Πρεσβ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου (M.Th)
Ψευδοπροφητείες Πεντηκοστιανών
Στο πλήθος των χριστιανικών αιρέσεων, που δρουν τόσο στην πατρίδα μας όσο και παγκοσμίως, ανήκουν και οι αυτοαποκαλούμενοι Πεντηκοστιανοί. Με τον ορό Πεντηκοστιανοί ονομάζονται διεθνώς, μαζί με πλήθος επιμέρους προσδιορισμών, εκατοντάδες ακραίες ομάδες του προτεσταντικού χώρου, πολλές εκ των οποίων είναι και αντιτριαδικές.
Βασικά γνωρίσματα του εν λόγω αιρετικού κινήματος είναι η υποτιθέμενη γλωσσολαλιά, οι θεραπείες ασθενών, η προφητεία κ.α., τα οποία είναι κατά τους ισχυρισμούς τους εκδηλώσεις του «Βαπτίσματος με Άγιο Πνεύμα». Βασική πτυχή της πεντηκοστιανής πλάνης είναι και το χάρισμα της προφητείας, το οποίο έχει κατεξοχήν εσχατολογική προοπτική. Ο εσχατολογικός προσανατολισμός των πεντηκοστιανών «προφητειών» είναι άμεσα συνδεδεμένος με ένα ακόμα εκβιαστικό ψυχολογικό γεγονός, το οποίο είναι η αρπαγή της εκκλησίας από τον Χριστό πριν την έλευση του Αντίχριστου, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους.
Με τον ορό βεβαίως «Εκκλησία» εννοούν τους εαυτούς τους. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε, ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πεντηκοστιανών ομάδων, που υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, ότι η αρπαγή δηλαδή θα γίνει μετά την έλευση του Αντίχριστου και τη μεγάλη θλίψη που θα ακολουθήσει. Οι ομάδες αυτές χαρακτηρίζονται ως μεταθλιπτικοί.
Σχετικά ακριβώς με την πεντηκοστιανή διδασκαλία της έλευσης του Χριστού για την «αρπαγή της εκκλησίας», έχει υπάρξει ένας μεγάλος αριθμός ψευδοπροφητειών από Πεντηκοστιανούς, γεγονός που επιβεβαιώνει την πραγματικότητα, ότι το πνεύμα, το οποίο λαμβάνουν και είναι η πηγή των αποκαλύψεών τους δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, αλλά πνεύμα πλάνης.
Ψευδοπροφητείες Ελλήνων Πεντηκοστιανών
Ο κ. Λούης Φέγγος, ιδρυτής και ποιμένας της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής ισχυρίζονταν το 1982, ότι τα δέκα κέρατα του θηρίου της Αποκάλυψης (Αποκ,13,1) ήσαν τα δέκα κράτη τής Ε.Ο.Κ. που ποτέ δεν θα γίνουν περισσότερα, και θα διοικήσουν τον κόσμο με ηγέτη τον Αντίχριστο, που είναι Έλληνας, γι’ αυτό η αρπαγή, έλεγε, θα γίνει στις μέρες μας. Θα αφήσουμε την εν λόγω ψευδοπροφητεία ασχολίαστη, υπενθυμίζοντας μόνο, ότι προ λίγων μηνών τα μέλη της Ευρωπαϊκής κοινότητας έγιναν εικοσιπέντε.
Το Μάρτιο του 1986 στην εφημερίδα «Χριστιανισμός» που είναι το επίσημο όργανο της Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής, δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Το ρολόι του Θεού κτυπάει και ειδοποιεί». Στο εν λόγω άρθρο, αφού γίνεται μία σειρά συσχετισμών ιστορικών γεγονότων του εικοστού αιώνα με χωρία της Αγίας Γραφής, προειδοποιεί ο συντάκτης του ότι απέμειναν δυο λεπτά καθώς ο μικρός δείκτης δείχνει 12 και ο μεγάλος παρά δύο λεπτά. Και κατέληγε ο συντάκτης: «Ας ετοιμαστούμε να συναντήσουμε τον ερχόμενο Χριστό, για, να μη δούμε τον Αντίχριστο να αποκαλύπτεται» [ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 3 Μάρτιος 1986, σελ.1]. Προφανώς τόσα χρόνια μετά δεν εκπληρώθηκε η προφητεία. Αν ήθελε κανείς να χαριτολογήσει, θα έλεγε ότι κάποιος ξέχασε το ρολόι ξεκούρντιστο και σταμάτησαν οι δείκτες.
Από τις πλέον, όμως χαρακτηριστικές Ψευδοπροφητείες των Ελλήνων Πεντηκοστιανών ήταν ο ισχυρισμός τους στην εφημερίδα τους την 1-1-1991, ότι μέσα στη δεκαετία του 1990 επρόκειτο να συμβούν τρία πολύ μεγάλα γεγονότα. Πρώτον, η αρπαγή της εκκλησίας, Δεύτερον ο ερχομός του Αντίχριστου που θα βασανίσει όλους τους ανθρώπους που δεν θα λάβουν αέρος στην αρπαγή, και τρίτον θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος [ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 73 Ιανουάριος 1991, σελ.1,4]. Φυσικά τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε από τα προφητευόμενα, επιβεβαιώνοντας τον λόγο του Κυρίου, ότι οι ψευδοπροφήτες θα αποκαλύπτονται από τους καρπούς τους (Ματθ. 7. 15-20).
Στην ίδια εφημερίδα. (Ιούλιος 1991, σελ. 6) ξαναπροφητεύεται: «Η ώρα του Αντίχριστου είναι οπωσδήποτε πλησίον: Ο αρχηγός του ευρωπαϊκού κράτους θα είναι ο Αντίχριστος. Κατά το τέλος του 1992 που έχει εξαγγελθεί η ενοποίηση της Ευρώπης, θα δούμε πολύ καθαρά και ίσως και το πρόσωπο του Αντίχριστου». Μία ακόμα βεβαίως ψευδοπροφητεία ανεκπλήρωτη.
Η πλέον κλασική περίπτωση αμερικάνου Πεντηκοστιανού ψευδοπροφήτη είναι του E. Vhisenant. Το βιβλίο του με τίτλο «Ογδόντα οκτώ λόγοι για τους οποίους η αρπαγή θα γίνει το 1988», πούλησε στις ΗΠΑ πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα. Όταν φυσικά διαψεύστηκε, με κωμικές δικαιολογίες για την αποτυχία του, εξέδωσε ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Η τελευταία κραυγή. Αναφορά στην αρπαγή του 1989», πουλώντας φυσικά κάποιες χιλιάδες αντίτυπα. Βεβαίως, οι αναγνώστες του και οι Πεντηκοστιανοί που τον πίστευαν αναμένουν ακόμα την αρπαγή τους και την δευτέρα Έλευση του Χριστού.
Η D. Miller στο βιβλίο της «Αγρυπνείτε και ετοιμάζεστε. Εκατομμύρια εξαφανίζονται το 1992» προφήτευε και όριζε την αρπαγή το 1992. Αντιθέτως, ο C.TAYLOR, εκδότης Πεντηκοστιανού περιοδικού, «έχοντας άλλη αποκάλυψη», όριζε την αρπαγή τον Σεπτέμβριο του 1994, ενώ ο Πεντηκοστιανός πάστορας Johy Hikle όριζε την αρπαγή της εκκλησίας και την επιστροφή του Χριστού στις 9 Ιουνίου 1994.
Νομίζουμε, ότι με τα όσα αναφέραμε γίνεται αντιληπτό, πώς στο χώρο των λεγομένων Πεντηκοστιανών δεν επιδημεί το Πανάγιο Πνεύμα, αλλά το πνεύμα της πλάνης. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός μας προειδοποιεί, ότι γνωρισμάτων ψευδοπροφητών είναι η μη πραγματοποίηση και η μη επαλήθευση των λόγων τους.
Για όσους όμως παρασύρθηκαν και πίστευσαν τις κακοδοξίες και ψευδοπροφητείες των Πεντηκοστιανών, χαρακτηριστικοί είναι εν προκειμένω οι λόγοι του Ευαγρίου Ποντικού: «Λόγοι αιρετικών άγγελοι θανάτου, και ο δεχόμενος αυτούς απολεί την εαυτού ψυχήν».
ΨΕΥΔΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
Στα βασικά γνωρίσματα της πεντηκοστιανής πλάνης ανήκει και ο ισχυρισμός τους περί της θεραπείας διαφόρων ασθενειών ως τεκμήριο και απόδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή τους, μετά το λεγόμενο «βάπτισμά τους με Άγιον Πνεύμα».
Πρόκειται όμως για πραγματική θεραπεία ασθενειών, όπως μετά πείσματος υποστηρίζουν οι διάφοροι Πεντηκοστιανοί των ποικίλων τάσεων και αποχρώσεων; Ποια η γνησιότητα των εν λόγω «θεραπειών»; Έχουμε παρουσία χαρίσματος ιαμάτων, ως δωρεά του Αγίου Πνεύματος στο χώρο της πλάνης, και μάλιστα σε ομάδες που ορισμένες εξ αυτών είναι και Αντιτριαδικές; Αναμφιβόλως όχι.
Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική απ’ ό,τι ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί. Άλλες θεραπείες είναι ψευδοθεραπείες, που προβάλλονται τεχνηέντως από τους ίδιους για εσωτερική κατανάλωση και εξωτερική προβολή, και άλλες είναι ενέργειες του πονηρών πνευμάτων, σύμφωνα με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας.
Θα αναφέρουμε τρεις χαρακτηριστικές μαρτυρίες, οι οποίες επιβεβαιώνουν, κατά τρόπο νομίζουμε ρεαλιστικό, τον ισχυρισμό μας περί ψευδοθεραπειών. Μάλιστα οι δύο εξ αυτών προέρχονται όχι από τον ορθόδοξο χώρο, αλλά αποτελούν ενδοπροτεσταντική κριτική στους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών. Γι’ αυτό και έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Μεγάλη επίσης σπουδαιότητα έχει και η τρίτη μαρτυρία, που προέρχεται από έναν αδελφό, ο οποίος υπήρξε επί 11 χρόνια Πεντηκοστιανός.
