Η ΣΤΕΝΗ ΤΥΦΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ:
ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΑΣ*
Τοῦ π. Zechariah lynch τῆς OCA (Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
τῆς Ἀμερικῆς)
“Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλὴμ…” ἢ μποροῦμε τώρα νὰ θρηνοῦμε,
“Κωνσταντινούπολη, Κωνσταντινούπολη!” Κάποτε ἤσασταν ὑπερασπιστὴς τῆς ἀληθινῆς
Ὀρθοδοξίας, καὶ τώρα ἔχετε ἀρχίσει νὰ προωθεῖτε τὶς κοσμικὲς πολιτικὲς ἀτζέντες.
Κάποτε κηρύττατε τὴν οὐράνια πατρίδα καὶ τώρα γατζώνεστε στὴν γήινη δύναμη!
Σηκωθεῖτε! Ὄχι γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν δικῶν σας δικαιωμάτων καὶ ἐξουσιῶν, ἀλλὰ
μᾶλλον γιὰ τὴν ταπεινὴ ὑπεράσπιση τῆς Ἀλήθειας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τότε θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε
μὲ χαρά.
Ἡ γιαγιά μου εἶναι Ἑλληνίδα, ἡ καταγωγή μου ἀπὸ ἐκείνη
τὴν πλευρὰ πηγαίνει πίσω στὴν Καππαδοκία, ὅπου οἱ πρόγονοί μου ζοῦσαν ἐπί αἰῶνες
(ἔφυγαν κατὰ τὴν ἀνταλλαγὴ πληθυσμοῦ). Εἶναι μεγάλη ἐνθάρρυνση νὰ γνωρίζουμε ὅτι
πολλοὶ Ἕλληνες (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν προγόνων μου) στέκονταν σὰν ἀμόνι
στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία κάτω ἀπὸ τὸ ἀμείλικτο σφυρὶ τῆς τουρκικῆς μουσουλμανικῆς
κυριαρχίας. Μήπως ὑπέμεναν δίωξη, κατάσχεση περιουσίας καὶ ἀκόμη καὶ θάνατο γιὰ
τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινούπολης; Ἢ μήπως ἦταν μᾶλλον γιὰ τὴν Ἀλήθεια
τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας; Ναί, τελικά, ἦταν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς
Ἐκκλησίας Του, τῆς Ὀρθοδοξίας, πού ὑπέμεναν.
Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, δὲν βλέπετε τοὺς ὀρθόδοξους ἀδελφοὺς
καὶ ἀδελφὲς στὴν Οὐκρανία νὰ ὑποφέρουν μὲ θάρρος, ὅπως κάποτε οἱ πρόγονοί σας; Ἔχουν
διωχθεῖ ἀπὸ κυβερνητικὲς δυνάμεις, αἱρετικοὺς καὶ ριζοσπάστες ἐθνικιστές. Ἔχουν
χάσει ἐκκλησιαστικὰ κτίρια, διώχτηκαν ἀπὸ τὰ σπίτια τους, ἔχουν προπηλακιστεῖ- ὅλοι
γιὰ τὴν ἴδια Ἁγία Ἀλήθεια ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί σας. Τώρα, δὲν θὰ σταθεῖτε μὲ τοὺς
ὀρθόδοξους ἀδελφούς σας; Ἢ θὰ καταδικάσουν τὴν σιωπὴ σας οἱ δικοί σας πρόγονοι,
καὶ γιὰ ὁρισμένους, τὴν ἐνεργὸ ὑποστήριξή τους στὸ ψεῦδος; Σηκωθεῖτε! Σταθεῖτε
στὴν ἀξιέπαινη κληρονομιά σας ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας! Δὲν ἑνώνει τὸ αἷμα
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν Θεία Κοινωνία ὅλους τούς Ὀρθόδοξους μαζί, μὲ ἕνα τρόπο
σημαντικότερο ἀπὸ τοὺς ἐθνοφυλετικοὺς δεσμοὺς αἵματος (ὅσο σημαντικὲς καὶ ἂν εἶναι
αὐτές); Δὲν εἴμαστε ὅλοι οἱ “Ὀρθόδοξοι ἕνα γένος” μέσα ἀπὸ τὸ ἱερὸ βάπτισμα; Στὴν
Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία τοῦ Εὐσέβιου, σημειώνεται ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶχαν αὐτὴ τὴ
νοοτροπία: “Αὐτοὶ πού ὑποστήριξαν γενναῖα τὴν ἀλήθεια παρὰ τὴ χώρα τους καὶ οἱ ὁποῖοι
ἀγωνίστηκαν γιὰ εὐσέβεια ἀντὶ γιὰ τοὺς ἀγαπητούς τους φίλους.” Μακάρι νὰ ἤμασταν
καὶ πάλι ὅπως αὐτοί!
