Φοβερό! Περιγράφουν ολοζώντανα ΟΛΗ την αλήθεια της διαλύσεως της Εκκλησίας, αλλά κοινωνούν με αυτούς που την κατακρεουργούν!

 

Άβουλα γεωπολιτικά «πιόνια» και όχι «παίκται»

Ὁ κ. Samuel Brownback, ἐπικεφαλῆς τῆς ὑπηρεσίας τοῦ Ὑπ. Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ διὰ θέματα διεθνοῦς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας εἰς τὸ Φανάρι (17.01.2020). Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θὰ συναντήση τὸν κ. Τράμπ τὸν Μάϊον.

Ἐπίσκοποι ὡς “Μανδύαι” τῆς κάθε ἀνόμου ἐξουσίας καὶ Προκαθήμενοι ὡς ΑΒΟΥΛΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ “ΠΙΟΝΙΑ” ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΑΙΚΤΑΙ”.

Γράφει ὁ κ. Ὀδυσσεὺς Μακρυγιάννης

Πρέπει νὰ καταστῆ κατανοητὸ ὅτι ἡ θρησκεία στὴ Ἀνατολὴ ἀποτελεῖ μέγιστο καὶ οὐσιώδη Γεωπολιτικὸ παράγοντα.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη τῆς ὑφηλίου, ἀλλὰ μὲ πολὺ μικρότερο συντελεστὴ βαρύτητος.

Ὅταν θέλης νὰ μελετήσης τὶς ἐξελίξεις στὴ Ἀνατολή, χωρὶς νὰ λαμβάνης ὑπ’ ὄψιν τὴν θρησκεία, εἶναι σὰν νὰ βρίσκεσαι στὸν ὠκεανὸ καὶ νὰ ἀγνοῆς τὸ παράγοντα “θαλασσινὸ νερό”.

Ἀναλώσιμα “Πιόνια” καὶ ὄχι διεθνεῖς “Παῖκται”

Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου τούτου, στρατολογοῦν τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ὡς ὑποχείριά τους. Τοὺς χρησιμοποιοῦν, γιὰ νὰ χαράσσουν τὴν πολιτική τους. Τοὺς ἐκβιάζουν, ὥστε νὰ συμβάλλουν στὰ ἄνομα καὶ καταχθόνια σχέδιά τους.

Δυστυχῶς, σ’ αὐτὸ τὸ αἰσχρὸ παιγνίδι, ὄχι μόνον σήμερα ἀλλὰ ἀπὸ αἰῶνες οἱ Μονάρχες (Τύραννοι), εἰσήγαγαν τοὺς Προκαθημένους τῆς Ἐκκλησίας ὡς θεραπαινίδες τῆς ἐξουσίας των.

Σπάνιες εἶναι οἱ ἡρωϊκὲς ἐξαιρέσεις καὶ οἱ οὐσιώδεις διαφοροποιήσεις. Θὰ τὶς συναντήσουμε ὅμως σὲ ὅλο τους τὸ μεγαλεῖο στοὺς ἐμβληματικοὺς Ἁγίους μας, στοὺς Μ. Ἀθανασίους, στοὺς Ἱ. Χρυσοστόμους, στοὺς Μ. Βασιλείους καὶ στοὺς Μεγάλους Φωτίους.

Συχνά, οἱ σημερινοὶ Προκαθήμενοι, δυστυχῶς, καθίστανται δουλικὰ ἄβουλα “Πιόνια”, σχοινοκινούμενες  φαιδρὲς “Μαριονέττες” καὶ ὄχι “Παῖκτες” στὴ εὐρεῖα Διεθνῆ σκακιέρα.

Αὐτοί, ὡς “λύκοι βαρεῖς” κατατρώγουν τὸ Ἱερὸ “Ποίμνιο”. Ὡς “μισθωτοὶ ποιμένες”, ἐγκαταλείπουν τὰ “Πρόβατα”, ποὺ τοὺς ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος. Ἀδιαφοροῦν δηλαδὴ παντελῶς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Κόσμου, ἐνῶ ὑπηρετοῦν τὶς ἐξουσίες τοῦ Κόσμου. Παραβιάζουν ἀσύστολα τὰ Θεῖα ἐντάλματα τοῦ Κυρίου, ποὺ περιέχονται μὲ σαφήνεια στὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια καὶ στοὺς Θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες.

Ἐκτελοῦν ἀναντίρρητα ὅ,τι διατάσσουν τὰ “Μεγάλα Πνεύματα” τῆς Πονηρίας τοῦ “Κοσμοκράτορος” Διαβόλου τοῦ αἰῶνος τούτου.

Φαντασιώνονται Αὐτοκρατορικάς ἐξουσίας

Τὸ χειρότερο ἀκόμη εἶναι ὅτι, ἀπὸ πλήρη ἀνοησία, δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι κατέστησαν “Ὑποζύγια” τῶν Πολιτικῶν. Σὰν τὰ γαϊδουράκια ποὺ μεταφέρουν τὰ φορτία τῶν ἀφεντικῶν τους.

Ὅμως, παρασυρμένοι ἀπὸ τὶς Αὐτοκρατορικὲς συμβολικὲς στολές, τοὺς Βασιλικοὺς Μανδύες καὶ τὶς κορῶνες,  φαντασιώνονται πώς ἔχουν μοναρχικὲς ἐξουσίες. Τίποτε πιὸ γελοῖο, ὅταν πρόσωπα, ἐνδεδυμένα ὡς “Ἐκκλησιαστικοὶ Βασιλεῖς”, ἐνεργοῦν ὡς παθητικοὶ δοῦ­λοι. Ὡς σκλάβοι ἀνάξιοι, ἀνίκανοι καὶ ὄχι μόνον.

Κατ’ ἐντολὴν τῶν αἰσχρῶν ἀφεντάδων, βλασφημοῦν κατὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, “ἀναγνωρίζοντας” τοὺς Ἀχειροτονήτους καὶ καθῃρημένους τῆς Οὐκρανίας ὡς “Ἐκκλησία”.

“Ένας ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στὴν “Ἀθήνα”, πορεύεται ὡς τέλειος “Ὑποτακτικός” τοῦ “Ἀνθυπάτου” καὶ “Συμπληρωματικὸς Σκλάβος”, τῶν τύποις Κυβερνητῶν, τῶν ὄντων δούλων τοῦ Ξένων Δυναστῶν.

“Ἕτερος ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, ἐκεῖ στὸ “Φανάρι”, πολιτεύεται κατα­χθονίως ὡς κατώτερος μισθωτὸς ὑπάλληλος ἑνὸς ἢ περισσοτέρων Ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν τῶν προσωρινῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Ἀλλά, “καὶ τρίτος ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”, στὴν “Ἀλεξάνδρεια” προβαίνει εἰς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες, γιὰ τὸ “Οὐκρανικό”, πρὸ ἀφεντικῶν, πρὸ ἀσημάντων Διπλωματικῶν Ὑπαλλήλων.

Ἀριθμοῦνται, ἀλλὰ δὲν συγκαταλέγονται εἰς τοὺς Διαδόχους τῶν Ἀποστόλων

Σημειώνουμε πώς, σκοπίμως δὲν ἀναφέρουμε, “ἕνας Προκαθήμενος”, χωρὶς βεβαίως νὰ λαθεύουμε. Ἀλλά σημειώνουμε μὲ βαθύτερο νόημα “ἕνας ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δεκατεσσάρων (14) Προκαθημένων”. Γιὰ ποιὸ λόγο; Τὸ ἐφαρμόζουμε κατ’ ἀναλογία καὶ κατ’ ἀντιστοιχία μὲ τὴν εὔστοχο ἔκφρασι ποὺ χρησιμοποιοῦν τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια.

Συγκεκριμένα, τὰ Ἱερὰ Κείμενα τὸν προδότη Ἰούδα, δὲν τὸν καταγράφουν, οὔτε τὸν κατονομάζουν ὡς «ἕνα ἐκ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων», ἐνῷ τυπικῶς καὶ ἐξωτερικῶς ἦτο Ἀπόστολος, ἀλλά, ὅλως διαφορετικά. Ἰδοὺ τί ἀναφέρουν γι’ αὐτόν:

«Εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶς εἰς Ἰούδαν, τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα» (Λουκ. κβ΄ 3). (Καθὼς καὶ εἰς Ματθ. κστ΄ 14, 47, Μᾶρκ. ιδ΄ 10, 43, Λουκ. κβ΄ 22).

Ὁ Ἰούδας συναριθμεῖται μὲν μὲ τὴν ἁγία χορεία τῶν Μαθητῶν, ἀλλὰ δὲν εἶναι πραγματικὰ ἕνας ἀπὸ αὐτούς.

Οἱ ἀνάξιοι ζητοῦν νὰ τοὺς προσκυνοῦν καὶ νὰ τοὺς μεγαλύνουν

Τὸ χείριστο τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι οἱ ὡς ἄνω ρασοφόροι προσπαθοῦν, ὥστε νὰ ἐπιβάλλουν στανικῶς στοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, στοὺς Μοναχοὺς καὶ στοὺς Κληρικοὺς τὸν καταναγκασμό τους. Ζητοῦν πιεστικά, ὥστε νὰ τοὺς προσκυνοῦν καὶ νὰ τοὺς ὑπακούουν μὲ τυφλὴ διάθεσι, ὡς “Ἀλαθήτους”, ὡς “Ψευτο-Ἁγίους” καὶ ὡς “Ψευτο-Προφῆτες”.

Οἱ συγκεκριμένοι Προκαθήμενοι λαμβάνουν μόνοι τους ἀποφάσεις, χωρὶς κανονικὲς Ἱεροσυνοδικὲς Διαδικασίες.

Ἔχουν καταργήσει κατ’ οὐσίαν τὸ Συνοδικὸ σύστημα καὶ ἐξευτελίζουν τοὺς συνεπισκόπους των.

Ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ δικό του λεπτὸ αἰσθητήριο, τοὺς καταδικάζει, τοὺς περιφρονεῖ καὶ τοὺς ἀγνοεῖ μὲ κάθε τρόπο.

Τραντακτὸ παράδειγμα ἡ ἐπίσκεψις εἰς Θεσσαλονίκη (19/10/19) τοῦ εἰς “Βόσπορον” εὑρισκομένου. Γιὰ νὰ μπορέση νὰ τελέση μία Θεία Λειτουργία, ἔπρεπε νὰ ἐπιστρατευθοῦν καὶ νὰ τὸν προστατεύουν ἑκατὸ (100) πάν­οπλοι ἀστυνομικοὶ τῶν Εἰδικῶν Δυνάμεων.

Καὶ μάλιστα, ἄνδρες τῆς ξεχωριστῆς Ὁμάδος Προλήψεως καὶ Καταστολῆς Ἐγκλήματος (Ο.Π.Κ.Ε.).

Εὐχόμεθα, τὸ φόβο τοῦ Εὐσεβοῦς λαοῦ, ἀφοῦ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ, ἂς ἔχουν ὅλοι οἱ πραγματικὰ ἀνάξιοι φτηνόψυχοι καὶ ὑπερφίαλοι ρασοφόροι.

“Ἄξιοι” καὶ “Πᾶν-Ἄξιοι”, μόνον οἱ Πατέρες, οἱ “Ἀντ-Ἄξιοι” τῶν Ἁγίων

Ἂς ἐπανέλθουμε τώρα στὰ καυτὰ ζητήματα, προβαίνοντας μετὰ προσοχῆς εἰς συνετοὺς συσχετισμούς, ὥστε νὰ μὴ περιέλθουμε εἰς σφάλματα καὶ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια.

Ἄξιοι καὶ πραγματικὰ Πανάξιοι ἦσαν οἱ Ἅγιοί μας καὶ οἱ μιμηταί τους. Πραγματικὰ Ἄξιοι εἶναι ΜΟΝΟΝ οἱ Κληρικοί μας ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὸ Πατερικὸ ἦθος καὶ ὕφος.

«Ἀνάξιοι δὲ πάλιν οὕς», ὁ Κύριος, «εὑρήσει ραθυμοῦντας» (Ἀπολυτίκιο Μ. Ἑβδομάδος).

