάλαι τους έκαμεν εις όλα τα έθνη σιδερένιους αντί πηλίνους. Τότε
ως ένας από τους λοιπούς ανθρώπους φθαρτός και θνητός ενομίζετο, και ήτον μέγα
αληθώς και θαυμαστόν εις το ανθρώπινον σώμα να βλέπει τις τον άμορφον, και
εκείνον όπου δεν φαίνεται, μορφωθέντα, χωρίς να αλλάξη ή να τραπή απ’ ό,τι
ήτον, όλον βλεπόμενον Θεόν και άνθρωπον, μηδένα τίποτε έχοντα περισσότερον εις
τα φαινόμενα από τους άλλους ανθρώπους, αλλά τρώγοντα, και πίνοντα, και
κοιμώμενον, και ιδρώνοντα, και κοπιώντα και όλα τα ανθρώπινα ποιούντα, έξω από την αμαρτίαν.
Και να τον πιστεύουν τον τοιούτον και να τον γνωρίσουν, πώς
είναι ο Θεός, όπου εποίησε τον ουρανόν και την γην και όλα όσα υπάρχει εν
αυτοίς. Δια τούτο και οπόταν του είπεν ο Πέτρος ότι «Σύ εί ο Υιός του Θεού του ζώντος» τον
εμακάρισεν ο Χριστός και του είπε:
«Μακάριος ει Σίμων Βαρ Ιωνά». Ήγουν καλότυχος είσαι εσύ Σίμων, υιέ του
Ιωνά, ότι η σάρξ και το αίμα δεν σου τα εφανέρωσαν αυτά, να με γνωρίσης δηλονότι
και να με ειπής Υιόν Θεού, αλλά ο Πατήρ μου, όπου είναι εις τους ουρανούς. Ώστε
λοιπόν εκείνος, όπου ακούει τώρα το Άγιον Ευαγγέλιον καθ’ εκάστην ημέραν βοών
και το θέλημα του ευλογημένου Πατρός αυτού φανερώνον, και δεν υπακούει με φόβον και τρόμον εις αυτό, και να φυλάττη εκείνα, όπου προστάττει και ορίζει,
φανερόν είναι πως εάν και τότε ήτον, και να ιδή τον Χριστόν και να τον
ακούση διδάσκοντα, δεν ήθελε πιστεύσει. Και φοβούμαι μήπως και παντάπασιν
απιστήσας να τον βλασφημήση ως αντίθεον και παράνομον.
Και
αυτά μεν τα λέγουν εκείνοι, όπου είναι πλέον χοντροί εις τον νουν από τους
άλλους.
Τι λοιπόν λέγουν και οι τούτων φρονιμώτεροι; Εάν ήμεθα, λέγουν
εις τους χρόνους των Αγίων Πατέρων των αρχαίων, ηθέλαμεν κοπιάσει και ημείς, διότι
βλέποντες την αγαθήν διαγωγήν αυτών και τους αγώνας ηθέλαμεν τους μιμηθή και
ημείς. Αλλά τώρα, δια το να συναναστρεφώμεθα και να ευρισκώμεθα με αμελείς και
ραθύμους, και ακολουθούντες τους χανόμεθα χωρίς το θέλημά μας. Και δεν
καταλαμβάνουν και αυτοί, ως είναι η αλήθεια, ότι μάλιστα ημείς τώρα ευρισκόμεθα
εις περισσοτέραν άνεσιν, παρά εκείνοι τότε. Διότι εις τους χρόνους εκείνους των
Πατέρων ημών πολλαίς αιρέσεις ακούοντο, και πολλοί ήσαν εις αυταίς
ψευδόχριστοι, πολλοί χριστοκάπηλοι, πολλοί ψευδαπόστολοι, και πολλοί
ψευδοδιδάσκαλοι, όπου έσπερναν τα του πονηρού ζιζάνια φανερά, και πολλούς επλάνεσαν
και άρπαξαν με τους λόγους των τους μιαρούς, και παρέπεμψαν τας ψυχάς αυτών εις
την απώλειαν. Και τούτο είναι να το μάθη καθ’ είς, βέβαια, από τους βίους των
Αγίων Πατέρων ημών, Ευθυμίου, Αντωνίου, Σάββα και των λοιπών. Διότι γράφει εκεί, πως ο Μέγας Αντώνιος τότε
ενεδύθη λαμπράν στολήν, και ανέβη εις τόπον υψηλόν, δια να τον βλέπουν οι
αιρετικοί, ίνα τον πιάσουν και τον φονεύσουν, να μαρτυρήση.
Το λοιπόν, εάν δεν ήτον διωγμός, δεν το ήθελε κάμει
τούτο, αλλά και εις την γέννησιν του οσίου Πατρός ημών Ευθυμίου, γράφη, ότι έγινε τότε χαρά και
αγαλλίασις εις ταις εκκλησίαις παρά Θεού, δηλονότι, κατέπαυσαν τότε η αίρεσις
και ο διωγμός. Αλλά και εις τον βίον του Οσίου Πατρός ημών Σάββα, εις το τέλος,
δεν ακούεται πόσα έπαθε δια ταις Εκκλησίαις, και πόσον εκοπίασε κατά των
αιρέσεων, και πόσοι από τους μοναχούς ηκολούθησαν τους αιρετικούς; Αλλά πάλιν
τα όσα έγιναν εις τον Αγιον Στέφανον τον νέον, δεν ήτον διωγμός βαρύς και χαλεπός; ή δεν καταλαμβάνετε τον κακόν
χειμώνα και τον μέγαν κίνδυνον των μοναχών;
Αλλά τι δοκιμάζω να λέγω τα πάντα καταλεπτώς διότι όταν
ενθυμηθώ όσα έγιναν εις τον καιρόν του Μεγάλου Βασιλείου, καθώς διηγείται ο
Μέγας Γρηγόριος, και εις τον καιρόν του Χρυσορρήμονος Ιωάννου, και των λοιπών
Αγίων Πατέρων, Εγώ ο ίδιος ταλανίζω και εκείνους, όπου δεν συλλογίζονται ταύτα,
καταγελώ, διότι ηξεύρω καλά και βέβαια, ότι όλος ο απερασμένος εκείνος καιρός
χειρότερος ήτον, και από τα ζιζάνια του πονηρού γεμάτος φανερώτερα.