Ὡστόσο σήμερα ἀκοῦμε ἀπὸ ὁρισμένους τομεῖς μόνο γιὰ τὸ
“δικό μας”, “τὸ ἔθνος” μας, “ὁ Πατριάρχης μας.” Θὰ ἦταν σοφὸ νὰ θυμόμαστε ὅτι
γιὰ τὸν Κύριο “δὲν ὑπάρχει οὔτε Ἑβραῖος οὔτε Ἕλληνας … ὅλοι εἶναι ἕνα στὸν Ἰησοῦ
Χριστὸ “(Γαλ 3,28). Αὐτὸ δὲν εἶναι μία ἐξάλειψη τῆς ἐθνικότητας, ἀλλὰ μία ὁμολογία
ὅτι μέσω τῆς ἑνώσεως μὲ τὸν Χριστὸ ἕνα πρόσωπο ξεπερνᾶ τὸν ἐθνικισμό. Τὸ μόνο
πρᾶγμα πού θὰ σώσει ἕνα ἄτομο εἶναι νὰ εἶναι ἕνα μὲ τὸν Χριστό. Καμία ἐθνικὴ
γενεαλογία δὲν θὰ σώσει τον ἄνθρωπο, ὅσο μεγάλη καὶ ἂν εἶναι. Πράγματι, μόνο στὸ
Χριστὸ μπορεῖ νὰ τελειοποιηθεῖ κάθε ἔθνος. Βλέπουμε τὴν ὀμορφιὰ αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς
προσπάθειας ποὺ ἀντικατοπτρίζεται σὲ ἰδανικὲς περιπτώσεις, ὅπως τὸ Βυζάντιο καὶ
ἡ «Ἁγία Ρωσία».
Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί καλούμαστε νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὴν Ἀλήθεια!
Πουθενὰ δὲν ἔχουμε ἐντολὴ νὰ τοποθετήσουμε τὸ “ἔθνος” πάνω ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια. Αὐτὸ
προδίδει πλήρη ἀπώλεια τοῦ ὁράματος τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτὸ προδίδει σκοτασμὸ τοῦ
πνευματικοῦ νοῦ. Δὲν ἔχω κακὴ πρόθεση ἀπέναντι στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο
(ΟΠ), ἀλλὰ τὸ ΟΠ δὲν εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, οὔτε εἶναι τὸ μοναδικὸ πρότυπο αὐτοῦ, οὔτε
τὸ «πρῶτο χωρὶς ἴσους». Τὸ ΟΠ ἔχει κληθεῖ, ὅπως κάθε Πατριαρχεῖο, κάθε Ἐπισκοπή,
νὰ ὑποστηρίξει τὸ πρότυπο τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὸ τὸ πρότυπο δὲν ἐξομοιώνεται μὲ ἕνα
Πατριάρχη ἢ ἕνα Ἐπίσκοπο. Κάθε Πατριάρχης, Ἐπίσκοπος, Ἱερέας, Μοναχὸς καὶ Λαϊκὸς
ὑπόκειται στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία – γιὰ νὰ διανείμει σωστὰ τὸν
Λόγο τῆς Ἀλήθειας. (Ἂς θυμηθοῦμε τὶς πολλὲς φορὲς πού τὸ ΟΠ καὶ ἄλλα Πατριαρχεῖα
εἶχαν υἱοθετήσει αἱρετικὲς διδασκαλίες κατὰ τὴν ἱστορία.)
