Σχόλιο: Και ποιοί κινδυνεύουν να ακολουθήσουν!
…Το πράγμα με ορισμένους το πάλαι
φερόμενους ως «φωστήρες της ορθόδοξης θεολογίας» φοβάμαι ότι έχει φτάσει πλέον οριστικά στο μη
παρέκει…
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Ολισθαίνοντας
προς τη Νέμεση
του
Νεκτάριου Δαπέργολα
«Αν δεν αρχίσει σύντομα να συζητείται η αποκλιμάκωση του μέτρου των κλειστών
ναών, τότε θα σχηματιστεί η εντύπωση ότι υπήρχε ιδεολογικός πόλεμος προς την
Εκκλησία, όπως μου έλεγαν αρκετοί πιστοί το προηγούμενο διάστημα»!
Πολύ πρόσφατη η παραπάνω δήλωση του
μητροπολίτη Ναυπάκτου, στο ίδιο θλιβερό πνεύμα και με πολλές προηγούμενες.
Δηλαδή σαν να λέμε ότι «εφεξής είναι που θα σχηματιστεί η
εντύπωση» και ότι «εγώ δεν το συμμεριζόμουν έως τώρα, κάποιοι πιστοί μού το έλεγαν, αλλά στη
χρονική φάση που βρισκόμαστε ίσως αρχίσει πλέον και να φαίνεται δικαιολογημένο
αυτό που έλεγαν»! Κι επίσης σαν να λέμε και ότι «τώρα που συζητείται πλέον η αποκλιμάκωση, δεν τίθεται πια θέμα τέτοιας εντύπωσης».
Αυτό σημαίνει να ζεις σε παράλληλο
σύμπαν και να ψευδίζεις στρογγυλεμένες ωραιολογίες ακόμη και την ώρα που ο
διωγμός μαίνεται απροκάλυπτα εδώ και 1,5 μήνα και το εκκλησιομαχικό μίσος του
αντίχριστου καθεστώτος έχει προ πολλού γίνει ορατό ακόμη και από τους τυφλούς.
Αλλά τι ακριβώς περιμέναμε από κάποιον
που έχει καταργήσει τη Σύνοδο κι αποφασίζει μόνος του, σε συνεννόηση με τον αρχιεπίσκοπο και με την ανοχή όσων τον θεωρούν
ακόμη ως είδος… ιερού κι ανέγγιχτου τοτέμ της Ορθοδοξίας;
Τον είδαμε τι έπραξε στο Ουκρανικό, τον
είδαμε και στο μείζον σκάνδαλο της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας: τους
κλειδαμπαρωμένους ναούς (για πρώτη φορά με κυβερνητικό διάταγμα και με
αρχιερατική συναίνεση από καταβολής ορθόδοξης πίστης)! Τον είδαμε να
περιφέρεται και στα κανάλια της καταισχύνης και να εκτίθεται με τον πλέον αξιολύπητο τρόπο, ψελλίζοντας κωμικοτραγικά κομπιάσματα για τα πρωτοφανή που ζούμε (και τι
να πει εξ άλλου, πόσο να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και πόσο συγκροτημένη
επιχειρηματολογία να καταθέσει για τα εξωφρενικά)!
Τεράστιες οι ευθύνες του σε όλες
ανεξαιρέτως τις εκκλησιαστικές εξελίξεις εδώ και πολύ καιρό, ιδίως από τη
στιγμή που οι περγαμηνές που τον συνόδευαν, στοιχειοθετούσαν πολύ υψηλές
απαιτήσεις από αυτόν. Αυτά όμως κάποτε. Στο παρελθόν. Γιατί, όσον αφορά το
παρόν, δυστυχώς δύο λέξεις μού έρχονται πρωτίστως στον νου. Η λέξη «Ύβρις» και η λέξη «Άτη». Η αλαζονεία που φέρνει την εκτροπή –και
αυτό προκαλεί τον Θεό και επιφέρει τύφλωση του νοός και σύγχυση.
Εξαιρετικά χαρακτηριστικές και εύγλωττες
άλλωστε και οι αιτιάσεις από κάποιους μητροπολίτες και για το πώς μεθόδευσε προ
μηνών –με στυγνό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»– την αναγνώριση της σχισματικής
Ουκρανικής Ψευδοεκκλησίας χωρίς να γίνει καν ψηφοφορία, αλλά βέβαια και για την
πρόσφατη συμπεριφορά του (για εκκλησιαστικό πραξικόπημα θυμίζω ότι τον εγκαλεί
–σχεδόν expressis verbis– ο Κερκύρας Νεκτάριος στην πρόσφατη πολύκροτη επιστολή
του). Δεν φταίει όμως βεβαίως μόνο αυτός: η αλήθεια είναι πως εδώ και πολύ
καιρό βρίσκει και… κάνει. Μεγάλες λοιπόν ταυτόχρονα οι ευθύνες και όλων των άλλων που ανέχονται να συμπεριφέρονται
κάποιοι μέσα στην Εκκλησία ως οιονεί καισαρίσκοι και να καθαιρούν ουσιαστικά
ακόμη και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο (για την κανονική Ιερά Σύνοδο δεν το συζητάμε
καν).
Είθε η αντίδραση που φαίνεται πως έχει
αρχίσει εδώ και μέρες επιτέλους να εκδηλώνεται από ορισμένους επισκόπους, να
κλιμακωθεί. Έστω και την υστάτη ώρα, είναι προτιμότερο από το τίποτε.
Προτιμότερο, γιατί την Άτη την ακολουθεί σχεδόν πάντα η Νέμεσις –και αυτή
δυστυχώς θα έλθει για όλους τους υπευθύνους: όχι μόνο για τους αυτουργούς και συναυτουργούς,
αλλά και για τους σιωπηρά συναινούντες, ακόμη όμως και για τους διαφωνούντες που απλώς αρκούνται να
παρακολουθούν, χωρίς να προβάλλουν αντίδραση.
Το βέβαιο πάντως είναι πως οι πρόσφατες
(28-4) εξαγγελίες Μητσοτάκη, παρά την ικανοποίηση που –δυστυχώς– έφεραν σε
κάποιους κληρικούς μας, δεν πρόκειται να εκτονώσουν ιδιαίτερα την κατάσταση
(για να μην πω ότι δεν αποκλείεται να την δυναμιτίσουν ακόμη περισσότερο).
Άλλωστε οι περιορισμοί παραμένουν, η Εκκλησία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως
μαγαζί γ΄ κατηγορίας (πολύ κατώτερο κι από τα πετ σοπ κι από τα κομμωτήρια) και
τα περί αποκλιμάκωσης με δήθεν μέτρα που θα έρθουν σε περίπου 3 εβδομάδες (ενώ
θα έπρεπε κανονικά να ισχύουν εξαρχής μέσα στους ναούς και μάλιστα ως έσχατη
εκκλησιαστική παραχώρηση) η πλειονότητα των πιστών τ’ ακούει βερεσέ. Και με
τρομακτική δυσκολία τα ανέχεται.
Και αυτό βεβαίως το γνωρίζουν αρκετοί
επίσκοποι (ευτυχώς δεν ζουν ακόμη όλοι σε παράλληλο σύμπαν), όπως γνωρίζουν
καλά ότι πολύ σύντομα θα κληθούν να κοιτάξουν στα μάτια τους πιστούς των
μητροπόλεών τους και να προσπαθήσουν να μειώσουν τη μεταξύ τους απόσταση που
εδώ και καιρό έχει πλέον μεταβληθεί σε χάσμα (ενδεχομένως και αγεφύρωτο).
Ανάμεσα λοιπόν σε αυτά που πρέπει να πράξουν, ας κοιτάξουν και αυτό το μείζον
πρόβλημα με τα καπελώματα, τις …καβαλημένες καλάμους και τις πραξικοπηματικές
πρακτικές ορισμένων, που στιγματίζουν τους πάντες και τους εκθέτουν συνολικά.
Κατά το κοινώς λεγόμενο, ας κάνουν επιτέλους κάτι για να τους συμμαζέψουν.
Αυτό προς όσους τουλάχιστον αισθάνονται
ότι εκτίθενται (και επαναλαμβάνω: είναι σίγουρο πως υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι).
Πάντως το πράγμα με ορισμένους το πάλαι φερόμενους ως «φωστήρες της ορθόδοξης
θεολογίας» φοβάμαι ότι έχει φτάσει πλέον οριστικά στο μη παρέκει…
Πηγή: Εδώ.
Σχόλιο: Ολόσωστα όσα γράφει ο
κ. Δαπέργολας. Το δυστύχημα είναι πως η ομάδα Ζήση στην οποία ανήκει, μιμούνται
τον Ναυπάκτου ως ένα βαθμό (ως προς την «Ύβρι» και «Άτη»).
Εξασκούν στον Ναυπάκτου οξεία κριτική
και του αποδίδουν βαρείς χαρακτηρισμούς, τέτοιους που εμείς δεν τολμήσαμε να
χρησιμοποιήσουμε, όταν αποκαλύπταμε τις διγλωσσίες και τις κακόδοξες θέσεις του
Ναυπάκτου. Κι όμως τότε κάποιοι της ομάδα Ζήση μας κατηγορούσαν ως
ιεροκατήγορους και ότι καταδικάζαμε μια ολόκληρη Ι. Σύνοδο (αλήθεια τώρα αυτοί
δεν καταδικάζουν;)!
Όταν αναφέρονται στην αποτείχιση, μόνο
τις δικές του ενέργειες μνημονεύουν, ωσάν να μην υπάρχουν άλλοι αποτειχισμένοι,
ή, ωσάν να φοβούνται μήπως, αν
αναφερθούν και σε άλλους αποτειχισμένοι, θα χαθεί η η τιμή του 15ου Κανόνος, θα
χαθεί η δόξα, θα χάσουν το μονοπώλιο!
Πολλές φορές ζητήσαμε να πάρουν
πρωτοβουλία για μια συνάντηση ενότητας των αποτειχισμένων, αποδεχόμενοι (από τη μεριά μας) και τα λάθη που έχουν γίνει σε αυτόν τον αγώνα, αλλά μας αγνόησαν παντελώς,
γιατί την παροχή συγγνώμης ‒απίστευτο για χριστιανούς που πολεμούν
για τον πίστη‒ φαίνεται δεν την
αποδέχονται! Και παράλληλα αυτοί, έστω ως αρχηγοί, δεν κάλεσαν ποτέ με δική
τους πρωτοβουλία σε μια τέτοια κίνηση δυναμιτίζοντας έτσι και κατακερματίζοντας
τον αγώνα.
Για να καταπολεμηθεί μια σήψη, πρέπει να
γίνουν σκληρές επεμβάσεις, λένε οι Πατέρες. Τα ωραία λόγια όπως τα παραπάνω δεν
αρκούν για την ανάληψη των προσωπικών ευθυνών όλων μας. Χρειάζονται γενναίες
και μεγαλόψυχες πρακτικές.
Ας προσέξουν, λοιπόν, μην ομοιάσουν στον
Ναυπάκτου που κατηγορούν!
