Ὥστε ποῖος μπορεῖ νὰ καταλάβη πόση μεγάλη στενοχώρια καὶ λύπη ἔβαλε στὴν καρδιὰ Τοῦ Ἰησοῦ ἡ πρόγνωσις ὅλων αὐτῶν;
Ὥστε ποῖος μπορεῖ νὰ καταλάβη πόση μεγάλη στενοχώρια καὶ λύπη ἔβαλε στὴν καρδιὰ Τοῦ Ἰησοῦ ἡ πρόγνωσις ὅλων αὐτῶν; Ποῖος μπορεῖ νὰ καταλάβη πόση λύπη πρόσθεσε στὸν Κύριο ὁ συλλογισμὸς αὐτὸς ὅτι, δηλαδή, ἄδικα ὑποφέρει τόσους κόπους καὶ πόνους καὶ χωρὶς ἐλπίδα νὰ ἐπιτύχη τὸν σκοπὸ ἐκεῖνον, γιὰ τὸν ὁποῖον ὑπέφερε, πού ἦταν ἡ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ; Γι’ αὐτὸ καὶ προλαβαίνοντας Εἶπε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ησαΐα· «Ἐγὼ ἔκανα τὴν σκέψι, ὅτι ἄδικα κουράσθηκα καὶ ἀνώφελα ἐξάντλησα τὴν δύναμὶ μου» (Ησαΐας 49, 4).
Ποῖος μπορεῖ νὰ φαντασθῆ πόσο τοῦ κακοφαινόταν νὰ ὑποφέρη τόσο καὶ νὰ βασανίζεται σὰν μία μητέρα μὲ ἀμέτρητους πόνους γιὰ μία γέννα καὶ κατόπιν νὰ γεννᾶ ἕνα νεκρὸ παιδί; Λοιπόν, γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶχε δίκαιο ὁ Ἰησοῦς νὰ ἔχη τόση ἀγωνία, ὥστε νὰ ἱδρώση τὸ αἷμα· «Καὶ ἐπειδὴ περιέπεσε σὲ ἀγωνία, προσευχόταν θερμότερα καὶ ἔγινε ὁ ἱδρώτας του σὰν σταγόνες αἵματος, πού ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44).
Ποῖος μπορεῖ νὰ φαντασθῆ πόσο τοῦ κακοφαινόταν νὰ ὑποφέρη τόσο καὶ νὰ βασανίζεται σὰν μία μητέρα μὲ ἀμέτρητους πόνους γιὰ μία γέννα καὶ κατόπιν νὰ γεννᾶ ἕνα νεκρὸ παιδί; Λοιπόν, γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶχε δίκαιο ὁ Ἰησοῦς νὰ ἔχη τόση ἀγωνία, ὥστε νὰ ἱδρώση τὸ αἷμα· «Καὶ ἐπειδὴ περιέπεσε σὲ ἀγωνία, προσευχόταν θερμότερα καὶ ἔγινε ὁ ἱδρώτας του σὰν σταγόνες αἵματος, πού ἔπεφταν στὴν γῆ» (Λουκ. 22, 44).
Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης
