-Γέροντα,
δεν φοβάστε έτσι που μιλάτε;
-
Τι να φοβηθώ; Τον τάφο μου τον έχω ανοίξει. Αν δεν τον είχα ανοίξει, θα με
απασχολούσε που θα κουραζόταν ο άλλος να σκάψει. Τώρα θα χρειαστεί να ρίξει
μόνο λίγους τενεκέδες χώμα... Κατάσταση είναι αυτή; Δικαστικοί να φοβούνται να
δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ο ένας και ο
άλλος και να αναγκάζονται να τις αποσύρουν; Και τελικά ποιοι κυβερνούν; Σε
αναπαύει αυτή η κατάσταση;
Έχω
υπ’ όψιν μου έναν άλλο άθεο, έναν βλάσφημο, που τον αφήνουν στην τηλεόραση και
μιλάει, ενώ έχει πει τα πιο βλάσφημα λόγια για τον Χριστό και την Παναγία.
Δεν
παίρνει και η Εκκλησία μια θέση να αφορίσει μερικούς.
Αυτούς
έπρεπε να τους αφορίζει η Εκκλησία.
Λυπούνται
τον αφορισμό!
-
Γέροντα, τι θα καταλάβουν με τον αφορισμό, αφού τίποτε δεν παραδέχονται;
-
Τουλάχιστον να φανεί ότι η Εκκλησία παίρνει μία θέση.
-
Η σιωπή της, Γέροντα, είναι σαν να τα αναγνωρίζει;
-
ΝΑΙ…
-
Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;
-
Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές
που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν
δεν μιλήσουμε.
Σ’
αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ό’ τι γίνεται ανθρωπίνως και
ό’ τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη της
συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε.
Αν
δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους.
Η
Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να
πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! Είναι φοβερό!
Αν
οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα.
Πηγή: Εδώ.
