Να ζήσετε βίο ειρηνικό και άγιο, να
κρατήσετε τις γραμμές των πατέρων σας, να ζήσετε τον χριστιανικό και ελληνικό
βίο.
Ανδρίζεσθε και κραταιούσθε, για να μην
έλθετε εις πειρασμόν. Μη δίνετε σημασία στον κόσμο. Ο
κόσμος εξαρχής και τους Αποστόλους και όλους τους Αγίους τους έπιασε για
τρελούς «…και εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν». Να έχουμε την ομόνοια και
την ειρήνη. Αυτά ευλογεί ο Θεός.
«Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει». Εδώ ψευτοζούμε,
λοιπόν να μη στεναχωριόμαστε ό,τι και να μας συμβεί.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Εμείς αυτό πρέπει να λέμε είτε καλά έχουμε είτε κακά.
Όπου εγωισμός, εκεί Πνεύμα Θεού δεν
υπάρχει.
Δεν μπορεί να λέγεται Χριστιανός εκείνος
όπου δεν έχει αγάπη. Προσποιείται τον Χριστιανό.
Ο Χριστός είναι κοντά μας, ας μη τον βλέπουμε… καμιά φορά μας δίνει και κανένα μπάτσο από πολλή αγάπη.
Πρέπει να χαίρεσαι. Καλλιτεχνική σμίλη
κρατά στα χέρια του ο Ιησούς. Θέλει να σε ετοιμάσει ένα άγαλμα του ουρανίου
παλατιού.
Αγάπησε τον Ένα να σε αγαπούν και τα
θηρία.
Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό
πλησιάζει το κατακαίει.
Ο άνθρωπος όταν δεν ζητά τα δικαιώματά
του, θα φωτίσει ο Θεός τον άλλο να του τα δώσει.
Ο άνθρωπος που αγαπά πνευματικώς
αισθάνεται προσευχόμενος ότι βρίσκεται εντός του Θεού και του αδελφού του.
Λυπάται όταν δεν πορεύεται καλώς ο αδελφός του και προσεύχεται για την πρόοδό
του. Ουδέποτε αλλάζει εκείνος που έχει τη χριστιανική αγάπη.
Πολλές φορές την ημέρα έρχεται ο Χριστός
και σου χτυπά, αλλά εσύ έχεις δουλειές…
Εκείνος που ταράζεται δεν σκέπτεται
λογικά, ορθά. Κάνε υπομονή και θα βραβευτείς με στέφανο.
Το Πνεύμα του Θεού να μη φεύγει από το νου
και την καρδιά σας.
Ο Χριστιανός είναι πραγματικά άνθρωπος.
Ξέρει όλους τους τρόπους της ευγένειας.
Όταν η καρδία μας δεν έχει την αγάπη προς
τον Χριστό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Είμαστε σαν πλοία που δεν έχουν
φωτιά, βενζίνη στη μηχανή τους.
Όσο ο άνθρωπος απλοποιείται, θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός, πράος, ελεύθερος…
Αυτά που ακούμε (πολέμους, σεισμούς,
καταστροφές), είναι βροντές και θα έλθει και η βροχή… Πρέπει λοιπόν να είμαστε
έτοιμοι προς απολογία και μαρτύριο.
Να γίνετε άνθρωποι άξιοι της άνω
Ιερουσαλήμ.
Η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον
άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες. Πρέπει όμως ο άλλος να έχει καλό δέκτη για να το
καταλάβει.
Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά
μας. Τότε δεν θα μας κλονίζει τίποτε.
Στη λειτουργία για να έλθει η χάρη του
Θεού πρέπει να έχεις συγκέντρωση, ειρήνη και να μη σκέπτεσαι τίποτε.
Όσο ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό, τόσο έχει
αγάπη και για τους ανθρώπους. Τους αγαπά σαν εικόνες Θεού, με σεβασμό,
λεπτότητα και αγιασμό.
Όταν θα δείτε τα δάκρυα, τότε είναι
επίσκεψη του Θεού στην προσευχή.
Όταν κοινωνείς όχι μόνο παίρνεις δύναμη,
αλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ορίζοντες ευρείς, αισθάνεσαι χαρά… Διαφορετικά νοιώθει
ο καθένας, ανάλογα με τη διάθεση και τη φλόγα της ψυχής του. Άλλος αισθάνεται
χαρά και ξεκούραση, άλλος ειρήνη, άλλος πνεύμα αφοσιώσεως και άλλος μίαν
ανέκφραστη αγάπη προς όλους. Ένοιωθα πολλές φορές κουρασμένος, αλλά μετά τη
θεία Κοινωνία αισθανόμουν τον εαυτό μου σαν να μην είχα τίποτα.
Η αθωότητα είναι ανώτερη από την ιδιοφυΐα.
Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό δεν ελκύει
κανέναν. Και αν κάποιον ελκύσει, γρήγορα θ’ απομακρυνθεί. Ο πνευματικός
σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος όταν συναντήσει παιδικό πνεύμα, αθωότητα και
αγιασμό.
Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει
όλα δύσκολα και σκοτεινά.
Όταν η καρδιά μας δεν έχει τον Χριστό,
τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους.
[Από το βιβλίο: “Ψυχοσωτήρια Διδάγματα
Συγχρόνων Γερόντων”. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη, σελ. 47-51
(αποσπάσματα)]
