Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς ο θαυματουργός
Ο βίος και πολιτεία
του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς έχει την ίδια Ασκητική αυστηρότητα των παλαιών
Πατέρων. Τελούσε καθημερινά τη Θεία Λειτουργία, μνημονεύοντας χιλιάδες ονόματα.
Είχε λάβει από τον Θεό το διορατικό χάρισμα, που το χρησιμοποιούσε με διάκριση,
για τη σωτηρία ψυχών…
Επανειλημμένως πιστοί τον έβλεπαν πότε ανυψωμένο από τη γη, άλλοτε περιβαλλόμενο – εντός υπέρλαμπρου Άκτιστου φωτός. Αρκούνταν στα πιο ταπεινά ενδύματα, φορούσε μόνο ελαφριά σανδάλια που συχνά τα έδινε σε κάποιον φτωχό, και λειτουργούσε ανυπόδητος προς μεγάλο σκανδαλισμό ορισμένων…
Ένας Ρωμαιοκαθολικός ιερέας, θέλοντας να
βεβαιώσει τους πιστούς του ότι η αγιότητα δεν ήταν επ’ ουδενί ένα πράγμα του
παρελθόντος, μην βρίσκοντας παπικό παράδειγμα, φώναξε στην ομιλία του:
«Να! που στούς δρόμους
του Παρισιού σήμερα κυκλοφορεί ένας άγιος, ο Ιωάννης ο Aνυπόδητος!».
Τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι, ένας
ηλικιωμένος κύριος ονόματι Γρηγόριος, συχνά συνήθιζε να ψέλνει στην εκκλησία.
Κάποτε διάβαζε τις ώρες. Ο Άγιος Ιωάννης έκανε την προσκομιδή στην Αγία Τράπεζα
και η πλαϊνή πόρτα ήταν ανοικτή…
Είχε τελειώσει την ανάγνωση των Ωρών,
ήθελε να ρωτήσει κάτι τον Άγιο Ιωάννη και κατευθύνθηκε προς την Αγία Πρόθεση.
Όταν πλησίασε την ανοικτή πλαϊνή πόρτα, πάγωσε επιτόπου !
Είδε τον Άγιο Ιωάννη
περικυκλωμένο από λαμπερό άκτιστο φως και να στέκεται, όχι στο έδαφος, αλλά
περίπου μισό μέτρο από το πάτωμα !
Αμέσως έκανε πίσω και δεν τον ρώτησε
τίποτα…
Ακριβώς το ίδιο περιστατικό διηγήθηκε
και μια ηλικιωμένη μοναχή, από το γυναικείο Μοναστήρι της Λέσνα. Ο Άγιος
Ιωάννης συνήθιζε να πηγαίνει εκεί και να προσεύχεται γονατιστός μπροστά στην
εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου των Ιβήρων, την οποία αγαπούσε πάρα πολύ.
Μια φορά καθώς
προσευχόταν μπροστά από την εικόνα αυτή, η μοναχή μπήκε μέσα στον Ναό κι
αντίκρισε ακριβώς το ίδιο που είχε δει και ο Γρηγόριος. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν
περικυκλωμένος από άκτιστο φως και δεν πατούσε στο έδαφος, αλλά αιωρείτο…
Το άφθαρτο και ευωδιάζον σκήνωμά του, το
πλήθος των θαυμάτων του, ο αγιασμένος βίος του, ολα μαρτυρούν την υπάρξη ενός
μεγάλου Αγίου, και υπερασπιστή της Ορθόδοξης αλήθειας.
Πιστός ακόλουθος της ασκήσεως και
ακρίβειας των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, μη αποδεχόμενος ουδέποτε τις
οικουμενιστικές διδασκαλίες, επιρροές και αποκλίσεις που απο την εποχή του
έκαναν έντονα την εμφάνισή τούς.
Και ίσως εκείνη η πνευματική παιδαγωγία
και νουθεσία, που παραδίδει στο πνευματικό του τέκνο, τον νεαρό Ευγένιο, που
μέλει αργότερα να γίνει ενα λαμπρό αστέρι της Ορθοδοξίας, και να ονομαστεί π.
Σεραφείμ Ρόουζ, να είναι σήμερα πιο χρήσιμη απο ποτέ…
«Δέν διδάχθηκες, ὅτι σέ δύσκολους καιρούς ὁ κάθε χριστιανός εἶναι ὁ ἴδιος ὑπεύθυνος γιά τήν Χριστιανοσύνη στό σύνολο της;
Ὅτι κάθε
μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἔχει εὐθύνη γιά ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία;
Καί ὅτι σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐχθρούς καί διώκεται απ’ ἔξω ἀλλά καί ἀπό μέσα; »
Nαι, το διδαχθήκαμε ομολόγησαν οι νέοι
Ευγένιος και Γκλέμπ (αργότερα π. Γερμανός). Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που δεν
έλεγχω σκοπίμως τα τεύχοι που εκδίδεται αποφάνθηκε ο Αρχιεπίσκοπος…
Ήθελε ο Άγιος Ιωάννης να διδάξει το
αίσθημα ευθύνης απέναντι στόν Θεο και την Αλήθεια Του, να νιώθουν οι χριστιανοί
υπεύθηνοι, να γνωρίζουν πραγματικά την πίστη τούς, να είναι έτοιμοι να δώσουν
ομολογία, και να έχουν όντως γνώση αυτής, να λαμβάνουν θέση, να ξέρουν καλά πως
ο Ορθόδοξος λαός αποτελεί πάντοτε ιστορικά, τον θεματοφύλακα της πίστεως.
Και ο,τι μεταδίδουν να
το πράτουν έχοντας οδηγό και μέτρο ελέγχου Τον Χριστό και την διδασκαλία των
Αγίων Πατέρων, να αποφεύγουν έτσι τυφλές και αδιάκριτες υπακοές, χωρίς να
εξαρτώνται απο ανθρωπαρέσκιες, αντιδράσεις και το φρόνημα του κόσμου.
Άγιε Επίσκοπε του
Θεού, Ιωάννη Μαξίμοβιτς Θαυματουργέ, πρέσβευε
υπέρ ημών των αμαρτωλών. Αμήν!
