Ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα (Α΄ Κορ. 1:10-17), το οποίο είναι από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, τον Απόστολο να συνιστά προς τους Κορινθίους, αλλά και προς τους Χριστιανούς όλων των αιώνων, να είναι ενωμένοι στην Εκκλησία με μια ενότητα όχι εξωτερική αλλά πνευματική και εσωτερική.
«Αδελφοί», λέγει, «παρακαλώ υμάς δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες». «Σας παρακαλώ εν ονόματι του Ιησού Χριστού – δεν το λέει εξ ονόματός του, αλλά εξ ονόματος του Χριστού, ο οποίος είναι και η κεφαλή της Εκκλησίας – να λέτε όλοι το αυτό».
Να μη λέει ο ένας το ένα και ο άλλος το άλλο. Να μη υπάρχει διαφωνία μέσα στην Εκκλησία, μέσα στους Χριστιανούς. Να μη υπάρχουν διάφορες γνώμες και απόψεις και διδασκαλίες, αλλά όλοι να ακολουθείτε την γνώμη, την διδασκαλία και το πνεύμα του Χριστού, για να ομοφωνείτε.
«Και μη η εν υμίν σχίσματα»· «και να μη χωρίζεσθε μεταξύ σας με σχίσματα». «Ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοΐ και εν τη αυτή γνώμη»· «και καταρτίζεσθε όλοι έχοντες τον αυτό νου και την αυτή γνώμη» (Α’ Κορ. 1:10).
Είναι φανερό λοιπόν από αυτά που τους λέει ο Απόστολος, ότι δεν ζητάει, όπως είπα στην αρχή, μία εξωτερική ενότητα, μία αναγκαστική τρόπον τινά ενότητα, αλλά μία ενότητα πνεύματος, πνευμάτων, μία ενότητα καρδιών μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Όχι απλώς να μη διαπληκτιζόμαστε μεταξύ μας και να μη εκφράζουμε τις διαφωνίες μας, αλλά να μη έχουμε καν διαφωνίες, όντες όλοι σύμφωνοι με την γνώμη και με το θέλημα και με τον νου και με την διδασκαλία του Χριστού. Αυτό θα πη αληθινή ενότητα μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Φαίνεται ότι τότε στην Κόρινθο είχαν αρχίσει οι Χριστιανοί μεταξύ τους να διαπληκτίζονται, να χωρίζονται σε παρατάξεις. Και άλλοι να καυχώνται ότι είναι στην παράταξη του Παύλου, άλλοι ότι είναι του Πέτρου, άλλοι του Κηφά, άλλοι του Απολλώ. Και μερικοί έλεγαν: «Εμείς δεν είμαστε ούτε του Παύλου ούτε του Κηφά, αλλά του Χριστού». Και γι’ αυτό ο Απόστολος τους νουθετεί σήμερα, αλλά, όπως είπαμε, δι’ αυτών νουθετεί και εμάς, ότι αυτά δεν χωρούν μέσα στην Εκκλησία του Θεού.
Στην Εκκλησία του Θεού δεν πρέπει να υπάρχουν παρατάξεις, προσωπολατρίες, αρχηγοί, πίσω από τους οποίους εμείς προσκολλόμαστε. Ένας είναι ο Αρχηγός, μία η Κεφαλή, ο Χριστός. Και όλοι πρέπει να έχουμε τον νου του Χριστού, το πνεύμα του Χριστού, το ήθος του Χριστού, την διδασκαλία του Χριστού, το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όσο πιο πολύ εμείς έχουμε γνήσια τον Χριστό, τόσο και μεταξύ μας ομονοούμε και συμφωνούμε.
Όταν όμως ο καθένας από εμάς ερμηνεύει τον Χριστό όπως αυτός τον θέλει, τότε είναι φυσικό να χωριζόμαστε μεταξύ μας και να μη έχουμε αυτήν την ενότητα των καρδιών και της γνώμης και του φρονήματος, την οποία πρέπει να έχουμε ως Χριστιανοί και η οποία αποτελεί και τον πυρήνα της Εκκλησίας του Χριστού.
✶✶✶
Βέβαια είναι δύσκολο να έχουμε αυτή την αγία ενότητα, αυτό το «ομοθυμαδόν» (Πραξ. 1:14, 2:46), για το οποίο μας ομιλεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων ότι είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί, ότι ήταν «η καρδία και η ψυχή (αυτών) μία» (Πραξ. 4:32).
Είναι δύσκολο, γιατί παρεμβαίνει ο εγωισμός μας. Και ναι μεν βαπτιζόμαστε, εξομολογούμαστε, κοινωνούμε, προσευχόμαστε, αλλά και ο παλαιός άνθρωπος μένει μέσα μας. Και αυτός ο παλαιός άνθρωπος είναι που μας χωρίζει μέσα στην Εκκλησία και δημιουργεί τα σχίσματα και τις διαφορετικές αντιλήψεις και τις διαφορετικές παρατάξεις, και τα κάνει κάποτε αυτά να αντιμάχονται μεταξύ τους.
Όσο όμως οι Χριστιανοί παραδίδονται στον Χριστό, όσο υποτάσσουν τον παλαιό άνθρωπο στον Χριστό και ανακαινίζονται εν Χριστώ, τόσο έρχεται η ενότητα μέσα στην Εκκλησία.
Η ενότητα βέβαια είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος. Δεν είναι κάτι που εμείς το κάνουμε. Είναι κάτι που ο Θεός δωρίζει στην Εκκλησία Του. Αλλά εμείς πρέπει να εργαζόμαστε, για να είμαστε άξιοι του δώρου της ενότητας.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τον Θεό να μας δώσει την ενότητα σαν μαγικό πράγμα μέσα στην Εκκλησία. Εάν εμείς δεν αγωνιζόμαστε να είμαστε άξιοι να δεχθούμε το δώρο της ενότητας, η ενότητα δεν θα έλθει και δεν θα είμαστε ενωμένοι καρδιακά μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Ας αγωνισθούμε όλοι με τις ευχές του αγίου Αποστόλου Παύλου να φθάσουμε αυτήν την αγία ενότητα, την οποία ζητεί από εμάς ο Χριστός.
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές του Τριωδίου και περί αρετών (των ετών 1981-1991) Γ’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2017, σελ. 244.
«Πᾶνος»
