Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Κάθε χρόνο στὶς 29 Μαΐου θυμόμαστε τὴν ἅλωση τῆς Πόλης, τὴν κατάλυση τῆς ὀρθόδοξης βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας καὶ τιμοῦμε τοὺς ἡρωϊκὰ πεσόντες γιὰ τὴν ὑπεράσπισή της.
Καὶ κάθε χρόνο τὴν ἴδια ἡμερομηνία μιλοῦμε γιὰ τὴν προδοσία τῆς Δύσης, γιὰ τὴν διπροσωπία τῶν Λατίνων, γιὰ τὴν ἀγριότητα τῶν Τούρκων, γιὰ τοὺς θρύλους, ὅπως «πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, πάλι δικά/δικιά μας θα, 'ναι», ἀναπολοῦμε περασμένα μεγαλεῖα καὶ ἀναζητοῦμε τὴν ἐπανάκτησή τους.
Αὐτὸ ποὺ δὲν κάνουμε κάθε χρόνο εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῶν δικῶν μας λαθῶν, ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἅλωση καὶ θὰ ὁδηγοῦν πάντα σὲ ἅλωση, ἂν δὲν ἀλλάξουμε στάση καὶ τρόπο ζωῆς.
Διότι ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔπεσε ὄχι κυρίως λόγῳ τῶν Φράγκων, τῶν Λατίνων, τῆς Δύσης, τῶν Τούρκων κλπ., ἀλλὰ κυρίως λόγῳ τῆς κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς παρακμῆς, τῶν ἐμφυλίων διαμαχῶν, τῆς ἀλλαγῆς πολιτικοῦ ἐνδιαφέροντος ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ στὴν Δύση, τῆς παραμέλησης τοῦ στρατοῦ καὶ τῆς φύλαξης τῶν συνόρων, τῆς θυσίας τῶν ὁσίων καὶ ἱερεῶν στὸν βωμὸ τοῦ χρήματος καὶ τῆς διαφθορᾶς. Γιὰ ὅλα αὐτὰ δὲν χρειάζεται νὰ δώσουμε πηγὲς καὶ βιβλιογραφικὲς ἀναφορές. Εἶναι γνωστὰ σὲ ὅλους. Καὶ φυσικὰ δὲν ἀρκεῖ οὔτε σώζει ἕνα σὲ λίγο καιρὸ ὅλα θ' ἀλλάξουν.
Ἡ ὀρθόδοξη Ρωμυλία ἔπεσε ὅμως κυρίως λόγῳ τῆς ἀποστασίας τοῦ λαοῦ της ἀπὸ τὸν Θεό. Λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ διαφθορᾶς τοῦ κλήρου καὶ τῶν μοναχῶν (ἀρκεῖ μόνο νὰ ἀναφερθεῖ, ὅτι τὰ μοναστήρια γέμισαν μοναχοὺς ὄχι γιὰ τὴν Πίστη ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ στράτευσης καὶ ὑπεράσπισης τῆς αὐτοκρατορίας).
Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ἅλωση ἦλθε λόγῳ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεως, ἀφοῦ ὅλοι οἱ αὐτοκράτορες ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγο μέχρι τὸν Κων/νο Παλαιολόγο (ὁ ὁποῖος ὅμως μετὰ μετανόησε καὶ εἶδε τὸ λάθος του) εἶχαν τὴν ὑπόσχεση καὶ ἐπιδίωξη ἕνωσης μὲ τὸν Πάπα ὡς σταθερὸ ἀξίωμα τῆς ἐξωτερικῆς τους πολιτικῆς. Ἔτσι τελέσθηκε στὶς 12.12.1452, ἕναν χρόνο πρὶν τὴν ἅλωση καὶ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος φιλενωτικὸ συλλείτουργο, παρουσία τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Πάπα Νικόλαου τοῦ 5ου, τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ὁ φιλενωτικὸς ἡγούμενος Βησσαρίων ποὺ εἶχε ἤδη ἀποστατήσει στὴ Δύση), τοῦ πρώην Μητροπολίτη Κιέβου Ἰσιδώρου τοῦ Ἀποστάτη καὶ τοῦ ἐξόριστου στὴν Ρώμη λατινόφρονος Πατριάρχoυ Κων/πόλεως Γρηγορίου Γ΄ Μάμμα. Στὸ φιλενωτικὸ αὐτὸ συλλείτουργο στὴν Ἁγία Σοφία, μνημονεύθηκε τὸ ὄνομα τοῦ Πάπα στὴν Θεία Λειτουργία καὶ κηρύχθηκε ὡς ἰσχύουσα ἡ ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν ποὺ ἀποφασίστηκε στὴν Φερράρα-Φλωρεντία.
Ὁ δὲ ἀνθενωτικὸς καὶ πρῶτος πατριάρχης Κων/πόλεως Γεννάδιος Σχολάριος ἑρμηνεύοντας ἕνα ὄνειρο τοῦ Μωάμεθ Β΄ τοῦ Πορθητοῦ, τοῦ εἶπε, ὅτι δὲν θὰ ἔπαιρνε ποτὲ τὴν Πόλη, ἐὰν ὑπῆρχαν ἔστω καὶ πέντε (πραγματικά) εὐσεβεῖς στὸν πληθυσμό της. Ὁ παραλληλισμὸς μὲ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα εἶναι ξεκάθαρος.
Ποιός δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὶς ὁμοιότητες μὲ τὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ καὶ πολιτικὴ κατάσταση; Ποιός δὲν βλέπει καὶ σήμερα τὴν λανθασμένη ἀναμονὴ καὶ ἐλπίδα ὑποστήριξης ἀπὸ τοὺς ξένους, τὴν διαφθορά, τὴν διχόνοια καὶ τὴν πολιτικὴ, κοινωνικὴ καὶ πολιτιστικὴ καὶ ἠθικὴ κατάπτωση;
Καὶ κυρίως, ποιός δὲν βλέπει τὴν φιλενωτικὴ ἐκκλησιαστικὴ καὶ ὑποστηριζόμενη ἀπὸ τὴν πολιτεία στάση, ποὺ τώρα μάλιστα παίρνει μέσῳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ τεράστιες διαστάσεις, τὴν ἐκκοσμίκευση, τὴν διάβρωση μέσῳ τῆς ἀναγνώρισης, ἄνευ μετανοίας, κάθε εἴδους σχισματικῶν καὶ ἀποστατῶν, τὴν διχόνοια, τὴν Σιμωνία καὶ τὴν ἀσέβεια; Κι ὅμως, ἀντὶ νὰ ὑπάρχει συνεχὴς ἀναφορὰ τῆς λανθασμένης στάσης μας μὲ ἀφορμὴ τῶν σημερινῶν ἐκλογῶν πάλι ἡ μία παράταξη πολεμάει τὴν ἄλλη. Πάλι ἡ διχόνοια βασιλεύει ἐπιτρέποντας στὸ "διαίρει καὶ βασίλευε" νὰ καταδυναστεύει τὴν χώρα. Καὶ ἀντὶ νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὴν ἀλήθεια, μεριμνοῦμε καὶ τυρβάζουμε περὶ πολλῶν.
Καὶ ἀντὶ νὰ μάθουμε ἀπὸ τὸ παρελθόν, περιμένουμε ἄνευ μετανοίας, ἀγώνων καὶ ἀλλαγὴ στάσης καὶ πάλι μεγαλεῖα, ἐπανάκτηση τῆς Πόλης, ἀναλαμπὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Δὲν βλέπουμε, ὅτι ἤδη τελεῖται καὶ δεύτερη ἅλωση.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
