Πρωτοφανής Παγκοσμίως Ἰατρική Πρᾶξις δι’ Ἀντιπροσωπεύσεως
Γράφει ὁ κ. Λεωνίδας Ἀλεξάνδρου, θεολόγος
Εὐαγγελική Ἀλληγορία: τό Ναί, Ναί καί τό Ὄχι, Ὄχι
[Κύριος περί Ὅρκου καί Ἀληθείας]: «… Ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὐ οὐ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. ε΄ 37).
[Παράφρασις: [(Κύριος)… ὁ δικός σας λόγος (τῶν Μαθητῶν μου) νά εἶναι ναί, ναί, καί ὄχι ὄχι, (χωρίς ὅρκους στό Θεό) μέ κάθε σαφήνεια ἀπολυτότητα καί καθαρότητα. Τά δέ περισσότερα λόγια ἀπό αὐτά προέρχονται ἀπό τόν Πονηρό καί μεθοδεύουν νά ἀποκρύψουν τήν ἀλήθεια].
“Ἱεραὶ Προτροπαὶ” διά “Χρῆσιν” Ὑπόπτων Ἐμβoλίων
Μέσα στή λαίλαπα τοῦ κορωνοϊοῦ καί τῶν ἀμφισβητουμένων ἐμβολίων του, μᾶς προέκυψε καί μία νεότευκτος ἀνακοίνωσις τῆς Ἱ. Συνόδου[2], τήν 13/1/21. Σ’ αὐτή ἡ ΔΙΣ προβαίνει εἰς τοποθετήσεις μέ προσεκτική χρῆσι ἰδιοτύπων λέξεων, οἱ ὁποῖες ζυγίζονται ὡς ὕποπτες καί κυρίως ἀμφίσημες, συγχέουν τούς Πιστούς.
Ἀλαμπῶν καί δειλανδρούντων (Β’ Μακ. η’ 13, Δ’ Μακ. ι’ 14, ιγ’ 10), μεθοδεύσεων συνέχεια. Προηγήθη τό “Προδομένο” δῆθεν “Ἱερό Ἀντάρτικο” τῆς ΔΙΣ, κατά τήν Τριαδολογική Ἑορτή τῶν Θεοφανείων (6/1/21). Ἐδόθη ἐντολή πρός τούς Πρεσβυτέρους νά ἀρχίσουν τήν Θ. Ἀκολουθία στίς 5:00 τό πρωΐ, ὥστε νά ἔχουν τελειώσει ταχύτατα πρίν ἀπό τίς 8:00 π.μ.,. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο οἱ εὐσεβεῖς Πιστοί δέν ἐγεύθησαν τήν Λατρευτική “Θεοπτία” τῆς Παναγίας Τριάδος. Πρωτόφαντες Ἀθλιότητες, Διβούλων, Πολιτικο-Ἐκκλησιαστικῶν Διοικήσεων.
Τό Εὐρωπ. Ἰνστιτοῦτον
Βιοηθικῆς Ἀποκαλύπτει-Καταγγέλλει
Σημειώνει λοιπόν ἡ ΔΙΣ (Οἱ ὑπογραμμίσεις ἡμέτερες): «…Παρακολουθεῖ στενά τό ζήτημα τῶν ἐμβολιασμῶν, μέσῳ τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, ἡ ὁποία μέ συνεχεῖς ἀναφορές της ἐνημερώνει τό Συνοδικό Σῶμα γιά ὅλες τίς ἐξελίξεις. Στό πλαίσιο αὐτό ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐνημερώθηκε ὅτι, κατόπιν γενομένης ἔρευνας, τά ἐμβόλια κατά τοῦ covid-19 πού ἐπί τοῦ παρόντος χρησιμοποιοῦνται στήν Πατρίδα μας, δέν ἀπαιτοῦν τήν χρήση καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιά τήν παραγωγή τους …».
Ἡ ΔΙΣ δηλώνει: «…κατόπιν γενομένης ἔρευνας, τά ἐμβόλια κατά τοῦ covid-19…».
Κατ’ ἀρχάς, γιά ποῖο λόγο δέν ἀναφέρει, ἀλλά ὑποκρύπτει αἰδημόνως, τό ὄνομα τῆς ἑταιρείας Phizer, τῆς ὁποίας εἶναι τά συγκεκριμένα ἐμβόλια;
Συνετελέσθη ἀληθῶς Ὀρθή, Ἐμπεριστατωμένη καί Πραγματικά Ἐπιστημονική Ἔρευνα ἀπό τήν Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς καί τήν Ἱ. Σύνοδο;
Τότε, γιά ποιό λόγο ἡ ἔγκριτος Ἐφημερίς “Καθημερινή”, (21/12/2020), παρά τό γεγονός ὅτι ἔχει συνταχθεῖ ὑπέρ τῶν ἐμβολίων, ἐπικαλουμένη τό «Εὐρωπαϊκό Ἰνστιτοῦτο Βιοηθικῆς», σημειώνει κατηγορηματικῶς τά ἀπολύτως ἀντίθετα;
Γράφει ἡ “Καθημερινή”, «… Βλαστοκύτταρα ἀπό ἀποβλημένα ἔμβρυα ἀπό τίς δεκαετίες 1960, 1970 καί 1980 – πού ἀναπαράγονται στό ἐργαστήριο γιά δεκαετίες ὡς «κυτταρικές σειρές» – ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ ἀπό πολλούς ἐρευνητές γιά τό σχεδιασμό ἐμβολίων κατά τῆς Covid-19, γιά παράδειγμα ἐντός τῶν ὁμάδων τῶν Astra Zeneca, Moderna και Pfizer, τονίζει τό Εὐρωπαϊκό Ἰνστιτοῦτο Βιοηθικῆς στόν ἱστότοπό του…»[3].
Χρονική ἀβεβαιότης διά τά Ἐμβόλια
Ἡ ΔΙΣ ὑστεροβούλως γράφει, «…τά ἐμβόλια… πού ἐπί τοῦ παρόντος χρησιμοποιοῦνται στήν πατρίδα μας …».
Γιατί, παρεμβάλλει τήν ἔκφρασι, «ἐπί τοῦ παρόντος»;
Ἐνδεχομένως αὔριο νά μή ἰσχύη τό ἴδιο πρᾶγμα.
Θά εἰσαχθοῦν καί ἄλλα ἐμβόλια ἐπίσης ὕποπτα καί ἀμφισβητούμενα ἀπό τό σημερινό τῆς Pfizer;
Βατσῖναι “Παρασκευάζονται”
μέ “Ἐμβρυϊκά Κύτταρα”
Ἡ ΔΙΣ ἀμφιγνωμεῖ, «… δέν ἀπαιτοῦν (τά ἐμβόλια) τήν χρῆσι καλλιεργειῶν ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιά τήν παραγωγή τους …».
Γιά ποιό λόγο, δέν σημειώνεται καθαρά καί μέ σαφήνεια πώς, ΔΕΝ “ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ” καί ΔΕΝ “Περιέχονται” “Ἐμβρυϊκά Κύτταρα”, ἀλλά παραπειστικῶς καί ἀσαφῶς τοποθετεῖται ἡ λέξις (ΔΕΝ) “Ἀπαιτοῦνται”;
Διατί παρατίθεται “Πλάγιος” λόγος καί ὄχι “Εὐθύς” λόγος; Γιατί τόσο ἀσαφής ἔκφρασις;
Δηλαδή, δέν “Ἀπαιτοῦν” ὑποχρεωτικά, ἀλλά ἐνδεχομένως καί νά “Xρησιμοποιοῦνται”;
Ἐδῶ ὑποκρύπτεται ἕνα δόλιο ἐπιχείρημα. Πώς τάχα “Ἐχρησιμοποιήθησαν” μέν τά βδελυρά στοιχεῖα κατά τήν ἀρχική “Παρασκευή” τοῦ “Φαρμάκου”, ὄχι ὅμως καί κατά τήν “Παραγωγή” του. Προβάλλεται ἀνερυθρίαστα ἕνα ἐπιχείρημα Ἐπιστημονικῶς ἀδύνατον καί ἀπολύτως Παράλογον.