Ἔχω περιγράψει σὲ ἀρκετὰ ἄλλα ἄρθρα πόσο κακὴ εἶναι ἡ
ψεύτικη ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία βρίσκεται ὑπὸ τὸ ΟΠ. “Θὰ τοὺς γνωρίσετε
ἀπὸ τοὺς καρπούς τους”, λέει ὁ Κύριός μας (Ματθ 7,16). Ἡ μαρτυρία τοῦ καρποῦ τῆς
ψεύτικης ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία ὑποστηρίζει τὸ ΟΠ, εἶναι ὅτι δὲν εἶναι
Χριστιανοί. Οἱ «ἱεράρχες» της εἶναι πράγματι λύκοι μὲ ἔνδυμα προβάτου,
μισθοφόροι μὲ ποιμενικὸ ἔνδυμα. Τὸ ΟΠ ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ παρακάμπτει τὸ Εὐαγγέλιο;
Ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ μετατρέπει πέτρες σὲ υἱοὺς Ἰσραήλ; Ὄχι. (Μόνο ἡ πραγματικὴ
μετάνοια μπορεῖ πραγματικὰ νὰ ἀλλάξει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν χάρη.)
Γιατί ἕνα ψέμα προωθεῖται ὡς ἀλήθεια; Ὁ ἰσχυρισμὸς πού
προέβαλε ἡ Ἑλληνικὴ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς εἶναι ὅτι “στὴν Οὐκρανία ὁ κ. Ἐπιφάνιος
ἔχει ἤδη παράσχει τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος πού ἦταν ἀναγκαία γιὰ τὴν ἐπανένωση τῆς
Ἐκκλησίας, τὴν ἐπιστροφὴ στὴν κοινωνία τῆς Θ. Εὐχαριστίας καὶ νὰ τὴν καθιερώσει
ὡς ἀναπόσπαστο μέλος τῆς ὁμάδας τῶν αὐτοκέφαλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
παγκοσμίως”. Πρόκειται γιὰ μία ἀπαράδεκτη καὶ ἀπολύτως ἀπατηλὴ ἀξίωση. Κάθε σημεῖο
εἶναι ψευδές. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Ἐπιφάνιος (καὶ οἱ ὑπ’ αὐτὸν) προκάλεσαν
μεγαλύτερη διαίρεση καὶ προξένησαν διωγμούς. Ἔχει ἐνεργήσει κατὰ τρόπο ἐντελῶς
μή-χριστιανικό. Μποροῦμε νὰ εἴμαστε πλέον ἀλλόπιστοι μὲ ἄμφια ἀρκεῖ νὰ
δουλεύουμε “σὰν ὑπερασπιστὲς τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου…”; Πῶς μιλάει γιὰ τέτοιες “ἐλευθερίες”, ὅταν στρατολογεῖ
ψευδώνυμους χριστιανοὺς, γιὰ νὰ τὸ ὑπερασπιστοῦν; Δὲν ἔγινε καθόλου “ἐπανένωση”!
Ἀπεναντίας ὁ Ἐπιφάνιος, ὁ Ἀποστάτης ἔχει προωθήσει μόνο τὴ διαίρεση. Κύριε,
παρακαλοῦμε νὰ μᾶς διαφυλάξεις ἀπὸ τὴν “εὐχαριστιακὴ κοινωνία” μὲ ὅμοιους σὰν αὐτούς!
Ἔχει τὸ ΟΠ ἀντικαταστήσει τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Ἀρχηγὸ τῆς
Ἁγίας Ὀρθοδοξίας καὶ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ στόχος διατήρησης τοῦ κύρους καὶ
τοῦ γοήτρου τοῦ ΟΠ, ἔχει ἀντικαταστήσει τὴν ἀληθινὴ χριστιανικὴ κλήση νὰ εἶναι
ταπεινὸς ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του; Ἔχει τὸ “ἔθνος” ἀποκτήσει
μία ἐξέχουσα θέση ἐπάνω ἀπὸ τὴν Πίστη; Ἔχουμε ξεχάσει τὴν πνευματικὴ χαρὰ πού ἔζησαν
οἱ χριστιανοὶ πρόγονοί μας, ὅταν ὑπέστησαν διώξεις καὶ περιφρόνηση ἀπὸ τὸν
κόσμο γιὰ χάρη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας; “Μία διαφωνία ἐπίσης προέκυψε μεταξὺ
τῶν μαθητῶν ὡς πρὸς τὸ ποιὸς ἀπὸ αὐτοὺς … ἦταν ὁ μείζων. Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε:
«Οἱ βασιλιάδες τῶν ἐθνῶν ἀσκοῦν κυριαρχία πάνω στὰ ἔθνη καὶ αὐτοὶ πού ἔχουν ἐξουσία
πάνω τους ἀποκαλοῦνται εὐεργέτες. Ἂς μὴ συμβεῖ αὐτὸ μὲ ἐσᾶς. Μᾶλλον, ὁ
μεγαλύτερος ἀπὸ σᾶς νὰ γίνει ὁ μικρότερος καὶ ἡγέτης αὐτὸς πού ὑπηρετεῖ» (Λκ.
22,24-26).
Σήμερα προσπαθοῦμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸ “κῦρος” μὲ
κάθε μέσο. Πόσο ἔξω ἔχουμε πέσει! Ἡ αὐξανόμενη “ἀναγνώριση” τοῦ
ψευδομητροπολίτη Ἐπιφανίου ἀπὸ ἐκείνους πού προωθοῦν ἕνα στενὸ ἑλληνικὸ “ἔθνος”
εἶναι ἀπόλυτα ντροπὴ καὶ τραγωδία. Πρόκειται γιὰ προδοσία γιὰ ὅλα ὅσα οἱ ἀληθινοὶ
Ἕλληνες πρέσβευαν καὶ ἀγωνίστηκαν. Πῶς μπορεῖ ἕνας ἀντικανονικὸς “ἐπίσκοπος” μὲ
παράνομη “χειροτονία” πού ἡγεῖται μιᾶς «ἐκκλησίας» πού ἐνεργὰ διώκει (μὲ βίαιες
πράξεις) τὴν μακρόχρονη ἀληθινὴ καὶ κανονικὴ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ
νομιμοποιεῖται; Ἡ Γραφὴ λέει, “Ἂν κάποιος λέει” Ἀγαπῶ τὸν Θεὸ “, καὶ μισεῖ τὸν ἀδελφό
του, εἶναι ψεύτης, ἐπειδὴ ἐκεῖνος πού δὲν ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του, τὸν ὁποῖο
βλέπει, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ τὸν ὁποῖο δὲν βλέπει» (Α΄ Ἰω. 4,20).
Εἴμαστε τόσο ἐρωτευμένοι μὲ τὸν ἑαυτό μας, ὥστε οἱ
Γραφὲς νὰ ἀποτελοῦν πλέον κάτι τὸ σχετικό; Πρόκειται νὰ ἐπαινοῦμε κεκονιαμένους
τάφους, ἐπειδὴ ὑπηρετοῦν κοσμικὲς πολιτικὲς ἀτζέντες καὶ προσωπικὰ ὀφέλη; Θὰ εἴμαστε
σιωπηλοὶ, ἐνῶ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ ὑποφέρουν καὶ οἱ ψεύτικοι ἐξυψώνονται; Ἀλίμονο
σέ μᾶς, ἂν χάσουμε τὸ ἁλάτι μας, γιατί θὰ καταπατηθοῦμε ἀκόμα καὶ μὲ τὰ ὄμορφα ἄμφιά
μας. Ἀλίμονο σὲ ἐμᾶς ὅταν ἀποκαλοῦμε τὸ κακὸ καλό. Καὶ μία τέτοια ἐνέργεια εἶναι
ὅταν ὀνομάζεται τὸ κακὸ (σχίσμα, διαίρεση, δίωξη) καλό. Ἤ, ὅπως ἤδη εἶπε ἕνας ἄλλος
ἱερέας, «κατὰ κάποιο τρόπο αὐτὸ φαίνεται τελείως δαιμονικό».
Ὅσοι προωθοῦν καὶ συμφωνοῦν μὲ αὐτὲς τὶς δράσεις εἶναι
στὴν πραγματικότητα συμμέτοχοι σὲ αὐτές. Καὶ οἱ ἴδιοι διευκολύνουν τὴν δίωξη τῆς
Ἀληθινῆς Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία. Τὰ χέρια τους εἶναι ἐπίσης βαμμένα μὲ αἷμα.
Ὁ ἐγκωμιασμὸς τῶν σχισματικῶν εἶναι αἵρεση. Θὰ
μιλήσουν ἄλλοι Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες ἐνάντια σὲ αὐτὴν τὴν μηχανορραφία τοῦ ΟΠ; Στὴν
Ἀμερικὴ θὰ παραμείνουμε σιωπηλοί, καθὼς οἱ ἡγέτες τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς
προωθοῦν ἐνεργὰ μία ψεύτικη ἐκκλησία στὴν Οὐκρανία καὶ δοξάζουν τὸν Ἐπιφάνιο;
Ποιὰ ἑνότητα μποροῦμε νὰ ἔχουμε μὲ ἐκείνους πού ἔχουν καταστήσει σαφὲς ὅτι εἶναι
πλήρως ἑνωμένοι μὲ σχισματικούς; Ἂς μὴ αὐταπατώμεθα, “Ἕνα μικρὸ προζύμι
φουσκώνει ὅλο τὸ ζυμάρι” (Γαλ 5,9).Θὰ σταθοῦμε μὲ τὸν ἀληθινὸ Ἱεράρχη τῆς Οὐκρανίας,
Μακαριώτατο Μητρ. Ὀνούφριο καὶ τοὺς διωκόμενους ἐκεῖ πιστούς; Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες
θὰ τιμήσουν τὴν ἀξιέπαινη καταγωγὴ καὶ τὴν κληρονομιὰ τους μιλώντας ἀνοιχτὰ γιὰ
τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀληθινῶν ὀρθόδοξων ἀδελφῶν τους στὴν Οὐκρανία; Ἢ θὰ γίνουν σὰν
νεόΤουρκοι: συμμέτοχοι στὴν ἐνεργὸ δίωξη τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων.
* Ἀρχικὰ ἔγραψα αὐτὸ τὸ ἄρθρο τὸ Σεπτέμβριο γιὰ τὴν ἱστοσελίδα Russian Faith. Τὸ ἔγραψα ὅταν ἄκουσα
ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς σχεδίαζε νὰ δώσει ἕνα βραβεῖο «ἀνθρωπίνων
δικαιωμάτων» στὸν Ἐπιφάνιο. Τὸ ἔχω τροποποιήσει ἐλαφρῶς, ἀλλὰ πιστεύω ὅτι τὰ
σημεῖα ποὺ τόνισα τότε εἶναι ἐξίσου ἢ ἀκόμη περισσότερο ἐπίκαιρα ὑπὸ τὸ πρίσμα
τῆς ἐξέλιξης τῶν γεγονότων.
Πηγή 
