Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, Ἀγγέλων, τῶν Χερουβείμ, Σεραφεὶμ καὶ ὅλων τῶν Ἀσωμάτων οὐρανίων Δυνάμεων, ἂς ἰδοῦμε πόσο συνδεδεμένη εἶναι ἡ ζωή μας μὲ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους καὶ μάλιστα στὴ θεία λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἕνας ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας λέγει: «Διά τοῦ Σταυροῦ σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν Ἂγγέλων καὶ ἄνθρώπων, καὶ μία Ἔκκλησία· οὐρανός καὶ ἡ γῆ ἂγάλλεται·« (Αἶνοι Παρασκευῆς μετὰ τὴν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ).
Ὁ Χριστός μας, ποὺ ἔφθασε μέχρι τὴ σταυρικὴ Του θυσία, ἀπὸ ἀγάπη γιά μας, μᾶς ἕνωσε μὲ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους καὶ μᾶς ἔκανε μία ποίμνη. Ἔτσι, μέσα στὴν πνευματικὴ ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία Τοῦ ἀνήκουμε ἄνθρωποι καὶ Ἄγγελοι. Ἑπομένως καὶ στὴ θεία λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, φυσικὸ εἶναι νὰ συμμετέχουν καὶ οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι. Ὅπως στὸν οὐρανό, οἱ Ἂγγελοι ἀκατάπαυστα ὑμνοῦν τὸν Θεὸ ἔτσι παρίστανται καὶ σὲ κάθε ἁγία Τράπεζα ἱεροῦ ναοῦ, ποὺ τελεσιουργεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ εἶναι παρὼν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.
Μάλιστα ὁ Λειτουργός, κατὰ τὴν Μικρὴ Εἴσοδο τῆς θείας Λειτουργίας, κρατῶντας τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο δέεται νὰ εἰσοδεύσουν μαζί του στὸ ἅγιο Βῆμα καὶ ἅγιοι Ἄγγελοι, γιὰ νὰ συλλειτουργήσουν ὅλοι μαζὶ καὶ νὰ συνδοξολογήσουν τὸν Πανάγαθο Θεό. Καὶ ἀσφαλῶς οἱ Ἂγγελοι ἔρχονται καὶ στέκουν γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς Ἱερεῖς. Βέβαια, ἐπειδὴ εἶναι Πνεύματα οἱ Ἄγγελοι, ἐμεῖς δὲν τοὺς βλέπουμε μὲ τὰ φυσικὰ μάτια. Ἐκεῖνοι ὅμως μᾶς βλέπουν καὶ συμπαρίστανται καὶ συνδιακονοῦν στὰ τελούμενα. Ὑπάρχουν ὅμως περιπτώσεις, ποὺ κάποιοι ἅγιοι ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι ἀξιώθηκαν νὰ ἰδοῦν Ἀγγέλους γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ νὰ λειτουργοῦν μαζί τους, ὅπως: ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ὁ Ἅγιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανὴς (4ος αἰών), ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, (18ος αἰὼν) ἀλλὰ καὶ στὶς ἡμέρες μας ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος (Τσαλίκης) καὶ ἄλλοι.
Στὴ θεία Λειτουργία ἔχουν ἐνσωματωθεῖ καὶ ὕμνοι τῶν Ἀγγέλων, ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφὴ ἢ στὴν Ἱερὰ Παράδοση, ὅπως τὸ «Ἀλληλούϊα«που ἄκουσε ὁ Ἰωάννης νὰ ψάλλουν οἱ Ἂγγελοι στὸν οὐρανὸ (Αποκ. 19,1) καὶ σημαίνει: «Αἱνεῖτε τὸν Θεόν». Τὸ «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης Αὐτουῦ« (Ἠσαΐα 6,3), ποὺ ἄκουσε ὁ Προφήτης Ἠσαΐας νὰ ψάλλουν τὰ Σεραφεὶμ γύρω ἀπὸ τὸν ἔνδοξο οὐράνιο θρόνο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸν τὸν ὕμνο, μὲ προσθήκην τοῦ ὕμνου τῶν παιδιῶν κατὰ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα, «Ὠσσανὰ εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…» τὸν ψάλλουμε ἐνδιάμεσα τῆς Εὐχῆς τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς, στὴ θεία Λειτουργία.
