Για να καταλάβουμε το ποιόν του ανθρώπου που λέγεται π. Ιωάννης Χρυσαυγής -ένα πρότυπο αυλοκόλακος που κάνει εντυπωσιακή εκκλησιαστική καριέρα, ο οποίος ήταν και ο εκπρόσωπος τύπου στην ληστρική σύνοδο του Κολυμπαρίου, άρα γνωρίζει πως να λασπολογεί, να διαστρεβλώνει, να εξυψώνει τον ημέτερο και να μειώνει τον ενάντιο- ας διαβάσουμε το παρακάτω κείμενο, στο οποίο θα διαπιστώσουμε, ότι ο π. Ιωάννης επαγγελματικώς κολακεύει και αθωώνει όχι μόνο τον Ελπιδοφόρο αλλά κάθε αιρετικό επίσκοπο, χωρίς να προσφέρει ούτε ένα αγιοπατερικό επιχείρημα, αλλά μόνο φληναφήματα κοσμικής φύσεως.
.jpg)
Ο
Περγάμου, που προβάλλεται ιδιαιτέρως εις τα συγκρητιστικά θρησκευτικά, γράφει:
«είναι καλύτερα που ο Αδάμ έπεσε διατηρώντας το δικαίωμά του στην απόλυτη
ελευθερία, παρά αν είχε παραμείνει άπτωτος»!
Αποτελεί πλέον κοινήν διαπίστωσιν μη επιδεχομένην αμφισβητήσεως ότι από την δεκαετίαν του ’60 έως σήμερα ένα νέον θεολογικόν ρεύμα εισήχθη και επεβλήθη εις την Ελλάδα. Κύριοι εκπρόσωποι αυτού ο Σεβ. Περγάμου και ο κ. Χρ. Γιανναράς, οι οποίοι έχοντες έλθει εις επαφήν με ποικίλους θεολόγους της διασποράς και εν γένει της δύσεως αλλά και επηρεασμένοι κατά πολύ από τον υπαρξισμόν, διωχεύτεσαν εις τον ελλαδικόν χώρον κράμα θεολογίας. Η εισαγωμένη αυτή θεολογική γραμμή έθελξε νέους άνευ λιπαράς γνώσεως της Ορθοδόξου διδασκαλίας να υιοθετήσουν αυτήν ακρίτως. Από τους μαθητάς του Σεβ. Περγάμου προσφάτως ο «Ο.Τ.» κατέδειξεν ότι κείμενα των Σεβ. Σηλυβρίας Μαξίμου Βγενοπούλου, Σεβ. Βρανιτσέβου Ιγνατίου Midic και κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου εμφορούνται όχι απλώς από κακοδοξίας, αλλά από πλήρη διαστροφήν της δογματικής της Εκκλησίας...
Ένας ακόμη θιασώτης του Περγάμου και διατελέσας εκπρόσωπος τύπου κατά την συναξιν του Κολυμβαρίου είναι ο αρχιδιάκονος του Πατριαρχείου Κων/λεως π. Ιωάννης Χρυσαυγής.
Ο
π. Ιωάννης εδημοσίευσεν εις το προσφάτως εκδοθέν τεύχος 144 του περιοδικού «Συναξη»
άρθρον με τίτλον «Θεολογώντας στον 21ο αιώνα», με σκοπόν να υπερασπισθή την
θεολογίαν του μέντορός του η όπως ο ίδιος γράφει «θα επιδιώξω μίαν απολογία
–υπό μορφή μαρτυρίας- υπέρ της απαράμιλλης συμβολής του Μητροπολίτη στη
χριστιανική σκέψη των ημερών μας». Καλώς λέγει «χριστιανική», διότι Ορθόδοξος
δεν είναι.
Αρχίζει το άρθρον γράφων «Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί γοητεύονται με την ανακήρυξη αγίων (η αγιοποίηση). Μία τέτοια περίπτωση «ανακήρυξης» είναι αυτό που συχνά γίνεται, όταν ειδωλοποιούνται επιστήμονες, όπως ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ και ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, η αγιορείτες γέροντες, όπως ο π. Παΐσιος και ο π. Πορφύριος» και συμπληρώνει εις την αντίστοιχον παραπομπήν «Εδώ θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί στο σύνολο του σύγχρονου αγιογραφικού υλικού, το οποίο ενδέχεται να προσεγγίζει με μία ρομαντική διάθεση τις ζωές πρόσφατα ανακηρυχθέντων αγίων αλλά και λογίων. Παρ’ όλα αυτά, και ειδικά σε σχέση με το έργο του Μητροπολίτη Περγάμου, ο Χρήστος Γιανναράς έχει σημειώσει χαρακτηριστικά ότι πρόκειται για “τον σημαντικότερο ορθόδοξο θεολόγο της μετά τον Γρηγόριο Παλαμά εκκλησιαστικής περιόδου”»!
Κατ’ αρχάς να σημειώσωμεν ότι ακριβέστερος όρος είναι «διακήρυξις της αγιότητος» και όχι «ανακήρυξη» η «αγιοποίηση», που παραπέμπουν (όχι απολύτως βεβαίως) εις καθεστωτικού χαρακτήρος πράξεις. Μας εκπλήσσει δυσάρεστα όμως ο υπαινιγμός αφελούς γοητείας και τάχα ειδωλοποιήσεως αγίων πανθομολογουμένως μορφών ως του Οσίου Παϊσίου και του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Αγιομαχεί ο π. Ιωάννης η ειρωνεύεται το κριτήριον του πληρώματος της Εκκλησίας;
