«Όταν όλα είχαν τελειώσει…» (Θαύμα Αγίων Λουκά του Ιατρού και των Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού)

«Ονομάζομαι Ε.Χ., 37 ετών, από την Μόρφου και τώρα κάτοικος Λεμεσού. Η εργασία μου είναι αεροσυνοδός και καθηγήτρια Ιταλικών. 

Την Κυριακή πρωί 28 Ιουνίου 2008 ξύπνησα νωρίς κι ένιωθα λίγη αδυναμία. Είχα λίγο πυρετό και αποφάσισα να πάω στην Πολυκλινική για να μου κάνουν ένεση να μου περάσει γρήγορα, γιατί είχα προγραμματίσει ταξίδι στην Αγία Μαρίνα της Άνδρου με τη μητέρα μου.

Ερώτηση προς αποτειχισμένους!

ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Τοῦ κ. Χριστοδούλου Β. Βασιλειάδη

Δρ. Θεολογίας καὶ Δρ. Μουσικολογίας chrvassiliades.blogspot.com

(Α) Τί εἶναι ὁ Νικολαϊτισμὸς 

       Ὁ Νικολαϊτισμὸς ἀποτελεῖ τὴν πρώτην ἀνεγνωρισμένην ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν αἵρεσι. Περιελάμβανε ἐξ ἀρχῆς εὐάριθμον σύνολο ὀπαδῶν μὲ κοινὸ “πιστεύω”, διάφορο ἀπὸ τὴν αὐθεντικὴ Πίστη τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας.

         Χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς αἱρέσεως αὐτῆς εἶναι ἡ παραθεώρηση, ἀμνήστευση καὶ καταπάτηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ ἠθικὴ καθαρότητα καὶ γιὰ ἀνόθευτη Λατρεία τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Η αντιευαγγελική πορεία που ακολουθούν οι Επίσκοποι και εγκρίνουν οι πιστοί!

Πώς μπορούν;

 

Μιὰ τεράστια ἀπορία, ἕνα ὀδυνηρὸ ξάφνιασμα ἀποτελοῦν τὰ τροπάρια καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, σὲ ὅποιον τὰ ἀκούσει, ὄχι σὰν ζόμπι πιστός, μηχανικὰ σὰν μιὰ τυπικὴ ἐπανάληψη μιᾶς ἀνούσιας ἑορταστικῆς ἐπανάληψης, ἀλλὰ ἂν τὰ ἀκούσει προσεκτικά, σὰν ἕνας φυσιολογικὸς ζωντανὸς πιστὸς ποὺ καταλαβαίνει τί ἀκούει.

Ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα νὰ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους:

         «Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ͵ ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου. Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. Διὸ γρηγορεῖτε».

Αὐτὰ ἀκοῦμε κι ἐμεῖς καὶ οἱ Ἐπίσκοποι. Καὶ τί βλέπουμε νὰ γίνεται. Ἀντὶ νὰ ἐπιδεικνύουν ποιμαντικὴ προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση οἱ Ἐπίσκοποι γιὰ νὰ μὴν εἰσέλθουν οἱ λύκοι οἱ λαλοῦντες διεστραμμένα στὴν Ἐκκλησία, αὐτοὶ ὑποδέχονται τοὺς αἱρετικοὺς λύκους μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων, τοὺς ὑμνοῦν μὲ τὴν προσφώνηση «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος» καὶ ὄχι μόνο δὲν ἐναντιώνονται σ’ αὐτούς, ἀλλὰ ἀντίθετα ἀπειλοῦν καὶ τιμωροῦν ὅσους ἱερεῖς τολμήσουν νὰ μιλήσουν γιὰ τοὺς λύκους!

Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι αὐτοὶ οἱ Ἐπίσκοποι, ἔχουν ἀντιστρέψει στὴν πράξη τὴν Ἀποστολικὴ Ἐντολή; Ὅτι δὲν φέρονται ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ὅπως μᾶς λένε ὅτι εἶναι; Ὅτι ἄλλα μᾶς κηρύττουν καὶ τὰ ἀντίθετα κάνουν;

Καὶ νομίζουμε ὅτι δὲν ἔχουμε εὐθύνη συνεχίζοντας νὰ τοὺς ἀκολουθοῦμε, νὰ τοὺς προσκυνοῦμε καὶ νὰ ἐγκρίνουμε ἔτσι τὴν ἀντιευαγγελικὴ πορεία ποὺ χαράσσουν γιὰ τὸ ποίμνιο;

Η ενότητα μας λείπει και δεν την αναζητούμε!

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ

ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ

 + Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου

Η ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι η αρχή της αρχιερατικής προσευχής του Ιησού Χριστού. Ύστερα από το μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς Χριστός μίλησε προς τους Αποστόλους και τους έδωσε τις τελευταίες του υποθήκες.
Μετά την ομιλία του ο αιώνιος και Μέγας Αρχιερέας της Εκκλησίας, «επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν…», σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό κι άρχισε να ομιλεί με τον ουράνιο Πατέρα.
Η αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού είναι και τα δύο· και προσευχή και «διάλεξις», καθώς ερμηνεύουν οι ιεροί Πατέρες. Ο Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος προσεύχεται στο Θεό, και σαν Υιός συνομιλεί με τον Πατέρα.
Εκείνο τον καιρό σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε·

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων της Αγίας Α' Οικουμενικής Συνόδου

Ομιλία π. Αθαν. Μυτιληναίου

Θα αρνηθούμε και τον άγιον Γρηγόριο τον Παλαμά;

Μετὰ τὰ δύο πρῶτα μέρη τὰ σχετικὰ μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ ἀκύρων-ἐγκύρων μυστηρίων (ἐδῶ  κι ἐδῶ), σήμερα τὸ τρίτο μέρος. Τὸν κόπο μου αὐτὸ ἀφιερώνω μὲ ἀγάπη σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ ἔχουν ὑποπέσει στὴν πλάνη τοῦ νὰ ἰσχυρίζονται ἰδιόγνωμα, μὲ ἀφοριστικὴ λογική, ἑρμηνευτικὲς ἀκροβασίες καὶ σύγχυση τῶν ἐννοιῶν περὶ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς ἐκκλησιολογίας, ὅτι τὰ μυστήρια τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν κι ὅσων κοινωνοῦν μαζί τους εἶναι ἄκυρα, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν ἔχουν παρουσιάσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ἁγιοπατερικὸ ΚΕΙΜΕΝΟ ποὺ νὰ ὀνομάζει ἄκυρα τὰ μυστήρια τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν. Τῶν καταδικασμένων φυσικὰ καὶ εἶναι ἄκυρα, αὐτὸ κανένας Ὀρθόδοξος δὲν τὸ ἀρνεῖται.

Καὶ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, τὴ στιγμὴ ποὺ ὑπάρχουν ἑκατοντάδες ἴσως κείμενα (καὶ ἐμεῖς ἔχουμε παρουσιάσει δεκάδες) ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση, στὰ ὁποῖα εἶναι φανερότατο καὶ ξεκάθαρο ὅτι οἱ Σύνοδοι, τοὺς ἐν καιρῷ αἱρέσεως αἱρετίζοντας, τοὺς ἀντιμετωπίζουν ὡς ἔχοντας μυστήρια καὶ γι’ αὐτό, εἴτε τοὺς ἀθωώνουν μετανοοῦντας, εἴτε τοὺς καταδικάζουν παραμένοντας στὴν κακοδοξία τους. Οἱ ὀπαδοὶ τῶν ἀκύρων μυστηρίων ὅμως, δυστυχῶς, ἔχουν παρασυρθεῖ –ἀπὸ ὑπερβάλοντα ζῆλο καὶ παρὰ τὴν καλή τους διάθεση– ἀπὸ τὴν λανθασμένη ἑρμηνεία ποὺ δίνουν εἴτε σὲ χωρία καὶ λέξεις τῆς Ἁγίας γραφῆς ἢ χωρία τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Πιστεύω ὅτι διαβάζοντας τὸ ἄρθρο αὐτὸ μὲ καλὴ διάθεση, θὰ διαπιστώσουν ἰδίοις ὄμμασι ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (καὶ ὁ μαθητής του Ἰωσὴφ Καλόθετος), σὲ κανένα σημεῖο, οὔτε χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη ἄκυρα γιὰ τὰ μυστήρια τοῦ Καλέκα, οὔτε κἂν σὲ κάποιο σημεῖο τὰ ἀμφισβητεῖ. Εἶναι βέβαια φανερὸ ὅτι ἔχει διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τὸν Καλέκα· εἶναι φανερὸ ὅτι θεωρεῖ ὅτι ὁ Καλέκας πλέον δὲν ἐκφράζει τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἀνήκει σ’ αὐτή, ἀλλὰ  εἶναι ψευδεπίσκοπος, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι ὁ «πρόεδρος»-Ἐπίσκοπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου μᾶς προτρέπει νὰ ἀποτειχιστοῦμε· καὶ βέβαια ἀποτειχίζεται κανεὶς ἀπὸ κάποιον ποὺ ἔχει ἔγκυρα μυστήρια· εἶναι φανερὸ ἄρα, ὅτι ὁ Καλέκας εἶναι καθαιρετέος καὶ ἄξιος τοῦ ἀναθέματος τῶν συνόδων, ἀφοῦ συμμάχησε μὲ δύο καταδικασμένους αἱρετικούς, τὸν Βαρλαὰμ καὶ τὸν Ἀκίνδυνο καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ σύνοδο.

Θὰ ἐπαναλάβω: Ὁ Ἅγιος ὅμως, οὔτε μιλᾶ γιὰ ἄκυρα μυστήρια, οὔτε ἐννοεῖ στὰ κείμενά του κάτι τέτοιο, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ ἴδια κείμενα. Οἱ Ἅγιοι ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν σωτηρία τοῦ ποιμνίου δὲν μιλοῦσαν μὲ ὑπονοούμενα, οὔτε μιλοῦσαν συνεσκιασμένα. Ἂν τὰ μυστήρια τῶν μὴ καταδικασμένων αἱρετικῶν –ὅπως τοῦ Ζηζιούλα καὶ τοῦ Βαρθολομαίου– ἦταν ἄκυρα, θὰ το ἔλεγαν ξεκάθαρα, ὄχι μιά, ἀλλὰ δεκάδες φορές, γιὰ νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὸν θανάσιμο κίνδυνο, ἀντὶ θείων μυστηρίων, νὰ βαπτίζονται μὲ σκέτο νερό, ἢ νὰ κοινωνοῦν σκέτο ψωμὶ καὶ κρασί. Καὶ ἦταν ἑκατομύρια οἱ πιστοί (ἱερωμένοι καὶ λαϊκοί) ποὺ κοινωνοῦσαν ἐπὶ χρόνια μὲ ἀκατάκριτους αἱρετικούς.

Η προφητική, αποστολική και πατερική συνείδηση του Οσίου Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου

 Του ομ. καθηγητή π. Θ. Ζήση

orthopraxia.gr

Η σύντομη αυτή σύνοψη της γραμμής του πατρός Φιλοθέου Ζερβάκου, σε θέματα ορθοπραξίας, από τον π. Θεόδωρο Ζήση, είναι κάτι το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα εξαίρετο εργαλείο, κόντρα σε αυτά που ακούγονται τα τελευταία χρόνια, κυρίως από του επισκόπους. 

…Και ερχόμεθα τώρα, στην παρουσίαση σε αδρές γραμμές των στοιχείων που τον παρουσιάζουν, πέραν των άλλων πλευρών της πολυμερούς του προσωπικότητος και της πολυποίκιλης δράσης του, ως αγωνιστή και ομολογητή της Ορθοδοξίας.

Η ΔΙΣ, αντί διά μεταμέλειαν, υπεραίρεται!

     Ο ΛΑΟΣ τοῦ Θεοῦ, ὁ προδομένος καὶ καταφρονημένος ἀπὸ τὴν πνευματική του ἡγεσία, ἡ ὁποία τὸν ἔκλεισε, σὰν ἀποπαίδι ἔξω ἀπὸ τοὺς ναούς, κατὰ τὴν ἱερότερη ἑορτολογικὴ περίοδο, περίμενε ὑπομονετικὰ νὰ ἀκούσει ἀπὸ τὴ ΔΙΣ (στὴν συνεδρίασή της 30 Ἀπριλίου) ἕνα λόγο αὐτοκριτικῆς καὶ συγγνώμης γιὰ τὶς πρωτόγνωρες ἀποφάσεις της, γιὰ τὴ δουλικὴ ὑποταγή της στὸν «καίσαρα» καὶ τὶς ἐπιδεικτικὲς παραλήψεις της. Κάθε ἄλλο, στὴν μακρόσυρτη ἀνακοίνωσή της, ἔβγαλε τὴν πλευρὰ της «λάδι» καὶ τὸ χειρότερο: ζητᾶ μετάνοια ἀπὸ ὅσους ἀντιταχτήκαμε στὶς ἀποφάσεις της!

     Στὸ ἱστολόγιο «Βῆμα Ὀρθοδοξίας» διαβάσαμε: «Ἀντὶ νὰ ζητήσει συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαὸ ποὺ πίκρανε καὶ ἀπογοήτευσε μὲ τὴ στάση της ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος στὴ σημερινὴ συνεδρίασή της ζήτησε καὶ τὸν λόγο ἀπὸ ὅσους ἀντιδράσαμε στὴν ἀνοχὴ ποὺ ἔδειξε μὲ τὶς κλειστὲς ἐκκλησίες ἀκόμα καὶ τὴν Μ. Παρασκευὴ καὶ τὶς καταδιώξεις Ἀρχιερέων καὶ Ἱερέων, ἐπειδὴ κοινώνησαν κάποιους πιστούς»! Καὶ δὲ στάθηκε ἐκεῖ, ἀλλὰ συνέχισε νὰ δηλώνει δουλικότητα στὸ ἀντίχριστο κράτος, τὸ ὁποῖο ἔδειξε μὲ τὸν πλέον φανερὸ τρόπο τὴν ἐχθρότητά του πρὸς τὴν Ἐκκλησία μας, ἐπαινώντας προκλητικὰ τὶς ἐπιλογές του νὰ σφραγίζει τοὺς ναοὺς καὶ νὰ ποινικοποιεῖ τὴ Θεία Κοινωνία! Τὸ μόνο ποὺ δὲν ἔκαμε (τουλάχιστον ἀκόμη), νὰ στήσει ἀνδριάντες τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ τῆς Ὑπουργοῦ Παιδείας στὴν εἴσοδο τῶν συνοδικῶν γραφείων! Ἀπόλυτη ἀπογοήτευση!

"Ορθόδοξος Τύπος"

Η κοίμηση του Παλαιών Πατρών Γερμανού (30/5/1826 †)

    Σὰν σήμερα πρὶν 194 χρόνια (30/5/1826) ἐκοιμήθη ὁ Μεγάλος Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς πού ἔδωσε τὰ πάντα γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος. Ἄφοβος, ἀντρειωμένος! Τα λείψανὰ του ἀναπαύονται στὴν ἰδιαίτερὴ του πατρίδα τὴ Δημητσάνα στὴν ὁποία καὶ γεννήθηκε στὶς 25/3/1771 ἡμέρα Μεγάλη Παρασκευή. Ἦταν παιδὶ χαριτωμένο, νέος ἔξυπνος, σοφός, συνετός, μεγαλοπρεπής, μεγαλόψυχος, συγχωρητικὸς καὶ προπαντὸς ἄνθρωπος θυσίας, ἀγάπης καὶ προσφορᾶς. Πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔμεινε κοντὰ στὸν Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε΄. Σε ἐκείνον ἔγινε διάκονος καὶ κληρικός. Ἦταν τὸ δεξὶ του χέρι, ἡ ἀνάσα του καὶ ἡ ἀναπνοὴ του σὲ ὅλα τὰ δεινὰ πού πέρασε ὁ Γρηγόριος Ε΄. Το 1806 ἐξελέγη καὶ χειροτονήθηκε μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρῶν, ἐνῶ ὁ Γρηγόριος ἦταν τότε ἐξόριστος. Ἤξερε νὰ φέρεται ὁ π.Γερμανός γι αὐτὸ καὶ ἦταν σὲ ὅλους ἀγαπητός. Το 1818 μπῆκε στὰ μυστικὰ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας καὶ ἔγινε ἡ ψυχὴ τῆς Ἐπαναστάσεως του 1821.

Κυριακή των 318 Πατέρων Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

«Αὐτά εἶπεν ὁ Ἰησοῦς καί ἐσήκωσε τούς ὀφθαλμούς του εἰς τόν οὐρανόν καί εἶπε. Πάτερ, ἦλθεν ἡ ὥρα, δόξασε τόν Υἱόν σου, διά νά σέ δοξάσῃ καί ὁ Υἱός σου». 1. «Αὐτός πού ἐφαρμόζει τάς ἐντολάς σου καί τάς διδάσκει», λέγει, «αὐτός θά ὀνομασθῇ μέγας εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19). Καί πολύ εὔλογα· διότι τό νά φιλοσοφῇ κανείς μέ λόγια εἶναι εὔκολον, ἐνῷ τό νά παρουσιάζῃ μέ ἔργα αὐτά πού λέγει, εἶναι γνώρισμα ἀνθρώπου γενναίου καί μεγάλου. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός, ὁμιλῶν περί ἀνεξικακίας, ἀναφέρει τόν ἑαυτόν του, προτρέπων ἀπό αὐτόν νά λαμβάνωμεν τά παραδείγματα. Διά τοῦτο καί μετά ἀπό αὐτήν τήν παραίνεσιν, ἔρχεται εἰς τήν προσευχήν, διδάσκων ἡμᾶς κατά τάς δοκιμασίας, ἀφήνοντες κατά μέρος ὅλα, νά καταφεύγωμεν εἰς τόν Θεόν. Ἐπειδή δηλαδή εἶπεν, «Εἰς τόν κόσμον θά ἔχετε θλῖψιν» (Ἰω. 16, 33), καί ἐνέβαλεν ἀνησυχίαν εἰς τάς ψυχάς των, μέ τήν προσευχήν ἀνιστᾷ πάλιν τό φρόνημά των· διότι μέχρι τότε τόν ἐπρόσεχαν ὡσάν ἄνθρωπον. Καί δι’ ἐκείνους κάμνει τά ἴδια, ὅπως ἀκριβῶς καί εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Λαζάρου, καί λέγει τήν αἰτίαν, ὅτι δηλαδή «Τό εἶπα διά τό παρευρισκόμενον πλῆθος, διά νά πιστεύσουν ὅτι σύ μέ ἀπέστειλες» (Ἰω. 11,42).

