Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Ή ομολογία της πίστεως μόνο με τα χείλη, χωρίς καμιά συνέπεια στην ζωή μας, δεν έχει σημασία. Όταν μας ρωτούν τι θρήσκευμα έχουμε, κι εμείς ομολογούμε ότι είμαστε χριστιανοί, αυτό σημαίνει ότι πιστεύουμε σωστά καί ζούμε άγια, ότι παίρνουμε Θ. Χάρι με τα μυστήρια, ακολουθούμε τίς συμβουλές των πνευματικών πατέρων, ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού καί με σχολαστικότητα τηρούμε ότι αυτή προστάζει. Εκτελούμε δηλαδή όλα εκείνα, πού όπως προείπαμε, μας καθοδηγούν στον δρόμο της σωτηρίας.
Επομένως ειλικρινά ομολογεί τον Κύριο μόνον εκείνος πού πιστεύοντας σ’ Αυτόν, αγιάζεται με τα μυστήρια καί αντλεί δυνάμεις άπ’ αυτά, ζει άγια σύμφωνα με τίς εντολές του Θεού, κάτω από την χειραγώγηση των πνευματικών πατέρων καί μέσα στο πνεύμα της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτός είναι ό πραγματικός ομολογητής! Καί όχι εκείνος πού μόνο με τα χείλη ομολογεί τον Κύριο. Ό άγιος Ιωάννης ό θεολόγος, στην πρώτη του καθολική επιστολή γράφοντας για την πραγματική ομολογία, εννοεί ακριβώς μια τέτοια έμπρακτη ομολογία.
Επί πλέον ό αιρετικός θεωρεί σαν καρπό της προφορικής ομολογίας την Θ. Χάρι. Εάν ή ομολογία αυτή ήταν ικανή να φέρει τον Κύριο, θα έφερνε καί την Θ. Χάρι. Διότι ή Θ. Χάρις είναι ή κοινωνία με τον Κύριο. Αλλά, όπως εξηγήσαμε προηγουμένως, ό Κύριος έρχεται μέσα μας με τα μυστήρια κι όχι με την ομολογία. Αρα τα μυστήρια μας γεμίζουν με την Θ. Χάρι κι όχι ή ομολογία. Καί πιο πάνω σας εξήγησα ότι ή Θ. Χάρις δεν προσφέρεται παρά μόνο με τα μυστήρια. Δεν υπάρχει περίπτωσης στην Ιστορία της Εκκλησίας του Θεού πού να την έλαβε κανείς με άλλο τρόπο.
Επομένως δεν μπορούμε να σκεφθούμε ότι με μια απλή προφορική ομολογία μπορούμε να λάβουμε την Θ. Χάρι. Αυτό θα έμοιαζε με το να λέγαμε σε κάποιον: «Άνοιξε το στόμα σου καί θα γέμισης με την Θ. Χάρι». Γι’ αυτό ταιριάζει πολύ να χαρακτηρίσει κανείς σαν ανόητο τον αιρετικό, πού πιστεύει ότι με μόνη την προφορική ομολογία θα την απόκτηση.
Πηγὴ ἐδῶ.
