Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Αἰσθήματα βαθειᾶς θλίψης καί ἀγανάκτησης προκάλεσαν στόν πιστό Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό λαό τά νέα περιοριστικά μέτρα, πού εἶναι σέ ἰσχύ ἀπό τήν Τρίτη 3/11. Σύμφωνα μέ τά μέτρα γιά τούς χώρους λατρείας στό ἐπίπεδο Α΄(κίτρινο), ὅπου περιλαμβάνονται οἱ περιοχές: Αἰτωλοκαρνανία, Ἀχαΐα, Κορινθία, Χανιά, Μαγνησία κλπ., προβλέπεται 1 ἄτομο ἀνά 10τ.μ. καί ὥς 50 ἄτομα καθήμενοι. Ἐνῶ στό ἐπίπεδο Β΄ (κόκκινο), ὅπου περιλαμβάνονται ὅλες οἱ περιφερειακές ἑνότητες τῆς Ἀττικῆς καί Πειραιᾶ πλήν τῶν νήσων, ἡ Βοιωτία, ἡ Χαλκιδική, ἡ Κοζάνη κ.λπ., ἐπιτρέπονται μέχρι 9 ἄτομα γιά ὅλες τίς θεῖες Λειτουργίες καί ἀκολουθίες. Ἐκτός τῶν ἄλλων, ἤδη ἡ Θεσσαλονίκη καί οἱ Σέρρες τελοῦν ὑπό καθεστώς lockdown, ἄρα ἀπαγορεύεται ἡ παρουσία πιστῶν εἰς τίς Θ. Λειτουργίες καί ἐπίκειται ἡ εφαρμογή τῶν ἰδίων μέτρων καί στήν Ἀττική.
Μία ἀπόφαση αὐταρχική, ἀντιεκκλησιαστική, πού μέ πρόσχημα δῆθεν τήν προστασία ἀπό μία δῆθεν ἐπιδημία ἀποσκοπεῖ ὄχι μόνον στήν βίαιη ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπό τούς χώρους λατρείας ἀλλά καί στήν ἀδίστακτη κατάλυση τοῦ κατοχυρωμένου ἀπό τό Σύνταγμα (3) αὐτοδιοικήτου τῆς Ἐκκλησίας καί στήν μεταβολή της σέ ἕνα ἄβουλο ἐξάρτημα τῆς κρατικῆς καί μάλιστα τῆς ἄθεης πολιτικῆς ἐξουσίας.
Αἱ ἀποφάσεις τῆς Πολιτείας ἔχουν βεβηλώσει τόν πανίερον χῶρον τῆς Ἐκκλησίας
Ἐδῶ καί μερικούς μῆνες μέ τίς ἀποφάσεις αὐτές τῆς Πολιτείας ἔχουν ἀνοίξει μέ βίαιο τρόπο οἱ πόρτες τῆς Ἐκκλησίας καί ἔχουν εἰσβάλει ἀλλά καί βεβηλώσει τόν πανίερο χῶρο της, πού σκοπό ἔχει ὁ ἄθεος Καίσαρας νά ἐπιδείξη τήν δύναμή του καί ἔτσι νά μᾶς ἐπαναφέρη 200 χρόνια πρίν, στήν τραγική περίοδο τῆς Βαυαροκρατίας. Ὅταν οἱ ἀλλόδοξοι Βαυαροί μετέβαλαν τήν Ἐκκλησία δούλη καί ἐξάρτημα τῆς Πολιτείας, πιόνι τῶν ἐγκάθετων πολιτικῶν τους. Ἔτσι καί σήμερα καί πάλι οἱ ἀπόγονοι τῶν ἀδίστακτων Δυτικῶν μέσῳ τῶν ντόπιων πολιτικῶν ὀργάνων τους, ἀφοῦ ἤδη ἔχουν σχεδόν ἁρπάξει τήν ἐκκλησιαστική περιουσία στά 200 αὐτά χρόνια, τώρα ἔρχονται νά ἐπιβάλλουν τήν πλήρη ὑποταγή καί τήν ὑποτέλεια τῆς Ἐκκλησίας στό ἄθεο κράτος καί τήν ἀναγκαστική ἀπαγόρευση τοῦ ἐκκλησιασμοῦ τῶν πιστῶν.
