Ἀγαπητέ
κ. Σημάτη,
Θά ἀπαντήσω δι᾽ ὀλίγων στήν ''ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'' σας.
1. Κατ᾽ ἀρχάς, ξεκινῶ μέ αὐτό καί ξεκαθαρίζω τήν θέση μου. Γράψατε, ἀπευθυνόμενος πρός ἐμένα, τήν φράση «ἐσεῖς πάτερ, ποὺ ἀναλάβατε τὴν ὑπεράσπισή της», τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ.
Ξεκαθαρίζω τήν θέσι μου, δηλώνοντάς σας ἀπερίφραστα ὅτι δέν εἶμαι καί δέν ὑπῆρξα ποτέ, οὔτε ὑπερασπιστής ἐκείνης, οὔτε ὑπερασπιστής κάποιου ἄλλου. Ἐπαναλαμβάνω, δέν εἶμαι ὑπερασπιστής κανενός καί διευκρινίζω καί τονίζω ὅτι ἐκφέρω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη καί ἄποψη γιά τό θέμα τό ὁποῖο σχολιάζω. Δέν εἶναι στό ἦθος μου καί στίς ἀρχές μου νά ἀναλαμβάνω χρέη ὑπερασπιστοῦ κανενός. Σᾶς τά τονίζω αὐτά, ἐπειδή μοῦ προσάπτετε τό ἀναληθές, ὅτι εἶμαι ὑπερασπιστής της.
Τήν ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟ τήν συνάντησα δύο φορές σέ κάποιο μοναστήρι ἐδῶ καί κάποια χρόνια καί τῆς μίλησα τηλεφωνικά λίγες φορές ἐκείνην τήν περίοδο.
Πολλές φορές, σέ διάφορα θέματα πού ἀναρτῶνται στό Διαδίκτυο, καταθέτω τήν γνώμη μου, ἄν κρίνω ὅτι πρέπει νά τήν καταθέσω. Ὅπως π.χ. τήν ἔχω καταθέσει στήν περίπτωσι τῆς θεωρίας τοῦ Ὑδροχοϊσμοῦ τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ (βλέπε http://www.scribd.com/doc/150462634/Ὁ-Ὑδροχοϊσμός-τοῦ-Παναγιώτη-Τραϊανοῦ) καθώς καί σέ ἄλλες περιπτώσεις.
2. Ὡς πρός τά ἀναφερόμενα τώρα στήν ὑποσημείωσι (2α), πού ἐμπεριέχεται στήν ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ σας, ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
Φάσκετε καί ἀντιφάσκετε... Ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ φαινόταν ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα δημιουργίας τοῦ ἱστολογίου της, μέσα ἀπό τό προφίλ τοῦ διαχειριστοῦ τοῦ ἱστολογίου. Ἄρα ἦταν γνωστή ἡ ταυτότητά της ἀπ᾽ ἀρχῆς σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες τοῦ ἱστολογίου της, καί μεταξύ αὐτῶν καί σέ σᾶς καί στό φιλικό σας πρόσωπο, ἀφοῦ δέν ἦταν κάτι τό κρυφό.
Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἐσεῖς λέτε ὅτι φιλικό σας πρόσωπο σᾶς εἶχε ἀποκαλύψει τήν ταυτότητά της καί ἐσεῖς δῆθεν γιά νά μήν ''προδώσετε'' τήν μή κρυφή ταυτότητά της, γράψατε αὐτά πού γράψατε. Ἀλλά ἔστω ὅτι δέν τό ἐγνωρίζατε καί ὅτι σᾶς τήν ἀπεκάλυψε τό φιλικό σας πρόσωπο. Ἀφοῦ λοιπόν ἐγνωρίζατε τήν ταυτότητά της ἀπο τότε, ἀπό τό φιλικό σας πρόσωπο, καί τήν στιγμή πού δέν εἶναι κρυφό τό φύλο της, γιατί δέν χρησιμοποιήσατε τό ἄρθρο ''ἡ'' πρίν τό ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ, ἀλλά γράψατε («λαϊκός ἤ κληρικός, γυναῖκα ἤ ἄνδρας»); Μέ αὐτά τά δικά σας λόγια εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι δέν καλύπτετε κάποιον ἀλλά κάνετε ὑπαινιγμούς καί ἀφήνετε ὑπόνοιες... Πῶς ἐσεῖς λέτε ὅτι τό ἐγράψατε ἔτσι δῆθεν ''... γιά νά μή προδώσετε τήν ταυτότητά της''; Μάλιστα, τήν στιγμή πού ἡ ἴδια ἀναφέρει στήν ἀρχική σελίδα τοῦ ἱστολογίου της, κάτω ἀριστερα, ''ἡ διαχειρίστρια τοῦ ἱστολογίου'';
3. Σχετικά μέ τά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2β) ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
Γράφετε «ἄν εἶχα παρανοήσει θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐξηγήσει ἡ ἴδια, ἢ ἐσεῖς πάτερ,....... τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ». Ἄν ἐπιθυμῆτε νά σᾶς ἐξηγήση ἡ ἴδια, ἀπευθυνθεῖτε στήν ἴδια νά σᾶς δώση ἐπεξηγήσεις Τό τί ἐννοεῖ ἡ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ στό ἄρθρο της εἶναι σαφές καί ξεκάθαρο ''τοῖς νοῦν ἔχουσι''. Γιατί λοιπόν νά σᾶς ἐξηγήσω ἐγώ κάτι τό ὁποῖο εἶναι ξεκάθαρο;
Τό τί ἐννοεῖτε ἐσεῖς στά γραφόμενά σας ἐξηγῆστε το ἐσεῖς πού τό γράψατε καί μή ζητᾶτε νά σᾶς τό ἐξηγήσουν ἄλλοι. Τό σίγουρο εἶναι πάντως, ὅτι μέχρι τώρα δέν ἔχετε καταλάβει τί ἐννοεῖ τό ἄρθρο της, ἄν δέν ὑποκρίνεστε ὅτι δέν καταλάβατε.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Θά ἀπαντήσω δι᾽ ὀλίγων στήν ''ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ'' σας.
1. Κατ᾽ ἀρχάς, ξεκινῶ μέ αὐτό καί ξεκαθαρίζω τήν θέση μου. Γράψατε, ἀπευθυνόμενος πρός ἐμένα, τήν φράση «ἐσεῖς πάτερ, ποὺ ἀναλάβατε τὴν ὑπεράσπισή της», τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ.
Ξεκαθαρίζω τήν θέσι μου, δηλώνοντάς σας ἀπερίφραστα ὅτι δέν εἶμαι καί δέν ὑπῆρξα ποτέ, οὔτε ὑπερασπιστής ἐκείνης, οὔτε ὑπερασπιστής κάποιου ἄλλου. Ἐπαναλαμβάνω, δέν εἶμαι ὑπερασπιστής κανενός καί διευκρινίζω καί τονίζω ὅτι ἐκφέρω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη καί ἄποψη γιά τό θέμα τό ὁποῖο σχολιάζω. Δέν εἶναι στό ἦθος μου καί στίς ἀρχές μου νά ἀναλαμβάνω χρέη ὑπερασπιστοῦ κανενός. Σᾶς τά τονίζω αὐτά, ἐπειδή μοῦ προσάπτετε τό ἀναληθές, ὅτι εἶμαι ὑπερασπιστής της.
Τήν ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟ τήν συνάντησα δύο φορές σέ κάποιο μοναστήρι ἐδῶ καί κάποια χρόνια καί τῆς μίλησα τηλεφωνικά λίγες φορές ἐκείνην τήν περίοδο.
Πολλές φορές, σέ διάφορα θέματα πού ἀναρτῶνται στό Διαδίκτυο, καταθέτω τήν γνώμη μου, ἄν κρίνω ὅτι πρέπει νά τήν καταθέσω. Ὅπως π.χ. τήν ἔχω καταθέσει στήν περίπτωσι τῆς θεωρίας τοῦ Ὑδροχοϊσμοῦ τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ (βλέπε http://www.scribd.com/doc/150462634/Ὁ-Ὑδροχοϊσμός-τοῦ-Παναγιώτη-Τραϊανοῦ) καθώς καί σέ ἄλλες περιπτώσεις.
