ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟΣ
ΓΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!
Ὁ σημερινὸς «Ἀπόστολος» μὲ τὴν ἑρμηνεία
τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (δεῖτε την ἐδῶ), μᾶς δίνει ἄλλη μιὰ εὐκαιρία,
μήπως καὶ κατανοήσουμε ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς
Οἰκουμενιστές.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ περισσότεροι Ποιμένες
ἀδιαφοροῦν ΠΛΗΡΩΣ γιὰ τὴν αἵρεση. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι Ποιμένες καὶ Πιστοὶ ἐνδιαφέρονται,
τοὺς ἔχουν τεχνηέντως τὰ παπαγαλάκια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐγκλωβίσει σὲ “λογικές” τοῦ
τύπου: δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸ αὐτό, ἀλλὰ προαιρετικό· ἐμεῖς ἀντιδροῦμε
μὲ τὸ νὰ γράφουμε ἐναντίον τους καὶ νὰ καταδεικνύουμε τὶς συνεχεῖς
καταστροφικὲς τῆς Πίστεως ἐνέργειές τους. Ὡς ἀντίδραση δηλ. ἐννοοῦν τὸν
χαρακτηρισθέντα ὡς «χαρτοπόλεμο», ποὺ σημαίνει: διαφοροποιοῦμε μὲν
λεκτικά, ἀλλὰ πρακτικὰ συμπορεύομε μὲ τὴν
αἵρεση!
Ὅ,τι καλύτερο δηλ. ἐπιθυμοῦν οἱ Οἰκουμενιστές,
ἀφοῦ αὐτὸς ὁ τρόπος ἀντίδρασης δὲν τοὺς ἔχει ἐμποδίσει νὰ συνεχίζουν ἀπτόητοι τὸ
ἔργο τους καὶ νὰ ἑδραιώνουν τὴν Παναίρεση σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη, ἀποδεικνύοντας
ἀναντίρρητα ὅτι αὐτὸς ὁ τρόπος εἶναι ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ.
Καὶ πῶς ἦταν δυνατὸν νὰ ἔχει ἀποτελέσματα, ἀφοῦ δὲν ὑποδεικνύεται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους
καὶ τὴν Παράδοσή μας; Τὰ παραδείγματα ἐκ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ
διδασκαλία τῶν Ἁγίων μᾶς διδάσκουν: ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες!
Εἶναι τόσο ἁπλό, ἀλλὰ δὲν τὸ
κατανοοῦν πώς, ὅταν ὁ πιστὸς βλέπει ὅλους τοὺς ρασοφόρους –Ἁγιορεῖτες καὶ μή– νὰ
κοινωνοῦν ἀδιάφορα μὲ Οἰκουμενιστές (δεδομένης τῆς ἐπιρροῆς ἐξασκοῦν οἱ
ρασοφόροι στὶς ψυχὲς κυρίως τῶν ἁπλούστερων), καταλαβαίνει ὅτι δὲν εἶναι τόσο ἐπικίνδυνοι,
δὲν κάνουν καὶ κάτι τὸ φοβερό. Ἂς ἀφήσουμε ὅτι ἀκόμη κι οἱ ἴδιοι οἱ Ποιμένες ἐπηρεάζονται
ἀπὸ τὸν συμφυρμὸ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές (κάτι ποὺ δὲν τὸ δέχονται ὡς τάχα δυνατοί!),
ὅμως τὴν μεγαλύτερη ζημιὰ τὴν κάνουν στοὺς πιστούς, ποὺ ἀκατήχητοι ἀποδέχονται
σιγά-σιγὰ τὶς κακόδοξες ἐνέργειες καὶ θεωρίες τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί λέει ὁ ἀπόστολος
Παῦλος καὶ πῶς ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης:
«Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν.
Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ
συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;»
[Α΄Κορ.
8, 9-10].
«Τώρα μέν»,
λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἑρμηνεύων τὸ παραπάνω χωρίο, «εἶναι πολὺ πλησίον στὸ νὰ ἐγκαταλείψει
αὐτὸς ὁ ἀδελφός σου ἐντελῶς τὰ εἴδωλα· ἐπειδὴ ὅμως βλέπει ἐσένα νὰ εἰσέρχεσαι
στὸν ναὸ εἰδώλων μὲ εὐχαρίστηση, τὸ ἐκλαμβάνει ὡς παραίνεση καὶ μένει καὶ ὁ ἴδιος
ἐκεῖ».
Ὥστε ἡ ἐπιβουλὴ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα μόνο τῆς ἀσθένειας ἐκείνου ἀλλὰ
καὶ τῆς δικῆς σου ἄκαιρης συμπεριφορᾶς· διότι ἐσὺ τὸν
κάνεις ἀσθενέστερο. “Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν
ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν”...
Ὥστε (συμπεραίνει
ὁ ἱ. Χρυσόστομος) τέσσερα
εἶναι τὰ ἐγκλήματά σου καὶ μάλιστα πάρα πολὺ μεγάλα, ὅτι εἶναι ἀδελφός σου,
ὅτι εἶναι ἀσθενὴς στὴν πίστη, καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς τόσο ἐνδιαφέρθηκε γι’ αὐτόν, ὥστε
καὶ νὰ πεθάνει ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ ὅτι πέραν ὅλων αὐτῶν χάνεται ἐξαιτίας τοῦ φαγητοῦ. “Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν
τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε”».
Αὐτὰ
τὰ λέγει ὁ Ἀπόστολος καὶ ὁ Ἅγιος, ἀναφερόμενος σὲ κάτι «ἀδιάφορο», ποὺ ὅμως, ἐπειδὴ
εἶναι ἐνδεχόμενο νὰ δώσει κακὸ παράδειγμα στοὺς ἀσθενοῦντας ἀδελφούς, τὸ θεωρεῖ
ἐγκληματικό!
Πόσο
πιὸ ἐγκληματικό εἶναι, λοιπόν, ἡ ἀνοχὴ καὶ ὁ συμφυρμὸς μὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ
ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν διατήρηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως;
