Για αμέριστη στήριξη των Αμερικανών και του
Βαρθολομαίου προς στα Σκόπια μιλάει άρθρο σε ιστολόγιο. Πυρά κατά της Ρωσίας
Χθες γράφαμε πως αλλάζουν
οι ισορροπίες στην Ορθοδοξία μετά την κοίμηση του Πατριάρχη Σερβίας.
Ο
κίνδυνος να ανοίξει για τα καλά ο ασκός Αιόλου είναι ορατός. Σε επίπεδο
εκκλησιαστικής διπλωματίας το κενό εξουσίας στο Πατριαρχείο Σερβίας, δεν μπορεί
παρά να επιχειρηθεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Τόσο το ουκρανικό
εκκλησιαστικό ζήτημα, όσο και το ζήτημα της “μακεδονικής εκκλησίας” διχάζουν
την Ορθοδοξία.
Ήδη από χθες το Πατριαρχείο Μόσχας, όπως αναμενόταν, διέκοψε
την Κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου.
Δεδομένου δε και του νέου ανοίγματος του ζητήματος της “μακεδονικής εκκλησίας” με τις προ διμήνου πολιτικές παρεμβάσεις από τα Σκόπια η ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι είναι διάχυτη.
Δεν
είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται μήπως το κενό στο Πατριαρχείο Σερβίας
λειτουργήσει σαν άλλη “Κερκόπορτα” για το θέμα της “μακεδονικής εκκλησίας”,
θέμα που άπτεται άμεσα και ελληνικού ενδιαφέροντος.
Πάντως χθες στο συλλυπητήριο γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχη
προς την Εκκλησία της Σερβίας για την εκδημία του αοιδίμου Πατριάρχου κυρού
Ειρηναίου, διεφάνη μια πρόθεση για νέα σελίδα στις σχέσεις Φαναρίου-Βελιγραδίου
συμπεραίνοντας κι από την φράση: “νά
ἀναδείξῃ δε ἄξιον
διάδοχον Αὐτοῦ ἐπί τό πηδάλιον τῆς ἀπορφανισθείσης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μεθ' οὗ
μέλλομεν προθύμως συνεργασθῆναι διά τε τάς διμερεῖς ἡμῶν σχέσεις καί διά τήν
πανορθόδοξον ἑνότητα καί
συνεργασίαν”
Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ από
τα μέσα του Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους έχει επισημάνει τις
περίεργες συγκυρίες και τους κινδύνους για το θέμα των σχισματικών των Σκοπίων.
Στο μεταξύ ένα δημοσίευμα του ιστότοπου lider.com.mk με την
υπογραφή του Λιούμπτσο Ζλάτεφ δημιουργεί σκεπτικισμό αφού αναφέρει πως «η
ανακοίνωση ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα εκδώσει έναν τόμο για
αυτοκεφαλία της «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Μακεδονίας - Αρχιεπισκοπή της
Αχρίδας», είναι μεγάλη είδηση για όλους όσοι πιστεύουν στα καλά νέα για τη
Βόρεια Μακεδονία»
Ο αρθρογράφος σημειώνει:
«Αν και η εκκλησία δεν πρέπει κανονικά να
συνδέεται με το κράτος, η ύπαρξη μιας αναγνωρισμένης και αυτοκέφαλης εκκλησίας
αποτελεί σημαντικό στοιχείο της κρατικής υπόστασης οποιασδήποτε Ορθόδοξης
χώρας. Στην πραγματικότητα, ακριβώς λόγω αυτού, ακόμη και κατά την
κομμουνιστική εποχή, οι αρχές εδώ προσπάθησαν με κάθε κόστος να δημιουργήσουν
μια Εκκλησία ανεξάρτητη από το Βελιγράδι και έτσι να καθορίσουν την κρατική
κατάσταση της τότε ομοσπονδιακής μονάδας της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής
Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας- SFRY. Από τότε, ξεκίνησε η μακρόχρονη φιλοδοξία
της εκκλησίας μας για αναγνώριση και είσοδο στη μεγάλη οικογένεια των Ορθόδοξων
εκκλησιών. Τελικά,
αρκετές δεκαετίες μετά την έναρξη αυτού του αγώνα, υπάρχει μια λύση που
ουσιαστικά θα σήμαινε τη εδραίωση του κράτους μας. Δυστυχώς, αυτή η λύση δεν
μπόρεσε να βρεθεί στα δικαστήρια των Βαλκανίων, οπότε η πρωτοβουλία έπρεπε να
ληφθεί από το πρώτο μεταξύ ίσων στον Ορθόδοξο κόσμο, τον Πατριάρχη
Βαρθολομαίο».
