Πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος
…Θά προσεγγίσουμε στοιχειωδῶς τό κείμενο τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Καί τό προσεγγίζουμε προσωπικῶς, εἰδικά γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο, γιατί ἐκφράζει τή βαθιά πορεία τοῦ κάθε πιστοῦ, μπροστά στόν κάθε σταυρό πού σηκώνει [κάθε μέρα] μπροστά του. Εἶναι μιά πορεία βαθιά ἐσωτερική, θά λέγαμε πού ἀναλύει τόν ἑαυτό του καί ταυτόχρονα ἐκφράζει τόν κάθε ἄνθρωπο πού μέ κάποιο τρόπο ἔτσι ἤ ἀλλιῶς σηκώνει μεγάλους ἤ μικρούς σταυρούς στή ζωή του. Ν᾽ ἀκούσουμε τήν πορεία αὐτοῦ τοῦ κειμένου πραγματικά, γιά νά ὠφεληθοῦμε…βαθύτατα γι᾽ αὐτή τήν προσωπική σταυρική μας πορεία, πού τή ζοῦμε μέσα στό γεγονός τῆς Ἐκκλησίας.
Τό πρῶτο σημεῖο πού τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ἐγώ ἔχω μονάχα ἕνα καύχημα. Τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ! Προσέξτε το, ἐδῶ εἶναι ἕνα πολύ βαθύ ξεκαθάρισμα. Ζοῦμε μέσα σέ δεκάδες προκλήσεις γιά νά καυχόμαστε, γιά ὁποιεσδήποτε ἐπιτυχίες μας, γιά ὁποιαδήποτε ἀξιώματα πού ἀποκτήσαμε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιλέγει ἕναν ἄλλο τρόπο, μυστικό τρόπο, ἀλλά τόν τρόπο! Τόν τρόπο πού πραγματικά θεραπεύει. Διαλέγει ἕνα καύχημα. Τά καυχήματα μέ τά ὁποῖα εἴμαστε φορτωμένοι εἶναι δεκάδες τέτοια, μᾶς τά φόρτωσε ὁ κόσμος. Καί ἐμεῖς πολλές φορές παραληροῦμε μέσα ἐκεῖ ἤ πολλές φορές ἀγανακτοῦμε ἤ πολλές φορές ζητᾶμε δικαιώσεις. Καί ξεχάσαμε τό πρωτογενές μέγεθος, πού θά μᾶς κάνει πραγματικά ἐλεύθερους, αὐτό τό καύχημα τοῦ σταυροῦ! Θά λέγατε δέν τό θέλουμε. Χάσατε τήν εὐκαιρία νά ἀποκτήσετε τά πρῶτα βήματα καί τούς πιό οὐσιαστικούς βηματισμούς, γιά τή βαθιά σας προσωπική ἐλευθερία, πού ἄν ἐσεῖς ἐλευθερωθεῖτε, θά ἐλευθερώσετε καί τόν κόσμο πού εἶναι πλάι σας. Εἶναι λοιπόν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος πού τό θεωρεῖ καύχημα, ἕνα καύχημα ἔχει μόνο.
Μέσα ἀπ᾽ αὐτό τό πρῶτο βῆμα τοῦ καυχήματος τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀναλύει κάτι βαθύτερο, πού κι αὐτό μᾶς ἀφορᾶ. Λέει: «κἀγώ τῷ κόσμῳ ἐσταύρωμαι». Τί σημαίνει ἐγώ «ἐσταύρωμαι τῷ κόσμῳ»; Ποιός τόν σταύρωσε, πέρα ἀπό τά πάθη πού σήκωσε πάνω του, πέρα ἀπό τίς δυσκολίες πού πέρασε, ὅλοι τίς περνᾶμε. Εἶναι ἡ σταύρωση τῶν παθῶν, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀφοῦ δέν ἔχουμε κανένα καύχημα, ἀφοῦ δέν καυχόμαστε γιά τίποτε, ἀφοῦ δέν βαυκαλιζόμαστε γιά τίποτε, ἀκολουθεῖ τό σταύρωμα τῶν παθῶν, τῶν ὁποιωνδήποτε παθῶν. Τά πάθη μᾶς ἐμποδίζουν νά μποροῦμε νά καυχόμαστε γιά τόν σταυρό. Καί τότε λέει γινόμαστε ἐλεύθεροι. Καί ἔρχεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί λέει: «κἀγώ τῷ κόσμῳ ἐσταύρωμαι».
