Εἶναι πολλοὶ αὐτοί, ποὺ δὲν
ξαφνιάστηκαν ἀπὸ τὸ πρωτοσέλιδο δημοσίευμα τοῦ «Ο.Τ.» γιὰ συγκεκριμένο
κληρικὸ ‘πλανώμενο καὶ πλανῶντα’ πολὺ νεαρὸ κοσμάκη καὶ ὁδηγοῦντα
πολλοὺς στὸν ἐφησυχασμό τοῦ ‘δὲν συμβαίνει τίποτε μὲ μία σχέση τεσσάρων
χρόνων’. Γιὰ ὅσους γνωρίζουν πρόσωπο καὶ καταστάσεις ὁ κληρικὸς αὐτὸς
ἀποτελεῖ – δυστυχῶς – κλασσικὸ παράδειγμα κληρικοῦ πρὸς ἀποφυγήν.
Ἡ
ἱκανότητά του νὰ παράγει ἀπερίσκεπτη κενολογία καὶ ἀγαπολογικὴ
ἀδολεσχία, ποὺ γαργαλάει αὐτιὰ – καὶ ὄχι μόνο – ὁδηγεῖ νέους κυρίως σὲ
ἀπώλεια ψυχῆς καὶ θέτει ἕνα πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία: Ὥς πότε
ἀκατάρτιστοι κληρικοὶ θὰ ἁρπάζουν ἕνα πετραχήλι, θὰ φοροῦν τὰ ‘διάσημα’
τοῦ Ἀρχιμανδρίτη... καὶ θὰ
παρουσιάζονται ὡς Στάρετς ὁλκῆς, ποὺ ξέρουν νὰ παίζουν τὴν ἁγιότητα στὰ
δάχτυλα; Ὥς πότε ἄμοιροι θεολογικῆς παιδείας καὶ παντελῶς ἀμέτοχοι
ἁγιοπνευματικὴς ἐμπειρίας θὰ ἐμφανίζονται μπροστὰ σὲ νέους κολακεύοντας
τὰ πάθη τους καὶ ἀνάβοντας φωτιὲς στὶς ψυχές τους;
Πότε οἱ ἄνθρωποι
αὐτοὶ ἔκαναν ὑπακοὴ σὲ Γέροντα καὶ ἔγιναν καὶ δάσκαλοι τῆς ὑπακοῆς;
Γνώρισαν ποτὲ τί σημαίνει πτωχεία Μοναχοῦ αὐτοί, ποὺ εἰσπράττουν μισθοὺς
ἀπὸ καθηγητηλίκια καὶ ἐφημεριακὴ θέση καὶ τυχερά; Ἡ ζωή τους γεμάτη
ταξίδια, βολάν, πλοῦτο, καλοπέραση, γνωριμίες καὶ δημόσιες σχέσεις γιὰ
ἀναρρίχηση! Πότε πρόλαβαν καὶ ‘ψήθηκαν’ στὸν ἀγώνα γιὰ νέκρωση τῶν παθῶν
καὶ ἀπὸ ποιοὺς κρίθηκαν ἱκανοὶ νὰ καθοδηγήσουν καὶ ἄλλους; Ρηχοί,
ἐπιδερμικοὶ καὶ τυφλοὶ οἱ ἴδιοι χωρὶς πνευματική, ἁγιοπατερικὴ
κατάρτιση, χωρὶς ἀσκητικὴ ἐμπειρία, χωρὶς μαθητεία σὲ Γέροντα σίγουρα θὰ
ὁδηγήσουν καὶ ἄλλους ἐκεῖ, ποὺ πορεύονται οἱ ἴδιοι: Στὴν πτώση καὶ τὴν
ἀμετανοησία μὲ τὴν ἐγωιστικὴ ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι οἱ τέλειοι, τοὺς
ὁποίους πολεμοῦν κάποιοι… “κολλημένοι”.
