Κωστῆς Παλαμᾶς
Χριστέ μου, κράτα με μακριὰ ἀπ’ τὶς κακίες τοῦ κόσμου,
Στὴν φάτνη βρέφος, ὅσο ζῶ νὰ σὲ λατρεύω δός μου.
Κι ὅσο θὰ ‘ρθει ἀπὸ Σὲ σταλτὸς ὁ χάρος νὰ μὲ πάρει,
κάμε σύ, βρέφος, νὰ σταθῶ μπροστὰ στὴ θεία Σου χάρη.
Καὶ κάμε λόγια τὰ ἔργα μου σὰν τῶν ἀγρῶν τὰ κρίνα,
προφητικά, φεγγοβόλα κάμε τα σὰν ἐκεῖνα,
τῆς νύκτας τῶν ἁπλῶν βοσκῶν. Γεννιόσουν καὶ γρηκούσαν.
Τοὺς οὐρανοὺς ὀλάνοικτους, ποὺ σὲ δοξολογοῦσαν.