Ὅ,τι εἶναι, ἡ ὕπαρξή του, ἡ ζωή του, ἡ καρδιά του, ὁ νοῦς του, τά χέρια του, τά πόδια του, οἱ αἰσθήσεις του, ὅλα τά σταυρώνει γιά τόν Χριστό. Τίποτε γι᾽ αὐτόν δέν εἶναι ἡ ἡδονή πού θά ἀξιοποιήσει τόν κόσμο γιά νά χαρεῖ κάτι παραπάνω. Ὅλα τά σταυρώνει καί μέσα ἀπ᾽ αὐτό τόν σταυρό, τό ὅλον τῆς ὑπάρξεώς του, τῶν αἰσθήσεών του, εἶπα τόν νοῦ ἤ τήν καρδία καί ὅλες τίς αἰσθήσεις, γίνεται ἐλεύθερος μέσα ἀπό τό πρῶτο βήμα, τό ὁποῖο εἶναι ἀπαλλαγή ἀπό ψεύτικα καυχήματα τοῦ κόσμου.
Καί συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· προσέξτε, ὁδηγώντας ἐμᾶς! Στήν προσωπική μας ἐσωτερική καί μυστική πορεία, σέ μιά βαθιά ἀπελευθέρωση τοῦ εἶναι μας, τό τονίζω, ἀπελευθέρωση τοῦ εἶναι μας! Συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί λέει κάτι καί πάλι πάρα πολύ οὐσιαστικό, τό ὁποῖο καί αὐτό τό ἔχουμε ξεχάσει, μέσα σ᾽ αὐτόν τόν δρόμο τῆς τελείως παλίνδρομης ἰσορροπίας πού ζοῦμε στή ζωή μας. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος μετά ἀπό τό καύχημα πού δέν ἔχει καί μετά ἀπό τόν σταυρό πού σηκώνει πάνω στό σῶμα του, λέει παρακαλῶ, «κόπους μοι μηδείς παρεχέτω».
Τί σημαίνει αὐτό; Μή μοῦ φορτώνετε κόπους; Τό λέει αὐτός πού φορτώθηκε τούς κόπους ὅλης τῆς οἰκουμένης νά κηρύξει τό Εὐαγγέλιο; «Κόπους μοι μηδείς παρεχέτω». Ξέρετε, ὅ,τι καί νά κάνετε, κανείς δέν μπορεῖ νά μοῦ φορτώσει κάτι παραπάνω. Τά ᾽κανα ὅλα, κατά τά μέτρα τοῦ Χριστοῦ. «Κόπους μοι μηδείς παρεχέτω». Ὅποιος λέει λοιπόν ξέρετε μέ φορτώνει αὐτός, μέ φορτώνει ὁ ἄλλος, ἄν σήκωσες τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἄν δέν εἶχες καύχημα, ἄν ταυτόχρονα σταύρωσες τά πάθη σου, κανείς δέν μπορεῖ νά σέ φορτώσει τίποτε. «Κόπους μοι μηδείς παρεχέτω!».
Καί ὁλοκληρώνει αὐτή τή μυστική ἐσωτερική πορεία ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού τήν κάνει γιά ἐμᾶς πιά, ἁρπάξτε τήν εὐκαιρία καί κάντε το καί ἐσεῖς βηματισμό σας. Τελειώνει μέ μιά φράση καί αὐτή φαίνεται ἀκατανόητη. Λέει: «τά στίγματα τοῦ Κυρίου ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω». «Τά στίγματα τοῦ Κυρίου» πιά «ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω», ὅλα τά ἄλλα ἦταν μιά βαθιά ἐσωτερική πορεία, μιά βαθιά ἀλλοίωση τῆς ψυχῆς του καί μιά μεταμόρφωση τῆς ψυχῆς του. Καί φτάνει στά στίγματα τοῦ σώματός του. Ποιά εἶναι τά στίγματα τοῦ σώματός μου;
Ὅ,τι κάνει ἕνας ἄνθρωπος πού βαστιέται στόν Χριστό. Μπορεῖ νά εἶναι τά δάκρυα, τά ὁποῖα χαρακώνουν τό μέτωπό του καί τά μάγουλά του. Μπορεῖ νά εἶναι τά γόνατά του πού ἔχουν λιώσει στήν προσευχή. Μπορεῖ νά εἶναι οἱ νηστεῖες του, αὐτά εἶναι στίγματα τοῦ σώματος. Αὐτή ἡ κόπωση τοῦ σώματος, πού εἶναι εὐλογημένη καί φέρνει ἀνάπαυση, εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς βαθιᾶς ἀσκήσεως. Τί κρίμα πού κάθε μέρα κοπιῶμε γιά τά δεκάδες ψεύτικα πράγματα καί ταραζόμαστε καί ἀρρωσταίνουμε καί δέν κοπιῶμε καί δέν χαράσσουμε τίς παρειές μας, τά γόνατά μας καί ὅλη μας τήν ὕπαρξη ἀπό τά στίγματα τοῦ Χριστοῦ. Καί τότε ἔρχεται ἡ ἀπελευθέρωση καί φαίνεσαι γερασμένος καί ἐξαφανισμένος καί τότε εἶσαι ἐλεύθερος.
Ἡ ἐλευθερία! Πόση μεγάλη ἀπαίτηση ἡ ἐλευθερία. Πόσοι ἄνθρωποι κάθε μέρα πεθαίνουν, γιατί ψάχνουν μιά ἐλευθερία; Μά ποιά ἐλευθερία ψάχνουν; Πόσες μάχες, πόσοι πόλεμοι, πόσες διαμάχες καθημερινές; Πόσα κορμιά νά πέφτουν στά πεδία τῶν μαχῶν; Καί ἡ ἐλευθερία δέν ἔρχεται, γιατί ἡ ἐλευθερία εἶναι μιά ἄλλη πορεία. Εἶναι πραγματικά αὐτή, ἡ μοναδική πορεία ὅπως τήν ἐκφράζει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Γι᾽ αὐτό ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, πού εὐσεβῶς στέκεται μπροστά στά γεγονότα τά ὁποῖα γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, νά ξεπεράσει τά γεγονότα ὡς γεγονότα καί νά μπεῖ στό βάθος τους. Ἔρχεται ἡ γιορτή τοῦ Σταυροῦ. Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως εἶναι καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς πρότεινε ἕναν πολύ μυστικό ἐσωτερικό δρόμο, τόν δικό του δρόμο, πού εἶναι ὁ δρόμος τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὁ δικός μας δρόμος. Παρακαλῶ, μήν τόν χάσετε, γιατί ἡ ἐλευθερία θά παραμένει χαραγμένη στό νοῦ σας καί θά εἶναι μιά ἀπαίτηση καί μιά γκρίνια. Ἐλευθερία εἶναι ἄλλο γεγονός, εἶναι ἡ ἐλευθερία πού δίνει ὁ Χριστός μέσα ἀπό τόν βηματισμό πού χάραξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Παρακαλῶ, ἀκολουθῆστε τον καί πραγματικά θά γίνετε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι!
Ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐπάνω στό χωρίο τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, κεφάλαιο 6ο, στίχοι 11 ἕως 18, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας τοῦ κηρύγματος τῆς Κυριακῆς, πού ἔγινε τήν Κυριακή στίς 8-9-2013.