Ὁ αὐθεντικὸς κληρικὸς δὲν χρειάζεται αἰθέρια ἔλαια, γιὰ νὰ ἀρωματίζει τὰ ράσα του, ὅταν αὐτὰ ἀπὸ μόνα τους ἀποπνέουν τὸ ἄρωμα τοῦ θυμιάματος τῆς Προσευχῆς. Σήμερα συναγωνίζεται τὴ χυδαιότητα τοῦ Γιανναρισμοῦ ἡ κιβδηλότητα τοῦ Κονανισμοῦ, ποὺ γίνεται πιὸ ἐπικίνδυνη, γιατί κρύβεται πίσω ἀπ’ τὸ τιμημένο ράσο. Τὸ κονανικὸ ‘κήρυγμα’ ἀσχολεῖται μὲ τὴν κυτταρίτιδα τῶν γυναικῶν! Τί δουλειὰ ἔχει ὁ ἄγαμος κληρικὸς καὶ κάνει … σπουδὲς σὲ φαινόμενα, ποὺ παρουσιάζονται στὰ γυναικεῖα σώματα; Ὁ κονανισμὸς ἔχει μετρήσει καὶ τὸν χρόνο τῆς μετάνοιας: πέντε μόλις λεπτά! Τύφλα νὰ ἔχουν ἐκεῖνοι οἱ Καθηγητὲς τῆς ἐρήμου τῶν πόλεων καὶ τῶν ὀρέων, ποὺ διακηρύσσουν ἀπὸ ἐμπειρία ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι ἀγώνας καὶ ἀγώνισμα ἐφ’ ὅρου ζωῆς. Νὰ τὸ ποῦμε ξεκάθαρα: Ὁ κονανισμὸς εἶναι λοιμική, ποὺ ἀποκοιμίζει ἀνυποψίαστους νέους καὶ τοὺς μετατρέπει σὲ ὀπαδούς! Ἡ κενὴ ἀπάτη τῆς ἰδιοτελοῦς πανουργίας καὶ τῆς ἀγαπολογίας τοῦ κονανισμοῦ τὸ πολὺ πολὺ νὰ φτάσει στὸ μέτρο τῆς φλύαρης ἀγαπολογίας τοῦ Λέο Μπουσκάλια. Μέχρι ἐκεῖ. Τίποτε περισσότερο. Καμία Ὀρθόδοξη πνευματική, πατερικὴ καὶ ἁγιοπνευματικὴ ἰκμάδα. Καμία γνησιότητα. Γιατί λείπει ἡ κάθαρση, ἡ ἄσκηση, ἡ ἀληθινὴ Μετάνοια. Ὁ κονανισμός, φουσκωμένος ἀπὸ τὰ χειροκροτήματα, ξεσκούφωτος καὶ μὲ ‘ἐπηρμένην ὀφρῦν’ εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυριακοῦ Λόγου: ‘Τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῆ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται’ (Ματθ. ΙΕ,14).
Συγχαρητήρια στὸν Συνεργάτη σας, ποὺ τόσο ὡραῖα παρουσίασε μία πτυχὴ τοῦ κονανισμοῦ. Μπορεῖ κάποιοι νὰ καταλάβουν τὴν ἀξία τῶν ἐγκεφαλικῶν ὑποπροϊόντων καὶ τῶν ξυλοκεράτων τοῦ κονανισμοῦ.-
Ὁ αὐθεντικὸς κληρικὸς δὲν χρειάζεται αἰθέρια ἔλαια, γιὰ νὰ ἀρωματίζει τὰ ράσα του, ὅταν αὐτὰ ἀπὸ μόνα τους ἀποπνέουν τὸ ἄρωμα τοῦ θυμιάματος τῆς Προσευχῆς. Σήμερα συναγωνίζεται τὴ χυδαιότητα τοῦ Γιανναρισμοῦ ἡ κιβδηλότητα τοῦ Κονανισμοῦ, ποὺ γίνεται πιὸ ἐπικίνδυνη, γιατί κρύβεται πίσω ἀπ’ τὸ τιμημένο ράσο. Τὸ κονανικὸ ‘κήρυγμα’ ἀσχολεῖται μὲ τὴν κυτταρίτιδα τῶν γυναικῶν! Τί δουλειὰ ἔχει ὁ ἄγαμος κληρικὸς καὶ κάνει … σπουδὲς σὲ φαινόμενα, ποὺ παρουσιάζονται στὰ γυναικεῖα σώματα; Ὁ κονανισμὸς ἔχει μετρήσει καὶ τὸν χρόνο τῆς μετάνοιας: πέντε μόλις λεπτά! Τύφλα νὰ ἔχουν ἐκεῖνοι οἱ Καθηγητὲς τῆς ἐρήμου τῶν πόλεων καὶ τῶν ὀρέων, ποὺ διακηρύσσουν ἀπὸ ἐμπειρία ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι ἀγώνας καὶ ἀγώνισμα ἐφ’ ὅρου ζωῆς. Νὰ τὸ ποῦμε ξεκάθαρα: Ὁ κονανισμὸς εἶναι λοιμική, ποὺ ἀποκοιμίζει ἀνυποψίαστους νέους καὶ τοὺς μετατρέπει σὲ ὀπαδούς! Ἡ κενὴ ἀπάτη τῆς ἰδιοτελοῦς πανουργίας καὶ τῆς ἀγαπολογίας τοῦ κονανισμοῦ τὸ πολὺ πολὺ νὰ φτάσει στὸ μέτρο τῆς φλύαρης ἀγαπολογίας τοῦ Λέο Μπουσκάλια. Μέχρι ἐκεῖ. Τίποτε περισσότερο. Καμία Ὀρθόδοξη πνευματική, πατερικὴ καὶ ἁγιοπνευματικὴ ἰκμάδα. Καμία γνησιότητα. Γιατί λείπει ἡ κάθαρση, ἡ ἄσκηση, ἡ ἀληθινὴ Μετάνοια. Ὁ κονανισμός, φουσκωμένος ἀπὸ τὰ χειροκροτήματα, ξεσκούφωτος καὶ μὲ ‘ἐπηρμένην ὀφρῦν’ εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυριακοῦ Λόγου: ‘Τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῆ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται’ (Ματθ. ΙΕ,14).
Συγχαρητήρια στὸν Συνεργάτη σας, ποὺ τόσο ὡραῖα παρουσίασε μία πτυχὴ τοῦ κονανισμοῦ. Μπορεῖ κάποιοι νὰ καταλάβουν τὴν ἀξία τῶν ἐγκεφαλικῶν ὑποπροϊόντων καὶ τῶν ξυλοκεράτων τοῦ κονανισμοῦ.-
Πέτρος Κάτσιος
Πηγή
«Κάποιος γνωστός αυτές τις μέρες, έπεσε σε σοβαρές αμαρτίες.
Μετάνιωσε. Και μου ‘γραψε:
Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα…
Ήθελα να του γράψω ότι ο Θεός, δεν θα τον συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα, διότι απλά τον έχει ήδη συγχωρέσει, πριν περίπου 2.000 χρόνια ένα μεσημέρι στο Γολγοθά.
Η άφεση, έχει ήδη δοθεί!! Άπαξ δια παντός.
Αυτό που κάνουμε τώρα – το μυστήριο της Εξομολόγησης – είναι μια ανάμνηση, αναβίωση, κι ανανέωση εκείνης της πράξης αγάπης, της συγχώρεσης και άφεσης.
Δεν συγχωρούμαστε την ώρα που εξομολογούμαστε.
Την ώρα που εξομολογούμαστε, βιώνουμε πάλι την ίδια αυτή αγάπη του Θεού, που ήδη δόθηκε, εκδηλώθηκε, ξεχύθηκε πλούσια πριν 20 αιώνες.
Πρόσεξε τη λέξη ¨ήδη¨!!!
Ήδη!!!
Αυτά ήθελα να απαντήσω στο μήνυμα, μα έπεσε η σύνδεση και δεν το ‘γραψα.
Ελπίζω να το διαβάσει εδώ, μαζί με άλλους συναμαρτωλούς που έχουν παρόμοιες απορίες, και να χαρεί την αγάπη του Θεού, που συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα, από πάντα!!»
π. Ανδρέας Κονάνος
Τὸ
παρακάτω κείμενο γιὰ τὸ ὁποῖον προαναφέρθηκα στὸ σχόλιό μου καὶ ποὺ
κανεὶς ἕως τώρα δὲν βρέθηκε νὰ τὸν σταματήση, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ ἀντίθετο
συμβαίνει...
Προλαβαίνω ως τα Χριστούγεννα;;;...
«Κάποιος γνωστός αυτές τις μέρες, έπεσε σε σοβαρές αμαρτίες.
Μετάνιωσε. Και μου ‘γραψε:
Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα…
Ήθελα να του γράψω ότι ο Θεός, δεν θα τον συγχωρέσει ως τα Χριστούγεννα, διότι απλά τον έχει ήδη συγχωρέσει, πριν περίπου 2.000 χρόνια ένα μεσημέρι στο Γολγοθά.
Η άφεση, έχει ήδη δοθεί!! Άπαξ δια παντός.
Αυτό που κάνουμε τώρα – το μυστήριο της Εξομολόγησης – είναι μια ανάμνηση, αναβίωση, κι ανανέωση εκείνης της πράξης αγάπης, της συγχώρεσης και άφεσης.
Δεν συγχωρούμαστε την ώρα που εξομολογούμαστε.
Την ώρα που εξομολογούμαστε, βιώνουμε πάλι την ίδια αυτή αγάπη του Θεού, που ήδη δόθηκε, εκδηλώθηκε, ξεχύθηκε πλούσια πριν 20 αιώνες.
Πρόσεξε τη λέξη ¨ήδη¨!!!
Ήδη!!!
Αυτά ήθελα να απαντήσω στο μήνυμα, μα έπεσε η σύνδεση και δεν το ‘γραψα.
Ελπίζω να το διαβάσει εδώ, μαζί με άλλους συναμαρτωλούς που έχουν παρόμοιες απορίες, και να χαρεί την αγάπη του Θεού, που συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα, από πάντα!!»
π. Ανδρέας Κονάνος
«Πᾶνος»
