Γύριζε…
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: Ποιος είναι ο τέλειος βίος

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
Περί αρετής, ήτοι εις τον βίον του Μωυσέως
Εκείνο που παθαίνουν όσοι αγαπούν να παρακολουθούν τους ιππικούς αγώνες, οι οποίοι, προς εκείνους που υποστηρίζουν κατά τους αγώνες δρόμου, κι αν ακόμα δεν τους λείπει η προθυμία για τρέξιμο, ωστόσο από την επιθυμία της νίκης φωνάζουν ενθαρρυντικά, παρακολουθούν με το βλέμμα από ψηλά το τρέξιμο και παρακινούν, όπως νομίζουν, τον ηνίοχο να τρέξει γρηγορότερα, και συγχρόνως κραυγάζουν στ’ άλογα και αντί μαστίγιο απλώνουν και κουνούν τα χέρια τους προς αυτά, όχι βέβαια ότι τα καμώματά τους αυτά συντελούν καθόλου στη νίκη, αλλά από εύνοια προς τους αγωνιζόμενους θέλουν να δείξουν με τις φωνές και τις χειρονομίες την προθυμία και το ενδιαφέρον τους, κάτι παρόμοιο κάνω κι εγώ νομίζω, πιο ακριβέ μου ανάμεσα στους φίλους και τους αδελφούς· ενώ αγωνίζεσαι σπουδαία μέσα στο στάδιο της αρετής στο θείο δρόμο και εντείνεις τις δυνάμεις σου προς το βραβείο της ουράνιας κλήσης με γοργά κι ανάλαφρα άλματα, σε παρακινώ με τις φωνές μου για να βιαστείς και σε προτρέπω να αυξήσεις ακόμη την ταχύτητά σου και τη σπουδή σου.
Και δεν τα κάνω αυτά ωθούμενος από μια άλογη μανία, αλλά σου προσφέρω όσα θα σ’ ευχαριστήσουν σαν αγαπητό παιδί μου που είσαι. Επειδή το γράμμα που μου έστειλες εδώ και λίγο καιρό μου φανέρωνε αυτό σου το αίτημα, να σου κάνω ένα υπόμνημα για τον τέλειο βίο, γι’ αυτό νόμισα ότι πρέπει να σου προσφέρω με τους λόγους μου, αν όχι τίποτα άλλο χρήσιμο, οπωσδήποτε όμως αυτό ακριβώς, το ότι δε θα σου ήταν άχρηστο να έχεις ένα υπόδειγμα υπακοής.
Ποτέ δέν ἐγκαταλείπει ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο...

Ἀπάντησις εἰς τοὺς ἀμφισβητίας τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως τῆς Ἁγίας Γραφῆς
Ἀπάντησις εἰς τοὺς ἀμφισβητίας τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως τῆς Ἁγίας Γραφῆς
Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Δυστυχῶς στὴν ἐποχή μας, παρουσιάστηκαν κάποιοι ἀρνητές, καὶ μάλιστα …θεολόγοι (! ) οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνουμε ὡς ἀληθινὴ τὴ διήγηση τῆς Γενέσεως γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, διότι αὐτὴ δῆθεν συγκρούεται μὲ τήν… ἐπιστήμη! Γιατί ἆραγε τὸ ἰσχυρίζονται αὐτό; Διότι οἱ θεολόγοι αὐτοὶ ἔχουν πετάξει στὸ καλάθι τῶν ἀχρήστων τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι ἔχουν ἀγκαλιάσει τὴ θεωρία τοῦ Δαρβίνου περὶ τῆς καταγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν πίθηκο. Ἡ Ἁγία Γραφή, λένε, μᾶς πληροφορεῖ μόνο γιὰ τὸ ποιὸς δημιούργησε τὸν κόσμο κι ὄχι γιὰ τὸ πῶς τὸν δημιούργησε.
Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν μᾶς ἀποκαλύπτει μόνο ὅτι ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχουν Δημιουργό, μᾶς ἀποκαλύπτει καὶ τὸν τρόπο τῆς δημιουργίας τους. Μᾶς λέει δηλαδὴ ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὰ πάντα ἀπὸ τὸ μηδὲν (Β΄ Μακ. 7, 28). Μᾶς λέει ἀκόμα ὅτι ὁ ἔμβιος κι ὁ ἄβιος κόσμος δημιουργήθηκαν μέσα σὲ ἕξι μεγάλα χρονικὰ διαστήματα ποὺ τὰ ὀνομάζει ἡμέρες, γιὰ νὰ μᾶς διδάξει τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Μᾶς λέει ἀκόμα ὅτι κάθε εἶδος ζώου καὶ φυτοῦ δημιουργήθηκε ξεχωριστὰ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ διασταυρώνονται. Μᾶς λέει ἀκόμα γιὰ τὴ σειρά, μὲ τὴν ὁποία ἐμφανίστηκαν τὰ ἔμβια ὄντα πάνω στὴ Γῆ. Μᾶς λέει τέλος ὅτι τὸ τελευταῖο σὲ σειρὰ δημιούργημα καὶ κορωνίδα ὅλης τῆς Δημιουργίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου τὸ μὲν σῶμα προέρχεται ἀπὸ τὸ χῶμα, ἡ δὲ ψυχὴ ἀπὸ τὸ Θεό. Φυσικὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς ἀποκαλύπτει ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα νὰ γνωρίζουμε, ὥστε νὰ ἔχουμε ἀπάντηση στὰ κύρια ἐρωτήματα, πῶς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, ἀπὸ ποῦ προερχόμαστε κλπ. Τὶς λεπτομέρειες τῆς ἀφήνει νὰ τὶς ἀνακαλύψει ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστημονική του ἔρευνα. Αὐτὰ ὅμως ποὺ ἀναφέρει δὲν συγκρούονται μὲ τὰ πραγματικὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα.