Κανὼν ΝΗ´ Ἀποστολικός καὶ ΙΘ´ τῆς Πενθέκτης Συνόδου
Εὐσέβεια (σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων) εἶναι κυρίως ἡ ὀρθὴ πίστη.
Καὶ σήμερα (κι αὐτὸ εἶναι γνωστό), ἡ ὀρθὴ πίστη καταπατεῖται,
κουρελιάζεται καὶ διαστρέφεται ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, χωρὶς οἱ
Ἐπίσκοποι-Ποιμένες νὰ ἐνημερώνουν τὸ λαὸ γιὰ τὴν ὕπαρξη καὶ τὸ κακὸ ποὺ κάνει ἡ
αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χωρὶς νὰ διακόπτουν τὴν μνημόνευση τῶν πρωταιτίων τῆς
Παναιρέσεως. Ἀντὶ τούτου
συμβουλεύουν τὸ λαὸ νὰ κοινωνεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!
Οἱ Κανόνες γι’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι σαφεῖς:
Αὐτοὶ οἱ Ἐπίσκοποι καὶ Ποιμένες εἶναι καθαιρετέοι!!!
Ὅμως οἱ σύγχρονοι Ποιμένες, τιμωροῦν καὶ καταδικάζουν τοὺς κατωτέρους τους γιὰ ἀσήμαντες ἀφορμές, ἐφαρμόζοντες αὐστηρὰ τοὺς Κανόνες ἢ ἐπινοοῦντες ἑρμηνεῖες, ποὺ δὲν δικαιολογοῦνται ἀπὸ τὴν συμφωνία τῶν Κανόνων πρὸς τιμωρία τῶν κατωτέρων τους ἐκείνων, ποὺ τολμοῦν νὰ ἔχουν ὀρθόδοξη τοποθέτηση! Καὶ τοὺς τιμωροῦν, μόνο καὶ μόνο γιατὶ δὲν ὑπακούουν στὴ δική τους ἰδιοτροπία-ἰδιομορφία ἢ καὶ κακοδοξία!
Καὶ ταυτόχρονα παραβλέπουν τὶς πολλὲς δικές τους παραβάσεις, καὶ κυρίως ἐκεῖνες ποὺ ἀφοροῦν τὰ θέματα τῆς Πίστεως, ποὺ εἶναι καὶ οἱ σοβαρότερες! Καὶ δυστυχῶς ὁ Λαός (ἀκατήχητος) αὐτὸ τὸ παραβλέπει, μὲ ὅποια εὐθύνη αὐτὸ συνεπάγεται.
Ἂς γνωρίζουν ὅμως, ὅτι ὁ Θεός δὲν παραβλέπει καὶ δὲν παραγράφει
τὴν νεκρικὴ ἀδιαφορία τῶν Ποιμένων γιὰ τὴν Πίστη! Ὁ
Κύριος (ὅπως καὶ καθενός μας τὶς ἀβαρίες) θυμᾶται τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὴν Πίστη κάθε
Ποιμένα καὶ τὴν σημειώνει, ἔστω κι ἂν ἐπιτρέπει νὰ εἶναι
Ποιμένας, γιατὶ τὸ λόγο ὅτι ζοῦμε σὲ ἐσχατολογικοὺς καιρούς, καὶ δὲν βρίσκεται Σύνοδος γιὰ νὰ τὸν
καθαιρέσει!
Νά, τί γράφουν
δυὸ ἀπὸ τοὺς σχετικοὺς Ἱεροὺς Κανόνες γιὰ τοὺς Ποιμένες ποὺ ἀμελοῦν τὸ ὕψιστο
καθῆκον τῆς Κατηχήσεως-διαποιμάνσεως τοῦ Λαοῦ ὀρθοδόξως!
Κανὼν ΝΗ´ Ἀποστολικός
Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἀμελῶν τοῦ κλήρου ἢ τοῦ λαοῦ, καὶ μὴ
παιδεύων αὐτοὺς τὴν εὐσέβειαν, ἀφοριζέσθω· ἐπιμένων δὲ τῇ ἀμελείᾳ καὶ ῥᾳθυμίᾳ,
καθαιρείσθω.
Κανὼν ΙΘ´ τῆς Πενθέκτης
Ὅτι δεῖ τοὺς τῶν ἐκκλησιῶν προεστῶτας, ἐν πάσῃ μὲν
ἡμέρᾳ, ἐξαιρέτως δὲ ἐν ταῖς Κυριακαῖς, πάντα τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν ἐκδιδάσκειν τοὺς τῆς εὐσεβείας λόγους, ἐκ τῆς θείας γραφῆς
ἀναλεγομένους τὰ τῆς ἀληθείας νοήματά τε, καὶ κρίματα, καὶ μὴ παρεκβαίνοντας
τοὺς ἤδη τεθέντας ὅρους, ἢ τὴν ἐκ τῶν θεοφόρων Πατέρων παράδοσιν. Ἀλλὰ καὶ εἰ
γραφικὸς ἀνακινηθείη λόγος, μὴ ἄλλως
τοῦτον ἑρμηνευέτωσαν, ἢ ὡς ἂν οἱ τῆς ἐκκλησίας φωστῆρες, καὶ
διδάσκαλοι, διὰ τῶν οἰκείων συγγραμμάτων παρέθεντο· καὶ μᾶλλον ἐν τούτοις
εὐδοκιμείτωσαν, ἢ λόγους οἰκείους συντάττοντες· ἵνα μή, ἔστιν ὅτε, πρὸς τοῦτο
ἀπόρως ἔχοντες, ἀποπίπτοιεν τοῦ προσήκοντος. Διὰ γὰρ τῆς τῶν προειρημένων
Πατέρων διδασκαλίας, οἱ λαοὶ ἐν γνώσει γινόμενοι τῶν τε
σπουδαίων καὶ αἱρετῶν, καὶ τῶν ἀσυμφόρων καὶ ἀποβλήτων, τὸν βίον
μεταῤῥυθμίζουσι πρὸς τὸ βέλτιον, καὶ τῷ τῆς ἀγνοίας οὐχ ἁλίσκονται πάθει, ἀλλὰ
προσέχοντες τῇ διδασκαλίᾳ, ἑαυτοὺς πρὸς τὸ μὴ κακῶς παθεῖν παραθήγουσι, καὶ
φόβῳ τῶν ἐπηρτημένων τιμωριῶν τὴν σωτηρίαν ἑαυτοῖς ἐξεργάζονται.