2. Ὡς πρός τά ἀναφερόμενα τώρα στήν ὑποσημείωσι (2α), πού ἐμπεριέχεται στήν ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ σας, ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
Φάσκετε καί ἀντιφάσκετε... Ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου τῆς ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ φαινόταν ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα δημιουργίας τοῦ ἱστολογίου της, μέσα ἀπό τό προφίλ τοῦ διαχειριστοῦ τοῦ ἱστολογίου. Ἄρα ἦταν γνωστή ἡ ταυτότητά της ἀπ᾽ ἀρχῆς σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες τοῦ ἱστολογίου της, καί μεταξύ αὐτῶν καί σέ σᾶς καί στό φιλικό σας πρόσωπο, ἀφοῦ δέν ἦταν κάτι τό κρυφό.
Παρ᾽ ὅλα αὐτά ἐσεῖς λέτε ὅτι φιλικό σας πρόσωπο σᾶς εἶχε ἀποκαλύψει τήν ταυτότητά της καί ἐσεῖς δῆθεν γιά νά μήν ''προδώσετε'' τήν μή κρυφή ταυτότητά της, γράψατε αὐτά πού γράψατε. Ἀλλά ἔστω ὅτι δέν τό ἐγνωρίζατε καί ὅτι σᾶς τήν ἀπεκάλυψε τό φιλικό σας πρόσωπο. Ἀφοῦ λοιπόν ἐγνωρίζατε τήν ταυτότητά της ἀπο τότε, ἀπό τό φιλικό σας πρόσωπο, καί τήν στιγμή πού δέν εἶναι κρυφό τό φύλο της, γιατί δέν χρησιμοποιήσατε τό ἄρθρο ''ἡ'' πρίν τό ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ, ἀλλά γράψατε («λαϊκός ἤ κληρικός, γυναῖκα ἤ ἄνδρας»); Μέ αὐτά τά δικά σας λόγια εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι δέν καλύπτετε κάποιον ἀλλά κάνετε ὑπαινιγμούς καί ἀφήνετε ὑπόνοιες... Πῶς ἐσεῖς λέτε ὅτι τό ἐγράψατε ἔτσι δῆθεν ''... γιά νά μή προδώσετε τήν ταυτότητά της''; Μάλιστα, τήν στιγμή πού ἡ ἴδια ἀναφέρει στήν ἀρχική σελίδα τοῦ ἱστολογίου της, κάτω ἀριστερα, ''ἡ διαχειρίστρια τοῦ ἱστολογίου'';
3. Σχετικά μέ τά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2β) ἔχω νά σᾶς πῶ τά ἑξῆς:
Γράφετε «ἄν εἶχα παρανοήσει θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἐξηγήσει ἡ ἴδια, ἢ ἐσεῖς πάτερ,....... τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ». Ἄν ἐπιθυμῆτε νά σᾶς ἐξηγήση ἡ ἴδια, ἀπευθυνθεῖτε στήν ἴδια νά σᾶς δώση ἐπεξηγήσεις Τό τί ἐννοεῖ ἡ ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ στό ἄρθρο της εἶναι σαφές καί ξεκάθαρο ''τοῖς νοῦν ἔχουσι''. Γιατί λοιπόν νά σᾶς ἐξηγήσω ἐγώ κάτι τό ὁποῖο εἶναι ξεκάθαρο;
Τό τί ἐννοεῖτε ἐσεῖς στά γραφόμενά σας ἐξηγῆστε το ἐσεῖς πού τό γράψατε καί μή ζητᾶτε νά σᾶς τό ἐξηγήσουν ἄλλοι. Τό σίγουρο εἶναι πάντως, ὅτι μέχρι τώρα δέν ἔχετε καταλάβει τί ἐννοεῖ τό ἄρθρο της, ἄν δέν ὑποκρίνεστε ὅτι δέν καταλάβατε.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ1/7/14
- 7:47 μ.μ.