Ἕνας ὅμοιος πρὸς αὐτὸν ὕμνος, ποὺ ὑποδείχθηκε ἀπὸ Ἄγγελο στὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιο Πρόκλο (434-446) καὶ ψάλλεται ἐπίσης σὲ κάθε θεία Λειτουργία, ἀλλὰ λέγεται καὶ στὴν ἐναρκτήρια προσευχὴ καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις συχνά, εἶναι τὸ γνωστό: «Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.»Εἶναι γνωστὸς ὡς Τρισάγιος Ὕμνος καὶ ἀναφέρεται στὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδας. Στοὺς ἀγγελικοὺς ὕμνους, ποὺ ψάλλουμε στὰ πλαίσια τῆς θείας Λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες Ἱερὲς Ἀκολουθίες, ἂς προσθέσουμε τέλος τό: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία«, ποὺ ἔψαλλαν οἱ Ἂγγελοι στὴ Βηθλέεμ τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.
Ἔτσι στὴ θεία Λειτουργία ἑνώνονται οἱ δικές μας φωνὲς μὲ τὶς χιλιάδες καὶ μυριάδες ἀγγελικὲς φωνές, γιὰ νὰ ὑμνήσουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό! Καὶ ὅλοι μαζὶ συλλειτουργοῦμε μὲ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους! Ἔχουμε συνειδητοποιήσει τί μεγαλειώδεις στιγμὲς εἶναι αὐτὲς ποὺ ζοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι στὴ θεία Λειτουργία! Μὴν ἀμφιβάλλει κανεὶς γι’ αὐτό. Σαφῶς φαίνεται αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὴν εὐχὴ τῆς Ἀναφορᾶς· τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἱερὸς χορὸς ψάλλει τον Ἄγγελικὸ ὕμνο: «Ἅγιός, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ…»ο Λειτουργός -Ἐπίσκοπος ἢ ἱερέας- συνεχίζει τὴν Εὐχή: «Μαζὶ μὲ αὐτὲς καὶ ἐμεῖς τὶς ἅγιες δυνάμεις, Δέσποτα φιλάνθρωπε, μεγαλόφωνα λέμε· Ἅγιος εἶσαι καὶ πανάγιος, ἐσὺ καὶ ὁ μονογενὴς Υἱός σου καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σου…«Είναι ὁλοφάνερο: μαζὶ μὲ μᾶς καὶ οἱ Ἂγγελοι ὑμνοῦν τὸν Θεό. Τί θαυμαστὰ συμβαίνουν τὴν ὥρα ἐκείνη! Τὴ στιγμὴ αὐτὴ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται ἰσότιμος μὲ τὶς ἀσώματες καὶ νοερὲς δυνάμεις τοῦ Οὐρανοῦ.
Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι συναγμένοι γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα μέσα στοὺς ναούς μας, γονατίζουν μαζί μας καὶ προσφέρουμε ὅλοι μαζὶ τὴν ἀναίμακτη θυσία.
Αἰσθανόμενοι αὐτὲς τὶς μοναδικὲς στιγμὲς ποὺ ζοῦμε μέσα στὸν ἱερὸ ναὸ ἀναφωνοῦμε: «Ἐν τῷ Ναῷ ἐστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἐστᾶναι νομίζομεν». Γι ̓αὐτὸ καὶ ὁ ὕμνος τοῦ Χερουβικοῦ μᾶς προετοιμάζει νὰ μιμηθοῦμε τὰ Χερουβεὶμ στὴν εὐλάβεια ποὺ παρουσιάζουν μπροστὰ στὸ Θεό. Νὰ ἀφήσουμε κάθε βιοτικὴ μέριμνα, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων, ποὺ ἀόρατα συνοδεύεται ἀπὸ τὶς ἀγγελικὲς τάξεις.
Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα, ἀδελφοί μου, τὴν ὁποία γιὰ νὰ τὴν βιώσουμε καὶ νὰ ἀγγίξει τὴν ψυχὴ τοῦ καθενός μας, χρειάζεται πίστη, ἀγάπη θερμὴ πρὸς τὸν Χριστό, πνευματικὴ προετοιμασία, καθαρὴ καρδιά, καὶ προσήλωση στὰ τελούμενα κατὰ τὴν θεία Λειτουργία. Γι’ αὐτὸ ὁ Λειτουργός μᾶς ἀπευθύνει σὲ κρίσιμες στιγμὲς παραγγέλματα, ὅπως: «Σοφία· ὀρθοὶ«. «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετὰ φόβου· πρόσχωμεν …«.
Αἰσθανόμενοι, ὅτι καὶ οἱ Ἅγιοι Ἂγγελοι εἶναι μαζί μας στὴ θεία Λειτουργία, ἂς παρακινούμαστε ἀπὸ τὴ δική τους εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεὸ· νὰ συμμετέχουμε προσεκτικὰ στὰ τελούμενα· καὶ νὰ λατρεύουμε -μαζὶ μὲ τοὺς Ἀγγέλους- τὸν Πανάγιο Κύριο καὶ Θεό μας, μὲ βαθειὰ εὐγνωμοσύνη, ἐγκάρδια ἀγάπη καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωση. Ἀμήν.
