Ἡ ἐπικοινωνία μετὰ τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ μετὰ τῶν
ἄλλων θρησκειῶν (ποὺ πραγματοποιεῖται στὰ πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Παγκοσμιοποιήσεως)
γιγαντώνει τὴν ἐκκοσμίκευση. Καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση μὲ τὴ σειρά της εὐνοεῖ
τὴν αὔξηση τῶν κακοδοξιῶν.
Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ φαῦλο κύκλο τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ βρισκόμαστε μπερδεμένοι οἱ σύγχρονοι πιστοί, τόσο, ὥστε σήμερα φτάσαμε
στὸ σημεῖο Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ πιστοὶ νὰ ἀνέχονται νὰ βλασφημεῖται ἀκόμα καὶ ἡ
Θ. Κοινωνία, ἢ νὰ φοβοῦνται νὰ κοινωνήσουν μήπως μολυνθοῦν ἀπ’ αὐτὴ ἢ ἀπὸ τὸν
ἀσπασμὸ τῶν εἰκόνων!
Ὅλο αὐτὸ τὸ κακόδοξο καὶ ἀντί-Χριστο πνεῦμα, αὐτὸ τὸ σύμπλεγμα ἐκκοσμικεύσεως καὶ
αἱρέσεως, ἔχει κατακλύσει πλέον τὸ χῶρο τῆς
Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὥστε πλέον ὁ κάθε πιστός, ἡ κάθε ὁμάδα, τὸ κάθε ἱστολόγιο,
ἡ κάθε ἐνορία, ἡ κάθε Μητρόπολη νὰ κουβαλάει ἢ νὰ ἀνέχεται κάποιες ἀπὸ τὶς
πρακτικὲς καὶ τὶς πλάνες τῶν ἐκκοσμικευμένων καὶ αἱρετικῶν διδασκάλων καὶ
«ποιμένων» (ἀδιακρίτως ἂν αὐτοὶ εἶναι Οἰκουμενιστὲς, Παπικοὶ ἢ Προτεστάντες).
Καὶ συμβαίνει πολλὲς φορές, ἐμεῖς ποὺ στηλιτεύουμε τοὺς ἄλλους, νὰ πάσχουμε οἱ
ἴδιοι σὲ σημεῖα ποὺ οὔτε κἀν τὰ ἀντιλαμβανόμαστε.
Ἡ σύγχυση τῶν
ἐσχάτων!
Ἀποχώρησε ἢ στέρεψε ἡ ἀδελφοσύνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμόνοια ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους; Οἱ σύγχρονοι πατέρες κράτησαν τὸ ἐξουσιαστικὸ καὶ ἀπέβαλλαν τὸ πατρικό-θυσιαστικὸ πνεῦμα! Ἀντὶ νὰ «παρακαλέσουν» τὰ μακρὰν καὶ ἐγγὺς παιδιά τους, τὰ ἀποκλείουν, τὰ συκοφαντοῦν, τὰ λοιδοροῦν, ὅταν ἀντιληφθοῦν ὅτι δὲν ἐξυπηρετοῦν-ὑπακούουν τὸ ἐξουσιαστικό τους θέλημα, ὅταν μάθουν ὅτι τόλμησαν νὰ ἐλέγξουν ἐπιλογές τους! Ἐπιλογὲς ἐξοφθάλμως ἀντι-πατερικές, χωρὶς μάλιστα κάποια δικαιολόγηση μὲ στέρεο ἁγιοπατερικὸ λόγο! Ἐπιλογὲς ποὺ συμβάλλουν στὴν περαιτέρω διάσπαση!
Καὶ τὰ πνευματικὰ παιδιὰ ἀνταποδίδουν, πολλὲς φορές, τὰ ἴσα!
Δὲν μποροῦμε νὰ συνυπάρξουμε, νὰ συναχθοῦμε μὲ ταπείνωση καὶ μετάνοια, γιὰ
νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Κύριο μονιασμένοι, λύση τῶν κρίσιμων καὶ ἐπειγόντων
θεμάτων τῆς Πίστεως, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων· οὔτε κἀν μποροῦμε νὰ
συμφωνήσουμε θεωρητικά, παρότι ἔχουμε πλούσια, ἀδιαμφισβήτητη, καταγεγραμμένη
τὴν Παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ ποιά εἶναι ἡ διαχρονικὴ στάση
ἀπέναντι στὰ προβλήματα ποὺ μᾶς ταλανίζουν.
Ἀκόμα χειρότερα: ξεχνᾶμε ὅτι ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ αἵρεση εἶναι ἡ αἰτία ποὺ φτάσαμε στὴν ἀμφισβήτηση ἀκόμα καὶ τῆς Θ. Κοινωνίας! Φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ μὴν ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ ἐξεγερθοῦμε
κατ’ αὐτῶν ποὺ διαφεντεύουν μὲ ἀπίστευτη εὐκολία τὴ ζωή μας καὶ τὶς ψυχές μας. Κυριευθήκαμε
ἀπὸ φόβο, ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε βοηθό μας και κυβερνήτη μας τὸν παντοδύναμο Θεό, ἀντὶ νὰ φοβοῦνται αὐτοὶ ποὺ ἔχουν βοηθό τους
τὸ πονηρὸ πνεῦμα, ποὺ τρέμει καὶ φρίττει καὶ μόνο στὴ θέα τοῦ σταυροῦ Του.
Κυριευθήκαμε ἀπὸ φόβο γιὰ τὴ ζωή μας, ἀπὸ φόβο μήπως μᾶς κοπεῖ τὸ πρόστιμο τῶν
300 εὐρώ, ἂν προσέλθουμε στὴν ἐκκλησία. Τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ Ἅγιοί μας ἔδιναν καὶ
τὸ αἷμα τους· πήγαιναν στὶς Κατακόμβες –γιὰ
νὰ μὴν χάσουν τὴ Θ. Λειτουργία-Κοινωνία–
ἀψηφώντας ὄχι τὸν κορονοϊό, ἀλλὰ τὸν κίνδυνο νὰ χύσουν μαρτυρικὰ τὸ αἷμα τους!
Κυριευθήκαμε ἀπὸ φόβο, λησμονώντας ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου «ἔξω βάλλει τὸν φόβον»
(Α' Ιωάν. 4, 19).
Καὶ ἡ Παναίρεση τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τῶν πολλῶν «βαπτισμάτων»
καὶ τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας», οἱ «ἐκκλησίες» τοῦ ψεύδους (Π.Σ.Ε.), ἡ
Ν. Τάξη τοῦ Ἀντιχρίστου, διηρημένους καὶ ἀπομονωμένους μᾶς καταπίνουν.
«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν»· γιατὶ ὅπου ἀπουσιάζει ἡ
ἀγάπη
καὶ ἡ ὁμόνοια, ἀπουσιάζει καὶ ἡ Πηγή
τους!
Ἀγάπη, μετάνοια, ταπείνωση στοὺς Ἁγίους Πατέρες, γιὰ νὰ προσελκύσουμε τὸ
Ἅγιο Πνεῦμα, πρὶν εἶναι πάρα πολὺ ἀργά!
Παναγιώτης Σημάτης