Δημοσιεύματα βασιζόμενα εἰς μή πραγματικά στοιχεῖα
Καί γιά νά ἐπιτευχθῆ ὁ ἀνόσιος αὐτός σκοπός τους παραπλανᾶται καί ἀποπροσανατολίζεται ὁ ἑλληνικός λαός ἀλλά καί ἡ παγκόσμια κοινότητα ἀπό τά χρηματοδοτούμενα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης, πού βρίσκονται κάτω ἀπό τόν πλήρη ἔλεγχο τοῦ Καίσαρα. Μέ δημοσιεύματα πού βασίζονται σέ ὄχι πραγματικά στοιχεῖα, ἀφοῦ παρουσιάζουν ἀνθρώπους νά πεθαίνουν ἀπό τόν ἰό τοῦ covid 19, ἐνῶ ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν πεθαίνουν ἀπό τόν ἰό ἀλλά ἀπό ἄλλες αἰτίες, ἀλλά ἐπειδή εἶχαν καί κορωνοϊό καταγράφονται ὡς θάνατοι ἀπό covid 19 στά στατιστικά τῆς χώρας. Χαρακτηριστικές ἦταν οἱ δηλώσεις τοῦ ἐγκάθετου λοιμωξιολόγου κ. Τσιόδρα, ὁ ὁποῖος τήν Τρίτη 5 Μαΐου ἀνακοίνωσε ὅτι στήν Ἑλλάδα ἔχουμε ἐπιλέξει νά καταγράφουμε ὅτι ἔχασαν τήν ζωή τους ἀπό κορωνοϊό ὅλους ὅσους πεθαίνουν καί νοσοῦν ἀπό covid 19, ἀκόμη καί ἄν πεθαίνουν ἀπό αἰτιολογία ἄλλης νόσου, ὅπως γιά παράδειγμα τό ἐγκεφαλικό.
Ἡ Ἐκκλησία ἀπεποιήθη τῶν εὐθυνῶν της
Καί ἐνῶ ἡ Πολιτεία προχώρησε στήν ἀπόφαση νά ἐκκλησιάζωνται μέχρι 9 ἄτομα στίς θεῖες Λειτουργίες, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἀνακοινώσει ἤδη ἐδῶ καί ἕνα μήνα “τήν ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ μετάθεση τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας”. Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία ἀποποιήθηκε τῶν εὐθυνῶν της γιά ἀποφάσεις πού ἀφοροῦν ἀποκλειστικά αὐτήν καί παραχώρησε τά τοῦ οἴκου της στήν ἄθεη Πολιτεία νά ἀποφασίση. Δηλαδή ἡ ἴδια παραδίδει οἰκειοθελῶς τό αὐτοδιοίκητό της καί τήν μεταβολή της σέ ἕνα ἐξάρτημα τῆς ἄθεης πολιτικῆς ἐξουσίας.
Πρᾶξις ἡ ὁποία συνιστᾶ ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα
Δέν ἀντιλαμβάνεται ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅτι τό γεγονός αὐτό συνιστᾶ ἐκκλησιατικό ἔγκλημα; Δέν ἀντιλαμβάνεται τήν εὐθύνη της νά προστατεύση τήν Ἐκκλησία καί τόν λαό; Γιατί δέν συγκαλεῖ εἰδικούς ἐπιστήμονες σέ δημόσια συζήτηση, κάτι τό ὁποῖο θά ἔπρεπε νά ἔχη κάνει ἤδη ἡ Πολιτεία,τόσο αὐτούς πού θεωροῦν ὅτι πρόκειται γιά ἐπιδημία ὅσο καί αὐτούς πού τό ἀμφισβητοῦν, νά ἐνημερωθῆ καί ἀφοῦ ἐνημερώση καί τόν λαό νά λάβη τήν σωστή ἀπόφαση; Γιατί δέν συγκαλεῖ τήν Ἱεραρχία νά ἀποφανθῆ, τελικά ὁ ναός εἶναι χῶρος ἁγιασμοῦ ἤ ἕνας κοινός χῶρος, ὅπως τά σοῦπερ μάρκετ ἤ τά ἑστιατόρια; Δέν ἀντιλαμβάνεται ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅτι οἱ Χριστιανοί ἀπομακρύνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ψυχραίνονται καί στό μέλλον θά εἶναι δύσκολο νά τούς ἐπαναφέρη;
Δέν ἐνημερώνεται ὅτι οἱ πιστοί πού κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἔχουν μειωθῆ αἰσθητά τούς τελευταίους μῆνες, φοβούμενοι μή κολλήσουν τόν ἰό; Δέν ἀντιλαμβάνεται τόν ἀποχριστιανισμό πού συντελεῖται στήν Πατρίδα μας; Ὅτι ὁ λαός δέν ἑόρτασε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ὅπως ὅλα δείχνουν δέν θά ἑορτάση οὔτε Χριστούγεννα; Ἄλλοτε μία πολιτική ἐπέμβαση στήν Ἐκκλησία, μία ἀνατροπή τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως, μία δογματική ἀπόκλιση ὁδηγοῦσε σέ φοβερές συγκρούσεις, σήμερα γιατί αὐτή ἡ νωθρότητα, ἡ ἀπουσία ἀγωνιστικότητας;
Ἐκεῖνος πού διστάζει νά ὁμολογήση ἀρνεῖται τόν Χριστόν
Κάποτε ἐθεωρεῖτο ἡ φωνή τοῦ λαοῦ ὅτι εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ καί ἄλλοτε ἀκόμη ὅτι εἶναι ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Μέχρι χθές ὑπελογίζετο ἡ φωνή τοῦ λαοῦ ὡς ὁ φύλακας τῆς Πίστεως. Δέν προβληματίζεται ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία πού ὁ λαός μας σήμερα εἶναι ἄφωνος, ἀδιάφορος γιά ὅ,τι συμβαίνει γύρω του; Ποτέ ὁ Ἑλληνικός λαός δέν ἀντιδροῦσε, ὅπως ἀντιδρᾶ σήμερα ὁ λαός μας; Δέν ἔχει εὐθύνες γιά αὐτό ὁ κλῆρος; Ποῦ εἶναι ἡ ἀγωνιστικότητα τῶν πατέρων μας; Ποῦ ὁδηγούμασθε;
Λέγεται ὅτι ὁ πρωθυπουργός εἶναι ἀνυποχώρητος, φημολογεῖται μάλιστα ὅτι ἡ Πολιτεία σέ ἔσχατη ἀνάγκη θά χρησιμοποιήση πρός ἐκφοβισμό τῶν Ἱεραρχῶν κάποιους φακέλους μέ ὑπαρκτά ἀλλά καί ἀνύπαρκτα ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα. Δέν θά συμβῆ γιά πρώτη φορά τό γεγονός αὐτό. Ὅμως ἡ κατασυκοφάντηση καί ἡ λασπολογία τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας δέν πρέπει νά ἐπηρεάζη σέ καμία περίπτωση τήν Ἱεραρχία. Ἀκόμη καί ἐάν ἐκβιασθῆ μέ ὑπαρκτά σκάνδαλα, κάτι γιά τό ὁποῖο τό ἀπευχόμεθα. Ἀλλά, ἀφοῦ ἀπαλλάξη τόν ἑαυτό της ἀπό τόν σκανδαλοποιό, ἄς ἐνημερώση τόν λαό καί ἄς ἀναλάβη τίς εὐθύνες της. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε ἡ μοναδική ἐπιλογή της. Ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιλογή, νομίζουμε ὅτι εἶναι ἔμμεση ἄρνηση τῶν ὑποχρεώσεών της.
Ἡ ἐποχή μας, ἐποχή ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀποστασίας καί ἀπιστίας δημιουργεῖ γιά τούς πραγματικά πιστούς τήν ἀνάγκη τῆς ὁμολογίας. Ἐκεῖνος πού διστάζει νά ὁμολογήση τήν στιγμή αὐτή τόν Χριστό, τόν ἀρνεῖται μέ τήν σιωπή του καί τήν ἀδιαφορία.
"Ὀρθ. Τύπος"