Δὲν ὑφίστανται “Νέο-Παπικαί” ἐξουσίαι

Εἶναι πασιφανὲς καὶ βέβαιο, κατὰ τοὺς σοφοὺς καὶ θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες ὅτι:

ΠΟΤΕ, ἡ “Ρώμη” δὲν ἐδικαιοῦτο ἀπολυταρχικὲς “Παπικές” ἐξουσίες ἐπάνω στὶς ἄλλες Ἐκκλησίες. Ἂς τὶς ἀπαιτοῦσε στανικῶς, μὲ τὴν βοήθεια ἰσχυρῶν πολιτειακῶν ἐξουσιαστῶν. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ ἀπεπέμφθη, παραμένουσα μόνη, μονοπρόσωπη, μὲ τὴν ἐγωϊστικὴ καὶ ἑωσφορική της πλάνη, ὅπως μονοπρόσωπος εἶναι καὶ ὁ Ἑωσφόρος.

ΠΟΤΕ, ἡ “Κωνσταντίνου Πόλη” δὲν  κατεῖχε, Κανονικῶς, οὔτε ἐγνώριζε “Νέο-Παπικές” ἐξουσίες καὶ δὲν τὶς κατέχει.

Καὶ ἂς παρίστανε κάποτε, ὑπερφίαλα, τὸν “Μιλλὲτ Μπασί”, τὸν Κυβερνήτη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν, μὲ Φιρμάνια τῶν παναθλίων αἱμοσταγῶν Σουλτάνων.

ΠΟΤΕ, ἡ “Μόσχα” δὲν πρόκειται νὰ ἀποκτήση “Νέο-Παπικές” ἐξουσίες, ὅσο καὶ ἂν ἡ Ρωσία ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς δύο Παγκόσμιες Ὑπερδυνάμεις.

Ἂς μὴ φαντασιώνεται πώς, εἴτε ὡς Αὐτοκρατορία, εἴτε ὡς Κοσμοκρατορία, θὰ διαδεχθῆ τὸ “Φανάρι” στὰ καταγέλαστα “Νέο-Πρωτεῖα” του.

Ἐν συμπεράσματι, χάθηκε τὸ πραγματικὸ Μέτρο. Κάθε ἀληθινὸ Μέτρο λογικῆς, ταπεινώσεως καὶ ἐλευθερίας. Ἐπίσκοποι μὲ Αὐτοκρατορικὰ διάσημα, Κορῶνες, Σκῆπτρα καὶ Σάκκους ἀπώλεσαν κάθε αὐτοσυγκράτησι, κάθε φρένο τοῦ νοός. Παραλογίζονται στὴν κυριολεξία. Ἐλησμόνησαν τὸ πραγματικὸ Σχῆμα καὶ τὴν οὐσία τοῦ Ταπεινοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ.

Προκαθήμενοι σκεπάζουν τάς ἀνομίας τῶν Δυναστῶν

Τὸ μέγα ἔγκλημα αὐτῶν τῶν ρασοφόρων εἶναι πώς ἐπικαλοῦνται ἀνύπαρκτες ὑπερεξουσίες, «Θείῳ Δικαίῳ», γιὰ νὰ τὶς χρησιμοποιήσουν, δουλεύοντας ἀκόμη πιὸ δουλικὰ γιὰ τὰ ἰσχυρὰ ἐγκόσμια ὑποχθόνια Ἀφεντικά τους.

Ἡ κοσμικὴ καὶ πολλάκις ἄδικος Ἐξουσία, προκειμένου νὰ ἐξαπατᾶ τὶς λαϊκὲς μᾶζες, προβάλλει ὡς προκάλυμμα δίπλα της τοὺς Ἐπισκόπους καὶ κυρίως τοὺς Προκαθημένους.

Αὐτοὶ οἱ ρασοφόροι, κατήντησαν, ἐκτὸς ἀπὸ δουλικά, χρυσοντυμένες μαριονέττες, ὥστε νὰ στολίζουν καὶ νὰ λαμπρύνουν τὴν μεγαλειότητα τῶν Πολιτικῶν προαγωγῶν τους.

«… Κάθε ἐκδήλωση χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Δεσπότη, (σ.σ. τοῦ Πατριάρχη ἤ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου) κατάντησε νὰ θεωρεῖται ἄνοστη.