α) Η πρώτη μαρτυρία
Προέρχεται από το προτεσταντικό υπερδογματικό περιοδικό «Τυχικός». Σε άρθρο του εν λόγω περιοδικού, με τίτλο «θρησκευτικά [χριστιανικά] ψέματα», αναφέρονται και τα εξής: «Δεν είναι λίγοι αλλοδαποί ιεροκήρυκες που περιέρχονται τις εκκλησίες της Πεντηκοστής διηγούμενοι τα πιο απίθανα "θαύματα" (που όμως πάντοτε γίνονται στο εξωτερικό και ποτέ στην Ελλάδα)...» [www.sdg-com.gr/tyxikos/01-78-4.html]. Αυτά λοιπόν τα «απίθανα θαύματα», τα οποία ο Έλληνας προτεστάντης τα χαρακτηρίζει ως ψευδή, από τους Πεντηκοστιανούς παρουσιάζονται ως δήθεν δωρεές του Αγίου Πνεύματος.
β) Η δεύτερη μαρτυρία
Η δεύτερη μαρτυρία είναι οι αναφορές ενός δραστήριου Πεντηκοστιανού. Στο εξαιρετικά ογκώδες και πυκνογραμμένο, πεντηκοστιανό βιβλίο με τίτλο «Παγκόσμια Πεντηκοστή. Μια Πεντηκοστιανή - Χαρισματική Εγκυκλοπαίδεια» [σελ.678], σχετικά με τις θεραπείες των Πεντηκοστιανών, συν τις άλλοις, αποκαλύπτει και αναφέρει ότι από διάφορους Πεντηκοστιανούς θεραπευτές:
• Χρησιμοποιήθηκαν: «τεχνικές της θεραπείας, τα ψευτοθαύματα η οικονομική εκμετάλλευση του Θρησκευτικού συναισθήματος» [σελ.679].
Επισημαίνει: «Το γεγονός είναι ότι ουδείς εξ αυτών είχε "χάρισμα θεραπείας" αλλά ίσως μερικοί ένα "χάρισμα πίστεως" σε συνδυασμό με την πίστη των πιστών» [σελ.679].
• Τονίζει: «οι προφασιζόμενοι ότι κατέχουν "χάρισμα θεραπείας", μη έχοντας τις δυνάμεις που προφασίζονται αρχίζουν να λέγουν ότι "φταίει" ο πιστός που δεν γίνεται το θαύμα ή ότι έγινε το θαύμα αοράτως και αναισθήτως και η θεραπεία θα εκδηλωθεί αργότερα» [σελ.679]
• Αναφέρεται σε «θεραπείες θερμοκηπίου» όπως χαρακτηριστικά τις ονομάζει, «μη οφειλόμενες σε κάποιο χάρισμα. Ο καθένας που θα έκανε μια προσευχή σ’ ένα τέτοιο, υψηλής αφιέρωσης αλλά και συναισθηματικής φόρτισης περιβάλλον, θα είχε αποτέλεσμα είτε από την ενέργεια της πίστης είτε από ενθουσιαστικό παραλήρημα» [σελ.680-681].
«Ομολογεί ότι:«στους πιστούς, σχετικά με τις μεθόδους, πρέπει να ειπωθεί ότι εξασκήθηκαν μέθοδοι εντυπωσιασμού και ψυχολογικών τρυκ με την συνδρομή μουσικής που δημιουργεί τεχνητή έξαρση, ενώ καλούνταν οι πιστοί να έχουν τυφλή πίστη σε κάθε δήλωση των θεραπευτών» [σελ.682].
Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στο εν λόγω πεντηκοστιανό βιβλίο, επικαλούμενοι μια ακόμη μαρτυρία από το πλήθος που παρατίθενται, σχετικά με τις ψευδοθεραπείες των Πεντηκοστιανών. Αναφέρεται λοιπόν ότι «οι σεβαστοί, με παγκόσμιο κύρος Πεντηκοστιανοί ηγέτες Gordon Lindsay και DONALD GEE μίλησαν ανοικτά για "απάτες και τρυκ"» [σελ.683].
Είναι νομίζουμε σαφές, και εκτός πάσης αμφιβολίας, ύστερα από όλα αυτά που αναφέραμε, ότι τα χαρίσματα ιάσεων, που υποτίθεται ότι λαμβάνουν οι Πεντηκοστιανοί, είναι εκδηλώσεις και ενέργειες των πονηρών πνευμάτωνκαι φαινόμενα απατηλά κατά την αγιοπατερική διδασκαλία.
γ) Η τρίτη μαρτυρία
Το τρίτο περιστατικό είναι ή καταγεγραμμένη και δημοσιευμένη ομολογία ενός πρώην Πεντηκοστιανού. Η γνώμη του έχει βαρύτητα, ακριβώς γιατί ευρισκόμενος έντεκα χρόνια μέσα στην πλάνη των Πεντηκοστιανών η εμπειρία - μαρτυρία που καταθέτει, είναι πολλαπλώς επιβεβαιωμένη.
Αναφέρει, λοιπόν, ο πρώην Πεντηκοστιανός αδελφός κ. Χ. Γ: «Έχω δει παράλυτο να περπατά από τη στιγμή που γλωσσολάλησε ένας χαρισματικός πάστορας, όμως αυτή η θεραπεία δεν είχε διάρκεια. Η δικαιολογία τους γι' αυτό ήταν ότι ο άνθρωπος αμάρτησε ξανά και ο Θεός ανακάλεσε τη θεραπεία! (...).