Το λοιπόν, εάν εκείνα τα απερασμένα ήσαν δεινά, αλλά και τώρα πολλούς αιρετικούς έχει η
ζωή, πολλούς λύκους, και ασπίδας, και όφεις όπου περιπατούν με ημάς, όμως
δεν έχουν εξουσίαν καμίαν κατεπάνω μας. Αλλ’ ομοιάζουν οι τοιούτοι, ωσάν να
ευρίσκωνται εις ένα σκότος βαθύ της πονηρίας αυτών, και όσους περνούν και εμβάζουν εις το σκότος αυτών, τους αρπάζουσι
και τους κατατρώγουσιν, αλλά εκείνους, όπου περιπατούν εις το φως των Θείων
Γραφών και πορεύονται εις ταις παραγγελίαις του Θεού, ουδέ καν να τους
προϋπαντήσουν δεν τολμούν, αλλά και εάν τους ιδούν να έρχωνται φεύγουσιν
από το πρόσωπόν των ωσάν από την φωτίαν.
Λοιπόν τίνας βάνετε
εις τον νούν σας να λέγω αιρετικούς;
Όχι τους αρνουμένους τον Υιόν του Θεού, ή τους
βλασφημούντας εις το Άγιον Πνεύμα, και λέγοντας μη είναι τούτο Θεόν, ή τους
λέγοντας μεγαλύτερον τον Πατέρα από τον Υιόν. Ή εκείνους όπου λέγουν την Αγίαν
Τριάδα, Ενάδα, ή εκείνους όπου διαμοιράζουν τον Θεόν εις τρεις Θεούς, ανόητα. Ή
εκείνους όπου λέγουν τον Χριστόν πως είναι Υιός του Θεού, αλλά δεν πιστεύουν
πως έλαβε σάρκα από την Αγίαν Παρθένον. Ή εκείνους πάλιν όπου φλυαρούν και λέγουν ότι έλαβε μεν σάρκα, αλλά
άψυχον, ή εκείνους όπου λέγουν έμψυχον μεν αυτήν, ως τέλειον άνθρωπον, αλλ’ όχι
ένα κατά την φύσιν τον Υιόν του Θεού και της Θεοτόκου, και Θεόν Αληθινόν είναι
λέγοντας, αλλά εις δύο Υιούς τον έναν Χριστόν διακόπτοντας. Αλλά μη τους εις
τον άναρχον Πατέρα αχήν περιγράφοντας, και εκείνο όπου ήτον, λέγουν, πως δεν
ήτον; Ή άλλους όπου λέγουν τον Πατέρα μεν άναρχον, τον δε Υιόν ως εξ αυτού
γεννηθέντα μετά καιρόν ύστερα έχοντα αρχήν, και ωσάν κτίσμα, κακώς νοούντας και
λατρεύοντας; Διότι λέγουν, πως ήτον ποτέ ο Πατήρ, όπου δεν είχε τον Υιόν. Και
πώς είναι δυνατόν να ονομασθή Πατήρ εκείνος, όπου δεν έχει Υιόν; Αλλά μήπως
εκείνους όπου λέγουν, άλλον εκείνον, όπου έπαθε και εσταυρώθη, και άλλον εκείνον
όπου ανέστη.
Το λοιπόν ουδένα
από τούτους τους ασεβείς και αθέους σας λέγω, ουδέ από τους λοιπούς αιρετικούς
τινά λέγω, οι οποίοι εφάνηκαν ωσάν ένα σκότος, αλλά ηφανίσθηκαν υπό των Αγίων
Πατέρων, όπου έλαμπαν τότε. Διότι τοσούτον έλαμψεν η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος
εις αυτούς και εδίωξε το σκότος των αιρέσεων, όπου έκαμαν, ότι και έως την
σήμερον λάμπουν τα Θεόπνευστα συγγράμματα Αυτών, ωσάν αι ακτίνες του ηλίου, δια
το οποίον δεν τολμά κανείς να τους εναντιωθή.
Αλλά διατί εκείνους λέγω και εκείνους ονομάζω
αιρετικούς, όπου λέγουν, πως δεν είναι τις τούτον τον καιρόν ανάμεσον μας, όπου να
δύναται να φυλάξη τας Ευαγγελικάς Εντολάς
ωσάν τους παλαιούς Αγίους Πατέρας. Επειδή πρώτον μεν πάντων είναι
πιστόν και πρακτικόν, διότι από τα έργα φαίνεται η Πίστις ωσάν του προσώπου η
ευμορφία, όπου την φανερώνει ο καθρέπτης. Έπειτα χρη είναι θεωρητικώτατόν τε
και θεόπτην, ήγουν όπου να φωτισθή και να λάβη Πνεύμα Άγιον, και δι’ αυτού του
Αγίου Πνεύματος να ιδή τον Πατέρα και τον Υιόν.