Βλέπεις ὁ καθένας, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μασκαρεύεται ὅλη τὴν ὥρα, ἐνῷ ὁ Δεσπότης (σ.σ. ὁ Πατριάρχης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) τὸ ’μαθε τὸ μάθημα.

Πῆρε (σ.σ. ὁ Πατριάρχης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) τὸν ἀέρα τοῦ Κουδουνάτου καὶ συγκρατημὸ δὲν ἔχει πιά.

Κλέβουν καὶ δέρνουν εὔνομα οἱ Δικτάτορες (σ.σ. καὶ οἱ νομιζόμενοι δημοκράτες Δικτάτορες καὶ οἱ Προδότες τῆς Πατρίδος), τὸν Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη ἤ Ἀρχιεπίσκοπο) φωνάχτε νὰ μᾶς σκεπάσει.

Διαφθείρουν τὴν ἀλήθεια καὶ πορνεύουν τὸ δίκαιο οἱ ἐκμεταλλευτές, καλέστε τὸ Δεσπότη (σ.σ. Πατριάρχη ἤ Ἀρχιεπίσκοπο) κι  αὐτὸς μ’ ἕνα ἀνάθεμα βλακείας, θὰ σφραγίσει σὰν νὰ ’ναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ, κάθε ἀντίδραση.

…» (Γ. Διλμπόη, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ).

Οἱ Ἄρχοντες ἐτρομοκρατήθησαν ἀπὸ ἁγίους Κληρικοὺς

Ὅταν οἱ Διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Κληρικοὶ ἐνεφανίσθησαν στὸ δημόσιο στερέωμα, μετέφεραν τὴν Οὐράνιο ἐλπίδα στοὺς πτωχούς, στοὺς ἀδικημένους καὶ στοὺς καταφρονημένους. Προεκάλεσαν καταιγιστικὸ φόβο εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς τυράννους, στοὺς ἐκμεταλλευτές, τοὺς δεσμῶτες τοῦ σώματος καὶ τοῦ πνεύματος τῶν λαῶν.

Αὐτὸ μέχρι τὴ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία, ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή, ἐξεδιώχθησαν βιαίως καὶ ἀντικανονικῶς οἱ πραγματικοὶ Ἅγιοι Πατέρες.

-“Δέν ἀνέχομαι ἁγίους μέσα στὴν Ἐκκλησία. …

-Θὰ τοὺς κυνηγήσω καὶ θὰ τοὺς διαλύσω”, ἔλεγε μὲ θράσος μυρίων Καρδιναλίων ἀνάξιος ἐν Ἑλλάδι Προκαθήμενος, ἀναφερόμενος εἰς ἁγίους πράγματι καὶ σεμνοὺς Ἱεράρχες.

 Τὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκησι, τὴν κατέλαβον, δολίως καὶ καταχθονίως, ρασοφόροι ἀνάξιοι, ἀνίκανοι φιλοχρήματοι καὶ ἐνίοτε ἀνήθικοι. Τότε “χαρᾶς Εὐαγγέλια” γιὰ τοὺς ἐξουσιαστὲς τῆς ἀνομίας.

»…Τὸ ἀποτέλεσμα;

Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου, ποὺ στὴν ἀρχὴ ταράχτηκαν καὶ τρόμαξαν ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ ὁρίζει καὶ ἐπαγγέλλεται, δὲν ἄργησαν νὰ καταλάβουν ὅτι αὐτοὶ ποὺ τὰ κηρύττουν σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, δὲν εἶναι τὸ κάτι ἄλλο καὶ ἔτσι ὡς ἀνάξιοι, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὅπως θέλει ὁ Θεός.

»Σημάδια τρανταχτὰ ὁ τῦφος, ἡ τρυφὴ καὶ ἡ ἀπληστία τους, ποὺ σὰν ξινισμένος ἀφρὸς γρήγορα φούσκωσε καὶ ξεχύθηκε σὰν κίτρινος ἐμετός. Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου ἀγαλλόμενοι, τοὺς πέταξαν τὰ ἀποφάγια τους μὲ σημαιοστολισμούς, δοξάσματα καὶ τυμπανοκρουσίες ὅμοιες μὲ τὶς εἰδωλολατρικές…».

Κανείς φόβος ἀπὸ ρασοφόρους ποὺ λιώνουν εἰς τὴν ἡδονὴν

Εἶναι πασιφανὲς πώς, οἱ ἐξουσιασταί προσκαλοῦν καὶ κολακεύουν τοὺς Πατριάρχες καὶ τοὺς Ἀρχιεπισκόπους. Τοὺς “πετᾶνε” καὶ κανένα ξεροκόμματο ἀπὸ τὴν δική τους γλυφὴ ἐξουσία.

Ἄλλα καὶ οἱ πλουτοκράτες, τοὺς ντύνουν μὲ παν­άκριβες διαμαντοστόλιστες Κορῶνες καὶ Βασιλικὲς στολές, ἀπὸ τὰ συχνὰ ἀνόμως κτηθέντα ἀμύθητα πλούτη τους, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν, ὅπως νομίζουν, “καλὰ καὶ μὲ Θεό”.

»…Καὶ εἶπαν οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου.

“Καμμιά ταραχὴ καὶ καμμιὰ ἀνησυχία. Αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς.

Λένε, πὼς ἄλλου Γένους Θείου εἶναι, πὼς ἄλλον κόσμο ἀρετῆς καὶ ἀγάπης εὐαγγελίζονται. Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς.

Χειρότεροι ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐμεῖς χορτάτοι καὶ ἀπὸ καταγωγὴ εὐφραινόμενοι καὶ κυλιόμενοι πορευόμαστε.

Αὐτοὶ τσόφλια κι ἀπὸ κατώγια, μὲ χυδαῖα κλωτσιὰ σπρωγμένοι στὴν Ἱερωσύνη τὰ χάνουν οἱ καψεροὶ ἀπ’ τὰ πλούτη καὶ τὰ δοξάσματα.

…Κανένας φόβος γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἀρχόντους.

Αὐτοὶ λιώνουν στὴν ἡδονή.

Λαχανιάζουν γιὰ τὸ χρῆμα.

Πουλιοῦνται γιὰ μία θέση σὲ συμπόσιο Ἀρχόντων.

Πορνεύουν καὶ σοδομοῦν ὅπως ἐμεῖς.

Κανένας φόβος.

Εἶναι τοῦ χεριοῦ μας.

Χαλαρῶστε.

Μπρὸς στὰ ἀλλήθωρα μάτια τους βάλτε λίγο χρυσάφι.

Δῶσε τους μουχλιασμένη πολυτέλεια καὶ εὐωχία κι ὅλα τὰ ξεπουλᾶνε καὶ Χριστὸ καὶ Ἐκκλησία καὶ παράδεισο οὐράνιο.

Δικοί μας εἶναι.

Κατάδικοί μας.

Ὅσο γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Αἰωνία Ζωή, αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀφελεῖς καὶ κακομοίρηδες”. (Γεωργίου Διλμπόη, Ἀρσένιε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Ἀθανάσιος, Χίος 2012).

Τὰ ἀναλώσιμα “Πιόνια” προεκάλεσαν Ἐθνικάς Συμφοράς

Οἱ ρασοφόροι, τὰ ἑτεροκίνητα “Πιόνια”, παρεβίασαν συστηματικῶς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, φρονοῦμε ταπεινῶς πώς ἐνεργοποιήθη ὁ “Πνευματικὸς Νόμος”, ὅπως τὸν ὁριοθετοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Μὲ αὐτὸ τὸ δεδομένο ὑπέστημεν, ὡς Ἕλληνες, τεράστιες Ἐθνικὲς καταστροφές.

Σημειώνουμε μὲ ἔμφασι πῶς οἱ ρασοφόροι, τὰ “Πιόνια” ποὺ κατοικοῦσαν στὸ “Φανάρι”, στὴν “Ἀλεξάνδρεια”  καὶ στὰ “Ἱεροσόλυμα”, ἐγκλημάτησαν βαρύτατα. Ἀσέλγησαν καὶ δὲν ἐσεβάσθησαν τοὺς ποταμοὺς τῶν Χριστιανικῶν Αἱμάτων. Ἐκείνων ποὺ ἀκόμη ἄχνιζαν στὴν Μικρὰ Ἀσία μὲ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀρμενίων (1915-1922), καὶ τῶν Αἱμάτων τῶν ἑκατομμυρίων σφαγιαζομένων Ρώσων, ἀπὸ τὸ 1917 καὶ ἑξῆς, ἀπὸ τοὺς ἀθέους κομμουνιστές.

Ὡς μικροπρεπῆ δουλικά. Ὡς ἀνάλγητα “ἀνθρωποειδῆ”. Ὡς ἀνηλεῆ “ἀνδροειδῆ”. Σκληροὶ καὶ ἀσυγκίνητοι, χωρὶς δάκρυ στὸ πρόσωπο, προσέτρεξαν, ἀγκάλιασαν “Εὐλόγησαν” καὶ “Ἀνεγνώρισαν” τὴν ψεύτικη, τὴν λεγομένη “Ζῶσα Ἐκκλησία” (1922-1940) τῆς Κομμουνιστικῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Αὐτὴ ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τετρακοσίους (400) “Ψευδο-Ἐπισκόπους”, ἀπατεῶνες, ἀχειροτονήτους καὶ διεφθαρμένους. Τῶν ὁποίων ὁ “Ψευδο-Πατριάρχης” εἶχε τελέσει, ὁ ἀθεόφοβος, ἀκόμη καὶ τρεῖς ἐκκλησιαστικοὺς γάμους.

“Ἀνεγνώρισαν”, τὸ “Ἐκκλησιαστικὸ Μόρφωμα” τοῦ μεγαλοεγκληματία Λένιν, τοῦ χρηματοδοτήσαντος τὸ 1922 τὸν σατανικὸ σφαγέα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸν διαβόητο Κεμάλ.

Ὁ ρασοφόρος, τὸ “Πιόνι”, ὁ μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, μὲ τὶς πλάτες τοῦ “κολλητοῦ” του φίλου, τοῦ τότε Προέδρου τῶν Η.Π.Α., τοῦ Χάρι Τρούμαν, ἐξεδίωξε τὸν Κανονικὸ Πατριάρχη Κωνσταντινοπούλεως, τὸν Μάξιμο (1948), ὡς δῆθεν Κομμουνιστὴ καὶ ἄρρωστο καὶ κατέλαβε τὸν ἀλλότριο Θρόνο.

Μερικοὶ ρασοφόροι, “Πιόνια”, Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες συνεκάλεσαν τὴν λεγομένη “Μείζονα καὶ Ὑπερτελῆ Σύνοδο” (1973) στὴν Κύπρο, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Προέδρου τῆς Νήσου, ἐκείνου τοῦ Μακαρίου. Καρατόμησαν δέ, καθήρεσαν καί… Ἐξόρισαν ΟΛΟΚΛΗΡΟ τὴν Ἱερὰ Σύν­οδο τῆς Κύπρου.!

Ἕτεροι ρασοφόροι καὶ αὐτοὶ τυφλὰ “Πιόνια”, μετεῖχον στὴν αὐτοαποκαλουμένη “Πρεσβυτέρα Ἱεραρχία” τῆς Ἑλλάδος (1974), σφαγιάζοντας δώδεκα ἁγίους Ἐπισκόπους.

Κατὰ πνευματικὴ συνέπεια, μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς βλασφημίες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προεκλήθησαν οἱ μέγιστες Ἐθνικὲς συμφορές. Ὁ σφαγιασμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1955), καθὼς καὶ ἡ κατάληψις τῆς Κύπρου (1974).

Δεόμεθα εἰλικρινῶς, μετὰ ἀπὸ ὅλες τὶς “Ψευτο-Συνόδους”, τὶς Ψευτο-Ἀποφάσεις καὶ τὶς “Ψευτο-Ἀναγνωρίσεις” τῶν ἀχειροτονήτων τῆς Οὐκρανίας νὰ μὴ ὑποστοῦ­­με νέες Ἐθνικὲς τραγῳδίες, μὲ τὴν ἐνεργοποίησι τοῦ Θείου καὶ ἀπαραβάτου τιμωρητικοῦ “Πνευματικοῦ Νόμου”

orthodoxostypos.gr