Χειρόγραφον του Αγίου:
Μοναχός είνε εκείνος όστις φυλάττει παρθένον και αμόλυντον το σώμα και το στόμα του, και έχει την ψυχήν του περίλυπον και ενθυμείται ακαταπαύστως τον θάνατον.
Μοναχός είνε εκείνος όστις είνε τη αληθεία ταπεινός και επιθυμεί να τον καταφρονώσιν άπαντες και πιστεύει ότι ο Θεός είνε δυνατός να σηκώση εκ μέσου αυτών παν ανθρώπινον σκάνδαλον.
Μοναχός είνε εκείνος όστις το εδικόν του θέλημα ενέκρωσεν και τω εν Κυρίω Διδασκάλω και πνευματικώ αυτού πατρί την εαυτού επιμέλειαν και προστασίαν εκδέδωκεν, ο τοιούτος εκ δεξιών του Εσταυρωμένου σταθήσεται.
Μοναχός είνε εκείνος όστις πενθεί και κλαίει τας αμαρτίας του και δεν φροντίζει να σκέπτεται ξένας αμαρτίας, ούτε κατακρίνει τινά, ούτε οργίζεται, αλλ’ υπομένει μετ’ ευχαριστήσεως πάσαν ζημίαν και περιφρόνησιν δια να έχη παρρησίαν εις τον Θεόν τον ουράνιον Κριτήν και πατέρα πάντων.
Μοναχός υπήκοος και ταπεινός είνε απηλλαγμένος θυμού, οργής, ανυπομονησίας και κατακρίσεως.
Ο απλούς Μοναχός και άκακος γίνεται εκουσίως ως το ανόητον ζώον, το οποίον έκανε και εσυνήθισε να υποτάσσεται άνευ εξετάσεως και εναντιότητος εις εκείνον όπου το άγει δια να το κυβερνά ως βούλεται.
Οι Μοναχοί οφείλουσι να υπομένουσι αταράχως και με πολλήν ευχαρίστησιν πάσας τας επερχομένας εις εαυτούς θλίψεις, διότι προσεκλήθησαν παρά Θεού, ίνα γίνωσι κοινωνοί των παθημάτων και της δόξης Αυτού.
Δεν αρμόζει εις Μοναχούς, των οποίων το καθήκον είνε να πενθούσι δια τας αμαρτίας των, δεν τους ανήκει, λέγω, να σπουδάζουσι και να βαθυλογώσι δι’ υψηλά και Θεολογικά νοήματα και ζητήματα, τα οποία αφανίζουσι τα δάκρυα και την ευλάβειαν, αλλά πρέπει να γίνωνται όμοιοι με εκείνους τους καταφρονημένους όπου κάθηνται επάνω εις την κοπρίαν και φορούσι παλαιόρασα και κλαίουσι τας αμαρτίας των. Μη ζήτει, αδερφέ, να μανθάνης μεγάλα και ακατανόητα, διότι αυτά δεν χρειάζονται δια την σωτηρίαν σου. Δια τούτο φεύγε από αυτά δια να ακολουθήση εις σε η ωραιοπρόσωπος ταπείνωσις και να σε συναριθμήση εις την αιώνιον των αΰλων Αγγέλων ομήγυριν.
Τα γνωρίσματα των αληθινών Μοναχών επί των οποίων ως επί κανόνα πρέπει να ρυθμίζωσιν εαυτούς οι θέλοντες ευαρεστήσαι τω Κυρίω είνε ταύτα. Η υποταγή, η ακτημοσύνη και η παρθενία. Εκτός της οδού ταύτης αδύνατον προκόψαι. Ο δε άνευ τούτων πορευόμενος μάτην μοχθεί.
Δόξα τω Άγιω Θεώ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΝΕΟΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ-ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΛΥΜΝΟΥ
Μέρος Δ΄: Χειρόγραφον του Αγίου