Το λοιπόν, εάν αυτοί λέγουν, ότι τούτο είναι αδύνατον να γένη, όχι μόνον λέγω, πως έχουν μερικήν αίρεσιν, αλλά
όλαις ταις αίρεσες ταις υπερβαίνουν.
Διότι
εκείνος όπου το λέγει τούτο, όλαις ταις Θείαις Γραφαίς ταις ανατρέπει και ταις
κάμνει άκαιραις, και εις μάτην και ανωφελώς, λέγει ο μάταιος αναγινώσκεται τώρα
το Ευαγγέλιον, και αδίκως κοπιάζουν και διαβάζουν τας του Μεγάλου Βασιλείου και
λοιπών Ιερών και Οσίων Πατέρων Γραφάς. Λοιπόν όρα λέγει ο Θεός και όλοι οι
Άγιοι, εάν δεν τα είχαν κάμει πρώτον και έπειτα να τα γράψουν, να τα αφήσουν
εις νουθεσία ημών, και είναι αδύνατον να τα κάμωμεν και να τα φυλάξωμεν ασάλευτα,
τις η χρεία, ότι και τότε να κοπιάζουν να τα γράφουν, και τώρα να τα
αναγινώσκωμεν εις την Εκκλησίαν; Δια τούτο, όσοι το λέγουν τούτο, μας κλείουν τον ουρανόν, τον
οποίον μας τον άνοιξεν ο Χριστός, και τον δρόμον όπου αναβαίνει εκεί εις τον
ουρανόν, τον οποίον ο Χριστός εκαινούργωσεν, αυτοί τον διακόπτουσι.
Διότι εκείνος ο Θεός των απάντων στέκεται εις την πύλην
του ουρανού σκύπτων, ο οποίος βλέπεται από τους Πιστούς, και βοά και λέγει δια
του Αγίου Ευαγγελίου: «Δεύτε προς με πάντας οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω
υμάς».
Τούτο, οι αντίθετοι, ή μάλλον να ειπούμεν αντίχριστοι, λέγουσιν αδύνατον, προς
τους οποίους πρεπόντως ο Δεσπότης χριστός λέγει:
«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι, ουαί υμίν οδηγοί τυφλοί τυφλών, ότι
υμείς εις την Βασιλείαν ουκ έρχεσθε, και τους θέλοντας εισελθείν, κωλύετε».
Αυτός
μακαρίζει εκείνους όπου κλαίουν τώρα, και τούτοι λέγουν, αδύνατον είναι να πενθή
και να κλαίη καθ’ημέραν τινάς.
Ω της ανοησίας και του αφόβου στόματος, όπου
πέμπει τοιαύτας μιαράς φωνάς κατά του Υψίστου, και κάμνει τα πρόβατα του
Χριστού να τα φάγουν τα θηρία, δια τα οποία αυτός ο Μονογενής Υιός του Θεού
έχυσε το Αίμα Του.
ΛΟΓΟΣ 5ος
του εν Αγίοις Πατρός ημών Συμεών του νέου Θεολόγου.
(Ιωάννου
Χρυσοστόμου, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΙ, σελ. 251-254)
(Το ανωτέρω είναι το 1ο μέρος από τα 2)
*********************************************************
Καλοί και αγαπητοί μου αδελφοί ο Άγιος μας διδάσκει εκτός
των άλλων, να μην κρίνουμε και μάλιστα εξ ιδίων τα αλλότρια.
ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ (όχι η
αναξιότητά μου, αλλά ο Άγιος...) όσους αποκλείουν τον καιρόν αυτόν κάποιον ή
κάποιους άλλους να τηρούν τις Εντολές του Θεού, ακολουθώντας τον Ευαγγελικό
τρόπο ζωής.
Θαυμάζουμε την ακρίβεια της παραίνεσης του Αγ. Συμεών.
Επαληθεύεται το: Πώς είναι δυνατόν άνθρωπος να γνωρίζει την πνευματική
κατάσταση και πρόοδο άλλου ανθρώπου, αφού δεν γνωρίζει ούτε καν τη δική του;
Δικαίως επομένως, ονομάζει αιρετικούς αυτούς που
ισχυρίζονται κάτι χωρίς να γνωρίζουν την Αλήθεια. Τι θα έλεγε και πώς θα
ονόμαζε σήμερα αν ζούσε σαρκικά ανάμεσά μας αυτούς που είναι υπέρ της «ένωσης» και κοινού ποτηρίου, όλων των μέχρι
τώρα αμετανόητων αιρετικών, με την Αγιασμένη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία
του Χριστού μας; Το φαντάζομαι! Λείαν επιεικώς θα έλεγε αυτό που είπε ο Κύριος:
«Είναι ξένοι», που σημαίνει ότι ουδεμίαν
συγγένεια έχουν με τον Θεό και την Εκκλησία Του.
Είναι καθόλα ξένοι με τις εντολές και τους κανόνες Του αφού
οι ίδιοι όχι μόνο δεν τους τηρούν, αλλά ούτε καν τους αποδέχονται. Είναι όπως
μας λέει αλλού «…αποκομμένα κλήματα και ξηραμένα…» που αποκόπηκαν μόνα τους εκ
της αμπέλου και φυσικά απομακρύνθηκαν από τη ρίζα που δίνει ζωή στην άμπελο. Συνεπώς,
για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς δεν υφίσταται
ένωση χλωρών και ξηρών κλημάτων. Τα μεν ανήκουν στην άμπελο της ζωής, τα
δε στην ξηρασία του πρώτου και δευτέρου θανάτου. Με άλλα λόγια «τα δικά Του
πρόβατα που γνωρίζουν την φωνή Του» δεν θα αναμειχθούν με αυτά που αναγνωρίζουν
την φωνή των αλλότριων. Το θέμα είναι ψυχικό, συνειδησιακό, είναι καθαρά θέμα
Πίστεως. Δεν μπορεί κανείς να σου αρπάξει την Πίστη ή μη μόνο με τη συγκατάθεσή
σου.