Χωρίς διόρθωση της ζωής σωτηρία δέν υπάρχει.

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Πηγή: Εδώ.

Ο Όσιος Ισαάκιος ο Ομολογητής

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. 

Μιλώντας πρὸς τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰ πλήθη, δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει καὶ αὐτὸν τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὶς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές του. Τὸ 378 μ.Χ. συνάντησε τὸν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων ποὺ εἰσέβαλαν στὸ Βυζάντιο, καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀπόδος ταῖς ποίμναις τοὺς ἀρίστους νομέας καὶ λήψει τὴν νίκην ἀπονητί· εἰ δὲ τούτων μηδὲν δεδρακὼς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρὸν τὸ πρὸς κέντρα λακτίζειν, οὕτω γὰρ ἐπανήξεις καὶ προσαπολέσεις τὴν στρατιάν». 

Εικόνες ντροπής στην Κωνσταντινούπολη

Εικόνες-σοκ για Ελληνισμό και Ορθοδοξία

Ένα προκλητικό σόου που προσβάλλει τον Ελληνισμό, αλλά και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά έχει στήσει ο Ερντογάν, για να γιορτάσει την Άλωση της Πόλης, ενώ για πρώτη φορά θα διαβαστεί ισλαμική προσευχή ανήμερα της 29ης Μαϊου στον ιερό χώρο της Αγίας Σοφίας.

Το τουρκικό φασιστικό καθεστώς προσπαθεί να κερδίσει πόντους στο εσωτερικό της χώρας και παράλληλα να επιδείξει για ακόμα μια φορά την εθνικιστική παράνοια που το περιβάλει.

Ελπίζουμε η ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει με ηχηρό, άμεσο και αποφασιστικό τρόπο στις πρωτοφανείς προκλήσεις που προσβάλλουν την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό συνολικά και κάθε Έλληνα προσωπικά

Από νωρίς, έξω από την Αγιά Σοφιά έχει στηθεί ένα ομοίωμα του τείχους της Κωνσταντινούπολης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, πάνω στο οποίο θα προβληθεί το όλο σόου, με σύμμαχο την τεχνολογία.

Το προσκύνημα και την ανάγνωση της προσευχής στην Αγία Σοφία προανήγγειλε χθες ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «αδειάζοντας» τον διευθυντή Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας Αλί Ερμπάς.

Ο οποίος είχε νωρίτερα πει ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η σημερινή προσευχή στην πλατεία του Σουλταναχμέτ ανάμεσα από την Αγία Σοφία και το Μπλέ Τζαμί (τέμενος Σουλταναχμέτ), αλλά στο τέμενος Φατίχ στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αλί Ερμπάς είπε ότι «ίσως θα πραγματοποιήσουμε την προσευχή της Παρασκευής στην πλατεία και τον προαύλιο χώρο του τεμένους Σουλταναχμέτ τις επόμενες εβδομάδες ή αργότερα».

Δείτε LIVE εικόνα από τις εκδηλώσεις στην Τουρκία εδώ

ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου για την ανάγκη μετανοίας ως μήνυμα από τη θλιβερή επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης

   Σήμερα, αγαπητοί μου, έχουμε μια πολύ θλιβερή επέτειο, την 29^η Μαΐου 1453. Άραγε τη θυμηθήκαμε; Ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο να έχουμε μία μνήμη ιστορική,

            

    ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου για την ανάγκη μετανοίας

     ως μήνυμα από τη θλιβερή επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης 

                                                    

 Στόμιο Λαρίσης, 28-5-1994

                                                     

    Σήμερα, αγαπητοί μου, έχουμε μια πολύ θλιβερή επέτειο, την 29^η Μαΐου 1453. Άραγε τη θυμηθήκαμε; Ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο να έχουμε μία μνήμη ιστορική, μόλις και ανάγκη να το πει κανείς· διότι, εάν έχουμε πάντοτε αυτήν την ιστορική μνήμη, μπορούμε πάντοτε, έχοντάς τη ως βοηθό και διδάσκαλο, να αποφεύγουμε εκείνα τα οποία στο παρελθόν μάς προξένησαν ζημιά, να πράττουμε όμως εκείνα τα οποία στο παρελθόν αποδείχτηκαν σωστά. Έτσι, όπως αντιλαμβάνεστε, πάντοτε μία επέτειος, είτε χαρούμενη, είτε θλιβερή έχει πολλά να διδάξει. Αναρωτηθήκαμε γιατί χάσαμε το Βυζάντιο; Διότι σαν και σήμερα, το 1453, ἑάλω ἡ Πόλις… 

«Και όψομαι το αίμα και σκεπάσω υμάς και ουκ έσται εν υμίν πληγή του εκτριβήναι»

 (ΕΞΟΔΟΣ – Κεφ. 12,13)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

       Αναμφίβολα, το γεγονός του εξιλαστήριου αμνού των Εβραίων, όπως περιγράφεται στο κεφ. 12 της ΕΞΟΔΟΥ, είναι το προοίμιο της εκκλησιαστικής ζωής, όπου η ζωή των πιστών μέσα στην Εκκλησία θα καθορίζεται από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Ειδικά, στο κεφ. 12, 1-28, το Πάσχα των Εβραίων προεικονίζει το Χριστιανικό Πάσχα. Αν το Πάσχα της Εξόδου ελευθέρωσε τους Εβραίους από τη δουλεία της Αιγύπτου, το χριστιανικό Πάσχα έσπασε τα δεσμά της αμαρτίας, μας λύτρωσε με το αίμα του Χριστού και άνοιξε το δρόμο για την Βασιλεία του Θεού.

Να υπογραμμίσουμε, την εκλογή των κατάλληλων εντολών–οδηγιών του Θεού, για την επίτευξη της Εξόδου:

Κάρτα ανέπαφη! Ε, τώρα η Ν. Τάξη θέλει και Θ. Κοινωνία ανέπαφη!

Γιά τήν πολιτεία οἱ Ἱεροί Ναοί μας εἶναι, χωρίς συζήτηση, τόπος μολυσμού.

Ἱερός Ναός Ἁγίων Ἀποστόλων Ἁμαρουσίου

  

     Γιά τήν πολιτεία οἱ Ἱεροί Ναοί μας εἶναι, χωρίς συζήτηση, τόπος μολυσμού. Ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ μέχρι τήν Ὡραία Πύλη, ὅλα εἶναι πηγή μετάδοσης λοιμώξεων. Δέν γίνεται διάκριση ἄν εἶναι πόμολα καί διακόπτες, ἤ εἰκόνες καί θεία Μετάληψη, τά πάντα εἶναι ἐπικίνδυνα. Μέ αὐτό τό πνεῦμα συντάχθηκε ἡ πρόσφατη Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση (ΦΕΚ Β΄ 1816 - 12/05/2020). Πολλοί θά ἀντιτάξουν ὅτι οἱ διατάξεις τῆς ἐν λόγῳ ἀποφάσεως ἀφοροῦν κάθε εἶδος ὀργανωμένου λατρευτικοῦ τυπικοῦ, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος ἤ ὁμολογίας. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι στήν προμετωπίδα κάθε ἀποφάσεως τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, τυπώνεται τό ἐθνόσημο μέ τόν Σταυρό πού παραπέμπει στόν ἀνώτατο νόμο καί πηγή ὅλων τῶν νόμων τῶν Ἑλλήνων, τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο ἀναπτύσσεται «Εἰς τό ὄνομα τῆς ἁγίας καί ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Τριάδος».

Ἡ ἐφαρμογή τῆς Ἀποφάσεως σέ δόγματα καί θρησκεύματα ἑπομένως, ἔρχεται μόνον ὡς συνέπεια, παρεπόμενη τοῦ χαρακτήρα της πού ἀφορᾶ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τήν μόνη ἀλήθεια πού ἀναγνωρίζουν καί οἱ συντάκτες τοῦ Συντάγματός μας. Ἐφαρμόζεται στά θρησκεύματα, ἐπειδή ἐφαρμόζεται στήν Ἐκκλησία.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΔΑΝΕ ΤΗ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΦΡΙΞΑΝΕ.

Του έστειλαν την παρακατω επιστολη, η οποια μας εσταλη απο μια πρεσβυτερα

      «Αυτή η "μολυσματική" Εκκλησία, που φτιάξατε σήμερα, υποτασσόμενοι σε αιρετικούς και παγκοσμιοποιητές, οπαδούς της πανθρησκείας, με «μέτρα ασφαλείας», δεν είναι η Εκκλησία του Χριστούλη αγιασμένη από το Άγιο Πνεύμα, αλλά η εκκλησία του διαβόλου! Να την χαίρεστε!!!»

[Τί ἄλλο περιμένατε ἀπὸ τὸν "Σωτηρικὸ" Δεσπότη, ὑπέρμαχο τῶν ἐγκληματικῶν μεταμοσχεύσεων].

 

  Άκουσα, με μεγάλη προσοχή, την συνέντευξή σας στην δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη. Δηλώσατε, μεταξύ άλλων, πως η χειρότερη πράξη είναι να κρίνετε την Εκκλησία και τη Σύνοδο, που είναι εγγυήτρια και είπατε: «Αν γίνει λάθος ή κάτι διαφορετικό από αυτό που εγώ σκέφτομαι, με μεγάλη μου εσωτερική ανάπαυση, που ελευθερώνει την ψυχή μου, προκρίνω την Εκκλησία και ψηφίζω το λάθος!» Τί γίνεται όμως, εάν η εκκλησία γίνει Χριστομάχος; Τί γίνεται, όταν συνεργεί, επικροτεί και προωθεί αντίθεους νόμους; Ποιός εγγυάται, σε εμάς, πως η επίσημη Εκκλησία είστε εσείς, όταν δεν ορθοτομείτε τον λόγο της Αληθείας, ασπαζόμενοι τους αντίχριστους νόμους του Κράτους;
      Η Ιστορία έδειξε πως την Εκκλησία την κράτησαν σε δύσκολες περιστάσεις, όπως σήμερα, ένας μοναχός ή ένας ιεράρχης, που Ομολογούσαν την Αλήθεια του Χριστού! Ο μοναχός Μάρκος ο Ευγενικός, πήγε εναντίων όλων των Πατριαρχών και σήκωσε στην πλάτη του, μόνος του,όλη την Ορθοδοξία, όταν εκείνοι έπεσαν σε αίρεση, όπως εσείς που κλείσατε τις εκκλησίες μας!!!

Για να δούμε! Εκεί που οι Γεροντάδες σας μας έφτασαν, θα υπάρξει γυρισμός; --Μακάρι!

Τέλος πιὰ οἱ δικαιολογίες γιὰ ὅλους!

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ἱστορίας

    Γινόμαστε καθημερινὰ μάρτυρες ἀπίστευτων γεγονότων μέσα στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο. Σὰν νὰ ἦρθε αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ τὸν κορωνοϊὸ καὶ νὰ προκάλεσε ὄχι ἁπλῶς κάποια ἀποκαλυπτήρια, ἀλλὰ μία σαρωτικὴ καὶ ἐν μέσῳ ἐκκωφαντικῶν κρότων ἁλυσιδωτῇ κατάρρευση ἀπὸ κάθε λογῆς μάσκες καὶ παραπετάσματα. 

Καὶ ὅλα δείχνουν πὼς αὐτὴ ἡ κατάρρευση (καὶ μαζί της ἡ ἀποκαθήλωση προσώπων καὶ καταστάσεων) θὰ συνεχιστεῖ γιὰ πολὺ καιρὸ ἀκόμη.

Γιατί βέβαια δὲν ἦταν ἁπλῶς ἡ ὀδύνη καὶ ἡ ντροπὴ τῶν κλειδαμπαρωμένων ἐκκλησιῶν ἐπὶ δύο ὁλόκληρους μῆνες. Τώρα ποὺ ὑποτίθεται πὼς οἱ ναοὶ ἄνοιξαν, γίνονται πράγματα ἐξίσου ἢ καὶ ἀκόμη πιὸ ἐξωφρενικά. 

Χωρίς λόγια

Πηγή: Εδώ.

53 νύχτες άυπνοι! --Ας θυμηθούμε τους άγρυπνους εμείς οι χρονίως κοιμώμενοι!

Δημήτριος Κοσκινιώτης

Στις 6 Απριλίου εκείνης της σημαδιακής χρονιάς η ορδή του Μεχμέτ του Β’ έφθασε έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας κι απλώθηκε σε όλο το μήκος τους.

Από το βράδυ εκείνης της ημέρας και μέχρι το ξημέρωμα της 29ης Μαΐου όλοι αυτοί που η μοίρα τους ανέθεσε το ιερό χρέος να υπερασπισθούν την τιμή τής έστω κατ’ όνομα πλέον Αυτοκρατορίας, με την τόσο μεγάλη όμως κληρονομιά, δεν πρέπει να απόλαυσαν ξένοιαστο ύπνο.

Για 53 νύχτες, και μόνον η σκέψη πως το τεράστιο εκείνο φουσάτο μπορούσε να ξεχυθεί κάθε στιγμή κατά πάνω τους έφθανε για να τους κρατά ξάγρυπνους «μήποτε υπνώσουν εις θάνατον».

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ (Τα μυστήρια των μη καταδικασθέντων αιρετικών δεν αμφισβητούνται)

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

* Πρόκειται γιὰ δύο Ἐπιστολὲς τοῦ Μ. Βασιλείου.

* Τὴν πρώτη τὴν ἀπευθύνει σὲ τρεῖς Αἰγύπτιους Ἐπισκόπους, ἐξόριστους στὴν Παλαιστίνη, οἱ ὁποῖοι, παρότι εἶχον ἐπικοινωνία μετὰ αἱρετικῶν, ὅμως, «εἶχον ὀρθόδοξα φρονήματα οἱ ἴδιοι καὶ ἐδιώχθησαν δι’ αὐτὰ καταφυγόντες εἰς Παλαιστίνην». Ἐκεῖ «ἐνημερώθησαν» γιὰ τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν καὶ τὶς κατέκριναν. «Ταῦτα μαθὼν ὁ Μ. Βασίλειος γράφει πρὸς αὐτοὺς τῆν παροῦσαν» ἐπιστολήν (Μπιλάλη Νικόδημου, Ἁγιορείτου μοναχοῦ).

* Τὴν δεύτερη Ἐπιστολὴ τὴν ἀπευθύνει πρὸς τὸν ἐκλεγέντα ὡς διάδοχον τοῦ Μ. Ἀθανασίου, τὸν Ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας Πέτρον.

* Μὲ τὴν πρώτη ἐπιστολὴ ὁ Μ. Βασίλειος ἐπαινεῖ τοὺς τρεῖς Ἐπισκόπους α) ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἀντελήφθησαν ἐγκαίρως τὶς καινοτομίες τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἦσαν ἀντίθετες μὲ τὶς ἀποστολικὲς διδασκαλίες β) ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι δὲν ἀνέχτηκαν νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ σιωπὴ ἡ βλάβη ποὺ προκαλοῦν οἱ αἱρετικοὶ στοὺς πιστούς, γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀντιμετώπιζαν φανερά, παρότι εὑρίσκοντο σὲ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία!

[Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σύγχρονους Ἐπισκόπους καὶ Ποιμένες ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐνεργήσουν ὡς Ποιμένες (καὶ ἄρα δὲν ὁμολογοῦν τῆν Πίστη εἰς Χριστόν), φοβούμενοι τὴν ὑποθετικὴ περίπτωση τῆς τυχὸν καθαιρέσεώς τους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους αἱρετικοὺς Πατριάρχες. Τοῦτο ὡμολόγησε ἕνας ἀκριτικὸς Ἐπίσκοπος «παραδοσιακός», ὅπως ἀποκάλυψε πρωτοπρεσβύτερος καὶ πρόσφατα δημοσιεύσαμε.

Πώς συνηθίζουμε τα παράξενα-βλάσφημα Οικουμενιστικά ακούσματα και καμώματα!!!

Μ. Βασίλειος πρὸς Ἐπίσκοπον Πέτρον

      Μάθε ὅμως, τιμιώτατέ μας καὶ λίαν ἀγαπητὲ ἀδελφέ, ὅτι …ὁ μέγας οὗτος σάλος, ὁ ὁποῖος τώρα σαλεύει τὰς Ἐκκλησίας, συντελοῦν ὥστε νὰ μὴ παραξενευώμεθα ἀπὸ τίποτε ἐξ ὅσων γίνονται. Ὅπως δηλαδὴ ὅσοι ἐργάζονται εἰς τὰ σιδηρουργεῖα, λόγῳ τοῦ ὅτι συνεχῶς θορυβοῦνται τὰ ὦτα των, συνηθίζουν τοὺς κρότους, τοιουτοτρόπως καὶ ἡμεῖς, λόγῳ τῆς συχνότητος τῶν παραδόξων εἰδήσεων, ἐσυνηθίσαμεν πλέον νὰ ἔχωμεν ἀτάραχον καὶ ἄφοβον τὴν καρδίαν ἀπὸ τὰ παράλογα (συμβαίνοντα).

      (Μ. Βασίλειος, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΗ 266 - ΣΞϚ'-CCLXVl)