Ὀρθοδοξία καί Οἰκουμενισμός: ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ & ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ & ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Τοῦ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι διανθισμένη μὲ ἡμέρες σταθμοὺς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν Ὀρθοδοξία.

Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, καθόρισαν τὴ διαδοχή τῶν πέντε Κυριακῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Α' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν.

Ἡ πρώτη Κυριακὴ τῆς Σαρακοστῆς εἶναι ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἑορτάζουμε τὴν ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων καὶ τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κατὰ τῆς αἱρέσεως τῶν εἰκονομάχων. Περισσότερα ἀπὸ 100 χρόνια κράτησε ἡ διαμάχη αὐτή, ποὺ σταμάτησε ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα καὶ ὁ γιὸς της Μιχαήλ, ἀναστηλώνοντας τὶς εἰκόνες ἐντὸς τῶν Ναῶν.

Μὲ τὸ ἄδοξο τέλος μιᾶς πολυετοῦς αἱρέσεως, ξεκινᾶ ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή.

Ἀναγιγνώσκονται τὰ ἀναθέματα (δυστυχῶς ὄχι σ᾿ ὅλες τὶς ἐκκλησιὲς καὶ μητροπόλεις).

Ἐπειδὴ ὑπάρχουν κάποιοι θερμοκέφαλοι ποὺ διαδίδουν ὅτι ἀναθεματίζονται οἱ Ἕλληνες, πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι ἡ λέξη Ἕλλην στοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους δήλωνε ὄχι γεωγραφικὴ καταγωγή, ἀλλὰ εἰδωλολάτρη καὶ πολυθεϊστή.

Ἐπίσης τί εἶναι ἀνάθεμα; Μισαλλοδοξία; Φανατισμός;

Ἀνάθεμα δὲν σημαίνει στὴν περίπτωση αὐτὴ κατάρα, ἀλλὰ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ πρῶτα προηγηθεῖ παρέκκλιση ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα ἢ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κανονικότητα. Ἀποτελεῖ δημόσια ἐκκλησιαστικὴ ἔκφραση γιὰ τὸ πένθος χαμένων καὶ διωκομένων ἀνθρώπων καὶ συναγερμὸς γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν πρέπει νὰ πέσουν καὶ νὰ χαθοῦν.

Ἀποτελεῖ ἀγωνία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος νὰ γλυτώσουμε κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὴν ψυχοκτόνα πλάνη, τὸν πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴν αἰώνια πτώση.

Στὶς μέρες μας δὲν διαβάζονται σὲ πολλοὺς ναούς, λόγῳ μιᾶς κακῶς ἐννοούμενης εὐαισθησίας, καθ᾿ ὅτι δὲν θέλουμε νὰ λυπήσουμε τοὺς "ἀδελφούς μας" τοὺς αἱρετικούς, ἀναθεματίζοντας τοὺς προγόνους τους ἀλλὰ κι αὐτοὺς τοὺς ἴδιους .

Δὲν εἶπε ἐξάλλου ὁ θεῖος Παῦλος στὸ 1ο κεφ. τῆς πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῆς, "Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω";

Ἐξαιτίας μιᾶς βλαβερῆς "ἀγαπολογίας" σιωποῦμε καὶ ἀποδεχόμαστε τὴν αἵρεση, ζημιώνοντας τὴ σωτηριολογικὴ πορεία μας, ἀλλὰ καὶ ἐξαλείφοντας κάθε πιθανότητα μετανoίας τῶν αἱρετικῶν.

Βέβαια ὑπάρχουν καὶ φωτεινὰ παραδείγματα ὁμολογητῶν ἱερέων ποὺ ἀναθεμάτισαν καὶ Οἰκουμενισμὸ καὶ συμφωνία Πρεσπῶν.

Μπορεῖ σήμερα νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀρειανοί καὶ πνευματομάχοι, μὲ τὴ μορφὴ ποὺ τοὺς βίωσαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὑπάρχουν ὅμως οἱ ἐπίγονοί τους, ποὺ ἀναγνωρίζουν τὴν ἀλήθεια, σὲ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα κατασκευάσματα τοῦ διεστραμμένου ἀνθρώπινου νοῦ, τὶς διάφορες θρησκεῖες.

Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἀποτελεῖ μιὰ συναισθηματικὴ θρησκεία ἀνθρώπινης ἀγάπης, στὴν ὁποία δὲν ταιριάζουν τὰ δυσάρεστα. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δὲν εἶναι κοινωνικὴ ἠθικὴ καὶ χριστιανικὸς συναισθηματισμός. Δὲν ἀποτελεῖ μιὰ ἰδεολογία οὑμανισμοῦ - ποὺ θέτει στὸ κέντρο τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι τὸ Χριστό - μιὰ φιλοσοφία ποὺ ἁπλᾶ ἀπαιτεῖ εὐχάριστα συναισθήματα καὶ καλή κοσμική συμπεριφορά ἀπὸ τὸν χριστιανό.

Ἡ κοσμικὴ εὐγένεια, ἡ κατὰ κόσμο ὀρθὴ συμπεριφορά, ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ψέματος, ἡ ἀδιάκριτη ἀποσιώπηση τῆς ἀλήθειας, ὅλα ὑπόκεινται κάτω ἀπ᾿ τὸ ἄγρυπνο βλέμμα τοῦ παντεπόπτη Θεοῦ.

Ἡ ἀγάπη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὴν ἀλήθεια προηγεῖται.

Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ ἐκκλησία ἔχει ἐκκοσμικευτεῖ, ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ Πανθρησκεία ἀντικαθιστοῦν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ὀρθοπραξία, ποὺ ἡ διπλωματία παίρνει τὴ θέση τῆς ἀληθείας καὶ τῆς θυσίας, ποὺ ἀναστηλώνονται ἀντὶ οἱ εἰκόνες οἱ Ἅγιες, ἡ εἰκόνα τοῦ Ἐγώ μας, τὰ ἀναθέματα εἶναι ἀπαραίτητα πλέον;

Μὰ ναί!

Ὅσο ἀπαραίτητα εἶναι τὰ δόγματα.

Ἡ τίμησης καὶ μίμησης τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Β' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

Τὴν ἡμέρα αὕτη ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε κορυφαῖος διδάσκαλος τῶν Ὀρθόδοξων δογμάτων, ἀκούραστος πολέμιος τῶν αἱρέσεων καὶ κακοδοξιῶν.

Ἰδιαίτερα μισητὸς στὴ Δύση ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν πρώτων τυπωμένων ἐκδόσεων τῆς Βενετίας.

Τὸ ἱερό του λείψανο σώζεται στὸν ὁμώνυμο μητροπολιτικὸ Ναὸ Θεσσαλονίκης ποὺ πρόσφατα δέχτηκε μὲ ἐπισημότητες αἱρετικὸ ἀρχιερέα.

Τὸν προβάλλει λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴ δεύτερη αὐτὴ Κυριακή, ὡς συνέχεια καὶ ἐπέκταση τῆς προηγούμενης, σὰν ἕνα εἶδος δεύτερης ´Κυριακῆς τῆς Ορθοδοξίας´, διότι ἡ νίκη τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου κατὰ τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τῶν δυτικῶν, θεωρήθηκε ὡς νίκη ἀνάλογη μὲ τὴ νίκη κατὰ τῶν εἰκονομάχων.

Μᾶς συμβουλεύει αὐτὸς ὁ Μέγας Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀσκητής:

"νὰ ἀποφεύγουμε ὅσους δὲν παραδέχονται τὶς πατερικὲς ἐξηγήσεις, ἀλλὰ προσπαθοῦν νὰ εἰσαγάγουν τὰ ἀντίθετα μόνοι τους, καὶ τὶς μὲν λέξεις τοῦ κειμένου προσποιοῦνται ὅτι μεταχειρίζονται, τὸ δὲ εὐσεβὲς νόημα ἀπορρίπτουν· ἂς τοὺς ἀποφεύγουμε, μάλιστα περισσότερο ἀπὸ ὅσο φεύγει κανεὶς ἀπὸ φίδι.........Ἄς ἀποφεύγουμε λοιπὸν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τοὺς ἀνθρώπους μὲ κάθε τρόπο καὶ ἂς προσφεύγουμε σὲ ὅσους διδάσκουν τὰ εὐσεβῆ καὶ σωτήρια, διότι συμφωνοῦν μὲ τὶς πατερικὲς παραδόσεις" (Ὁμιλία ΛΔ' Εἰς τὴν σεπτὴν Μεταμόρφωσιν...ΕΠΕ 10,356 ).

Μᾶς θυμίζουν κάτι αὐτὰ τὰ λόγια; Βρίσκουν ἐφαρμογὴ στὶς μέρες μας;

Mᾶς ταρακουνοῦν λόγια ὁμολογητῶν, διωκομένων κληρικῶν ἢ μᾶς συγκινεῖ ἡ προβαλλόμενη ἀπὸ μέσα ἐνημέρωσης καὶ ἀπὸ τὴν καθεστηκυία τάξη, καλλωπισμένη στείρα ρητορικὴ οἰκουμενιστῶν, πολλὲς φορὲς μειλίχιων ἱεραρχῶν ἢ θεολόγων;

Γ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

Τὴν Κυριακὴ αὐτὴ ποὺ βρίσκεται στὸ μέσο τῆς Σαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἐπειδὴ ἡ σωματικὴ ἀδυναμία ἀπὸ τὸν ἀγῶνα τῆς νηστείας καὶ τῆς κακοπάθειας μᾶς περικυκλώνει καὶ ἡ δυσκολία αὐξάνει, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας, προβάλλει στὸ μέσο τοῦ δρόμου τῆς νηστείας σὰν βοήθεια μας τὸν Πανάγιο Σταυρό, τὴ χαρὰ τοῦ κόσμου, τῶν πιστῶν τὴ δύναμη, τῶν ἁμαρτωλῶν τὴν ἐλπίδα.

Προσκυνῶντας λοιπὸν τὸν Τίμιο Σταυρὸ λαμβάνουμε χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ συνεχίσουμε.

Σταυρώθηκε ἡ Ἀλήθεια πάνω στὸ ξύλο.

Κι Αὐτήν, τὴ σταυρώνει ἡ κάθε ἁμαρτία καὶ κυρίως ἡ αἵρεση, ποὺ περικόπτει τὴν ἀλήθεια, τὴν κάνει ψέμα, ποὺ διαστρεβλώνει κι ἀλλοιώνει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ ἀνθρώπινα πάθη, τὸν ἐγωισμό, τὴ φιλαρχία, τὴ φιλοδοξία, τὸ βόλεμα, τὸν σκοτεινὸ κυρίαρχο ἐτούτου τοῦ κόσμου.

Αὐτὴ τὴν Ἀλήθεια ἔχει στόχο καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, αὐτὴ ἡ κοφτερὴ λεπίδα τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου, ποὺ σκοπὸ ἔχει νὰ τὴν τεμαχίσει καὶ νὰ τὴν μολύνει.

Ὅμως ἡ ἀλήθεια, ὁ Κύριος δὲν τεμαχίζεται, οὔτε μολύνεται.

Εἶναι "Ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλά τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων".

Δ' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

Ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, συγγραφέα τοῦ βιβλίου τῆς «Κλίμακος», ποὺ ὑπῆρξε κήρυκας τῆς μετανοίας καὶ τῆς νηστείας.

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται κανονικὰ τὴν 30η Μαρτίου, ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνεται τὴν Δ' Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, διότι ἡ Ἐκκλησία μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο μᾶς προβάλλει πρὸς μίμηση ἕνα ἄνθρωπο σὰν καὶ ἐμᾶς, ποὺ μὲ τὴν ἄσκηση ἔφθασε σὲ ἑκατονταπλασίονα καρποφορία καὶ ἁγιότητα.

Κυρίως ὅμως, προβάλλεται ὁ Ἅγιος Ἰωάννης διότι μετὰ τὶς τρεῖς βασικὲς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, οἱ ὁποῖες μᾶς δεικνύουν τὰ συγκεκριμένα δογματικὰ στοιχεῖα τῆς πίστεως, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξασφαλίζονται οἱ προϋποθέσεις ὀρθῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ τὴν ἐνίσχυση ποὺ δεχόμαστε ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὴν τέταρτη Κυριακὴ παρουσιάζεται ἡ μεθοδολογία γιὰ τὴν ἀνάβαση στὴν οὐράνια Βασιλεία.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μᾶς λέει στὸν 26ο λόγο "Περί Διακρίσεως" στὴν 11η παράγραφο

"Τοὺς ἀπίστους ἢ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ μᾶς ἐπιτίθενται μὲ κακότητα, ἂς τοὺς ἀφίνουμε «μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν» (Τίτ. γ´ 10). Στοὺς ἐπιθυμοῦντας ὅμως νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια, «τὸ καλὸν ποιοῦντες ἕως αἰῶνος μὴ ἐκκακῶμεν» (Γαλ. ς´ 9). Ἀλλὰ καὶ στὶς δυὸ περιπτώσεις ἂς εἶναι ἡ συμπεριφορά μας ἀνάλογη μὲ τὴν ψυχική μας δύναμι καὶ ἀντοχή".

Τί θὰ ᾿λεγε ὁ Ἅγιος σήμερα, γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀναγνωρίζουν ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς σχισματικὲς "ἐκκλησίες" ὡς ὄντως Ἐκκλησίες, κάτω ἀπ᾿ τὴν ταμπέλα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ τοποθετοῦν τὴν Ὀρθοδοξία σὰν μία θρησκεία σὲ ἕνα σύνολο πολλῶν θρησκειῶν;

Ε' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν. Τιμᾶται ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία πρότυπο τοῦ Ἁγιορείτικου Μοναχισμοῦ, ἡ ἀποτυχημένη πόρνη κι ἐπιτυχημένη ἀσκήτρια, ξεκινᾶ τὴν μεταστροφὴ τῆς ἀπ' τὸ "ζῆν" στὸ "εὖ ζῆν". Ἀπ᾿ τὴ ζωὴ στὴν ἀνακαινισμένη ζωή.

