Φοβάμαι μήπως αυτή η αναβολή που μας δίνει ο Θεός είναι η τελευταία!

*Οι φωνές των Αγίων και των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μας προειδοποιούν εδώ και χρόνια, ότι βρισκόμαστε σε αποκαλυπτικούς καιρούς και χτυπούν τα καμπανάκια που μας καλούν σε μετάνοια…
Αν μεινε μέσα σας μιά σπίθα πίστεως, γονατίστε, προσευχηθτε κα δια­βάστε τ τρομερ κενα πο προφητεύει η Αποκαλυψη.
ρθε καιρς ν πληρώσ μαρτωλ ν­θρωπότης λα τ μαρτήματά της. Πρέπει ν ε­χαριστήσουμε τν Θεό γι τ μακροθυμία του.
Εμαι κ γώ, δελφοί μου, μαρτωλς σν κ σς κα τρέμω. Μς χει δώσει Θες πολ­λς φορς παράτασι κα νέες προθεσμίες. Α­τ δν ζητμε κάθε φορ στ Δοξολογία; Κύριε, «παράτεινον τ λεός σου τος γινώσκουσί σε» (Ψαλμ. 35,11)· δσε μας παράτασι, μι ναβολή, μέρες κα ρες ν μετανοήσουμε.

Φοβμαι μήπως ναβολ ατ ενε τελευταία.
Δν θ μείν ατς κόσμος τιμώρητος. Δν μπορες, γαπητέ μου, τν ρα πο χτυπ καμπάνα σ ν βλαστημς τ Θεό· δν μπο­ρες ν διώχνς τ γυνακα του κι ατ ν τρέ­χ σν τρελλή· δν μπορες ν δικς κα ν κλέβς. Ενε γραμμένα λα α­τ στ τεφτέρια το ορανο. πάρχει ν­α μάτι πο τ βλέ­πει λα, να ατ πο τ᾿ ­κούει λα, κ να χέρι πο τ γράφει λα. Θά ᾿ρθ ­ρα – ρχεται, πο θ πληρώσουμε μ τόκο κα πιτόκιο λα τ ­μαρτήματα· τς μοιχεες, τ διαζύγια, τς βλα­στήμιες, τς σέβειες, τς ψευδορκίες, λη τν ­σέβειά μας. Ενε τελευταία προθεσμία.
Φοβμαι γι τ θνος μας, γι τ λαό μας, μήπως φτάσαμε στ δώδεκα παρ πέντε. Μικρ διάστημα μένει. Ἐὰν φήσουμε ν περάσ κα προθεσμία ατ κα δν γονατίσουμε, δν κλάψουμε, δν δείξουμε τ μετάνοιά μας ε­λι­κρινά, φοβμαι. Τί φοβμαι; μένα ρω­τ­τε; ντέστε στ σπίτια σας. ν εστε Χριστι­α­νοί, ν πιστεύετε, ν χετε καρδιά, ν σς ­μεινε μέσα μι σπίθα, μ ρωττε μένα. Γονα­τίστε, προσευχηθτε, νοξτε τν ποκάλυψι κα δια­βάστε τ τρομερ κενα πο προφητεύει. ρθε καιρς ν πληρώσ μαρτωλ ν­θρωπότης λα τ μαρτήματά της.
Χριστέ! Παναγία, πρέσβευε πρ μν λεηθναι κα σωθναι τς ψυχς μν· μήν.
Τελευταο πόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακς
(†) πίσκοπος Αγουστνος Καντιώτης
Πηγή. Εδώ.