Οἱ Ματθαιϊκοὶ τῶν ἐμβολίων

Ὁ π. Στυλιανὸς Καρπαθίου ἀνακηρύττοντας τὸν ἑαυτό του σύνοδο, ὀνομάζει τὸν ἐμβολιασμὸ κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ δογματικὸ θέμα καὶ ὡς ἄλλος π. Εὐφρόσυνος ἀκυρώνει τὸ βάπτισμα τῶν ἐμβολιασμένων, ἐνῶ, ὦ τοῦ παραλόγου, ὁ ἴδιος καὶ κοινωνεῖ καὶ μνημονεύει ὡς ὀρθόδοξους ἐπισκόπους, αὐτοὺς πού -ἀφοῦ εἶναι ἐμβολιασμένοι- ὁ ἴδιος χαρακτηρίζει ὅτι βρίσκονται σὲ προβαπτισματικὴ κατάσταση!

 

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

 

Ὅλοι μας ἀγωνιστήκαμε καὶ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῶν ἐμβολίων. Ὅλοι μας τονίσαμε τὰ ψέματα ποὺ εἰπώθηκαν γι’ αὐτὰ καὶ τὰ ὁποῖα ἀκόμα καὶ οἱ ὑποστηρικτές τους τώρα παραδέχονται (π.χ. τὸ θέμα τῆς ἀποτελεσματικότητάς τους, τῶν παρενεργειῶν, τοῦ τρόπου κατασκευῆς κλπ.). Σὲ πολλὰ κείμενα ἔγινε πασιφανές, ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι ἀναγκάστηκαν νὰ ἐμβολιαστοῦν ὄχι γιατὶ πείστηκαν γιὰ τὸ ἐμβόλιο, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν πεινάσουν ἢ ἐπειδὴ παρασύρθηκαν ἀπὸ τὶς «πνευματικὲς» συμβουλὲς ἐπισκόπων καὶ ἱερέων.

Δυστυχῶς ὅμως ἐμφανίστηκαν σιγὰ σιγὰ καὶ οἱ φανατικοὶ ποὺ χωρὶς δισταγμὸ καὶ μὲ ὑπέρμετρη σκληρότητα (ὅπως ἡ ἄλλη ὑπὲρ τοῦ ἐμβολίου πλευρά) καταδίκασαν ὅσους ἐμβολιάστηκαν ὡς σατανοκίνητους, ἀφορισμένους, ἐκτὸς Ἐκκλησίας κλπ.

Σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀντιεμβολιαστὲς ἱεροεξεταστὲς ἀνήκει, δυστυχῶς, πιὰ καὶ ὁ π. Στυλιανὸς Καρπαθίου, ὁ ὁποῖος φανερῶς πιὰ ἀνακήρυξε τὸν ἐμβολιασμὸ ὡς δογματικὸ θέμα (ὅπως οἱ Γ.Ο.Χ. τὸ ἡμερολόγιο), καὶ τὸ βάπτισμα τῶν ἐμβολιασμένων ἄκυρο (ὅπως οἱ Ματθαιϊκοὶ Γ.Ο.Χ. τὸ βάπτισμα τῶν νεοημερολογιτῶν) μὲ ἐπιχειρήματα ποὺ δὲν ἔχουν καμία βάση, οὔτε δογματικὴ οὔτε λογική, ὅπως θὰ φανεῖ παρακάτω.

Παρουσιάζω ἀπὸ τὸ νέο κείμενό του μὲ τίτλο «Τὸ μανιακὸ συνεχὲς τοῦ ‶ἐμβολιαστικοῦ″ οἴστρου» τὰ κυριώτερα σημεῖα μὲ τὸν ἀνάλογο σχολιασμό, στὰ ὁποῖα φαίνεται δυστυχῶς ἡ πλάνη τοῦ π. Στυλιανοῦ. Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι δὲν ὑπάρχει κάτι τὸ προσωπικὸ ἐναντίον τοῦ πατρός Στυλιανοῦ, οὔτε ἀναιροῦν τὴν ἀξία τῶν τόσων στοιχείων πού παρέθεσε καὶ στρέφονται κατὰ τῆς ἀνθρωποφαγικῆς πρακτικῆς τῆς σύγχρονης βιοϊατρικῆς ἐπιστήμης. Ὅλα γίνονται στὴν προσπάθεια ὑπεράσπισης τῆς Πίστεως καὶ τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν.

