Ἡ καιρίας σημασίας συμβολὴ τῶν Μασόνων εἰς τὴν κατεδάφισιν τοῦ θρόνου τῶν Ρομανὼφ εἰς τὴν Ρωσίαν (1917)
Ἡ ἐχθρότητα τοῦ αἱρετικοῦ δυτικοῦ κόσμου ἔναντι τῆς ὁμοδόξου -ὀρθόδοξης- Ρωσίας ἀναπτύσσεται διαχρονικῶς. Πολλὰ ἔτσι συνέτειναν στὴν ἔκρηξη διαφόρων ἀνατρεπτικῶν ἐπαναστάσεων ἐκεῖ, ἡ δὲ συμβολὴ τῶν μασόνων στὶς ἐπαναστάσεις ἐκεῖνες ἦταν σημαντικότατη. Ἰδιαίτερα στὴν μεγάλη ἐπανάσταση τοῦ 1917 καὶ 1918, μὲ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ ἤδη διαβρωμένου θρόνου τῶν Ρομανώφ.
Τὸ περίεργο -ἀλλ’ ὄχι καὶ ἀνεξήγητο- εἶναι, ὅτι ἡ ἀνατροπὴ τοῦ Τσάρου Νικολάου εἶχε «προβλεφθεῖ», εἶχε σαφῶς «προφητευθεῖ» πολλὰ χρόνια πρίν!
Ἀπὸ ποιοὺς εἶχε «προφητευθεῖ» καὶ «ἀναγγελθεῖ»; Ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους τῆς χώρας ἐκείνης, οἱ ὁποῖοι ἐδιώκοντο ἤδη, σκληρά, στὴ Ρωσία κατὰ τὸν ιθ΄ αἰώνα. Ἀπὸ παράθεμα τῆς ἐφημερίδας «Ὁ Κήρυξ τῆς Νέας Ὑόρκης», στὸν Γ΄ τόμο, σελ. 301 τῆς ἑξάτομης σειρᾶς «Γραφικαὶ Μελέται» τοῦ Καρόλου Ρῶσσελ (Ἑλλην. ἔκδοση 1923) διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικότατα σχετικῶς (ἔτος συγγραφῆς τοῦ Γ΄ τόμου τὸ 1891, σσ 301, 307, 309, 318, 319, 321). Διαβάζουμε λοιπὸν ἐκεῖ ἐκπληττόμενοι σφόδρα, ὅτι:
«…Ὅταν Νικόλαος βασιλεύση ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν [τῶν Ἑβραίων] πλησιάζει», εἶναι ἄλλη μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων παράδοσις (…) "Σύμπας ὁ Ἰούδας θὰ ἀκούση καὶ θὰ ἴδη τὴν πτῶσιν Νικολάου Αὐτοκράτορος τῆς Μοσχοβίας, ἐξ αἰτίας τῆς καταθλίψεως τῶν υἱῶν Ἰούδα"…».
Κλείνει αὐτὴ ἡ παρένθεση καὶ προχωροῦμε στὸ θέμα μας.
Τὴν μασονία ἐφύτευσε στὴν Ρωσία ἀρχικῶς ἡ Ἀγγλία, κατὰ τὸν ΙΖ΄ αἰώνα. Ἐπακολούθησαν διακυμάνσεις τοῦ Τεκτονισμοῦ στὴ Ρωσία, ἄνθηση ἀλλὰ καὶ διωγμοί. Στὴν Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς τοῦ Νεστ. Λάσκαρι καὶ στὸ λῆμμα «Ρωσία» διαβάζουμε τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα καὶ ἐξόχως ἀποκαλυπτικά:
«…Μέχρι τοῦ 1909 [πλὴν τῶν ὑπαρχόντων ἕως τότε Στοῶν] εἶχον ἤδη ἱδρυθῆ καὶ ἄλλαι τέσσερες Στοαί, λειτουργοῦσαν ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς [τοῦ ἄθεου Μασονικοῦ Σώματος] τῆς Γαλλίας. Καὶ αἱ Στοαὶ ὅμως αὐταὶ ἀνεμιγνύοντο εἰς τὴν πολιτικὴν μὲ σκοπὸν τὴν ἀνατροπὴν τῆς αὐτοκρατορίας. Μέχρι τοῦ 1914 ἡ ὁργάνωσις περιελάμβανε 42 Στοάς, ἀντικανονικῶς ὅμως λειτουργούσας. Λέγεται ὅτι ἡ πρώτη ἐπανάστασις τοῦ Μαρτίου τοῦ 1917 ἐνεπνεύσθη καὶ ἐνεργήθη ἀπὸ τὰς Στοὰς αὐτάς, τῶν ὁποίων μέλη ἦσαν καὶ ὅλοι οἱ ὑπουργοὶ τῆς Κυβερνήσεως Κερένσκυ [!]…».
Τὸ πρᾶγμα εἶναι φανερό, ἡ συμμετοχὴ τῶν τεκτονικῶν Στοῶν καὶ ἡ μπολσεβικικὴ περιπέτεια τῆς Ρωσίας, τῆς ὁμόδοξης Ρωσίας ἐπαναλαμβάνουμε, ἦταν συνωμοτικὸ ἔργο μασόνων! Στὴν Ρωσία βρῆκε τὴν πλήρη ἐφαρμογή της ἡ φοβερὴ μασονικὴ ἀνατρεπτικὴ ρήση, ὅτι ὁ τέκτων ὁτὲ μὲν εἶναι δημοτικός, ὁτὲ δὲ ἀριστοκρατικός, καὶ ἄλλοτε μὲν καταρρίπτει τοὺς βωμοὺς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρημνίζει τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων…»! (τεκτ. περιοδικὸ Πυθαγόρας, 1882, τ. 10, σελ. 291).
Μ’ ἕνα σμπάρο ἔτσι κατεδαφίστηκε στὴ Ρωσία, τόσο ἡ ἐκκλησιαστικὴ Ἱεραρχία ὅσο καὶ ὁ τσαρικὸς θρόνος. Πρὶν ὅμως γίνουν οἱ αἱματηρὲς ἀνατροπές, προηγήθηκε στὴ Ρωσία μιὰ ἀπίστευτης ἐλαφρότητος καὶ μαζὶ σοβαρότητος ἐνέργεια τοῦ Τσάρου «Πασῶν τῶν Ρωσιῶν», Νικολάου. Τί ἔκανε; Ἐκάλεσε ἀπὸ τὸ Παρίσι ὡς σύμβουλό του ἕνα μασόνο καὶ μάγο, τὸν διαβόητο Papus. Ἰδοὺ τί ἔγινε τότε στὸ ξακουστὸ παλάτι τῶν Ρομανώφ, ἔτσι ὅπως τὸ διαβάζουμε στὸ τεκτ. περ. Τεκτ. Δελτίον, 1959. τ. 39, σελ. 597. Ἀπολαῦστε το, γιὰ νὰ δεῖτε ἕως ποῦ φτάνει τὶς ἐνέργειές του τὸ Σκοτεινὸ Παρασκήνιο:
«…Εἰσαχθεὶς ὑπὸ τοῦ Philippe παρὰ τῷ Αὐτοκράτορι τῆς Ρωσσίας Νικολάῳ Β΄ ὁ Papus ὑπῆρξε ὁ δημιουργὸς μιᾶς σκηνῆς ἀσυνήθους, τὴν ὁποίαν λεπτομερῶς περιγράφει ὁ Μ. Paleologne, Πρευσβευτὴς τῆς Γαλλίας παρὰ τῷ Τσάρῳ, εἰς ἄρθρον του τῆς «Revue de Deux Mondes» τῆς 15ης Μαρτίου 1922. Ἔγραφε συγκεκριμένως ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ, ἀνίκανος νὰ ἐκλέξη μεταξὺ τῆς καταστολῆς τῶν ἐπαναστάσεων [στὰ 1905 τῶν σιδηροδρομικῶν κ.λπ.] οἵτινες ἐξέσπων, καὶ τῆς ἐγκαταστάσεως ἑνὸς συνταγματικοῦ πολιτεύματος, ἐξέφρασε τὴν λύπην του, διότι δὲν εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ συμβουλευθῆ τὸν νεκρὸν πατέρα του [!]…».
Μεντιουμισμός, Μαγεία καὶ Νεκρομαντεία εἰς τὰ Ἀνάκτρορα τῆς Ρωσίας
Ἔτσι, κατὰ τὸν Μωρὶς Παλαιολόγο στὸ μασονικὸ κείμενο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀντιγράφουμε καὶ ἐδῶ παραθέτουμε:
«…Ὁ [μασόνος καὶ Μάγος] Papus προσκληθεὶς παρὰ τῷ Μονάρχῃ [εἰς τὴν Ἁγίαν Πετρούπολη] διωργάνωσε μίαν τελετουργίαν Μαγείας καὶ νεκρομαντείας. Μὲ μίαν ὑπερβολικὴν συμπίεσιν τῆς θελήσεώς του, μὲ μίαν θαυμασίαν ἔξαψιν τοῦ ρευστοῦ δυναμικοῦ του, ὁ πνευματικὸς Maitze ἐπέτυχε νὰ ἐπικαλεσθῆ τὸ φάντασμα [!] τοῦ Ἀλεξάνδρου Γ΄, [πατέρα τοῦ παρευρισκόμενου Νικολάου]. Ἀναμφισβήτητα σημεῖα ἐπιβεβαίωσαν τὴν παρουσία τοῦ ἀοράτου φαντάσματος. Εἰς τὰς ἐρωτήσεις τοῦ ἐπιφανοῦς υἱοῦ τὸ φάντασμα ἀπεκρίθη: «ὀφείλεις πάσῃ θυσίᾳ νὰ συντρίψης τὴν ἐπανάστασιν [τοῦ 1905], ἡ ὁποία ἀρχίζει, ἀλλ’ αὕτη θὰ ἀναγεννηθῆ μίαν ἡμέραν [τὸ 1917-18] καὶ θὰ εἶναι τόσον βιαιοτέρα ὅσον σκληρότερον θὰ ἔχη κατασταλεῖ». Κατόπιν ὁ Papus ἀνήγγειλεν εἰς τὸν κύριον τῆς Ρωσίας ὅτι ἐφόσον οὗτος, ὁ Papus, θὰ ἔζη, δὲν θὰ ἐξερηγνύετο ἡ ἐπανάστασις. Ἀπεβίωσε τὴν 25ην Ὀκτωβρίου 1916 καὶ ἀπὸ τοῦ Ἰανουαρίου 1917 φοβεραὶ ἀπεργίαι ἤνοιγον εἰς τὴν Ρωσίαν τὴν ἐπαναστατικὴν ἐποχήν.
» Ἐφ’ ὅσον ὁ Papus ἔζη [καταλήγει τὸ τεκτονικὸ περιοδικό], μέλος τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, περιεβλήθη τὰ ἀνώτατα ἀξιώματα, ἀνῆκεν ἐπίσης εἰς τὸ καββαλιστικὸν [=ἑωσφορικὸ] τάγμα τῶν Ροδοσταύρων, καθὼς καὶ εἰς τὸν μαρτινισμόν. Ἡ δευτέρα αὕτη διδασκαλία τὸν ἔφερε [τὸν Papus αὐτόν] πλησιέστερον πρὸς τὴν Ὑψηλὴν Μαγείαν…».
Ἡμέτεραι Ἐπισημάνσεις
Ἐπισήμανση πρώτη: Τὰ ἀμέσως παραπάνω φοβερὰ γιὰ τὴν σκοτεινότατη δράση τοῦ μασονικοῦ εὐρωπαϊκοῦ παρασκηνίου ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης Ρωσίας ΔΕΝ τὰ διαβάσαμε σὲ τίποτε «συνωμοσιολογικὲς φυλλάδες φανατικῶν χριστιανῶν», ἀντιτιθέμενων στὸν πάσης μορφῆς Σκοτεινὸ Κόσμο, ἀλλὰ μᾶς τὰ λέγουν οἱ ἴδιοι οἱ ἔνοχοι στὸ ἐπίσημο τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 1959, τεῦχος 39, σελ. 597. Αὐθεντικὲς δηλαδὴ οἱ πληροφορίες!
Ἐπισήμανση δεύτερη: Ὅταν οἱ κατὰ καιροὺς θρόνοι, θῶκοι -πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί-, προεδρικὰ μέγαρα καὶ πρωθυπουργικὰ Γραφεῖα ἔχουν παρόμοιους «συμβούλους», ὅπως ἐκεῖνον τὸν Papus, ποὺ εἶχε ὁ Τσάρος, ἑπόμενο εἶναι νὰ «κατακρημνίζονται, ὅλοι τους μετὰ πατάγου… Ἀλλὰ οἱ χῶρες, οἱ πατρίδες, οἱ λαοὶ τοῦ κόσμου τί φταῖνε, γιὰ νὰ παθαίνουν τὰ κάκιστα, ἐξαιτίας ἀστόχων ἐνεργειῶν τῶν ἡγετῶν τους, παγιδευόμενων ἀπὸ τὸν Σκοτεινὸ κόσμο τῆς Μασονίας καὶ τῆς Καμπάλα, ἐν προκειμένῳ;
Παρενθετικὴ ἐπισήμανση τρίτη: Ναί, καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, κάποιος δικός μας Τραπεζίτης, σὲ καιροὺς δύσκολους, ἀνῆλθε στὸν πρωθυπουργικὸ θῶκο, παρακινούμενος, πειθόμενος διὰ στόματος ἑνὸς ἰσχυροῦ μέντιουμ! Πρόκειται περὶ τοῦ Ἐμμ. Τσουδεροῦ, τοῦ μετὰ τὸν Κορυζῆ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος! Τὸ ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος στὰ Ἀπομνημονεύματά του, τὰ δημοσιευμένα καὶ σχολιασμένα ἀπὸ τὸν Ἠλία Βενέζη…
Ἄλλα στοιχεῖα διὰ τὴν συμμετοχὴν μασόνων εἰς τὰς μεγάλας Ρωσικὰς Ἐπαναστάσεις
Στὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 2008, τ. 98, σελ. 112 διαβάζουμε καὶ ἐτοῦτα τὰ ἀποκαλυπτικά:
«…Στὴν πρόσφατη ἐπαναστατικὴ ἱστορία τῆς Εὐρώπης, πολλοὶ πρωτεργάτες ἀνατρεπτικῶν θεωριῶν, ὅπως ὁ Κάρλ Μάρξ, ἀλλὰ καὶ ὁ πατέρας τοῦ ἀναρχικοῦ Πιὲρ Προυντὸν καθὼς καὶ πολλοὶ ἡγήτορες τῶν μετέπειτα Ρωσικῶν Ἐπαναστάσεων τοῦ 1905 καὶ τοῦ 1917, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Νικολάϊ Ὕλιτς Οὐλιάνωφ (Βλαδίμηρος Λένιν) καὶ ὁ Ἀλέξανδρος Κερένσκυ ἐπέρασαν ἀπὸ τὸν Τεκτονισμό…».
Καὶ στὸ τεκτ. περ. Πυθαγόρας ἔτους 1974, τ. 114, σελ. 183 διαβάζουμε ἐπίσης:
«…Ἀκόμη καὶ οἱ πρῶτοι μετεπαναστατικοὶ (1917) πρωθυπουργοὶ τέκτονες κανονικοὶ ἦσαν, πρίγκιψ Lvov, Κερένσκυ κ.ἄ…».
Ὅταν ὁ μασόνος Λένιν ἦταν ἄφραγκος εἰς τὸ Παρίσι
Στὸ Τεκτ. Περ. Πυθαγόρας, ἔτους 1989, τ. 29 καὶ στὴ σελίδα 344 διαβάζουμε τὶς ἀκόλουθες σπαρταριστοῦ ἐνδιαφέροντος πληροφορίες περὶ τοῦ πατρὸς τῆς Ἐπαναστάσεως τῶν μπολσεβίκων, Λένιν, πρὶν ἐπαναστατικῷ δικαιώματι ἀνέλθει στὴν Προεδρία τῆς Σοβιετικῆς Ρωσίας. Ἰδοὺ αὐτὸς ὁ «ἀδάμας». Τὸ δημοσίευμα ποὺ ἀκολουθεῖ, ἀπολαῦστέ το, ὅπως τὸ γράφουν οἱ μασόνοι:
«…Ὁ Οὐλιάνωφ ἦταν μέλος τῆς Στοᾶς LUnion de Bellenille στὸ Παρίσι καὶ τὰ οἰκονομικά του ἦσαν πάντα περιορισμένα.
»Ἕνα βράδυ ζήτησε δανεικὰ ἀπὸ τὸν ἀδελφὸ [μασόνο ἐπίσης] Montehus, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Εἶσαι ἄτυχος Βλαδίμηρε, γιατὶ μοῦ ζητᾶς δανεικὰ τὸ βράδυ, ὁπότε σὲ ἔχουν προλάβει ἄλλοι.
» Ἀντιμετωπίζοντας ὅμως τὴν ἀπογοήτευση τοῦ Οὐλιάνωφ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη τὸ ρολόϊ καὶ τὸ ἔδωσε λέγοντας: «δῶστο στὸ ἐνεχυροδανειστήριο καὶ θὰ βολευτῆς».
» Πολλὰ χρόνια μετὰ καὶ ἐνῶ εἶχε ξεχάσει τὸ περιστατικὸ ὁ ἀδελφὸς Monteus ἔλαβε ἐκ μέρους τοῦ Προέδρου τοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἑνώσεως Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν ἕνα θαυμάσιο χρυσὸ ρολόι, γιὰ νὰ ἀντικαταστήση αὐτὸ ποὺ εἶχε παραμείνει στὸ ἐνεχυροδανειστήριο.
»Ὁ ἀδελφὸς Οὐλιάνωφ ἦταν τώρα περισσότερο γνωστὸς μὲ τὸ ψευδώνυμο Λένιν! Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι γνωστὸ [καταλήγει ὁ μασόνος ποὺ μᾶς κάνει αὐτὴν τὴν ἀναφορά] ἄν τὸ ρολόι εἶχε τριγωνικὸ σχῆμα, ὅπως συνηθιζόταν γιὰ τὰ ρολόγια τσέπης τῶν τεκτόνων ἐκείνη τὴν ἐποχή…»!
Ἡμέτεραι -ἐν ἐπιλόγῳ- ἐπισημάνσεις
1. …Καὶ ἐνῶ στὴ Ρωσία τοῦ Λένιν καὶ τῶν ὑπολοίπων κατεδαφίζοντο ἐκκλησίες, τὴν ἴδια περίοδο (τὸ 1926) κτιζόταν ἐκεῖ μουσεῖο μασονικό! Ἰδέστε το:
«Ἀπὸ τοῦ 1926 ἱδρύθη εἰς τὴν Σοβιετικὴν Ρωσίαν Μουσεῖον Τεκτονικόν, εἰς τὸ ὁποῖον φυλάσσονται τὰ διάσημα καὶ τὰ λοιπὰ ἀντικείμενα τῶν Σεπτῶν Στοῶν, τῶν μετασχουσῶν εἰς τὴν σοσιαλιστικὴν αὐτὴν Ἐπανάστασιν [τοῦ 1812 ἐν προκειμένῳ]…» (Πηγή: Τεκτ. Περ. Πυθαγόρας, 1930, τ. 1, σελ. 13, σὲ ὑποσημείωση).
2. Λειτουργεῖ σήμερα στὸν κόσμο τεκτονικό, παρασκήνιο, νεώτεροι κλάδοι καὶ τὸ ὑπέδαφος αὐτῶν ποὺ ἐνεργοῦν ἐχθρικῶς ἐναντίον τῆς -ὀρθόδοξης- χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, παγκοσμίως; Ἡ ἀπάντηση εἶναι διπλὴ καὶ μᾶς τὴν δίδουν σαφῶς οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες, ὡς ἀκολούθως:
«…Ὁ τεκτονισμὸς ὡς μᾶς βεβαιοῖ ἐξ ἄλλου τὸ παρελθόν του, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ἀναμειχθῆ ζωηρῶς εἰς οἱανδήποτε, ἀνθρωπιστικήν, ἀπελευθερωτικήν, κοινωνικήν καὶ ἀναμορφωτικήν κίνησιν, ἐκρύπτετο καὶ κρύπτεται (…) ὄπισθεν εἰδικῶν σωματείων συσταθέντων καὶ ἐνισχυθέντων ὑπ’ αὐτοῦ…» (πηγή: τεκτ. περ. Πυθαγόρας, 1930, τ.1, σελ. 13).
Ἡ δεύτερη (καὶ παλαιότερη) ἀπάντηση τῶν τεκτόνων εἶναι πολὺ παραστατική, καὶ φοβίζει. Ἰδοὺ αὐτή:
«…Ὁ τέκτων δίκην τεραστίου Ὀκτάποδος περιπτύσσει καὶ συνέχει τὴν γῆν…»! (πηγή: Πυθαγόρας 1889, τ.3, σελ. 141).
Τὸ ἡμέτερον ἐπιλογικὸν σχόλιον χωρὶς φόβον καὶ πάθος
Τὴν ἐκ μέρους τοῦ μασονικοῦ Ὀκτάποδος καὶ τὴν πολυωνύμων πλοκάμων αὐτοῦ ἀποπνικτικὴ περίπτυξη δὲν ἔχουν ἀποφύγει -ὡς γνωστόν- μήτε καὶ οἱ κατὰ καιροὺς ἐκκλησιαστικές μας Διοικήσεις, ἀπὸ «παγκαρίων» ἐκκλησιῶν ἕως ὑψηλὰ καὶ ὑψηλότατα, τινὲς Μητροπόλεις μὰ καὶ αὐτὰ τὰ Πατριαρχεῖα μας!
-Φτάσαμε στὸ σημεῖο, ναί, στὸ κέντρο τῆς Ἀντιαιρετικῆς Ἄμυνας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλαδὴ σὲ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων (μὲ Συνοδικὸ Σύνδεσμο τὸν τέως Μητροπ. Περιστερίου), ἀντὶ νὰ εἶχε τοποθετηθεῖ ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, π.χ. τοποθετήθηκε τότε αὐτὸς ὁ Κοσμήτωρ τῆς ἑλληνικῆς Μασονίας, τέκτων 33ου βαθμοῦ, ἀξιότιμος (κύριος Τάδε)!1 Τυχαῖο;
Παρ’ ὅλα ἐτοῦτα, τὰ πολὺ πικρά, στὸ τέλος θὰ γίνουν ὅσα μᾶς εἶπε ὁ Χριστὸς διὰ χειλέων τῶν μαθητῶν Του καὶ τῆς διαιώνιας Ἐκκλησίας Του.
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημείωσις: 1. Τὰ πρὸ ἐτῶν «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», παράλληλα πρὸς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα -μετὰ φωτογραφιῶν- τῆς περιόδου ἐκείνης.
"Ορθόδοξος Τύπος"
