ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Ιωάννου Θ' 1-38)
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Παίρνοντας ὡς ἀφορμὴ τὴν καταδίκη καὶ τὴν ἀκόλουθη πλήρη ὑποταγὴ τοῦ μητρ. Πάφου Τυχικοῦ στὴν ἐκδικητικὴ μητριὰ σύνοδο τῆς Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ παράλληλα ἕνα πολὺ γνωστὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, ἀναρωτιέμαι μήπως θὰ ἔπρεπε ὅλοι μας νὰ κοιταχτοῦμε στὸν στὸν καθρέπτη τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναρωτηθοῦμε μήπως σπάσαμε αὐτὸν τὸν καθρέπτη, μέσα στὸν ὁποῖο φαίνεται καθαρὰ ὅτι οἱ Πατέρες διατάζουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καταδικασμένους ἢ ὄχι (τώρα μάλιστα ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ὑπάρχει πάνω ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια καὶ τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματά του εἶναι σὲ κάθε πιστὸ φανερά), γιὰ νὰ μπορέσουμε ν' ἀπολαμβάνουμε τὴν ἀναγνώριση καὶ τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων;
Στὸ αὐριανὸ Ευαγγέλιο οἱ γονεῖς τοῦ Τυφλοῦ ἀντὶ νὰ χαροῦν καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Θεό γιὰ τὴν θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ παιδιοῦ τους, ἀρνήθηκαν νὰ πάρουν θέση ὁμολογώντας ὅτι πράγματι ὁ Χριστὸς θεράπευσε τὸν γιό τους «Οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους» [Ιω. 9, 20-23].
Διαβάζοντας αὐτὴν τὴν φοβικὴ καὶ ἔρημη ἀγάπης στάση τῶν γονέων τοῦ τυφλοῦ αὐτὰ εἶχε ἀναρωτηθεῖ κάποτε (ὄντας ὅμως ὁ ἴδιος ἀσυνεπὴς καὶ ἀναληθὴς στὸ ἐρώτημά του) ὁ π. Ἰωήλ Κωστάνταρος στὸ ἄρθρο του "Ἡ συνετὴ προάσπιση τῆς Ἀλήθειας":
«Γιατί ορισμένοι άνθρωποι στέκονται τόσο αντίθετοι μπροστά στην καθαρή αλήθεια; Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να καταλήξουν και οι άλλοι στα δικά τους συμπεράσματα... Στον τρόμο που αναπτύσσει μέσα τους η ανατολή της αλήθειας, είναι έτοιμοι να συμμαχήσουν ακόμα και με τον διάβολο, αρκεί να μην χάσουν τον μαμμωνά, την θέση τους, την δόξα τους και όλα αυτά που ο μακράν του Θεού κόσμος θεωρεί ως επιτυχία και ως ευτυχία.... Εννοείται δε ότι δεν υπάρχει χειρότερο μαρτύριο για έναν Ορθόδοξο, από το να γνωρίζει ότι βρίσκεται στον χώρο της αιρέσεως, και από έλλειψη θάρρους και ταπεινώσεως να παραμένει εντός της “συναγωγής των Ιουδαίων”. Να παραμένει αλυσοδεμένος, φοβούμενος μήπως και χαρακτηρισθεί ως "αποσυνάγωγος"... Αντί στο κέντρο να βρίσκεται ο Κύριος Ιησούς, στο κέντρο τοποθετείται ο εαυτός μας και όχι η αλήθεια, η οποία πολλές φορές κοστίζει» (ἐδῶ).
Πράγματι ἔτσι εἶναι καὶ ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ σχεδὸν παντελὴς ἐξαφάνιση τῆς προάσπισης τῆς Ἀλήθειας στὴν ἐποχή μας. Στὴν ἐποχή στὴν ὁποία τὰ Μ.Μ.Ε., τὰ Μέσα Κοιινωνικῆς Δικτύωσης κ.ἄ δὲν στοχεύουν σὲ τίποτα ἄλλο παρὰ στὴν ἀναγνώριση, στὴν τιμὴ καὶ στὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ τὴν σύγχρονη "συναγωγή".
Ὅμως ἡ πραγματικὴ τιμή, ἡ πραγματικὴ σωτήρια ἀναγνώριση καὶ ἀποδοχὴ, τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ ἀναζητοῦμε, προέρχεται ὄχι ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε συναγωγή, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐνσαρκωμένη Ἀλήθεια, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Γράφει σχετικὰ μὲ τὸ παραπάνω εὐαγγελικὸ χωρίο ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος:
"Εκείνοι οι οποίοι για την αλήθεια και την ομολογία του Χριστού πάσχουν κάτι κακό και υβρίζονται, αυτοί κυρίως είναι εκείνοι, οι οποίοι τιμώνται· διότι όπως εκείνος, ο οποίος χάνει τα χρήματά του για Αυτόν, αυτός κυρίως είναι ο οποίος βρίσκει αυτά [δηλαδή λαμβάνει από τον Θεό την πρέπουσα αμοιβή] και εκείνος ο οποίος δεν αγαπά την ψυχή του [δηλαδή δεν φροντίζει να σώσει την επίγεια ζωή του, για να κερδίσει την επουράνια], εκείνος κυρίως είναι ο οποίος Τον αγαπά , έτσι και εκείνος ο οποίος υβρίζεται και περιφρονείται από τους άλλους, εκείνος κυρίως είναι ο οποίος τιμάται· αυτό ακριβώς συνέβη και στον τυφλό. Εκδίωξαν λοιπόν αυτόν από το ιερό οι Ιουδαίοι και βρήκε αυτόν ο Δεσπότης του ιερού. Απομακρύνθηκε από το νοσηρό συνέδριο και συνάντησε τη σωτήρια πηγή· προσβλήθηκε από εκείνους, οι οποίοι προσέβαλαν τον Χριστό, και τιμήθηκε από τον Δεσπότη των αγγέλων (τέτοια είναι τα έπαθλα της αλήθειας)· έτσι και εμείς αν αφήσουμε εδώ τα χρήματα, εκεί θα έχουμε το θάρρος να απολογηθούμε· αν εδώ δώσουμε ηθική και οικονομική ενίσχυση στους θλιβόμενους, θα αναπαυθούμε στους ουρανούς· αν υβρισθούμε για τον Θεό, θα τιμώμαστε και εδώ και εκεί" (ἐδῶ).
Τί ρήματα χρησιμοποιεῖ ὁ ἅγιος πατὴρ γιὰ τὴν στάση τοῦ Τυφλοῦ; Απομακρύνθηκε, προσβλήθηκε, τιμήθηκε.!
Τί λέει ὁ 15ος Κανόνας τῆς ΑΒ΄ σὲ συμφωνία μὲ τὸν ἅγ. Χρυσόστομο γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, δηλ. ἀποτειχίζονται;
"«Οἱ γάρ δι᾽ αἵρεσίν τινα, παρά τῶν ἁγίων Συνόδων ἤ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες (βλ. Απομακρύνθηκε), ἐκείνου τήν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾽ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει (βλ. προσβλήθηκε) οὐχ ὑποκείσονται, πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καί τῆς πρεπούσης τιμῆς (βλ. τιμήθηκε) τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται»".
Ἂς μὴν φοβηθοῦμε λοιπόν, νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὄχι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν διάβολο, ὄχι ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ψέμα, ὤστε διωκόμενοι καὶ ὑβριζόμενοι νὰ βροῦμε τιμή (παρὰ τὶς πολλὲς ἁμαρτίες μας) ὄχι ἀπὸ τὴν συναγωγὴ τῶν κάθε εἴδους Φαρισαίων ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Αὐτὸ σημαίνιε προάσπιση τῆς Ἀλήθειας, ἡ ὁποία ἔχει πάντα κόστος ἀλλὰ στὸ τέλος δικαίωση. Οἱ βίοι τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν μόνων ἀπλανῶν ὁδηγῶν μας, τὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
