Ἡ «θεανθρώπινη λογικὴ» τῶν Πατέρων, διατυπωμένη ἐδῶ καὶ αἰῶνες, (χωρὶς νὰ ἔχουν στὰ χέρια τους τὰ ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα τῶν συγχρόνων ἐπιστημόνων), παραμένει ἀκατάλυτη καὶ ἀπρόσβλητη ἀπὸ τὶς ποικίλες διατυπώσεις καὶ ἀνασκευὲς τῶν θεωριῶν τῆς Ἐξελίξεως, ὅσων ἕως τώρα ἔχουν διατυπωθεῖ.
Οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι θὰ ἀποτελοῦσε ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ ἡ σταδιακὴ δημιουργία κάποιου εἴδους καὶ ἐπίσης ὅτι ἀποκλείεται κάθε δυνατότητα χρονικῆς προΰπαρξης τοῦ σώματος, καθὼς τὰ μέρη τῆς σύνθετης φύσης τοῦ ἀνθρώπου δημιουργήθηκαν ἀκριβῶς τὸ ἕνα γιὰ τὸ ἄλλο. Ἡ οὐσίωση τῶν ὄντων εἶναι παντελῶς ἀνεπίδεκτη κάθε προσθήκης καὶ ἔλλειψης.
Αὐτὲς οἱ θέσεις τῶν «Πατέρων γιὰ τὴν σταθερότητα τῶν εἰδῶν» κρίνει οὐσιαστικὰ καὶ τὴ θεωρία τῆς ἐξελίξεως καὶ θὰ πρέπει οἱ καθηγητὲς θεολόγοι τῶν σχολείων νὰ τὶς γνωρίσουν, ὥστε ὄχι μόνο νὰ μὴν ὑποχωροῦν στὶς ἐπιθέσεις συναδέλφων (οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν νὰ ἀντιτάξουν παρὰ «θεωρίες» ἐπιστημόνων ποὺ ἀναθεωροῦνται ἀπὸ ἑπόμενες ἐπιστημονικὲς «θεωρίες!), ἀλλὰ οὔτε κἂν νὰ περιπίπτουν σὲ συμβιβαστικὲς θέσεις, ὅπως: «δὲν ἀποκλείεται ὁ Θεὸς νὰ ἔδωσε “πνοὴν ζωῆς” σὲ κάποιο πίθηκο ἢ ἄλλο ζῶο ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε πρὶν δημιουργήσει»!
Παραθέτουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ Κ. Ζάχου.