Γράφει ὁ π. Στυλιανός:

«Στὴν φαρμακευτικὴ ἐν γένει ἀγορὰ κυκλοφοροῦν δύο βασικοὶ τύποι ἐμβολίων:

1.    Ὁ πρῶτος τύπος ἐμβολίων εἶναι αὐτὸς ποὺ περιέχει ὁλόκληρο τὸν ἰό σὲ δύο μορφὲς ὑποτύπων. Σὲ ἐμβόλια μὲ ἀδρανοποιημένους (σκοτωμένους) ἰούς καὶ σὲ ἐμβόλια μὲ ἐξασθενημένους ἰούς. Ὁ τύπος αὐτός εἶναι ὁ, ὀρθῶς, χαρακτηριζόμενος ὡς παραδοσιακός, τὸν ὁποῖο ἀκολούθησε ἡ ἰατρικὴ πρακτικὴ ἐπὶ διακόσια χρόνια, ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ ἀπολαμβάνει τῆς εὐρύτατης ἐμπιστοσύνης τοῦ κοινοῦ…

Τὰ πρωτεϊνικὰ ἐμβόλια

Μετὰ τὰ προβλήματα ὑγείας, ποὺ χτύπησαν ἀμείλικτα τοὺς ἤδη ἐμβολιασθέντες ἀπὸ τὰ ἐν χρήσει μέχρι σήμερα "ἐμβόλια", ἀλλὰ καὶ τὰ ἠθικὰ ζητήματα, ποὺ συνεκλόνησαν τὴν κοινὴ γνώμῃ ἀπὸ τὴν εὐρύτατη πλέον δημοσιοποίηση τοῦ κατασκευαστικοῦ τους μηχανισμοῦ, δηλαδὴ τίς ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρές… διαπιστώνουμε ὅτι, ἐνῶ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ μὴν χρησιμοποιηθοῦν ἀνθρώπινες κυτταροσειρές, ἐν τούτοις αὐτές χρησιμοποιοῦνται, ὅπως τοῦτο συμβαίνει καὶ στὰ ἤδη κυκλοφοροῦντα λοιπὰ ἰικά "ἐμβόλια"… Ὡς ἐκ τούτου καὶ τὰ πρωτεϊνικά "ἐμβόλια", τὰ ὁποῖα διακινοῦνται στὴν παγκόσμια φαρμακευτικὴ ἀγορά χρησιμοποιοῦν ἀνθρώπινες ἐμβρυϊκὲς κυτταροσειρές, ἀπὸ ἀθέμιτες καὶ σκοτεινὲς ἀμβλώσεις ἐμβρύων στὸν 3ον καὶ 4ον μῆνα τῆς κυοφορίας τους, μὲ τὴν ἀπεχθῆ κοιλιακὴ ὑστερεκτομή. Συνεπῶς, καὶ δι’ αὐτῶν, συνεχίζεται ἡ προσβολὴ τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος, καὶ ὁποιαδήποτε συναίνεση τοῦ Χριστιανοῦ σὲ τέτοιες πρακτικές, γίνεται αἴτιο βαρειᾶς πνευματικῆς ἔκπτωσής του. «Ὅστις ἐξέπεσε τῇ ἀληθείᾳ τῆς πίστεως, οὐ δύναται καλεῖσθαι χριστιανός, κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, δηλαδή διολισθαίνει σὲ προβαπτισματικὴ κατάσταση».

Εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ π. Στυλιανὸς συγγράφει πιὰ ζηλωτικά. Διότι ἂν συνέγραφε ἀντικειμενικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ λάβει ὑπόψη ὅλες αὐτὲς τὶς πηγὲς ποὺ τοῦ ἔγιναν γνωστὲς καὶ οἱ ὁποῖες ἀπεδείκνυαν, ὅτι τὰ περισσότερα ἐμβόλια ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ ΄80 χρησιμοποιοῦν κυτταρικὲς ἀπὸ ἐκτρώσεις σειρές (ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ, ἐδῶ). Ὁ π. Στυλιανὸς τί κάνει; Τὸ ἀναφέρει στὸ κείμενό του κάπου ἐνδιάμεσα χωρὶς νὰ τὸ ἔχει τονίσει μὲ μαῦρο χρῶμα (ἡ ὑπογράμμιση εἶναι δική μου «ἐν τούτοις αὐτές χρησιμοποιοῦνται, ὅπως τοῦτο συμβαίνει καὶ στὰ ἤδη κυκλοφοροῦντα λοιπὰ ἰικά "ἐμβόλια"») καὶ ἐπιμένει νὰ περιορίζεται τονίζοντας τα στὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ.

Ὅμως, ἀκόμα κι ἂν προσπαθεῖ νὰ τὸ ἀποκρύψει ὁ π. Στυλιανός, σύμφωνα μὲ τὸ σκεπτικό του, ὅλοι οἱ πιστοὶ ποὺ ἐμβολιάστηκαν μὲ ἐμβόλια ποὺ περιέχουν κυτταρικὲς σειρὲς ἀπὸ ἐκτρώσεις βρίσκονται σὲ προβαπτισματικὴ κατάσταση. Καὶ φυσικὰ ἀναρωτιέται κανείς: Ὁ π. Στυλιανός, ὡς γιατρός μὲ τόσα πτυχία, τώρα ἀνακάλυψε τὴν χρήση κυτταρικῶν σειρῶν στὰ ἐμβόλια; Δὲν γνώριζε τίποτα πρίν; Ὁπότε δὲν θὰ ἔπρεπε πρωτίστως ὁ ἴδιος νὰ ζητήσει συγγνώμη ἀπὸ τοὺς πιστούς, διότι, εἴτε γνώριζε, γιὰ λόγους δεοντολογίας, εἴτε δὲν γνώριζε (καὶ ὄφειλε νὰ μάθει), γιὰ λόγους ποιμαντικῆς, δὲν ἔπραξε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε; Τὸ δὲ χωρίο τοῦ Μ. Ἀθανασίου  μιλάει γιὰ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν πίστη δηλ. γιὰ τὴν αἵρεση καὶ ὄχι γιὰ ἐμβολιασμό. Τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ ποὺ παραθέτει χωρὶς πηγὴ ὁ π. Στυλιανὸς φαίνεται νὰ εἶναι σύνοψη ἀποσπάσματος ἀπὸ τὸν πρῶτο λόγο τοῦ Μ. Ἀθανασίου κατὰ τῶν Ἀρειανῶν. Ὁμοίως τὸ ἐξέφρασε καὶ ὁ Μ. Βασίλειος κατὰ τῶν Μανιχαίων «Καὶ αἱρετικοὶ μέν εἰσιν οἱ τῆς εἰς θεὸν πίστεως παντελῶς ἀπαλλοτριώσαντες ἑαυτούς, ὡς οἱ πεπουζηνοί, οἱ μανιχαῖοι» (Ἐκ τῆς πρώτης ἐπιστολῆς κανόνες θ΄). Δηλαδὴ ἔκπτωση τῆς Πίστεως ὑπάρχει στὴν αἵρεση, αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν μιλάει καὶ ἀποκρύπτει σκανδαλωδῶς καὶ ἀνεύθυνα ὁ π. Στυλιανός.

Θὰ ἐπαναλάβω τὶς ἐρωτήσεις ποὺ τοῦ εἶχα θέσει καὶ τότε καὶ ἀπάντηση τελικὰ δὲν παίρνω:

α) Ἂν εἶναι ἔτσι, π. Στυλιανὲ τότε πῶς καταδικάζετε τοὺς λαϊκοὺς ποὺ ἐμβολιάστηκαν ὡς, ὅπως τονίσατε, σὲ ἄλλο κείμενό σας «ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ» τώρα δὲ ὡς σὲ «ΠΡΟΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ» καὶ δὲν τοὺς κοινωνεῖτε ἢ δὲν τοὺς θεωρεῖτε κἂν μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀντίθετα τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ καὶ ἐμβολιάστηκαν καὶ προτρέπουν στὸν ἐμβολιασμό, μάλιστα μὲ ἀπειλὲς καὶ ποινὲς καὶ διωγμούς, τοὺς μνημονεύετε καὶ κοινωνεῖτε μαζί τους; Καταδικάζετε δηλ. ἐκκλησιαστικὰ τοὺς ἀδύναμους καὶ δὲν τολμᾶτε νὰ ἀγγίξετε καὶ ἀφήνετε ἀτιμώρητους τοὺς ἰσχυρούς; Καὶ πῶς εἶστε σίγουρος, ὅτι οἱ λαϊκοὶ γνώριζαν, ὅ,τι ἱατρικῶς λέτε, ὅταν ἐμβολιάστηκαν (λέτε σὲ πολλὰ κείμενά σας “γνωρίζοντας”), καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο τοὺς ἀπαγορεύετε τὴν Θεία Κοινωνία ἢ τοὺς ἐπιτιμεῖτε, ὅταν ἐσεῖς ὁ ἴδιος, ἂν ὡς γιατρὸς γνωρίζατε, σιωπήσατε, ἂν δὲν γνωρίζατε εἶστε ὑπόλογος καὶ σὰν γιατρὸς καὶ σὰν ἱερέας; 

Β) Ἀφοῦ ἀκολουθεῖτε, καὶ μπράβο σας, τὴν ἀκρίβεια τῶν Ἱ. Κανόνων, πῶς οἰκονομεῖτε στὸ θέμα τῆς κατὰ τοὺς Ἁγίους παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δηλ. στὰ ἐμβόλια εἶστε αὐστηρὸς καὶ στὴν αἵρεση ὄχι; Δὲν εἶναι ἡ αἵρεση «φόνος τῆς ψυχῆς» κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο, τὸν ὁποῖο ἐπικαλεῖσθε ἀλλὰ ἐπιλεκτικά; Τί εἴδους πνευματικὴ στάση εἶναι αὐτή, ὅταν μάλιστα ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον οἱ οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοποι, ἡγούμενοι καὶ ἱερεῖς εἶναι αὐτοὶ ποὺ προωθοῦν τὸν ἐμβολιασμό;

Μιλᾶτε γιὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο καὶ τὸν Μ. Βασίλειο σχετικὰ μὲ τὸ ἐμβόλιο, ὅσα εἶπαν ὅμως σχετικὰ μὲ τὴν αἵρεση κάνετε ὅτι δὲν τὰ γνωρίζετε. Νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω λίγα ἀπὸ αὐτά:

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαντᾶ στὴν ἐρώτηση, τί νὰ κάνουμε μὲ αὐτούς, ποὺ κηρύττουν θέσεις διαφορετικὲς ἀπὸ αὐτὲς τῶν Ἀποστόλων: «Ἐκκλίνατε ἀπὸ αὐτῶν καὶ ἀποπηδᾶτε... Διὸ παρακαλῶ φεύγειν καὶ ἀποπηδᾶν αὐτῶν τοὺς συλλόγους» ( ΕΠΕ 17, 718). «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι» ( Κατὰ Ἰουδαίων λόγος πρῶτος). Ὁ Μέγας Φώτιος μᾶς συμβουλεύει: « Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστίˑ φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀποπηδᾶν δεήσει... φῦγε τὴν κοινωνία αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ὁμιλίαν ὡς ἰὸν ὄφεως.(ΕΠΕ 12, 400, 31). Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐπίσης, κατ’ ἀπολύτως παρόμοιο τρόπον καὶ χρησιμοποιῶν τὶς ἴδιες εἰκόνες μὲ τὸν μέγα Φώτιο, λέγει ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου τὰ ἑξῆς: «Φύγωμεν οὖν τοὺς τὰς πατρικὰς ἐξηγήσεις μὴ παραδεχομένους, ἀλλὰ παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τὰ ἐναντία, καὶ τὰς μὲν ἐν τῷ γράμματι λέξεις περιέπειν ὑποκρινομένους, τὴν δὲ εὐσεβῆ διάνοιαν ἀπωθουμένους· καὶ φύγωμεν μᾶλλον ἢ φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως. Ὁ μὲν γὰρ ἐνδακών τὸ σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς χωρίσας· οἱ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτὴν τοῦ Θεοῦ, ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. Φεύγωμεν οὖν τούς τοιούτους πάσῃ δυνάμει, καὶ προσφεύγωμεν τοῖς ὑποτιθεμένοις τὰ εὐσεβῆ καὶ σωτήρια, ὡς συνάδοντα ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσι» (ΕΠΕ 10, 356). «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί, καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί» (Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου, 3).

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (P.G. 35, 33-ΒΕΠΕΣ 33, 199) καί «γιατὶ αὐτῶν ποὺ τὸ φρόνημα ἀρνούμαστε πρέπει καὶ τῆς κοινωνίας νὰ ἀπέχουμε» (P.G. 26, 1188BC).

Ἀλλὰ τί λέγω, οἱ Ἀπόστολοι διατάσσουν:

«Ὥσπερ δὲ τῷ καλῷ ποιμένι τὸ μὴ ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν, οὕτως τῷ πονηρῷ ποιμένι τὸ ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τὸν θάνατον, ὅτι κατατρώξεται αὐτό. ∆ιὸ φευκτέον ἀπὸ τῶν φθοροποιῶν ποιμένων» (Διαταγ. Ἀποστ. 2,19).

Καὶ ὅμως π. Στυλιανέ, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία διὰ μέσου τῶν ἁγίων Της διδάσκει ὅτι ἡ αἵρεση και ἡ κοινωνία μαζί της εἶναι ὁ χειρότερος θάνατος γιὰ ἕναν ἄνθρωπο καὶ ἀποκλείει τελείως τὴν σωτηρία, γιατί σκοτώνει τὴν ψυχή, ἐσεῖς ἂν καὶ ἱερέας «ποιεῖτε τὴν νῆσσαν», στὶς τόσες συνεντεύξεις σας καὶ μιλᾶτε ἐργολαβικὰ ἀλλὰ καὶ πάλι χωρὶς ὁποιαδήποτε συνέπεια, μόνο γιὰ τὰ ἐμβόλια. Ἀκόμα καὶ τοὺς ὑπεύθυνους τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος συγκαλύπτετε, ἀφοῦ ἐνῶ παραδέχεστε ὅτι οἱ τοῦ Ἑπιφανίου ἀνήκουν στὶς τάξεις τῶν λαϊκῶν καὶ τοὺς ὀνομάζετε «καραγκιόζηδες», ἐσεῖς μνημονεύετε καὶ κοινωνεῖτε μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔφεραν τοὺς «καραγκιόζηδες» στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο. Αὐτὸ θὰ φανεῖ ἀκόμα χειρότερα παρακάτω.

Γ) Ἂν ὅσοι ἐμβολιάστηκαν μὲ τὸ ἐμβόλιο κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ εἶναι ὑπαίτιοι καὶ ἔνοχοι, τότε τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ἐμβολιασμένους μὲ ἄλλα ἐμβόλια; Γιατὶ δὲν καλεῖτε, σύμφωνα μὲ τὸ σκεπτικό σας ὄχι μὲ τὸ δικό μου, σὲ ἀποχὴ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐμβόλια καὶ γιατὶ δὲν καταδικάζετε καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔκαναν κι αὐτὰ τὰ ἐμβόλια; Μήπως γιατὶ τότε θὰ ἔπρεπε νὰ καταδικάσετε τὸν συνολικὸ πληθυσμό, γέρους, νέους καὶ παιδιά, ποὺ ἐμβολιάζονται καὶ θὰ ἐμβολιάζονται μ’ αὐτά, ἀλλὰ πιθανότατα καὶ τὸν ἑαυτόν σας, πράγμα ἀδύνατο; Ἡ ἐπιλεκτικὴ ὅμως καταδίκη δὲν εἶναι πνευματικὰ ὀρθή. 

Φθάσαμε τώρα στὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀσυνεποῦς καὶ δυστυχῶς λανθασμένης θεώρησης τῶν πραγμάτων τοῦ π. Στυλιανοῦ. Ὑπενθυμίζω τὰ λόγια του:

«Συνεπῶς, καὶ δι’ αὐτῶν, συνεχίζεται ἡ προσβολὴ τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος, καὶ ὁποιαδήποτε συναίνεση τοῦ Χριστιανοῦ σὲ τέτοιες πρακτικές, γίνεται αἴτιο βαρειᾶς πνευματικῆς ἔκπτωσής του. «Ὅστις ἐξέπεσε τῇ ἀληθείᾳ τῆς πίστεως, οὐ δύναται καλεῖσθαι χριστιανός, κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, δηλαδή διολισθαίνει σὲ προβαπτισματικὴ κατάσταση».

Ἐδῶ ὁ π. Στυλιανός, ξεκάθαρα πια, ἀνακηρύσσει τὸ θέμα τῶν ἐμβολίων σὲ δόγμα, τὸν δὲ ἐμβολιασμὸ σὲ προσβολὴ τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος, δηλ. σὲ ὕψιστη βλασφημία. Καὶ ἀναρωτιέται κανείς: Ἡ γνωμάτευση αὐτὴ τοῦ π. Στυλιανοῦ, ποὺ στηρίζεται κυρίως στὸ ἐπιχείρημα χρησιμοποίησης κυτταρικῶν σειρῶν ἀπὸ ἐκτρώσεις δὲν θὰ ἔπρεπε κατὰ συνέπεια νὰ ἰσχύει ὄχι μόνο γιὰ τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ ἀλλὰ γιὰ ὅλα τὰ ἐμβόλια ἀπὸ τέτοιου εἴδους κυτταρικὲς σειρές; Μπορεῖ ἕνας ἱερέας ἀπὸ μόνος του νὰ γνωματεύει περὶ Μυστηρίων τόσο μονόπλευρα καὶ αὐθαίρετα;

Διότι ἂν πράγματι ὑποθέσουμε ὅτι ἡ προσβολὴ τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ π. Στυλιανοῦ, συμβαίνει διότι τὰ ἐμβόλια περιέχουν κυτταρικὲς σειρές,

τότε, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, δὲν εἶναι πιὰ κανεὶς ἀπὸ ἐμᾶς οὔτε Ὀρθόδοξος οὔτε βαπτισμένος, διότι εἴτε ὡς πολῖτες εἴτε ὡς φαντάροι ἐμβολιαστήκαμε μὲ ἐμβόλια ποὺ περιέχουν κυτταρικὲς σειρές, π.χ. ἐρυθρᾶς, ἡπατίτιδος, τετάνου, ἀνεμοβλογιᾶς, ἱλαρᾶς, ἕρπητος ζωστῆρος (δεῖτε καὶ στὰ στοιχεῖα ποὺ πρόσφατα δημοσίευσε καὶ ὁ «Σύλλογος Ἀγέννητου Παιδιοῦ» ἐδῶ).

Και φυσικὰ θέτουμε, ὅπως καὶ παραπάνω, τὸ τραγικὸ ἐρώτημα στὸν ἱερέα π. Στυλιανό:

Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἡ πλειάδα τῶν ἱερέων ποὺ ἀνήκουν στοὺς κύκλους τους (ἐκτὸς ἀπὸ Οἰκουμενιστές) εἶναι ἐμβολιασμένοι καὶ ἄρα σύμφωνα μὲ τὰ λόγια σας π. Στυλιανέ, ἔχουν ἐκπέσει τῆς Ἀληθείας, προσβάλλουν τὸ Χριστολογικὸ δόγμα, καὶ βρίσκονται σὲ προβαπτισματικὸ στάδιο. Τότε πῶς τοὺς μνημονεύετε; Κι ἂν πεῖτε ὅτι ἐγὼ ἁπλῶς γνωματεύω, τότε γιατὶ ἡ γνωμάτευσή σας δὲν περιλαμβάνει expressis verbis et primum τοὺς ἐπισκόπους;

Μὴν πεῖτε κατ’ Οἰκονομία, διότι τότε βλασφημεῖτε χειρότερα. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ καταδικάζετε τοὺς λαϊκοὺς καὶ νὰ ἀθωώνετε τοὺς ρασοφόρους; Τί εἴδους νεωκόπου ποιμαντικῆς εἶναι αὐτὴ ποὺ ἀγωνίζεται στὰ ραδιόφωνα καὶ στὶς τηλεοράσεις, στὴν Ἁγία Τράπεζα ὅμως, μπροστὰ στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Κυρίου, ἀθωώνει τοὺς ἐνόχους;

Αὐτὰ εἶναι δυστυχῶς τὰ ἀποτελέσματα τοῦ ἀδιακρίτου καὶ ἀκραίου ζηλωτισμοῦ(;) ποὺ ὀνομάζει τὸν ἑαυτό του Ἐκκλησία ἀκυρώνοντας καὶ ἀναγνωρίζοντας Μυστήρια κατὰ τὸ δοκοῦν (γνωστὸς καὶ στὸν ἀντιοικουμενιστικὸ χῶρο).

Ἐλπίζουμε ὁ π. Στυλιανὸς Καρπαθίου νὰ ἀλλάξει στάση καὶ γνώμη, καθὼς καὶ οἱ πιστοὶ ποὺ ἀδιακρίτως ἔσπευσαν νὰ ὑμνήσουν τὰ γραφόμενά του, μὴ βλέποντας ὅτι ἔτσι καταδικάζουν καὶ τοὺς ἐμβολιασμένους ἀδελφούς τους, τοὺς ἀνακηρύσσουν ἀβάπτιστους, ἀλλὰ καὶ κάνουν κακό στὸν ἴδιο τὸν π. Στυλιανό, ἀφοῦ δὲν τοῦ δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ διορθώσει τὸ λάθος του, ἀλλὰ ἀντιθέτως νὰ τὸ συνεχίσει.

 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου