Σχόλιο: Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνήθιζαν στὶς μεγάλες γιορτὲς τῆς
Χριστιανοσύνης νὰ ὁμιλοῦν γιὰ τὶς αἱρέσεις τοῦ καιροῦ τους, γιατὶ ἐνδιαφέρονταν
νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι ὅμως, φέρονται σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀκόμα καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν χαρακτηριστεῖ «εὐσεβεῖς» …ἔθαψαν τὴν αἵρεση, ξέχασαν τὸ Κολυμπάρι (π.χ. οἱ μητροπολῖτες Αἰτωλίας Κοσμᾶς καὶ Κονίτσης Ἀνδρέας). Κι ὄχι μόνο δὲν ἀναφέρονται στὴν Παναίρεση, ἀλλὰ ὁ Αἰτωλίας συνταυτίζεται μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, τὸν Ναυπάκτου κ.ἄ. καὶ συνιστᾶ ὑπακοὴ στοὺς ἰατρούς, χωρὶς νὰ αἰσθάνεται τὴν ὑποχρέωση νὰ πάρει θέση: ποιοὺς γιατροὺς νὰ ἀκοῦμε. Γράφει σὲ πρόσφατο κείμενό του (ἐδῶ):
«Ὑπάρχει μία ἐπιδημία, μιὰ λοιμικὴ νόσος. Βέβαια, ὀφείλουμε ὡς ἄνθρωποι νὰ προσέχουμε. Μὲ ταπείνωσι νὰ ἀκούσουμε τὶς ὁδηγίες τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης καὶ νὰ τηροῦμε τοὺς ὅρους τῆς ὑγιεινῆς. «Κύριος ἔδωκεν ἐπιστήμην…» (βλ. Σ. Σειράχ 38, 4-6)!!!
Δηλαδὴ πλήρης ταυτισμὸς μὲ τὴν προπαγάνδα τῆς Κυβέρνησης. Αὐτὸ λένε καὶ
αὐτοί. Νὰ ἀκοῦμε τοὺς ἰατρούς. Γιατί δὲν κάνει τον κόπο νὰ ἐξηγήσει, ποιούς ἐπιστήμονες-γιατροὺς
νὰ ἀκοῦμε: τοὺς λοιμωξιολόγους τῆς Κυβέρνησης ποὺ κοροϊδεύουν τὸν λαὸ ὡς πρὸς τὴν
ἐπικινδυνότητα
τοῦ ἐμβολίου καὶ κρύβουν τὴν λύση τῶν φαρμάκων, ἢ τοὺς ἰατροὺς ἐπιστήμονες ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν
ἀπάτη; Δὲν συναισθάνεται ὅτι μὲ τὴ συμβουλή του αὐτὴ γίνεται συνένοχος μὲ τοὺς κυβερνητικοὺς γιατροὺς γιὰ ὅσους πεθάνουν ἢ ἀσθενήσουν ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο;
Ὁ κ. Κοσμᾶς, μιλώντας ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, δὲν ἔπρεπε νὰ μᾶς
ξεκαθαρίσει τὴν θέση του;
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 136)
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ
ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς
μοναστικές ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,
«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε…».
Ὅπως ὁ ἔναστρος οὐρανὸς τὴν νύκτα προσελκύει καὶ συγκεντρώνει τὰ
βλέμματα τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι καὶ ὁ Σαρκωθείς Θεός μας, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός,
ἀπείρως περισσότερο ἑλκύει τὰ βλέμματα ὄλου τοῦ κόσμου ἀπὸ τῆς δημιουργίας
μέχρι σήμερα. Ἑλκύει τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τους, τὴν
ὁμολογία ἢ τὴν ἄρνησί τους.
Ὁ πρῶτος τὸν ὁποῖον ἀντίκρυσε μὲ τὰ μάτια του ὁ ἄνθρωπος, ὁ πρῶτος
τὸν ὁποῖον σκέφθηκε μὲ τὸ λογικό του καὶ λάτρευσε μὲ βαθειὰ εὐγνωμοσύνη, ἦταν ὁ
Πλάστης του, ὁ πανάγαθος Θεός. Πανευτυχὴς ζοῦσε στὸν ἐπίγειο παράδεισο τῆς Ἐδὲμ
ἀτενίζοντας καὶ ὑπακούοντας τὸν Πλάστη του.