Πώς θα ονόμαζε τώρα ο Άγιος όλους αυτούς που προβάλλουν
και ενεργούν προς καθιέρωση της πανθρησκείας; Το αφήνω στην κρίση σας!
Οι επίδοξοι αιρετικοί δεν συμμορφώνονται στη διδασκαλία
του Θεού αλλά ως γνήσια τέκνα διαβόλου προσθέτουν δικά τους λόγια, δικές τους
θεωρίες και θεολογικές ερμηνείες. Δεν δέχονται συμβουλές, εμμένουν αμετανόητοι
στο πείσμα τους από εγωισμό. Παρασύρουν αστήρικτες ψυχές που παραπαίουν
ακατήχητες, (αδικαιολόγητα ...βεβαίως).
Με το «προείρηκα υμίν άπαντα» είναι τα πάντα δοσμένα.
Όσοι έχουν ερωτήματα δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στις Γραφές, με τη βοήθεια
πνευματικού ιερέα και όχι μισθωτού. Εκεί, μετά βεβαιότητας θα δοθεί λύση σε
ό,τι τους απασχολεί. Εάν και πάλι δεν πάρουν απαντήσεις, ας μην ασχολούνται με
αυτά που κάθε άλλο παρά όφελος επιφέρουν.
Ας επιστρατευτούμε επομένως, εναντίον των εχθρών μας που είναι τα πάθη μας
και τα όργανα του μισάνθρωπου-διαβόλου, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας
απομακρύνουν από την Ορθοδοξία.
Εξελίσσεται στις μέρες μας, το συγκλονιστικότερο δράμα
στην εκκλησιαστική και ανθρώπινη ιστορία. Προβάλλουν
την αγάπη ως δόλωμα, προκειμένου να ενώσουν αυτά που είναι διαμετρικά
αντίθετα, αυτά που ο ίδιος ο Θεός αποκάλεσε διαφορετικούς κόσμους. Οι σκοτεινές
δυνάμεις επινόησαν και έκαναν την προδοσία της Ορθοδοξίας, στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο
Κρήτης (Ιούνιος 2016), έκαναν το σχίσμα συνεργαζόμενοι με τις
μασονικές-αντίχριστες-πολιτικές δυνάμεις, που επισήμως εισήγαγαν στην Εκκλησία
με το Ουκρανικό, και τώρα επιδιώκουν τη λήθη των εγκλημάτων.
Δεν θα σταματήσουν να βάλλουν την Εκκλησία Του έως ότου
φέρουν τον μεσσία τους. Μετά θα πέσει φωτιά από τον ουρανό και θα τους
κατακάψει. Επιβάλλεται να κατανοήσουμε πως αν δεν καταδικαστεί η επαίσχυντη
ΨΕΥΔΟ-σύνοδος, μαζί και οι ενορχηστρωτές της σχισματο-αιρετικοί, θα βρισκόμαστε
στην άκρως δυσάρεστη θέση να βλέπουμε το ένα σχίσμα, πίσω από το άλλο. Θα βλέπουμε
τις πλανεμένες ψυχές των υποτιθέμενων πιστών, που θέλουν όμως βοήθεια, να
πέφτουν στον Άδη ως νιφάδες χιονιού παρασυρόμενες από τις αρέσεις. Αυτό ας
είναι με την ευλογία του Θεού, το πρωτεύον μέλημά μας, για να μην ακούσουμε από
τον Κύριο και από τις επόμενες γενιές ότι ανήκουμε στους «δεύτερους
καταστροφείς» (Ι.Χρυσ.), σε αυτούς δηλ. που έβλεπαν κυριολεκτικά τις σφαγές από
τους διεστραμμένους αιρετικούς και σιωπούσαν.
Πώς σας φαίνεται αυτό, αδελφοί μου, … επουσιώδες;
Δείτε πώς αναφέρει ο
Ι.Χρυσόστομος, στη συγκλονιστική ομιλία του, το: «Εγώ
ειμί ο ποιμήν ο καλός»…..
«Ανέφερε δύο καταστροφείς, ένα τον κλέπτην, που σφάζει
και αρπάζει τα πρόβατα (τον Βαρθολομαίο, τον Ιερώνυμο δηλ. και τους συν αυτοίς),
άλλον δε εκείνον που δεν κάμνει μεν τίποτα από αυτά, βλέπων όμως να γίνωνται
αυτά δεν στρέφεται εναντίον του καταστροφέως, ούτε τον εμποδίζει…». ( ΟΜΙΛΙΑ Ξ΄
Ιω. 10,14-21 σελ.117 ΕΠΕ). (Διάβαστε ολόκληρη την ομιλία).
(Όλοι αυτοί είναι οι ρασοφόροι και λαϊκοί παρατηρητές που
βλέπουν και ανεπίτρεπτα σιωπούν.)
Με άλλα λόγια, οι δεύτεροι καταστροφείς ονομάζονται και
τσιλιαδόροι. Παρακολουθούν από μακριά και βοηθούν με τη σιωπή τους, ώστε η
καταστροφή να γίνεται με ασφάλεια και επιτυχία. Αποδεικνύω τον λόγο αυτό με το
ακόλουθο επιχείρημα. Αν φώναζαν:
«-Κλέφτες, κλέφτες!! -Λύκοι, λύκοι!! -Απατεώνες
και ξένοι… εισήλθαν στον Ιερό χώρο των προβάτων του Κυρίου», κανένας
καταστροφέας από τους πρώτους δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι κακό, μέσα στην
μάντρα. Τώρα όμως, βλέπουμε τα αποτελέσματα (αν έχουμε όμως Πνευματικούς
οφθαλμούς).
Υποβάλλω λοιπόν την ερώτηση, εγώ ο αμαρτωλός… «ανήκουν
αυτοί οι 1οι και 2οι καταστροφείς στους αιρετικούς, ή
όχι;»
«Αιρετικοί δε, ονομάζονται εκείνοι, των οποίων η διαφορά
παρευθείς και αμέσως είναι περί της εις Θεόν Πίστεως, ήτοι οι κατά την Πίστιν
και τα δόγματα χωρισμένοι». (Κανών Α΄ Πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου,
Ερμηνεία. Πηδάλιο σελ. 588-589)
Και δεν εννοεί μετά από Συνοδική απόφαση, διότι σε αυτήν
την περίπτωση, πασιφανής είναι η καταδίκη τους ως αιρετικοί. Γι’ αυτό μας λέει
«παρευθείς και αμέσως» όταν διαφοροποιούνται της Ορθής Πίστης.
Αποδεικνύεται τούτο και εκ του 15ου Κανόνα της
ΑΒ΄ (Πηδάλ. σελ.358) που μας λέει:
«…Εάν
δε οι ρηθέντες πρόεδροι είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι
παρρησία, και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να
γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, (βλέπουμε
ότι χαρακτηρίζει και ονομάζει ήδη αιρετικούς, ακόμα και πριν γίνει σύνοδος και
τους καταδικάσει. Επιπλέον αναφέρει ότι δια τούτο το λόγο (το ότι κηρύττουν
αίρεση) χωρίζονται οι υποκείμενοι εις αυτούς. Δεν λέει όσοι υποκείμενοι
χωρίζονται, ή αυτοί που χωρίζονται ή κάποιοι που χωρίζονται, αλλά, μας λέει ότι
χωρίζονται από αυτούς οι υποκείμενοι, που σημαίνει ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΙ!) οι
χωριζόμενοι αυτοί όχι μόνον δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και ΤΙΜΗΣ
ΤΗΣ ΠΡΕΠΟΥΣΗΣ,ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ, επειδή, ΟΧΙ ΣΧΙΣΜΑ ΕΠΡΟΞΕΝΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΑΥΤΟΝ, ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΗΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟ
ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΥΤΩΝ.
(όρα και τον ΛΑ’ αποστολικόν).
Βλέπουμε ότι χαρακτηρίζει και ονομάζει εκτός
από ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ακόμα και ΨΕΥΔεπισκόπους
αυτούς που κηρύττουν αίρεση!!! Και
μάλιστα ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ!
Γεννάται το ερώτημα, αν οι χωριζόμενοι από τους
αιρετικούς προϊσταμένους τους, τιμούνται ιδιαιτέρως ως Ορθόδοξοι ΔΙΟΤΙ ΣΩΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΗ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ
ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΤΗΝ ΣΩΖΟΥΝ Ή ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΩΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ;
(Αυτό για όσους αδυνατούν (ή δε θέλουν…) να κατανοήσουν
ποιοί πραγματικά σχίζουν την ΕΚΚΛΗΣΙΑ)
Αν κάποιος ακόμα και με τόσες αναλύσεις που έχουν γίνει, δεν
κατανοεί ότι ακούμε μόνο τους Αγίους
Αποστόλους και Θεοφόρους Πατέρες και πιστεύει στον, κατά τα άλλα,
σεβαστό Γερ. Εφραίμ (στο έργο και στις αρετές του οποίου υποκλίνομαι), τότε το πρόβλημα
είναι δικό του. Αγνοεί επίσης, ότι «και άγγελος να σας πει …αντίθετα του
Ευαγγελίου…. ΑΝΑΘΕΜΑ!!»
* Κατά
τον Μέγα Βασίλειο: «Ο σιωπών δοκεί συναινείν».
Και
αλλού μας λέει: «Της σιωπής το κρίμα φοβερόν εστί».
Και
πάλι λέει: «Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το
κινδυνευόμενον είναι η πίστις, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει
είναι ομολογία ειλικρινής».
Τι
ερμηνεία να κάνει κανείς επ’ αυτού; Ποιός δεν καταλαβαίνει ότι όταν κάποιος αναπαύεται
και δεν μιλάει όταν κινδυνεύει η Πίστη, είναι
αρνητής της Πίστεως αυτής;
* Ο
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προσθέτει: «Ο μη λέγων την
Θείαν Αλήθειαν υπεύθυνος εστί του αίματος τουτέστι της σφαγής των ψυχών των
πλανομένων».
Και
πάλι λέει: «Το μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε, περί βίου
εστίν, ου περί πίστεως».
…για να
φράξει τα στόματα όσων λένε να μην κρίνουμε τους ρασοφόρους και όχι μόνο όταν
κακοδοξούν.
* Ο
Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης λέγει: «Εντολή γαρ Κυρίου μη
σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως. Ώστε, ότε περί πίστεως ο λόγος εστίν
ειπείν, εγώ τις ειμί; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; ……Ουά οι λίθοι
κεκράξουσι και συ σιωπηλός και αφροντίς;»
* Ο
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει:
«Η σιωπή είναι η τρίτη μορφή αθείας.»
«Πρώτη, η διά λόγου άρνηση».
«Δεύτερη, η διά της πράξης (άρνηση)».
«Τρίτη δε, η σιωπή που παραπέμπει στη συνενοχή και συνέργεια».
Μας λέει πολύ απλά ότι όποιος δεν μιλάει ,ιδιαιτέρως όταν η Πίστη κινδυνεύει, είναι ΑΘΕΟΣ!
Όλα αυτά αφορούν τους «Χριστιανούς» που με το στόμα λένε
πως πιστεύουν, με τα έργα όμως καταργούν το Πηδάλιο. Ας μας πουν λοιπόν τα
τριάμισι χρόνια οικονομίας μετά την
ΨΕΥΔΟσύνοδο, πόσο μίλησαν και ενημέρωσαν το ποίμνιο ως όφειλαν; Γεννάται λοιπόν
το ερώτημα αν όσοι σιωπούν (οι 2οι καταστροφείς, κατά τον Ι. Χρυσ.)
είναι ή όχι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ.
Δεν εννοούμε ,φυσικά, καταστροφείς των δέντρων ή των
σπιτιών, αλλά, των αθανάτων ψυχών που είναι εν δυνάμει παρά τω Θεώ, Άγιοι. Να
πόσο κακό προξενούν με τη σιωπή τους όταν κινδυνεύει η Πίστη!
Ο Κύριος είπε: «Όπου δεν σας δέχονται τινάξτε και τη
σκόνη από τα υποδήματά σας και φύγετε…».
Ούτε τη σκόνη να μην έχετε πάνω σας από αυτούς που δεν
δέχονται τον Ευαγγελικό λόγο σωτηρίας. Πώς θα ονόμαζε τώρα ο Κύριος όλους
αυτούς που όχι μόνο τη σκόνη έχουν πάνω τους αλλά και αιρετικά κηρύγματα κάνουν
και θερμούς εναγκαλισμούς και φιλιά στο στόμα και στα μάγουλα και συλλείτουργα
και συμπροσευχές κάνουν με τους εχθρούς Του.
Τα «ουαί…» είναι λίγο! Ο,τιδήποτε μπορεί να είναι, ακόμα
και δαιμονο-κινούμενοι, μόνο Χριστιανοί Ορθόδοξοι δεν είναι.
Ποια θεωρείται χειρότερη λέξη; «Ξένος», «απατεώνας»,
«κλέφτης και ληστής» ή… «τσιλιαδόρος»;
Όλες οι λέξεις, εκτός της πρώτης, είναι απλώς κακές, αλλά
ενδέχεται να συμβαίνει τούτο εντός της ίδιας οικογένειας, λόγω ανεξέλεγκτου
πάθους, χωρίς να αρνείται κάποιος τους κανόνες της οικογένειας, ακόμα και την
ίδια την οικογένεια. Η λέξη όμως «ξένος», για την Ορθοδοξία είναι πολύ βαριά!
Σημαίνει ότι είναι άγνωστος τελείως και εκτός οικογένειας… με άλλες αρχές και
συνήθειες. Επίσης, δεν αποδέχεται ό,τι
συνθέτει την οικογένεια, αφού δεν είναι μέλος της. Ο ξένος δεν υπόκειται
σε κανόνες, εντολές, διδασκαλίες και υποχρεώσεις, γι’ αυτό και ως ληστής και
κλέφτης ,αρπάζει και σφάζει ό,τι βρει μέσα στην αυλή των προβάτων της
οικογένειας, αδιαφορώντας για της ψυχής το όφελος. Με απλά λόγια… ο ξένος, όχι Ορθόδοξος, αλλά ούτε καν
χριστιανός είναι.
Δεν είναι δυνατόν ο Χριστός να δώσει το όνομά Του σε ξένο
προς Αυτόν. Η απόδειξη;
Όσοι είναι Χριστιανοί αναγνωρίζουν την Φωνή Του και δεν
παρασύρονται από τους ξένους. Είναι παιδιά Του
έχοντας στενή επικοινωνία μαζί Του, γι’ αυτό ο Κύριος γνωρίζει κάθε δικό
Του, με το όνομά του. Φυσικά ο καθένας, μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αυτό όμως δε
σημαίνει πως κατέχει την Αλήθεια! Μία είναι η Αλήθεια και δεν μερίζεται.
(Ήξερα έναν που έλεγε πως ήταν φίλος του Μ. Αλεξάνδρου… φυσικά
δεν ήταν ….τρελός ήταν ο δυστυχής!)
«Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να παρακολουθήτε σαν άγρυπνοι
σκοποί εκείνους που δημιουργούν τας διαιρέσεις και τα σκάνδαλα και πολιτεύονται
αντίθετα προς την Αποστολικήν διδασκαλίαν, την οποίαν σεις εμάθατε. ΣΗΜΑΔΕΨΑΤΕ
ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΤΕ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ. Διότι οι τέτοιοι άνθρωποι δεν δουλεύουν εις
τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν, αλλ’ εις την κοιλίαν τους. Ζητούν να
καλοπεράσουν εις βάρος των οπαδών τους. Και με καλούς λόγους και επαίνους
εξαπατούν τας καρδίας των ακάκων.» (Ρωμ. ιστ’ 17-18)
Αυτά λέει ο Απ. Παύλος και εγώ τώρα διερωτώμαι αν αυτοί
που δημιουργούν διαιρέσεις και σκάνδαλα στην Εκκλησία, ονομάζονται ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ή
κάπως αλλιώς…, λαμβάνοντας αφορμή από το ότι ΔΥΟ ΚΥΡΙΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ.
Να γρηγορούμε, να προσευχόμαστε και να κλαίμε για το
κατάντημά μας.
Ήταν ηλικιακά ως άνθρωπος ΜΙΚΡΟΣ και τα έβαλε με τα
φαρμακερά φίδια ένεκα Θείου ζήλου προς τον οίκο του Πατρός Του. Είμαστε μεγάλοι
, θεωρούμαστε τέκνα Του και φοβόμαστε τον ίσκιό μας; Μη γένοιτο!!
Σε χρόνους διωγμών πορεύτηκαν και μαθήτευσαν πάντα τα
έθνη, με τις πλέον αντίξοες συνθήκες καίτοι γνώριζαν πως κινδύνευε η κεφαλή
τους.
Βρισκόμαστε σε χρόνους ευμάρειας, «ειρήνης» και
ελευθερίας λόγου, και αδυνατούμε να ομολογήσουμε Χριστό, τον Αληθινό Θεό, παρόλο
που δεν κινδυνεύει η κεφαλή μας...!
Να δεχθώ ότι ούτε τους καρπούς της σποράς άλλων δεν
είμαστε ικανοί να διαφυλάξουμε και να απολαύσουμε;
Διερωτώμαι, πόσο χαμηλότερα μπορεί να φτάσει η αποστασία
ΚΛΗΡΟΥ και ΛΑΟΥ; Την απάντηση βεβαίως, την δίνει ο ίδιος ο Κύριος…:
«Όταν θα επανέλθω θα βρω Πίστη στους ανθρώπους;»
Είναι «θεολόγοι»,
ρασοφόροι και ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ότι το:
«….Ἵνα ὦσιν ἕν...» αφορά «Όσους πιστέψουν δια του λόγου
Αυτών (των Αποστόλων) εις Εμέ (εις τον Κύριον)».
Είναι επινοητές του ψεύδους ,της απάτης και της
υποκρισίας, διότι στο «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» προαναφέρεται το:
«Ου περί του κόσμου ερωτώ…» που σημαίνει «δεν
προσεύχομαι Πατέρα για τον κόσμο της απιστίας και της αμαρτίας», το οποίο δεν
συμφέρει τα διεστραμμένα τέκνα εχίδνων να το θυμούνται και να το αναφέρουν. Ο
Κύριος με ξεκάθαρο λόγο αναφέρει ποιους θέλει να είναι ενωμένοι μαζί Του. Για
όλους τους άλλους, πρώτα μετάνοια, κατήχηση, εξομολόγηση, Θεία κοινωνία και
μετά επέρχεται ένωση με το Σώμα του Κυρίου που ίσταται κεφαλή της Εκκλησίας.
Γι’ αυτό, στη Αρχιερατική προσευχή αναφέρεται το: «..Εν Αληθεία…»! Ο αγιασμός και η ένωση με τον Χριστό δηλαδή,
επιτυγχάνεται μόνο ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ!
Αυτοί οι διεστραμμένοι τη Πίστη, διδάσκουν τα
ελληνόπουλα θεολογία, την σήμερον ημέρα.
Τους καλεί μάλιστα η «εκκλησία» της Ελλάδος να μιλάνε και να προπαγανδίζουν
χρησιμοποιώντας την ταλαιπωρημένη έννοια της …αγάπης, προκειμένου να
δικαιολογήσουν την ένωσή τους με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και αλλόθρησκους.
ΟΥΑΙ
στους ΨΕΥΤΕΣ και ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ,ΠΡΟΔΟΤΕΣ του Κυρίου που τολμούν και παραποιούν το
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ Του!
Σέκτα πονηρών ανθρώπων, διεστραμμένων, μουσουλμανό-φιλων
και χριστο-μάχων, ανέλαβαν την αλλαγή της θρησκείας μας ,μη κατανοώντας ότι δεν
είναι απλά μια Θρησκεία ,αλλά ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΘΕΟ.
Μας προετοιμάζουν για θρησκευτική, αλλά και εις γάμον
ένωση με αλλόθρησκους.
Οι δε «ορθόδοξοι» «έλληνες», αλλού τυρβάζουν …με την ψευδή δικαιολογία
μη τυχόν και κάνουν σχίσμα, που ως ΑΚΑΤΗΧΗΤΟΙ αγνοούν το ΠΟΙΟΣ ΣΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ
ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΣΧΙΣΜΑ!
Να χαίρονται και να διπλο-μνημονεύουν όλους αυτούς τους
ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ-ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ στους οποίους ανέθεσαν την ποίμανση της
ΑΙΩΝΙΟΥ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ!
Τόσο αξίζει γι’ αυτούς, η ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ τους!
Τόσο κατάλαβαν το Ευαγγέλιο, τόσα… χρόνια!
Άνθρωποι πουλημένοι για το χρήμα και ξένοι παντελώς της
Ορθοδοξίας έχοντας καταπατήσει όλους τους ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ της ΑΓΙΑΣΜΕΝΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, χλευάζοντας Θεό, Αγίους Αποστόλους και Θεοφόρους Πατέρες,
αποφασίζουν και υπόσχονται Σωτηρία ψυχής και μέσω άλλων «θρησκειών» θεωρώντας
τις Εντολές του Θεού προσωρινές (…).
Όταν (και αν) ξυπνήσουμε από τον ύπνο, να προσευχηθούμε
να μην είναι αργά…!
Μέχρι χθες τους ξύπναγε η μάνα τους, με καλούδια για
πρωινό. Τώρα που μεγάλωσαν λίγο, αποφάσισαν ότι από αυτούς εξαρτάται η Σωτηρία
των ψυχών των ανθρώπων.
Αναίσχυντα αποφάσισαν να μετακινήσουν τα ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΑ και
να παραχαράξουν τα ΑΙΩΝΙΑ. Έτσι έμαθαν στη ζωή τους, αλαζονικά να κάνουν ό,τι
θέλουν, αφού κανείς δεν τους βάζει στη θέση που τους πρέπει…!