4. Ὅσον ἀφορᾶ στά γραφόμενά σας τῆς ὑποσημειώσεως (2γ) ἡ ἀπάντησίς μου εἶναι ἡ ἑξῆς:
Γράφετε ὅτι « ... οὐδόλως ἀμφισβητῶ ὅτι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστής, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουμε ἀναρτήσει στὸ ἱστολόγιό μας ἕνα ἀξιόλογο ἄρθρο της...». Σέ αὐτό τό ἄρθρο της, πού ἐσεῖς τό ἀποκαλεῖτε ''ἀξιόλογο'', δέν γράψατε ''λαϊκὸς ἢ κληρικός, γυναῖκα ἢ ἄνδρας'', ἀλλά γράψατε στό τέλος, δεοντολογικά σωστά, ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ. Ὁ νοῶν νοείτω.
Στήν συνέχεια ἀναφέρεσθε στήν Σύναξή μας, στήν ὁποία καί ἐσεῖς ἐλαμβάνατε μέρος. Ἐγώ, ὅμως, στό μήνυμά μου πρός ἐσᾶς δέν ἀναφέρθηκα οὔτε σέ ''Σύναξη'', οὔτε σέ συνάξεις, οὔτε σε ἄλλα πρόσωπα. Ἀπευθύνθηκα μόνο σέ σᾶς καί γιά τό συγκεκριμένο ἄρθρο. Σᾶς πληροφορῶ ὅμως ὅτι στίς συνάξεις αὐτές ἔχω νά πάω ἐπάνω ἀπό δύο χρόνια, λόγῳ προβλημάτων ὑγείας.
Ἀπευθυνόμενος σέ μένα, ἔμμεσα στήν συνέχεια ἀπευθύνεσθε καί στούς μετέχοντες στήν Σύναξη αὐτή, ἐπιδιώκοντας αὐτοδικαίωσι. Ἐγώ δέν θά ἀπαντήσω ἐκ μέρους τρίτων.
5. Σάν ἀπάντηση στά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2δ) ἔχω νά σᾶς ἐπαναλάβω αὐτά πού σᾶς ἔγραψα ἤδη στό προηγούμενο μήνυμά μου, ὅτι δηλαδή τά ἐκκλησιολογικά πλαίσια περί διακοπῆς μνημοσύνου καθορίζονται ἀπό τόν ὅρο τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, ὅπως τόν ἐφήρμοσε τό Ἅγιον Ὄρος ἐπί τριετίας χωρίς νά διακόψη ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς μή μνημονεύοντες.
Τό ὅτι διά τῆς ἀπαντήσεώς σας στό μήνυμά μου ἀπευθύνεσθε ἄμεσα πλέον στά μέλη τῆς Συνάξεως, ὡς ἐγώ νά ἤμουν ἐκπρόσωπός της, αὐτό δέν σᾶς τιμᾶ. Ἄν θέλετε κάτι νά τούς πῆτε, ἀπευθυνθῆτε στούς ἁρμοδίους, ὄχι σέ ἐμένα. Διότι ἐγώ δέν θά μεταφέρω τίποτε ἀπ᾽ ὅσα λέτε, ἀφοῦ ἐγώ δέν ἐνέπλεξα κανέναν ἄλλον στά γραφόμενά μου καί δέν ἐκφέρω γνώμη γιά ἄλλους, ὅπως ἤδη σᾶς ἐτόνισα.
Σέ κάποιο σημεῖο λέτε γιά μένα: ''Γράφετε: «Οἱ Πατέρες δέν ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων μέσα ἀπό σχίσματα, ἀλλά μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐπολέμησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων»''. Καί στήν συνέχεια, ἀπευθυνόμενος σέ μένα, λέτε: «Δηλαδή κατὰ τὴν τοποθέτησή σας, ἡ ἀποτείχιση ἰσοῦται μὲ σχίσμα;»
Στό μήνυμά μου δέν μίλησα γιά ''ἀποτείχιση'', οὔτε ὑπενόησα ὅτι ἡ ''ἀποτείχιση'' ταυτίζεται μέ τό ''σχίσμα''. Ὅποιος θέλει νά μάθη τί ἐστί ''ἀποτείχιση'' ἄς μελετήση τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας.
Μέ τό ὡς ἄνω γραφόμενό μου ἤθελα νά τονίσω ὅτι ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τελεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία, διαρκούσης δηλαδή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.