Αὐτὴ ὅμως ἡ εὐτυχία χάθηκε. Γιατί; Διότι ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τὸν
Πλάστη του, τὸν Θεό του, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἔπαυσε νὰ προσβλέπῃ καὶ νὰ στηρίζεται
στὴν παντοδυναμία καὶ τὴν ἀγάπη Του. Μὲ τὴν παρακοὴ καὶ τὴν πτῶσι ἔμεινε στὸν
ἄνθρωπο ἡ ἀνάμνησι τῆς εὐτυχίας, ἀλλὰ καὶ ἡ νοσταλγία τῆς λυτρώσεως. Μὲ τὴν
παρακοὴ καὶ τὴν πτῶσι ὁ ἄνθρωπος δὲν βρῆκε τὴν θέωσι καὶ τὴν εὐτυχία, ἀλλὰ τὴν
θόλωσι, τὴν σύγχυσι καὶ τὴν ἀθλιότητα. Ἔφθασε σὲ φοβερὰ δεινὰ καὶ κτηνώδεις
παραβάσεις. «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὧν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς
ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς», τονίζει τὸ ἱερὸ Ψαλτήριον.
Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι πρὸ Χριστοῦ, χωρὶς φῶς καὶ βοήθεια, ὑπέφεραν,
στέναζαν, πονοῦσαν, ἔκλαιγαν, ζητοῦσαν καὶ ποθοῦσαν τὴν λύτρωσι.
Ὅποιος μελετάει τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων λαῶν ἀνατολῆς καὶ δύσεως,
διαπιστώνει ὅτι ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ἐξερχόνταν κραυγὴ ὀδύνης, ἀλλὰ καὶ
κραυγὴ νοσταλγίας καὶ ἐλπίδος. Καταπλήσσεται μάλιστα κανεὶς ὅταν μελετᾷ
χρησμοὺς καὶ παραδόσεις τῶν τότε λαῶν. Ζητοῦσαν ὅλοι λυτρωτὴ καὶ τόνιζαν ὅτι ὁ
λυτρωτὴς θὰ ἔλθη γιὰ νὰ συντρίψει τὸν «φοβερὸ ὄφι» καὶ νὰ ἐλευθερώση τὴν
ἀνθρωπότητα. Μπορεῖ οἱ εἰδωλολάτρες νὰ μιλοῦσαν θολὰ καὶ ἀόριστα, ὅμως ὅλοι
μιλοῦσαν μὲ προσμονὴ καὶ λαχτάρα γιὰ τὴν ἔλευσι τοῦ ἐλευθερωτοῦ. Εἶναι θαυμαστὸ
τὸ ὅτι οἱ ἐξ ἀνατολῶν περίμεναν τὸν λυτρωτὴ ἐκ δυσμῶν, οἱ δὲ ἐκ δυσμῶν τὸν
περίμεναν ἀπὸ ἀνατολῶν. Φανερὸ ὅτι συνέκλιναν στὴν Μέση Ἀνατολή, στὴν Βηθλεέμ.
Οἱ προφῆτες μίλησαν πιὸ καθαρά, συγκεκριμένα καὶ μὲ λεπτομέρειες,
γιὰ τὸν ἐρχόμενο Μεσσία. Παρότι ζοῦσαν ἀνάμεσα σὲ κόσμο καθήμενο «ἐν σκότει καὶ
σκιᾷ θανάτου» ἐπειδὴ ἦταν θεοσεβεῖς, θεόληπτοι «ὑπὸ πνεύματος Θεοῦ φερόμενοι»
προσέβλεπαν στὸν ἐρχόμενο Σωτῆρα προφήτευσαν, προανήγγειλαν καὶ προδιέγραψαν τὸ
μέγα της εὐσεβείας μυστήριον.
«Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ λήψεται καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσεις
τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν…
θαυμαστὸς σύμβουλος, θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης…» προφητεύει ὁ
προφήτης Ἠσαΐας, ὀκτακόσια χρόνια πρὸ Χριστοῦ.
Καὶ ὁ προφήτης Βαροῦχ, λέει: «οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται
ἕτερος πρὸς αὐτόν, μετὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις
συνανεστράφη».
Ὁ προφήτης Μιχαίας, ἑπτακόσια πενῆντα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησι
τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνθρώπου, προφητεύει ἀκριβῶς τὴν Βηθλεὲμ ὡς τόπο τῆς γεννήσεώς
Του: «καὶ σὺ Βηθλέεμ γῆ Ἰούδα οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἰ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα… ἐκ
σοῦ ἐξελεύσεται ἡγούμενος ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου».
Σέ ὅλη τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ, ὅλων τὰ βλέμματα, ἔστω καὶ μὲ
διαφορετικὸ τρόπο, προσέβλεπαν στὸν ἐρχόμενο Λυτρωτὴ. Ὅλοι ζοῦσαν μὲ τὴν
προσδοκία, μὲ τὴν νοσταλγία τοῦ ἐρχομοῦ Του.
Ἡ νοσταλγία καὶ ἡ προσδοκία ἔγιναν πραγματικότητα. «Ὄτε ᾖλθε τὸ
πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλε ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός».
Οἱ ἄνθρωποι τῆς Καινῆς Διαθήκης δὲν τὸν προσμένουν δὲν τὸν
προφητεύουν, τὸν ἔχουν ἤδη ἀνάμεσά τους τὸν Λυτρωτή.
Πῶς ὅμως τὸν δέχθηκαν; Ὁ προφήτης Συμεὼν ὁ Θεοδόχος εἶπε στὴν
Παναγία μας κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου: «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ
ἀνάστασιν πολλῶν… καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς ἔγινε ἡ
πτῶσι τῶν ἀπίστων, τῶν μὴ πεπιστευκότων σ’ Αὐτὸν, ἔγινε καὶ ἡ ἀνάστασι, ἡ ζωή,
ἡ λύτρωσι, ἡ εὐτυχία, ἡ χαρά, ἡ σωτηρία γιὰ ὅσους προσέβλεψαν καὶ ὑπήκουσαν στὸ
ἱερὸ Εὐαγγέλιο.
Τὸ ἀποδεικνύει ἡ δισχιλιετὴς ἐσταυρωμένη ζωὴ τῆς ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας. Νὰ ἀναφέρουμε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους; Ὴταν οἱ πρῶτοι καὶ ἄμεσοι
μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Σ’ αὐτοὺς ἀνέθεσε ὁ Χριστὸς μετά τὴν Ἀνάστασί Του, νὰ
κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ ἄσημοι καὶ ἀγράμματοι
ἔγιναν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι καὶ οἱ ἀναμορφωτὲς τῆς
οἰκουμένης. Μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ἀμφισβητήση; «Ἐπόθησαν τὸν Χριστὸ καὶ σκύβαλα
ἡγήσαντο πάντα ἵνα Αὐτὸν κερδήσωσι». Καὶ ὁ Κύριος διὰ τῶν Ἀποστόλων «παρέσχε τῷ
κόσμῳ φῶς, ἰάματα, εἰρήνη, ζωή, χαρά».
Νὰ μιλήση κανεὶς γιὰ τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους πατέρες, γιὰ τοὺς
μάρτυρες, τοὺς ὁσίους καὶ τοὺς νεομάρτυρες; Ἀλήθεια μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀναφέρῃ,
νὰ ὑποδείξη πιὸ λαμπρούς, φωτισμένους, καλλιεργημένους, χρήσιμους, εἰρηνικούς,
πιὸ χαρούμενους καὶ εὐτυχισμένους ἀνθρώπους στὴ γῆ ἀπὸ τοὺς ἁγίους μας, τοῦ
Χριστοῦ τοὺς ἁγίους;
Ἀνέδειξε κανείς, ἀγαπητοὶ, ἁγίους ὅπως ἀνέδειξε ὁ σαρκωθείς Θεός
μας; Δὲν ἀναδεικνύει ὁ νηπιάσας Κύριος μόνο ἁγίους, ἀλλὰ καὶ κατὰ χάριν Θεούς.
Αὐτὸς «ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνουμε
ἐμεῖς Θεοί) λέει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος
πανηγυρίζει λέγοντας: «Θεὸς ἐπὶ γῆς ὤφθη (φανερώθηκε). Χαίρομεν τοίνυν καὶ
ἀγαλλιώμεθα». Καὶ συμπληρώνει ὁ μέγας Θεολόγος Γρηγόριος: «Χριστὸς γεννᾶται,
δοξάσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, ἀγαλλιάσθω ἡ
γῆ».
Σήμερα, ἀλλὰ καὶ πάντοτε, μποροῦν νὰ συγκριθοῦν οἱ ἄνθρωποι ποὺ
ζοῦν μὲ ὑπακοὴ στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴ συνειδητὴ ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ
τοὺς χωρὶς Χριστὸ καὶ θεία Χάρι ἀνθρώπους; Θὰ ἦταν ἄσχημη ἡ κοινωνία μας ἂν τὴν
κατοικοῦσαν ὅλο ἅγιοι ἄνθρωποι; Δέν θὰ δημιουργοῦνταν τὰ σημερινὰ προβλήματα
τῆς συγχύσεως, τῆς ἀκαταστασίας, τῆς ὑποκρισίας, τῆς καταδυναστεύσεως, τῆς
τρομοκρατίας, τῆς ἀνισότητος, τῆς πείνας, τῆς ἀθλιότητος, ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι
προσέβλεπαν στὸν Σωτῆρα τῆς Βηθλεὲμ καὶ ζοῦσαν εἰλικρινὰ τὸ Εὐαγγέλιο.
Σήμερα, στὸν καιρὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔχουμε καὶ ἐκείνους τούς
ἀνθρώπους, ποὺ ἐγωπαθεῖς, σκληροί, ἀνάλγητοι, ἔξυπνοι, τάχα μόνο γιὰ τὸ ἐγώ
τους, ἀποστράφηκαν τὸν γεννηθέντα Κύριο, τὸν μίσησαν, τὸν πολέμησαν, τὸν
ἐδίωξαν καὶ τὸν διώκουν, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς γνησίους ἀκολούθους Του
χριστιανούς. Ὅλοι αὐτοί, ποιὲς ἀρετὲς μᾶς παρουσίασαν καὶ μᾶς παρουσιάζουν;
Ποιὰ ὠφέλεια καὶ προσφορὰ θυσίας, ἀνιδιοτελῆ, ἔδωσαν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ; Πόσο
ἐστήριξαν καὶ στηρίζουν συνειδητὰ τὴν ὀρθοδοξία, τὴν πατρίδα, τὴν ἀληθινὴ
οἰκογένεια, τὶς αἰώνιες καὶ ἀληθινὲς ἀξίες, τὰ ἰδανικὰ; Πόσο τὰ προσέφεραν ὅλα
αὐτὰ μὲ ἀγάπη στὴ δοκιμαζόμενη νεότητα;
Αὐτοὶ ποὺ πῆραν τὰ βλέμματά τους ἀπὸ τὸν Χριστὸ, ποὺ Τὸν πολέμησαν
καὶ Τὸν πολεμοῦν, ἀφανίσθηκαν, χάθηκαν, λησμονήθηκαν ὅπως ὁ Ἡρώδης, ὁ Νέρων, ὁ
Διοκλητιανός, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης, ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι πολλοὶ νεώτεροι.
«Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε»!
Γιὰ μία φορὰ ἀκόμη σήμερα, ἀγαπητοί, τὰ Χριστούγεννα μᾶς
διακηρύσσουν ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Ἕνας τῆς Ἁγίας Τριάδος, φόρεσε
τὴ σάρκα μας, ἔφερε τὸ Φῶς μέσα στὸν κόσμο, καθάρισε τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν κτηνωδία
τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἀλλὰ καθάρισε καὶ καθαρίζει τὴν ἀκαταστασία τῆς καρδιᾶς
μας ὅταν ἐμεῖς προσβλέπουμε μὲ πίστι στὴν θεότητά Του, στὴ θεία Του Χάρι.
Ναί, σήμερα, ποὺ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ μας θέλουν νὰ φέρουν τὴν
ἀθλιότητα τῆς χωρὶς Χριστὸ ἐποχῆς, ἐμεῖς μὴν πάρουμε τὸ βλέμμα τῆς καρδιᾶς μας,
τὴν πίστι μας, τὴν ἀγάπη μας, τὴν ὑποταγή μας ἀπὸ τὸν Χριστό καὶ Θεό μας· γιὰ
νὰ μεταμορφωθοῦμε καὶ νὰ ζήσουμε εἰς τὸν αἰῶνα. Ἀμήν.
Μέ τήν ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ μας Χριστοῦ,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο
ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
Πηγή.
ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Χριστούγεννα 2020
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
Ἀριθ.Πρωτ.:960
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 232ᾳ
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Χωρὶς καλά, καλά, νὰ τὸ καταλάβουμε, ἦλθαν καὶ φέτος, ξανὰ τὰ
Χριστούγεννα. Μέσα σ’ ἕνα κόσμο, μὲ κυρίαρχο τὸν φόβο γιὰ τὸν κορωνοϊό, μὲ τὰ
περιοριστικὰ μέτρα τῆς Πολιτείας, μὲ τὴν ἀνεργία καὶ τὴν φτώχεια, μὲ τὰ
Νοσοκομεῖα νὰ στενάζουν ἀπὸ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν νοσηλευομένων μὲ Covid-19,
ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔξαρση τῆς οἰκογενειακῆς βίας, θὰ ἀκουσθῇ γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τὸ
μήνυμα, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον ὁ Χριστός, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου.
-Β-
Ὅταν τὴν νύχτα τῆς Γεννήσεως ἄνοιξαν οἰ Οὐρανοί, οἱ Ἄγγελοι τὸ
διεκήρυξαν χαρούμενα: Ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ χαρίσῃ στὴν γῆ τὴν εἰρήνη Του, ἦλθε νὰ
προσφέρῃ στοὺς ἀνθρώπους τὴν εὔνοιά Του καὶ τὴν ἀγάπη Του. Καὶ τὴν εἶχε μεγάλη
ἀνάγκη ὁ κόσμος τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, δυστυχῶς, οἱ
ἄνθρωποι μὲ τὸ νὰ παρακούσουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ περιφρονήσουν τὴν
ἐξαιρετικὴ εὐμένεια ποὺ τοὺς εἶχε δείξει, ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ
Εὐεργέτη τους. Καὶ ἔπεσαν σὲ βάραθρο βαθὺ καὶ τραυματίσθηκαν θανάσιμα. Ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος, στὸ πρῶτο (α΄) κεφάλαιο τῆς πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς του
διεκτραγωδεῖ τὸ κατάντημα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος, ἔχοντας πιαστῆ στὶς παγίδες τοῦ
πονηροῦ, εἶχε χάσει καὶ τὴν εὐδοκία καὶ τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ : “Διότι γνόντες
τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν, ἀλλ’ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς
διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία” (Ρωμ. Α΄ 21),
σημειώνει μὲ πόνο ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος.
-Γ-
Ἀλλὰ καὶ ἡ εἰρήνη εἶχε φυγαδευθῆ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος, ὁ μεγάλος ἀνατόμος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, θὰ περιγράψῃ μὲ μελανὰ χρώματα
τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε : “Ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα
καὶ ταλαιπωρία ἐν τοῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν” (Ρωμ. Γ΄
15-17). Πόλεμοι καὶ ἐπαναστάσεις, δολοφονίες καὶ ἐγκλήματα ἦταν, θὰ ἔλεγε
κανείς, στὴν ἡμερήσια διάταξη. Ἦταν, λοιπόν, φυσικό, οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀναζητοῦν
καὶ τὴν εἰρήνη. Καὶ κυρίως, τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ποὺ τὴν συντάρασσαν τὰ πάθη
τῆς ἁμαρτίας.
-Δ-
Καὶ τότε μέν, ὁ Χριστὸς ἦλθεν “ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις
εὐδοκία”. Ὅμως, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι πέρασαν 2.000 καὶ πλέον χρόνια, ἡ εἰρήνη
καὶ ἡ θεϊκὴ εὐδοκία φαίνεται, νὰ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο.
Τὸν περασμένο αἰῶνα ἔγιναν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι μὲ ἀναρίθμητα ἀνθρώπινα
θύματα καὶ ἀνυπολόγιστες ὑλικὲς καταστροφές. Παρὰ ταῦτα, σὰν νὰ μὴ διδάχθηκαν
τίποτε οἱ ἄνθρωποι, συνεχίζονται οἱ πολεμικὲς συγκρούσεις πότε ἐδῶ καὶ πότε
ἐκεῖ, σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου. Ἀποκορύφωμα εἶναι ὁ πόλεμος τοῦ κορωνοϊοῦ
ποὺ ἔχει ἐξελιχθῆ σὲ παγκόσμιο τρομοκράτη.
-Ε-
Ὅμως, τὰ Χριστούγεννα εἶναι πάλι ἐδῶ. Ἄς καθαρίζουμε τὶς καρδιές
μας μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση. Κι’ ἄς τὶς ἐνισχύουμε μὲ τὴν Θεία
Κοινωνία καὶ τὴν προσευχή. Ἔτσι, νὰ εἰρηνεύουμε βαθειὰ καὶ ἀληθινά, μέσα στὸν
ταραγμένο καὶ ἀνήσυχο κόσμο. Ἄς ἀγωνιζώμαστε τὸν ἀγῶνα τὸν καλό, νὰ πραγματοποιῆται
στὸν καθένα μας ὁ ἀγγελικὸς ὕμνος: “ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”.
Εἰρήνη ὑμῖν, λοιπόν, ἀδελφοί, Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν.
Εὐχέτης ἐν Χριστῷ Τεχθέντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