Ο συντάκτης προειδοποιεί επίσης πως εάν δεν
αναληφθεί αυτή η πρωτοβουλία τα προβλήματα δεν θα σταματήσουν στα επόμενα εκατό
χρόνια.
Κατηγορεί την Ρωσική Εκκλησία ότι είναι “ο
κινητήρας του αυταρχικού καθεστώτος του Βλαντίμιρ Πούτιν, και επιδιώκει να
ασκήσει τεράστια γεωπολιτική επιρροή σε όλες τις Ορθόδοξες χώρες μέσω της
εκκλησίας, την οποία το καθεστώς στη συνέχεια χρησιμοποιεί ως γεωπολιτική
στρατηγική για να επιδιώξει τα δικά του συμφέροντα και θέλει να επιβληθεί ως
ηγεμόνας στον Ορθόδοξο κόσμο” και ζητάει “ανατροπή της ρωσικής ηγεμονίας στον
Ορθόδοξο κόσμο” λέγοντας πως “αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τελικά θα
αποκτήσουμε μια αναγνωρισμένη εκκλησία”.
Την ίδια στιγμή παραδέχεται πως “βασικό
ρόλο στην αναγνώριση της Εκκλησίας μας θα παίξει αναμφίβολα η διπλωματία των
Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής”
“Θέλοντας
να καταστείλουν τη ρωσική επιρροή στην περιοχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν προστάτης της Συμφωνίας
Πρεσπών και είναι επίσης προστάτης της επικείμενης απόφασης του Βαρθολομαίου.
Όσο κι αν πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν, αυτές οι δύο αποφάσεις, η πρώτη
κοσμική και η δεύτερη εκκλησιαστική, αντιπροσωπεύουν τον εξοπλισμό της κρατικής
μας υπόστασης. Αν και οι δύο διαδικασίες που αποτελούν μέρος
της ίδιας διαδικασίας βασίζονται σε τεράστιους συμβιβασμούς, εξακολουθούν να
έχουν κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις καθημερινές πολιτικές συνθήκες. Το μοντέλο επίλυσης του εκκλησιαστικού
ζητήματος στη Βόρεια Μακεδονία, θα είναι παρόμοιο με αυτό της Ουκρανίας.
Ο συμβιβασμός που θα πρέπει να αποδεχτούν οι ιεράρχες μας είναι για εξωτερική
χρήση, και μπορεί να είναι μόνο ως «Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας», κάτι που δεν
είναι σπάνιο στον Ορθόδοξο κόσμο, ειδικά εάν είναι γνωστό ότι όλες οι εκκλησίες
έχουν ένα επίθετο” αναφέρει.
Καταλήγει λέγοντας ότι “το Φανάρι μας
υποστηρίζει ως χώρα όπως ποτέ άλλοτε,. Η επίλυση αυτού του προβλήματος θα
σημαίνει σαφή γεωπολιτικό ορισμό της Βόρειας Μακεδονίας στον δυτικό κόσμο και
θα ακυρώσει τις τελευταίες προσπάθειες των αυταρχικών ανατολικών δυνάμεων να
επηρεάσουν τη ζωή μας. Αυτός είναι ο λόγος που το συντηρητικό κοινό στη χώρα
μας πρέπει να σταθεί σαφώς πίσω από την απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που
θα συνοδεύεται από συνοδευτικούς συμβιβασμούς”.
Πηγή.