Λέτε ὅτι « Ὁ Οἰκουμενισμὸς θριαμβεύει, ἔχει ὑπερβεῖ τὰ νηπιακὰ βήματα τοῦ Ἀθηναγόρα, κατὰ τοῦ ὁποίου, τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες προχώρησαν σὲ «Ἀποτείχιση» κατόπιν προτροπῆς τοῦ γέροντος Παϊσίου· ἔχει ἀνδρωθεῖ καὶ σέρνεται γερασμένος σὲ κάθε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας· ἔχει ἁλώσει καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος (ὅπως ἡ προσφιλής σας Χριστοΰφαντος περιγράφει) καὶ δὲν κάνετε τὸ αὐτονόητο, δηλαδή τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου, αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἡ προηγούμενη γενιὰ Ἁγιορειτῶν».
Ἐπάνω σέ αὐτό, σᾶς ἀπαντῶ, ὄχι ἐκ μέρους τῆς ''προσφιλοῦς'' ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ, πού ἐσεῖς τήν ἀποκαλεῖτε ἔτσι, καί σᾶς καταθέτω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη: Τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες διέκοψαν μέν τό μνημόσυνον, οὐδέποτε ὅμως διέκοψαν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ἐκείνους πού δέν ἐμνημόνευαν.
Ἐπιλέγοντας θεωρῶ ὅτι νοῦν ἔχετε καί θεολογικές γνώσεις ἔχετε καί γνωρίζετε τί ἀναφέρει ὁ 15ος Κανών. Ἐγώ δέν ἔχω κάτι περισσότερο νά σᾶς προσφέρω. Σᾶς τονίζω ὅτι δέν θά ἐπανέλθω ἐπί τοῦ θέματος ὅ,τι καί νά γράψετε, διότι σᾶς ἔδωσα τήν ἀπάντησί μου.
Μετά τιμῆς
Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης
Γράφετε ὅτι « ... οὐδόλως ἀμφισβητῶ ὅτι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστής, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουμε ἀναρτήσει στὸ ἱστολόγιό μας ἕνα ἀξιόλογο ἄρθρο της...». Σέ αὐτό τό ἄρθρο της, πού ἐσεῖς τό ἀποκαλεῖτε ''ἀξιόλογο'', δέν γράψατε ''λαϊκὸς ἢ κληρικός, γυναῖκα ἢ ἄνδρας'', ἀλλά γράψατε στό τέλος, δεοντολογικά σωστά, ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ. Ὁ νοῶν νοείτω.
Στήν συνέχεια ἀναφέρεσθε στήν Σύναξή μας, στήν ὁποία καί ἐσεῖς ἐλαμβάνατε μέρος. Ἐγώ, ὅμως, στό μήνυμά μου πρός ἐσᾶς δέν ἀναφέρθηκα οὔτε σέ ''Σύναξη'', οὔτε σέ συνάξεις, οὔτε σε ἄλλα πρόσωπα. Ἀπευθύνθηκα μόνο σέ σᾶς καί γιά τό συγκεκριμένο ἄρθρο. Σᾶς πληροφορῶ ὅμως ὅτι στίς συνάξεις αὐτές ἔχω νά πάω ἐπάνω ἀπό δύο χρόνια, λόγῳ προβλημάτων ὑγείας.
Ἀπευθυνόμενος σέ μένα, ἔμμεσα στήν συνέχεια ἀπευθύνεσθε καί στούς μετέχοντες στήν Σύναξη αὐτή, ἐπιδιώκοντας αὐτοδικαίωσι. Ἐγώ δέν θά ἀπαντήσω ἐκ μέρους τρίτων.
5. Σάν ἀπάντηση στά γραφόμενά σας στήν ὑποσημείωση (2δ) ἔχω νά σᾶς ἐπαναλάβω αὐτά πού σᾶς ἔγραψα ἤδη στό προηγούμενο μήνυμά μου, ὅτι δηλαδή τά ἐκκλησιολογικά πλαίσια περί διακοπῆς μνημοσύνου καθορίζονται ἀπό τόν ὅρο τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, ὅπως τόν ἐφήρμοσε τό Ἅγιον Ὄρος ἐπί τριετίας χωρίς νά διακόψη ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς μή μνημονεύοντες.
Τό ὅτι διά τῆς ἀπαντήσεώς σας στό μήνυμά μου ἀπευθύνεσθε ἄμεσα πλέον στά μέλη τῆς Συνάξεως, ὡς ἐγώ νά ἤμουν ἐκπρόσωπός της, αὐτό δέν σᾶς τιμᾶ. Ἄν θέλετε κάτι νά τούς πῆτε, ἀπευθυνθῆτε στούς ἁρμοδίους, ὄχι σέ ἐμένα. Διότι ἐγώ δέν θά μεταφέρω τίποτε ἀπ᾽ ὅσα λέτε, ἀφοῦ ἐγώ δέν ἐνέπλεξα κανέναν ἄλλον στά γραφόμενά μου καί δέν ἐκφέρω γνώμη γιά ἄλλους, ὅπως ἤδη σᾶς ἐτόνισα.
Σέ κάποιο σημεῖο λέτε γιά μένα: ''Γράφετε: «Οἱ Πατέρες δέν ἀγωνίσθησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων μέσα ἀπό σχίσματα, ἀλλά μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐπολέμησαν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων»''. Καί στήν συνέχεια, ἀπευθυνόμενος σέ μένα, λέτε: «Δηλαδή κατὰ τὴν τοποθέτησή σας, ἡ ἀποτείχιση ἰσοῦται μὲ σχίσμα;»
Στό μήνυμά μου δέν μίλησα γιά ''ἀποτείχιση'', οὔτε ὑπενόησα ὅτι ἡ ''ἀποτείχιση'' ταυτίζεται μέ τό ''σχίσμα''. Ὅποιος θέλει νά μάθη τί ἐστί ''ἀποτείχιση'' ἄς μελετήση τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας.
Μέ τό ὡς ἄνω γραφόμενό μου ἤθελα νά τονίσω ὅτι ὁ ἀγῶνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τελεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία, διαρκούσης δηλαδή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας.
Λέτε ὅτι « Ὁ Οἰκουμενισμὸς θριαμβεύει, ἔχει ὑπερβεῖ τὰ νηπιακὰ βήματα τοῦ Ἀθηναγόρα, κατὰ τοῦ ὁποίου, τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες προχώρησαν σὲ «Ἀποτείχιση» κατόπιν προτροπῆς τοῦ γέροντος Παϊσίου· ἔχει ἀνδρωθεῖ καὶ σέρνεται γερασμένος σὲ κάθε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας· ἔχει ἁλώσει καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος (ὅπως ἡ προσφιλής σας Χριστοΰφαντος περιγράφει) καὶ δὲν κάνετε τὸ αὐτονόητο, δηλαδή τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου, αὐτὸ ποὺ ἔκανε ἡ προηγούμενη γενιὰ Ἁγιορειτῶν».
Ἐπάνω σέ αὐτό, σᾶς ἀπαντῶ, ὄχι ἐκ μέρους τῆς ''προσφιλοῦς'' ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥ, πού ἐσεῖς τήν ἀποκαλεῖτε ἔτσι, καί σᾶς καταθέτω μόνον τήν προσωπική μου γνώμη: Τότε, οἱ Ἁγιορεῖτες διέκοψαν μέν τό μνημόσυνον, οὐδέποτε ὅμως διέκοψαν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ἐκείνους πού δέν ἐμνημόνευαν.
Ἐπιλέγοντας θεωρῶ ὅτι νοῦν ἔχετε καί θεολογικές γνώσεις ἔχετε καί γνωρίζετε τί ἀναφέρει ὁ 15ος Κανών. Ἐγώ δέν ἔχω κάτι περισσότερο νά σᾶς προσφέρω. Σᾶς τονίζω ὅτι δέν θά ἐπανέλθω ἐπί τοῦ θέματος ὅ,τι καί νά γράψετε, διότι σᾶς ἔδωσα τήν ἀπάντησί μου.
Μετά τιμῆς
Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης
