Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες ἑνὸς νέου ἀναδυόμενου δεσπότου/διώκτου ποὺ μέχρι τώρα εἶχε τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμένος, τοῦ Καλύμνου καὶ Λέρου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος ἔθεσε σὲ ἀργία ἱερέα τῆς μητροπόλεως του, ποὺ κατὰ γενικὴ ὁμολογία θεωροῦταν καὶ θεωρεῖται κι αὐτὸς εὐσεβής.
Ἐπίσης γίναμε μάρτυρες καὶ τῆς δικαιολογημένης ἀντιδράσεως καὶ ἀγανακτήσεως ἑνὸς μέρους τοῦ ποιμνίου, τὸ ὁποῖο ἀνακάλυψε τώρα ὅτι ὁ κ. Παΐσιος τελικὰ δὲν εἶναι τόσο εὐσεβής, ὅσο φαινόταν.
Ὅμως ὅλα αὐτὰ δὲν ἀποτελοῦν τίποτα ἄλλο παρὰ μία ἀκόμα ἀπόδειξη αὐτῶν (τῶν τόσο ὀφθαλμοφανῶν), ποὺ ἐμεῖς ὡς πιστοὶ ἀρνούμαστε νὰ παραδεχθοῦμε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὴν ἀδράνειά μας.
Διότι, ἂν εἴμασταν εἰλικρινεῖς, θὰ ἔπρεπε νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι ὁ δεσπότης Καλύμνου διώκει, διότι εἶναι ἕνας γνήσιος οἰκουμενιστής, ἕνας λυκοποιμένας ποὺ καλύπτεται ἀπὸ τὴν δορὰ τοῦ προβάτου/τῆς «εὐσεβείας».
Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ δεσπότης/διώκτης αὐτὸς ἀκυρώνει τὸν ἀποστολικὸ λόγο, τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται ἔπρεπε ὡς διάδοχος νὰ ὑπερασπίζει, ἀντικαθιστώντας τὸ «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξεις 5, 29) μὲ τὴν κατηγορία ἐναντίον τοῦ ἱερέως π. Μιχαὴλ Κουκουβά, ὅτι δὲν ὑπακούει στὸ κράτος, ὁ ψευδοποιμένας αὐτὸς κηρύττει καὶ προωθεῖ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τὴν Παναίρεση.
Ἤδη τὸ 2009 αὐτὸς ὁ «εὐσεβής ποιμένας» συμμετεῖχε καὶ εὐλόγησε συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε. μὲ θέμα τὴν «Εἰρήνη» ἐν ὄψει τῆς σύγκλησης γιὰ τὴν εἰρήνη ποὺ θὰ πραγματοποιοῦταν στὴν Τζαμάϊκα τὸ 2011 (εἰρήνη καὶ ἀγάπη εἶναι ἡ καραμέλα τῶν Οἰκουμενιστῶν) στὴν Λέρο (δηλ. στὴν ἐπισκοπή του), λέγοντας μεταξὺ ἄλλων:
«Η ταπεινή μου επαρχία δέχεται και υποδέχεται σήμερον την ευλογητήν ομήγυριν του διορθοδόξου συνεδρίου, εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, εσάς τα προσφιλή μέλη επινεύσει πατρική της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Αυθέντου και Δεσπότου του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου» (δεῖτε ἐδῶ).
Στὶς 5-9 Σεπτεμβρίου 2017 πάλι αὐτὸς ὁ «εὐσεβής» ποιμένας συμμετεῖχε καὶ εὐλόγησε συνέδριο Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων στὴν Λέρο μὲ τὸν «εὐσεβέστατο» τίτλο «Τὸ Πρωτεῖο τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης κατὰ τὴν πρώτην Χιλιετίαν» (εἶναι ἐμφανέστατο πῶς προετοιμάζονται τὰ συμφωνηθέντα) στὸ ὁποῖο συμμετεῖχε ὁ γνωστὸς Καρδινάλιος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου Κοὺρτ Κώχ.
Στὸ συνέδριο αὐτὸ ὁ δεσπότης/διώκτης κ. Παΐσιος μίλησε ὡς γνήσιος οἰκουμενιστὴς λέγοντας:
«Εντιμώτατοι άρχοντες, πεφιλημένοι Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, ελλογιμώτατοι κ. καθηγηταί. Η ταπεινή μου επαρχία, Επαρχία του Σεπτού Οικουμενικού Θρόνου, υπό τας ευχάς και ευλογίας της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Αυθέντου και Δεσπότου του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, δέχεται και υποδέχεται σήμερον την ευλογητήν επίσκεψιν της ομηγύρεως της Συντονιστικής Επιτροπής του Διεθνούς Θεολογικού Διαλόγου, μεταξύ των δύο Εκκλησιών, Ανατολικής και Δυτικής, και χαίρει μετά του Ιερού Κλήρου, των Αρχόντων και του ευγενούς λαού της νήσου Λέρου.
Πατέρες και αδελφοί, Σεις, ευαγγελιζόμενοι «εν τω συνδέσμω της αγάπης», τό «πάντες εν ώσιν» κατά τόν Υψιπέτην αετόν της θεολογίας Ευαγγελιστήν Ιωάννην τον Θεολόγον, θα συσκεφθείτε και θα διασκεφθείτε επί τω αυτώ εν τη ενότητι της αγάπης.
Επί τούτοις, ευχόμεθα πάντες Κλήρος και Λαός και Άρχοντες της νήσου, όπως δια πρεσβειών των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου, τύχη η διάσκεψίς Σας υπό πλήρους κατανοήσεως αμφοτέρων των μελών, προς δόξαν του Παντοδυνάμου Θεού» (δεῖτε ἐδῶ).
Στὸ συνέδριο μάλιστα αὐτὸ ὁ «εὐσεβής»αὐτὸς δεσπότης/διώκτης, συμπροσευχήθηκε μὲ τοὺς αἱρετικούς (τί θὰ ἔλεγε ἄραγε ὁ Μ. Φώτιος;) μὲ τὰ ἄμφιά του, πράγμα ποὺ ἀπαγορεύεται ρητὼς ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες, οἱ ὁποῖοι πιὰ φαίνεται γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς νὰ ἔχουν καταργηθεῖ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση ποὺ τοὺς χρειάζονται γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν ἐξουσία τους, νὰ διώξουν καὶ νὰ ἐκφοβίσουν τὸ ποίμνιο:
Καὶ ὅμως, ἐνῶ ἔγιναν ὅλα αὐτά, οἱ ἱερεῖς τῆς Καλύμνου καὶ Λέρου δὲν διαμαρτυρήθηκαν, δὲν ἔλεγξαν τὸν ἄρχοντά τους, ἀλλὰ ἀντιθέτως πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς (τὸ γνωρίζω πολὺ καλά), ἀπὸ τὸν πρωτοσύγκελο μέχρι τὸν πιὸ ἁπλὸ ἱερεά, συνέχιζαν νὰ χαρακτηρίζουν τὸν δεσπότη τους «εὐσεβή» καὶ τὴν ἐπισκοπή τους ἐλεύθερη ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, λέγοντας σὲ μᾶς δὲν γίνονται αὐτά.
Ἀρνήθηκαν δηλ. νὰ παραδεχθοῦν τὴν ἀποστασία τοῦ δεσπότου τους καὶ τὴν ἄρνηση ἀντιδράσεως τους, γιὰ λόγους ποὺ αὐτοὶ γνωρίζουν καὶ τώρα πληρώνουν τὸ τίμημα αὐτό. Διότι ὁ λύκος κατάλαβε, ὅτι οἱ τσομπάνηδες δὲν φρουροῦν, δὲν προστατεύουν τὸ ποίμνιο, ὁπότε μπορεῖ νὰ κατασπαράξει, ὅποιον καὶ ὅποτε θέλει.
Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ μὲ τοὺς ὁμιλητὲς «ὁμολογητές» ἄνευ κόστους γέροντες τοῦ Ἴντερνετ ποὺ δικαιολογοῦν τέτοιου εἴδους ρασοφόρους προδότες (βλ. π.χ. ἐδῶ), ἐνῶ ἀντιθέτως καταδικάζουν τὸν λαὸ πού (κακῶς φυσικά, ἀλλὰ μὲ περισσότερα δικαιολογητικά) ὑπακούει στὶς ἐντολές τους, βάζοντας στὶς πλάτες του δυσβάστακτα βάρη, ποὺ οἱ ἴδιοι ἀρνοῦνται νὰ σηκώσουν.
Ἐναπόκειται στὸν πράγματι εὐλαβὴ λαὸ τῆς Καλύμνου καὶ τῆς Λέρου, τῶν ὁποίων οἱ πρόγονοι πετροβόλησαν τοὺς Ἰταλοὺς κατακτητὲς, ὅταν αὐτοὶ προσπάθησαν νὰ ἀλλάξουν τὸ ὀρθόδοξο δόγμα τους, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἐκκλησιαστικὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο νὰ σηκώσει τὸ ἀνάστημά του, νὰ προστατεύσει τοὺς ὁμολογητὲς ἱερεῖς καὶ νὰ καταδικάσει τὸν διωγμό τους καὶ κάθε προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς αἱρέσεως στὸ νησί τους.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