Γι’ αυτό στις Γραφές αναφέρονται ως διεστραμμένοι.
Αυτοί
αποφασίζουν και υπογράφουν για εμάς
χωρίς την έγκρισή μας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Κύπρου κ. Χρυσόστομος ὑπογράφει Κοινὴ Δήλωση μὲ τὸν Ἀρχιραββίνο τοῦ Ἰσραὴλ κ.
YonaMetzger (Κύπρος 6 Δεκεμβρίου 2011). Στὴ Δήλωση ἀναφέρεται:
«…ἡ Ἐκκλησία
τῆς Κύπρου καὶ ὁ Κυπριακὸς λαὸςδὲν συμμετεῖχε ποτὲ στὴ συστηματικὴ ἀπόρριψη τοῦ
Ἰουδαϊσμοῦ, σὲ κατηγορίες γιὰ συλλογικὴ ἐνοχὴ γιὰ θεοκτονία καὶ προβαίνουμε στὴν
ἀποκήρυξη παρόμοιων ἐνεργειῶν ποὺ εἶναι ἀσύμβατες μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Γραφῶν .Ἐξ
ἄλλου, θὰ πρέπει νὰ σημειώσουμε περαιτέρω ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ποτὲ δὲν προέβη
σὲ ἐχθρικὲς ἐνέργειεςἐναντίον τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, ἀλλὰ ἐπεδείκνυε συνεχῶς τὴ
στήριξή του πρὸς αὐτόν» (http//www.churchofcyprous.org.cy/)
Μη τους επιτρέπουμε, αδελφοί, να βλασφημούν!
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.. με τον πύρινο λόγο
της Αλήθειας.
Φράξτε το στόμα κάθε βλάσφημου και ασεβούς, με κάθε
Θεάρεστο τρόπο.
Στις προφητείες αναφέρεται ότι «Στους έσχατους χρόνους οι
άνθρωποι θα ομοιάζουν των δαιμόνων».
Δεν καυτηριάζουμε καλοπροαίρετους, αλλά σκληρόκαρδους,
κακοπροαίρετους, διεστραμμένους που εμμένουν πεισματικά στην παναίρεση ως τέκνα
διαβόλου, ευαρεστούμενοι στην απώλεια ψυχών, και είναι …οι ψυχές των αδελφών
μας.
Τα εγκλήματα έγιναν, η παναίρεση εισήχθει, το σχίσμα
έγινε. Είναι το λιγότερο αφελής όποιος πιστεύει στη μετάνοια των ενορχηστρωτών.
Οι πρωτεργάτες όλων αυτών των ταραχών οφείλουν εξηγήσεις
στις απολεσθείσες ψυχές. Ας γυρίσουν πίσω τις αποθνήσκουσες αιωνίως ψυχές, να
επανορθώσουν τα λάθη τους και μετά …η συγχώρεση ..ευπρόσδεκτη.
Το αναφέρει ο Απόστολος της αγάπης με άλλα λόγια:
«…υπάρχουν αμαρτήματα που επιφέρουν πνευματικό θάνατο, για τα οποία δε σας
συνιστώ να προσεύχεσθε…».
Το ίδιο λέει και ο Ι.Χρυσόστομος: «…ούτε το αίμα μαρτυρίου
δεν ξεπλένει αυτόν που σχίζει την Εκκλησία…».
Κανένας λόγος δεν θα γινόταν αν επρόκειτο για
ειδωλολάτρες, αλλόθρησκους, ακόμα και για κατεγνωσμένους αιρετικούς.
Επειδή όμως πρόκειται για υποτιθέμενους Ορθοδόξους, που
υπονομεύουν την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κατευθύνοντας το ποίμνιο μετά βεβαιότητος, στην
παναίρεση του οικουμενισμού και στην πανθρησκεία του αντίχριστου, οφείλουμε να
αντιδράσουμε με κάθε τρόπο και να ομολογήσουμε ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ.
Η προδοσία ήδη έγινε –εκ των έσω- τον δε αντίχριστο θα
τον φέρουν οι διεστραμμένοι τη Πίστη, κατεγνωσμένοι και μη, ύπουλοι αιρετικοί.
«Και τώρα παιδάκια μου είναι ο αντίχριστος εν τω κόσμω,
δια των αιρέσεων και των ψευδο-διδασκαλιών που προπαρασκευάζουν (ήδη το έκαναν) το
έδαφος για την προσωπικήν έλευσίν του» (Αγ. Ιωάννου).
Συνεπώς, όποιος διδάσκει αίρεση και ψευδο-διδασκαλία
είναι όργανο του αντιχρίστου.
Όσοι θέλουν ας εργαστούν και όσοι θέλουν ας κρύβονται
πίσω από τη δειλία τους με το πρόσχημα ότι… «περιμένουμε!».
Ας μας πουν όμως, στο διάστημα της αναμονής των τριάμισι
χρόνων από την ψευδοσύνοδο Κρήτης, πόσο ενημέρωσαν το ποίμνιο όπως είχαν
υποχρέωση, και από αυτό και μόνο θα καταλάβουν …οι έχοντες νου και ενδιαφέρον!
Καταχρηστική οικονομία σε ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ …ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ!
Αδελφοί μου, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ,ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ και
της Ν.Τ.Π.
«Χριστός
ετέχθη!»
Δοξάζουμε,
υμνούμε και ευχαριστούμε για την μεγάλη Του μακροθυμία!
(Ας μην
μας διαφεύγει ότι… «θα κολοβώσει τον χρόνο..»)
ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ και ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
Χαίρετε και πάλι χαίρετε!
Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
Γεώργιος Φλώρος