Μὲ πρῶτο σκαλὶ τὴ μετάνοια διέτρεξε 40 ὁλόκληρα ἔτη σκληραγωγίας στὴν ἔρημο, μὲ αὐταπάρνηση καὶ ἀδιάληπτο ἀγῶνα, γιὰ ν᾿ ἀποκτήσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετές.

Ἐπειδὴ καταλαβαίνουμε ἀδελφοὶ μου ὅτι ἀπὸ τὴ μετάνοια ἕως τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν ἀπαιτεῖται σκληρὸς καὶ πιθανὸν πολυετὴς ἀγῶνας, ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τώρα.

Ἐξάλλου ἡ μετάνοια ὡς σκαλὶ στὴν "Κλίμακα" τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου εἶναι τὸ πέμπτο. Προαπαιτούμενο γιὰ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα σκαλιὰ (ἀρετές) ποὺ ὁδηγοῦν στὸν Κύριο.

Θὰ ἦταν μεγάλη παράλειψη νὰ μὴν ἀναφέρουμε τὶς Παρασκευὲς τῶν Χαιρετισμῶν, ἡμέρες τιμῆς γιὰ ἐκεῖνο τὸ κτίσμα, τὴν ὕπαρξη ἐκείνη ποὺ μόνο αὐτὴ ἔφτασε στὸ ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ τοῦ σκοποῦ γιὰ τὸν ὁποῖο πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος.

Τὴν ἀλληλοπεριχώρηση κτιστοῦ-ἀκτίστου.

Τὴν ἄνευ ὅρων συγκατάθεση στὴν Νέα Διαθήκη ποὺ μᾶς προτείνει ὁ Θεός.

Τὴν Παναγία μας. Τὴ μεσίτρια.

Ἡ ὁποία προσβάλλεται μὲ τὴ μὴ προσκύνησή της ἀπ᾿ τοὺς προτεστάντες, μὲ τὴ θεοποίησή της ἀπ᾿ τοὺς παπικοὺς (καθ᾿ ὅτι προσβάλλεται ἡ Ἁγία Τριάδα) ἢ ἀπὸ βλάσφημες θεωρίες ἀπὸ ἐκλιπόντες "ὀρθόδοξους" ἀρχιερεῖς περὶ "μὴ ἄσπιλης" σύλληψης τοῦ Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ της.

Καὶ πολλοὶ θεολόγοι ἀλλὰ καὶ κληρικοὶ φράζουν τὰ αὐτιά τους καὶ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν περὶ ἀγάπης κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π .

ΝΤΡΟΠΗ!

Ὡραῖο πρόσχημα ἡ "ἀγάπη".

Εἰδικὰ ὅταν προσβάλλεται τὸ δόγμα, ἡ Παναγία μας, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.

Ἀνακεφαλαιώνοντας λοιπὸν βλέπουμε ἀδελφοί μου, ὅτι ξεκινᾶμε τὴ Σαρακοστή, μὲ ἀναφορὰ στὶς αἱρέσεις, τὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπ' αὐτῶν, συνεχίζουμε μὲ ἕνα σύμβολο τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων, ἕνα ὁμολογητή, ἀγωνιστὴ ἅγιο, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ.

Κι ἀφοῦ ὁμολογήσουμε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀσπαστοῦμε τὰ δόγματά της, ἀποστρεφόμενοι τὴν αἵρεση καὶ τὸ ψεῦδος, εἴμαστε ἄξιοι νὰ προσκυνήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρὸ νὰ πάρουμε δύναμη, γιὰ νὰ ἀρχίσουμε νὰ παλεύουμε στὸ στίβο τῶν παθῶν, μὲ ἐγχειρίδιο τὴν "Κλίμακα" τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, γιὰ νὰ καταλήξουμε τέλος στὴν ἀπόλυτη μετάνοια καὶ στὴν κατάκτηση τῶν ἀρετῶν τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἑορτάζοντας μὲ καθαρὴ συνείδηση τὴν Ἀνάσταση.

Ἄς σπείρουμε λοιπόν, τὸν σπόρο τῆς μετανοίας καὶ ποτίζοντάς τον μέ δάκρυα καὶ προσευχή, ἂς εὐχηθοῦμε νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ καθαρίσει ἡ ἦρα ἀπ᾿ τὸ σιτάρι.

Ἀδελφοί μου, οἱ ἡμέρες κορυφώνονται. Πλησιάζουμε ὅλο καὶ περισσότερο πρὸς τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Βαδίζουμε μὲ τρόμο καὶ δέος μαζὶ Του πρὸς τὸν Γολγοθᾶ.