"Θαύματα" γίνονται κάθε Κυριακή στις χαρισματικές εκκλησίες. Είναι το συνηθισμένο τους σόου. Ακούς να λένε ότι κάποιος θεραπεύτηκε από αρρώστια ή καρκίνο ή ο,τιδήποτε, αλλά ποτέ δεν βλέπεις αποδείξεις».
Και το περιστατικό αυτό νομίζουμε ότι επιβεβαιώνει κατά τρόπο ανεπίδεκτο παρερμηνειών τον τίτλο του μικρού αυτού άρθρου σχετικά με τις πολυδιαφημιζόμενες «θεραπείες»- εμπειρίες των Πεντηκοστιανών. Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι ορισμένες φορές στο χώρο της πεντηκοστιανής πλάνης, εκτός από τις ψευδοθεραπείεςπου θεωρούνται εκδηλώσεις του Αγίου Πνεύματος, λαμβάνουν χώρα μεταξύ τους και πλείστες μεθοδείες των πονηρών πνευμάτων, που εξωτερικά εντυπωσιάζουν.
Ο ορθόδοξος χριστιανός, όμως, γνωρίζει πολύ καλά, ότι σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες, είτε κατά παραχώρηση Θεού είτε κατά φαντασία, ψευδοθαύματα που προκαλούν στους αστήριχτους εντυπωσιασμό κάνουν και οι δαίμονες (Εξοδ. 7.11-22. 8,7-17. Πράξ. 8,9-16,16-18).
Γι' αυτό έχοντας ακράδαντη την πεποίθηση, ότι η Εκκλησία ως σώμα Χριστού είναι ο μοναδικός χώρος σωτηρίας του, δεν εντυπωσιάζεται από κανένα φαινόμενο το οποίο ενεργείται στο χώρο της πλάνης. Αντιθέτως, με την πρέπουσα σύνεση και διάκριση θυμάται πάντα ότι στην Αγία Γραφή ο Θεάνθρωπος και οι άγιοι Απόστολοι μας έχουν προειδοποιήσει ότι ο σατανάς «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β Κορ. 11,14), ότι «πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι» (Β Τιμ. 3,4), και γι' αυτό «Μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζεται τα πνεύματα ει εκ Θεού εστίν» (Α Ιωάν. 4.1), καθώς «Αποστήσονταί τίνες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίας δαιμονίων» (Α' Τιμ. 4.1).
Η γλωσσολαλιά των Πεντηκοστιανών
Μια από τις βασικότερες κακοδοξίες της Πεντηκοστιανής πλάνης και το κατ’ εξοχήν εξωτερικό κριτήριο με το οποίο οι ποικίλες πεντηκοστιανές ομάδες θεωρούν κάποιον ως σεσωσμένο είναι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς το οποίο αντιλαμβάνονται ως προσωπική πλήρωση του καθενός με Άγιον Πνεύμα, επανάληψη του γεγονότος της Πεντηκοστής, όπως συνέβη στους αγίους Αποστόλους.[www.Pentecost.gr/Greece/history%20keim.htm. H. D.Reimer. Pfingstbewegung, Munehen 1995, σελ. 961-962].
Η λεγόμενη γλωσσολαλιά είναι απόδειξη σύμφωνα με τους Πεντηκοστιανούς του «βαπτίσματός τους με Άγιον Πνεύμα» [Α.-Σ. Μακφέρσον, Σύμβολον της Πίστεως.The four Square Gospel. Σελ.19-21. Λυμπέρης Σιολόγκας, Βήματα που οδηγούν στις ευλογίες του Θεού. Σελ.17] και εγγύηση ότι θα τους παραλάβει ο Χριστός κατά την αρπαγή της εκκλησίας, πριν την έλευση του Αντίχριστου, συμφώνως με μια άλλη κακοδοξία τους.
Ταυτοχρόνως, υποτίθεται, είναι και κριτήριο πιστοποίησης ότι ανήκει κάποιος στην εκκλησία και είναι ζωντανό μέλος της, καθώς σύμφωνα με τους πλανεμένους ισχυρισμούς τους, η αληθινή εκκλησία στους έσχατους καιρούς έχει ως αληθινό γνώρισμα την γλωσσολαλιά.
Ως απόδειξη των ισχυρισμών τους επικαλούνται πλήθος αγιογραφικών χωρίων που έχουν σχέση με την παρουσία του χαρίσματος της γλωσσολαλιάς στα χρόνια των Αποστόλων. Ποια σχέση έχουν όμως τα χωριά που αναφερόνται στο χάρισμα της γλωσσολαλιάς, όπως υπήρχε στην αρχαία Εκκλησία, με το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς των Πεντηκοστιανών; Αναμφιβόλως καμία. Επιπλέον, όχι μόνο δεν έχουν σχέση, γιατί τα παρερμηνεύουν αλλά και γιατί οι ισχυρισμοί και οι εμπειρίες γλωσσολαλιάς των Πεντηκοστιανών βρίσκονται σε ριζική αντίθεση με την Αγία Γραφή.
Ενδεικτικώς θα επισημάνουμε τα εξής:
Επικαλούνται την προφητεία του
Ιωήλ 3.1-2 θεωρώντας ως έκχυση του Πνεύματος στις έσχατες ήμερες τα φαινόμενα του χώρου τους.
Έσχατες ημέρες όμως στο εν λόγω χωρίο θεωρείται η πρώτη έλευση του Χριστού γι' αυτό ο Απ. Πέτρος στο Πράξ. 2,16 αναφέρει ότι η προφητεία εκπληρώθηκε ήδη την ημέρα της Πεντηκοστής. Την ημέρα της Πεντηκοστής οι Άγιοι Απόστολοι μιλούν
ξένες γλώσσες υπαρκτές, γνώριμες, κατανοητές (Πράξ. 2,4).
Αυτό επιβεβαιώνεται από δεκάδες ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής, που άκουγαν και κατανοούσαν τα μεγαλεία του Θεού καθένας στη γλώσσα του (Πράξ. 2, 6-8,11).
Αντιθέτως, στις συναθροίσεις των Πεντηκοστιανών όσοι γλωσσολαλούν βγάζουν κραυγές άναρθρες, λέγουν λέξεις ακατανόητες, άγνωστες, ακατάληπτες, φράσεις ασύνταχτες που ορισμένες φορές μοιάζουν με παραλήρημα και συνοδεύεται κατά περίπτωση και με σπασμούς του σώματος.
Κατά τον Απόστολο Παύλο δεν μπορεί να έχουν όλοι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς (Α’ Κορ.12,4-11, 30).
Το αντίθετο ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί, καθώς θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ απόδειξη πληρώσεως του πιστού με Άγιο Πνεύμα. Κατά τον απόστολο Παύλο, επίσης το χάρισμα της γλωσσολαλιάς τοποθετείται τελευταίο στη σειρά των χαρισμάτων (Α’ Κορ. 12,8-10, 28). Οι Πεντηκοστιανοί εν προκειμένω αντιστρέφουν τη σειρά και το θεωρούν πρώτο, κύριο και βασικό.
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι η γλωσσολαλιά δόθηκε τότε ως υπερφυσικό σημείο όχι για τους πιστούς αλλά για τους απίστους, για να παρακινηθούν και να πιστεύσουν (Α’ Κορ. 14, 22).
Το αντίθετο διδάσκουν οι Πεντηκοστιανοί, καθώς το θεωρούν ως το κατ' εξοχήν σημείο βεβαίας σωτηρίας.
Θα ολοκληρώσουμε τις παρατηρήσεις μας με μία ακόμα επισήμανση καίριας σημασίας που αναφέρεται στο χαρακτήρα των εμπειριών της γλωσσολαλιάς των Πεντηκοστιανών. Ενώ τα χαρίσματα που χορηγεί ο Θεός στην Εκκλησία δίνονται ελεύθερα και αβίαστα με σκοπό την κατά Χριστόν αύξηση και ενότητα του Σώματός Του (Α΄Κορ.12), η γλωσσολαλιά των Πεντηκοστιανών είναι καρπός διαφόρων τεχνικών, ενθουσιαστικών εκδηλώσεων, συναισθηματική φόρτισης, υποβολής και ψυχολογικών πιέσεων.
Νομίζουμε ότι γίνεται κατανοητό, εξ όσων αναφέραμε, ότι η γλωσσολαλιά των συγχρόνων πεντηκοστιανών δεν έχει καμία σχέση με το χάρισμα της γλωσσολαλιάς της αρχαίας Εκκλησίας. Είναι ενεργήματα του πνεύματος της πλάνης, που μετασχηματιζόμενο σε άγγελο φωτός τα παρουσιάζει ως δήθεν καρπούς - εμπειρίες της πλήρωσης τους με Άγιον Πνεύμα. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι υπάρχουν πεντηκοστιανές ομάδες που έχουν γλωσσολαλιά αλλά είναι αντιτριαδικές. Εν προκειμένω είναι σαφές ποιο πνεύμα επιδημεί και σ' αυτές.
Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στο θέμα της γλωσσολαλιάς των Πεντηκοστιανών παραθέτοντας τις απόψεις δύο Ελλήνων προτεσταντών. Η σημασία και η σπουδαιότητά τους είναι προφανής, καθώς αποτελεί ενδοπροτεσταντική κριτική, δηλαδή κριτική προτεσταντών προς προτεστάντες Πεντηκοστιανούς για το θέμα της γλωσσολαλιάς, με μοναδικό οδηγό την Αγία Γραφή.
Σύμφωνα λοιπόν, με τον ένα Έλληνα προτεστάντη το λεγόμενο «βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα» των Πεντηκοστιανών του οποίου καρπός είναι η γλωσσολαλιά, είναι αντίληψη, λαθεμένη, «χωρίς κανένα απολύτως στήριγμα στην Αγια Γραφή (···) Ξεφύλλισε προσεχτικά την Καινή Διαθήκη και πουθενά δε θα συναντήσεις το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν κάτι ξεχωριστό από την αναγέννηση.» [Γ.Α. Χατζηαντωνίου. Το Άγιο Πνεύμα. Οι δυο φάσεις του έργου του, στο Φωνή του ευαγγελίου, 57, Φεβρ. 1997. σελ.62]
Και κατά τον άλλο: «η γλωσσολαλιά και τα θαύματα είναι δύο από τα κατ' εξοχήν αποτελεσματικά μέσα που ο Διάβολος, μιμούμενος τον Θεό, μεταχειρίζεται μέχρι σήμερα για τους σκοτεινούς σκοπούς του» [Γερ. Ζερβόπουλου, Πνευματικά. Ελληνικές Ελεύθερες Εκκλησίες εξωτερικού, σελ.97]. Επιπλέον, θεωρεί ότι «η γλωσσολαλιά σήμερα δεν είναι μόνο ένα χάρισμα περιττό, αλλά και επικίνδυνο» και αναφέρει την παρερμηνεία των Πεντηκοστιανών. «οι όποιοι στηρίζουν την ακατανόητη γλωσσολαλιά στο συμβάν της Πεντηκοστής, απ’ όπου πήραν και το όνομα τους, παρά το γεγονός ότι στην Πεντηκοστή οι μαθητές δεν μίλησαν ακατανόητες γλώσσες, αλλά μίλησαν γήινες, ανθρώπινες γλώσσες, που ήσαν αμέσως και πλήρως κατανοητές από τους ακούοντας». [Γερ. Ζερβόπουλου, όπ.π, σελ.105]
Και στο θέμα της γλωσσολαλιάς λοιπόν των Πεντηκοστιανών, ο Ορθόδοξος χριστιανός πρέπει να έχει υπ’ όψη του τα λόγια του αποστόλου Παύλου «συ δε μένε εν εις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες» (Β’ Τιμ. 3, 14). (Σημείωση της ΟΟΔΕ: Για μια Ορθόδοξη ανάλυση του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος, δείτε το ψηφιακό μας βιβλίο: "Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος στην Καινή Διαθήκη").
Η Αρπαγή της Εκκλησία και η χιλιετής Βασιλεία
Βασικό γνώρισμα πολλών αιρετικών ομάδων είναι η ύπαρξη στη διδασκαλία τους και ψυχολογικών εκβιαστικών διλημμάτων, τα οποία μάλιστα τα παρουσιάζουν αγιογραφικές διδασκαλίες, μέσω των οποίων ασκούν μια μορφή πνευματικής τρομοκρατίας στα δυστυχή θύματα τους. Από την κατηγορία αυτή φυσικά δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι Πεντηκοστιανοί.
Το κατεξοχήν ψυχολογικό εκβιαστικό γεγονός και ταυτοχρόνως θεμελιώδης διδασκαλία κάθε αποχρώσεως Πεντηκοστιανής ομάδας είναι η λεγόμενη «Αρπαγή της Εκκλησίας».
Τι εννοούν όμως οι Πεντηκοστιανοί όταν αναφέρονται στην αρπαγή της Εκκλησίας;
Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς τους:
«Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα κατέβει από τον ουρανό, θα ακουστεί μια φωνή αρχαγγέλου και θα σαλπίσει ο ίδιος, ο Θεός, με την "έσχατη σάλπιγγα", θα αναστηθούν όλοι όσοι έχουν πεθάνει "εν Χριστώ" και εμείς που θα ζούμε αυτή τη στιγμή θα αρπαχθούμε σε συνάντηση του Κυρίου. Η συνάντηση· αυτή θα γίνει στον αέρα. Ο Κύριος θα κατεβεί πριν από την μεγάλη καταστροφή του κόσμου, να συνάξει τους πιστούς Χριστιανούς για να αποφύγουν αυτήν την μεγάλη συμφορά».
Αν θελήσουμε να αναλύσουμε περισσότερο τους Πεντηκοστιανούς ισχυρισμούς, τότε πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Πεντηκοστιανοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως πιστούς χριστιανούς που θα αναστήσει ο Κύριος, που θα αρπαχθούν στον αέρα για να τον συναντήσουν, για να αποφύγουν τη μεγάλη θλίψη κατά την περίοδο του Αντίχριστου. Αυτό γίνεται κατανοητό, γιατί κατά τις κακοδοξίες τους μόνο όσοι έχουν «βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα» και έχουν γλωσσολαλιά είναι αποδεδειγμένα πιστοί. Όποιος δεν γλωσσολαλεί θα παραμείνει στη γη και θα βασανιστεί από τον Αντίχριστο.
Πότε όμως θα γίνει η αρπαγή;
Σε προηγούμενο άρθρο μας [Βλ. Λ.Φέγγου, Εμείς περιμένουμε «την μακαριά ελπίδα», την αρπαγή της εκκλησίας, στο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 77, Μάριος 1991, σελ. 1. Πρβλ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ. φ. 12, Δεκέμβρης 1986, σελ. 4. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 32 Αύγουστος 1988, σελ. 1. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 68, Νοέμβριος 1990. σελ. 1, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ. φ. 207, Φεβρουάριος 2001, σελ 1. Άλκ.Τζελέπη, Πολεμικές συγκρούσεις των εσχάτων καιρών, σελ 240-241], έχουμε αναφέρει, ότι σχετικά με τον χρόνο που θα γίνει η λεγόμενη αρπαγή έχουν υπάρξει από Έλληνες και ξένους Πεντηκοστιανούς πλήθος ψευδοπροφητειών.
Εδώ ενδεικτικά θα παραπέμψουμε πάλι σε δικά τους κείμενα, για να φανεί σε συνδυασμό και με τα παραπάνω, ακριβώς το εκβιαστικό ψυχολογικό υπόβαθρο της διδασκαλίας τους περί αρπαγής της Εκκλησίας.
Διακήρυττε ένας Πεντηκοστιανός, ιδρυτής μιας πεντηκοστιανής ομάδας τον Αύγουστο του 1988 : «Η εσχάτη σάλπιγγα οπού να’ ναι θα ηχήσει. "Γίνεσθε έτοιμοι" Όποιος είναι έτοιμος θα φύγει, όποιος δεν είναι έτοιμος θα μείνει να περάσει την ώρα του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθει επί της οικουμένης όλης» [Λ.Φέγγου, Η Έσχατη Σάλπιγγα θα ηχήσει. «Γίνεσθε έτοιμοι» ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ.φ. 32, σελ.1].
Ο ίδιος δύο χρόνια αργότερα, το Νοέμβριο του 1990, ανέφερε:«Ο Ιησούς Χριστός έρχεται. Η ώρα πλησίασε πραγματικά και τα χρόνια είναι μετρημένα» [ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, αρ.φ.68, Νοέμβριος 1990, σελ.1].
Ένας άλλος Πεντηκοστιανός ποιμένας, είχε προφητεύσει ότι τη δεκαετία του 1990 θα συμβεί η αρπαγή, της εκκλησίας, η έλευση του Αντίχριστου και ό τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. [Κ.Κονδύλη, Η δεκαετία των μεγάλων γεγονότων. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,αρ.φ. 73, Ιανουάριος 1991, σελ.1,4].
Ο ίδιος αναφέρει πάλι, το Φεβρουάριο του 2001, σχετικά με την αρπαγή: «Η σοβαρότητα των ημερών μας φανερώνεται από αυτά τα όποια συμβαίνουν επάνω στον κόσμο αυτό και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι διερχόμαστε ήδη τις τελευταίες ημέρες επάνω στον κόσμο αυτό» [Κ.Κονδύλη, Η πόρτα κλείνει. Ο Χριστός έρχεται. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ,αρ.φ.207, Φεβ.2001, σελ.1].
Στην ίδια ακριβώς γραμμή, άλλοι Πεντηκοστιανοί σε ιστοσελίδα τους στο διαδίκτυο αναφέρουν για ανθρώπους που «αναγεννώνται, βαπτίζονται με Άγιο Πνεύμα και προσμένουν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να αρπάξει την Εκκλησία του. Για λίγο ακόμα η πόρτα της χάρης του Χριστού είναι, ανοικτή. Προλαβαίνεις να μπεις και συ, σήμερα. Αύριο ίσως είναι πολύ αργά» [www.greekbiblos.gr/22.htm].
Και συνεχίζουν άλλου: «Ο Κύριος έρχεται. επίκειται η αρπαγή της Εκκλησίας» [www.greekbiblos.gr/16.htm. βλ. και «Η όψιμη βροχή» Στο Η Φωνή του Ευαγγελίου, Φεβ. 1999, σελ. 93-95].Όσοι δε θα λάβουν μέρος στην αρπαγή, λέγουν, θα μείνουν στη γη για να υποφέρουν κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψης, την επταετία του Αντίχριστου. Με το τέλος της επταετίας του Αντίχριστου, θα επιστρέψει ο Χριστός μαζί με τους αρπαγέντες Πεντηκοστιανούς από τους ουρανούς, θα καταστρέψει τον Αντίχριστο και θα συμβασιλεύσουν μαζί στη γη για χίλια χρόνια.
Αν αξιολογήσουμε όμως τους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών σχετικά με την αρπαγή της εκκλησίας, θα παρατηρήσουμε ότι βρίσκονται σε ριζική αντίθεση με τη διδασκαλία του Κυρίου και των αγίων Αποστόλων. Ως συνέπεια της αρπαγής, οι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν τμηματική ανάσταση των νεκρών, των μεν πιστών προ τής Αρπαγής, των δε απίστων στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας.
Αντιθέτως, η Αγία Γραφή αναφέρει για καθολική ανάσταση των νεκρών (Ιωάν. 5,28. Α’ Κορ. 15, 51-52 Άποκ. 20,12).
Διδάσκουν δυο επανόδους του Χριστού στη γη, μία για την αρπαγή και μια για την καταστροφή του Αντίχριστου και την εγκαθίδρυση της χιλιετούς βασιλείας.
Αντιθέτως, η Αγια Γραφή ομιλεί για μία και μοναδική επιστροφή του Χριστού μόνο κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του (Ματθ.24,27, Μαρκ. 13,26, Λουκ. 17,24, κ.λ.π.).
Τα χωρία που επικαλούνται για την αρπαγή αναφέρονται στη Δεύτερα Παρουσία του Χριστού. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Αγία Γραφή αναφερόμενη στο γεγονός της επιστροφής του Κυρίου χρησιμοποιεί πάντα ενικό («παρουσία»), και δεν κάνει χρονική διάκριση παρουσιών, άλλη για τη δήθεν αρπαγή, και άλλη για Δευτέρα Παρουσία(Α’ Κορ.15, -23, Α’ θεσ. 2,19, 3,13, 4,15, Β’ θεσ. 2,1- 2,8-9, Ιακ. 5,7, Β’ Πετρ. 3,12, Α’ Ιωάν. 2,28).
Ισχυρίζονται ότι θα γίνει η αρπαγή των πιστών για να μην περάσουν τη μεγάλη θλίψη κατά την επταετία του Αντίχριστου.
Η Αγία Γραφή αντιθέτως διδάσκει, ότι οι πιστοί την εποχή του Αντίχριστου θα είναι στη γη και θα δοκιμαστούν σκληρά από τον Αντίχριστο (Δαν. 7,21, Αποκ. 13,7, 20,4).
Γι’ αυτό ο Θεός «δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» (Ματθ. 24,22-23). Μία ακόμα λοιπόν απόδειξη ότι δεν υπάρχει αρπαγή των πιστών προ της μεγάλης θλίψης, όπως κακοδόξως ισχυρίζονται οι πάσης φύσεως Πεντηκοστιανοί.
Αντίθετος επίσης στην Αγία Γραφή είναι και ο ισχυρισμός τους ότι θα επιστρέψει πάλι ο Χριστός στη γη με τους αρπαγέντες Πεντηκοστιανούς για την εγκαθίδρυση επιγείου χιλιετούς βασιλείας μετά την επταετία του Αντιχρίστου.
Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι θα επιστρέψει ο Κύριος μόνο μία φορά κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του με δόξα, για να κρίνει ζώντας και νεκρούς συνοδευόμενος αγίους αγγέλους και όχι από Πεντηκοστιανούς (Ματθ. 25,31. Μαρκ. 13,26-27).
Στο ερώτημα, εάν συμφωνούν όλοι οι Πεντηκοστιανοί ειδικά αλλά και οι προτεστάντες γενικότερα, για το αν θα υπάρξει αρπαγή της εκκλησίας προ της μεγάλης θλίψης, η απάντηση είναι όχι.
Υπάρχουν τρεις τάσεις A.Cleason-P.Feinberg-D.Moo-R.Reiter, The Raprure. Pre, Mid or Post-Tribulational?, Grand Rapids, Michingan 1984.
Η πρώτη τάση υποστηρίζει ότι η αρπαγή θα γίνει προ της μεγάλης θλίψης και είναι γνωστοί ως Dispensationalists, η δεύτερη τάση που υποστηρίζει ότι η αρπαγή θα γίνει μετάτην μεγάλη θλίψη και είναι γνωστοί ως Premillennialists, και η τρίτη τάση, που διαφοροποιείται ως προς το χρόνο έναρξης της χιλιετούς βασιλείας και είναι γνωστοί ως Postmillennialists.
Πρέπει επίσης, εν προκειμένω, να επισημάνουμε ότι πολλοί από τους πρώτους Πεντηκοστιανούς του εικοστού αιώνα είχαν προφητεύσει ως μεγάλη θλίψη τον Α Παγκόσμιο πόλεμο. www.jesusportal.org/magazine/article9-4.html
Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας στην περί αρπαγής της Εκκλησίας πλάνη των Πεντηκοστιανών, παραθέτοντας ενδεικτικά και τη γνώμη ενός Έλληνα προτεστάντη [Σημείωση της σελίδας του Εγκολπίου: Ο εν λόγω εκδότης δεν ανήκει πλέον στον προτεσταντικό χώρο αλλά στην Ορθοδοξία]. Πρόκειται για τον εκδότη και διευθυντή του ελληνικού (πρώην) προτεσταντικού περιοδικού «Ο Ερευνητής της Αλήθειας» που αφιερώνει το τεύχος 24 (Σεπτ.- Νοεμ. 2003) του εν λόγω περιοδικού αποκλειστικώς στις αντιλήψεις των Πεντηκοστιανών περί της αρπαγής. Χαρακτηρίζει, λοιπόν, τη διδασκαλία περί αρπαγής «ως αντιβιβλική και επικίνδυνη» και τη θεωρεί «απατηλό μήνυμα που δίνει ψεύτικη ελπίδα ασφάλειας». Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αρ.τ. 24, Σεπτ.- Νοεμ. 2003, σελ. 10
Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι στο εν λόγω προτεσταντικό περιοδικό υπάρχει και η άποψη ενός Αμερικανού Πεντηκοστιανού, ο οποίος λέει, ότι η θεωρία για την αρπαγή της Εκκλησίας προ της θλίψης είναι «ένα δόγμα, που η Αγία Γραφή ποτέ δεν δίδαξε». [Οπ.π.,σελ.17]
Μένει κανείς πραγματικά κατάπληκτος τόσο από το μέγεθος της πλάνης όσο και από τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις των Πεντηκοστιανών και των προτεσταντών γενικά μεταξύ τους.
Νομίζουμε, όμως, ότι δεν αμφιβάλλει κανείς ότι η πεντηκοστιανή κίνηση είναι σύστημα πλάνης που οι διδασκαλίες τους δεν έχουν καμία σχέση, παρά την εξωτερική επίκληση της Αγίας Γραφής, με τη διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας. Γι' αυτό ο Ορθόδοξος χριστιανός προσεύχεται για τα θύματα της πλάνης, αλλά έχει πάντα υπ' όψη του τον παύλειο λόγο «Μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο κανείς» (Β’ Θεσ. 2,3).
agiosartemios.gr