Παράδειγμα, ΝΑΙ μέν, “Ἐχρησιμοποιήσαμε” θανατηφόρο Ὑδροκυάνιο στήν “Παρασκευή” τῆς Μαγιᾶς γιά τό προζύμι τοῦ ἄρτου. Ἀλλά, ΟΧΙ καί στήν “Κατασκευή” του, ἐφ’ ὅσον κατόπιν “Φουρνίσαμε” τό φουσκωμένο προζύμι. Αὐτό τό ψωμί εἶναι “Καθαρό” (!), “Καταναλῶστε” το ἀφόβως (!). Ὅπως ἀκριβῶς τίς ἀνήθικες καί ἐπικίνδυνες “Βατσίνες”.
Ἀναμφισβήτητα “Χρησιμοποιοῦνται” “Ἐμβρυϊκά Κύτταρα”
Καί ὅμως, σύμφωνα μέ τίς βιβλιογραφικές πηγές, γιά τά ἐν λόγῳ ἐμβόλια ἀπεκαλύφθησαν ἐπ’ ἀκριβῶς τά “Χρησιμοποιηθέντα” “’Eκτρωματικά Kύτταρα”: Τά HEK3 (Νεφρικά κύτταρα ἐκτρωθέντος ἐμβρύου)[4], καθώς καί τά PER.C6 (κύτταρα Ἀμφιβληστροειδοῦς ἐκτρωθέντος ἐμβρύου)[5].
Πέραν τῶν ἀνωτέρω ἀδηρίτων ἀληθειῶν, ἡ ΔΙΣ, δέν ἀποφαίνεται Ρητῶς καί Κατηγορηματικῶς πώς, «σέ κάθε φάρμακο, Ἀπαγορεύεται νά “χρησιμοποιοῦνται”, φανερά ἤ κρυφά, “Ἐκτρωματικά”, “Βλαστοκύτταρα” ἤ καί κύτταρα βρεφῶν ἐξ “Ἀποβολῆς” κ.τ.λ.».
Σοφιστεῖαι προβάλλουν “Ψευδ-Αληθείας”
Κάθε Λογική διαδικασία ἐπιβάλλεται νά εἶναι ἀδήριτος καί ἄτεγκτος. Στήν ἀκράδαντο Λογική στηρίζονται ὅλες οἱ Ἐπιστῆμες καί ὅλες οἱ Συμπερασματικές Ἀλήθειες. Ἀντιθέτως τά ψεύδη μέ τή μορφή “Σοφιστείας” κατακεραυνώνονται ἀκόμη καί ἀπό τούς ἀρχαίους σοφούς, διότι μέ λογικά ἅλματα σκοτεινιάζουν τό φῶς καί συσκοτίζουν τήν ἀλήθεια.
Ὁ “Πατέρας” τῆς Λογικῆς, ὁ Ἀριστοτέλης, καταχωρεῖ, μεταξύ ἄλλων εἰδῶν σοφισμάτων καί τό «Σόφισμα παρά τήν Ἀμφιβολία». Μ’ αὐτό τό ὄνομα χαρακτηρίζεται ὁ συλλογισμὸς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπὸ σκόπιμα Λανθασμένη σύνταξι τῶν λέξεων (ὅρων).
Ἐν προκειμένω, τό “Σόφισμα” προκύπτει ἀπό τό γεγονός ὅτι, ἡ λέξις “Ἀπαιτεῖται” Tαυτίζεται μέ τίς λέξεις “Χρησιμοποιοῦνται” ἤ “Περιέχονται” (στά ἐμβόλια), πρᾶγμα πού λογικά ἀσφαλῶς δέν ἰσχύει.
Καταχωροῦμε ἕνα ἐνδεικτικό ἀνάλογο σύγχρονο παράδειγμα σοφιστείας.
-«Αὐτό τό τσάϊ δέν “ἀπαιτεῖται” νά περιέχη μέλι, ἤ ἄλλο γλυκαντικό (ὀρθόν)».
Προφανῶς, ἡ πρότασις εἶναι Ἀληθής. Διότι, πραγματικά δύναται κάποιος νά πιῆ τό ρόφημα αὐτό καί σκέτο.
Ὡστόσο, δέν ὁδηγεῖ εἰς καθολικό καί γενικευμένο συμπέρασμα. Δέν δεσμευόμαστε γιά τήν ἀπουσία τοῦ γλυκαντικοῦ. Δέν συνάγεται ἀσφαλῶς καί ἀληθῶς, ἀλλά παραλόγως τό “Συμπέρασμα-Σόφισμα”:
-«Ἄρα, στό συγκεκριμένο τσάϊ (ἐμβόλιο), μέ βεβαιότητα, δέν “Χρησιμοποιεῖται” γλυκαντικό», ἐπειδή τάχα ἁπλῶς καί μόνον δέν “ἀπαιτεῖται”.
Καί ἀκόμη πιό παράλογα ἐξάγεται τό “Σόφισμα”:
-«Ἑπομένως, εἰς «ΚΑΝΕΝΑ τσάϊ (ἐμβόλιο) δέν “Περιέχεται” γλυκαντικό (μιαρό ὑλικό)».
Οἱ Ἀρχαῖοι Σοφοί, συχνά διεκήρυσσαν ἀνάγκη κατηγορηματικῆς ἀληθοῦς ἀληθείας καί μάλιστα ἄνευ ὅρκου.
«Ὅρκος βέβαιος ἐστίν, ἄν νεύσω μόνον» (Ἄλεξις, Ἀρχαῖος Δραματικός Ποιητής 394- περ. 288 π.Χ. ). [Τουτέστιν, (ὡς Ποιητής, ἐπιθυμῶ νά εἶμαι ἀπολύτως Ἀξιόπιστος) καί ὅρκος ἀσφαλής θεωρεῖται, ὅταν καί μόνον κάνω σχετικό Νεῦμα μέ τό κεφάλι μου].
Τά “Ἐκτρωματικά” Ἐμβόλια
τέλεια “Καθαρίζει” ὁ Πάπας
Ἀληθεῦστε λοιπόν, χωρίς ἀοριστίες, μέ ἐνάργεια, σαφήνεια καί καθαρότητα. ΔΕΝ “Χρησιμοποιοῦνται” Ἐκτρωματικά Κύτταρα; Καί ἐάν τοῦτο ποτέ συμβῆ, τότε, κατηγορηματικῶς “Ἀποκηρύσσετε” τό συγκεκριμένο ἐμβόλιο;
Καθαρό “Ὄχι” ἤ ἐνεχομένως λίγο “Ναί”, ὅπως ἀπεφάνθη ἡ “Μαυρο–Διαπλεκομένη” καί αἱρετική Παπική πλευρά; Μήπως, ἐν προκειμένῳ, κάποιοι ἀπό τήν Διοίκησι τῆς Ὀρθοδοξίας παρέχουν “Συγχωροχάρτια”, “Λυσίποινα”, στόν Πάπα τόν κύριο Ἐμπνευστή καί Παραγωγό τῶν Μεσαιωνικῶν “Συγχωροχαρτίων”;
Ὁ Πάπας, παρά τίς σφοδρές αἰτιολογημένες ἀντιδράσεις ἱκανῶν Καρδιναλίων, ἀπεφάνθη, “ΘΕΙῼ ΔΙΚΑΙῼ”: «Ἀκόμη καί ἐάν τά μιαρά ἐμβόλια χρησιμοποιοῦν “Ἐκτρωματικά” κύτταρα, ἀποδεχθεῖτε τα. Διότι ἐγώ, ἐν Οὐρανίῳ ἐξουσίᾳ, τά ἀποκαθαίρω, τά ἀποπλύνω καί τά ἐξαγιάζω μέ τίς ὕψιστες εὐλογίες μου».
Ἡ ΔΙΣ τῆς Ἑλλάδος, μᾶλλον “Ἰησουΐτικα” συστοιχίζεται: «Ἐπί τοῦ παρόντος, δέν “ἀπαιτοῦνται” ἐκτρωματικά ὑλικά, γιά τά ἐμβόλια», καί ἐξαπολύει διατακτικά ἀνάλογο “Ντιρεκτίβα” μέ τόν Ποντίφικα: «Ἑπομένως πιστοί, ἐμβολιασθεῖτε ἀφόβως χωρίς κανένα ἠθικό ἤ πνευματικό ἐνδοιασμό».
Καταργεῖται ἡ Ἐλευθέρα
Προσωπική Ἐπιλογή
Ἡ ΔΙΣ ὁμολογεῖ δραματικά: «…ὅτι ἡ ἐπιλογή τοῦ ἐμβολιασμοῦ δέν εἶναι ζήτημα τόσο θεολογικό ἤ ἐκκλησιαστικό, ἀλλά κυρίως ἰατρικό-ἐπιστημονικό καί ἀποτελεῖ ἐλεύθερη προσωπική ἐπιλογή τοῦ κάθε ἀνθρώπου σέ ἐπικοινωνία μέ τόν ἰατρό του, χωρίς ὁ ἐμβολιασμός νά συνιστᾷ ἔκπτωση ἀπό τήν ὀρθή Πίστη καί ζωή. Ἄλλωστε, ἤδη ἕνας ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἐμβολιάστηκε, ἐκπροσωπῶντας καί τόν μή δυνάμενο γιά ἰατρικούς λόγους νά ἐμβολιαστεῖ Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο…».
Ἡ ΔΙΣ, Διακηρύσσει ὅτι, «…ἀποτελεῖ (ὁ ἐμβολιασμός) ἐλεύθερη προσωπική ἐπιλογή τοῦ κάθε ἀνθρώπου…».
Ὡστόσο, στήν Ἐλευθέρα Ὀρθόδοξο Ἑλλάδα, ἡ “Τραγωδία” διαδραματίζεται ἀντίστροφα διά Τυραννικῶν Μεθοδεύσεων.
Ἐφ’ ὅσον ἡ ΔΙΣ πιστεύει τοῦτο, γιά ποιό λόγο, ἄμεσα δέν συγκρούεται δημοσίως μέ τήν “Δικτατορίζουσα” “Σκιώδη” Κυβέρνησι, πού μέ ἐκβιαστικούς τρόπους, προωθεῖ τήν “Φασίζουσα” ὑπάνθρωπο Ὑποχρεωτικότητα τῶν ἐμβολίων;
Ἡ Ἄμετρος Κυβέρνησις, τεχνιέντως πειθαναγκάζει σέ πολλά ἐπίπεδα, πρωτίστως πτωχούς Πολίτες, ὑγειονομικούς, ὑπαλλήλους, μισθοσυντηρήτους, ἐξαρτωμένους ἀπό ἕνα πενιχρό ἡμερομίσθιο. Καί οἱ εἰς τήν Διοίκησι τῆς Ἐκκλησίας οὐδόλως τούς ὑπερασπίζονται, οὔτε καλύπτουν τήν ἐλευθερία τους. Γιά ποιά αἰτία οἱ Ἐκκλησιαστικοί, δέν ὑψώνουν Κραυγή Ἐλέγχου καί δέν προτάσσουν Ἀσπίδα προστασίας γιά τόν Πιστό Λαό; Μήπως ἀπό ὀντολογική Δειλία, κεκαλυμμένη Ἰδιοτέλεια, ἀφανῆ Ἀναξιότητα καὶ φανερή Ἀνικανότητα καί ὑποδόρια Σκοπιμότητα;
Ἀπορρίπτονται ὅσα
ἐμβόλια εἶναι “Μιαρά”
Ἡ ΔΙΣ γράφει: «… χωρίς ὁ ἐμβολιασμός νά συνιστᾷ ἔκπτωση ἀπό τήν ὀρθή Πίστη καί ζωή…».
Καί ἐδῶ τό ἀνακοινωθέν, δέν ξεκαθαρίζει τά πράγματα.
Ἆραγε, σέ κάθε περίπτωσι δέν ὑπάρχει «ἔκπτωσις τῆς ὀρθῆς πίστεως», ὅτι καί νά περιέχη τό ἐμβόλιο;
Ὑπονοεῖται πώς, δέν τίθεται ἐν “Ἀμφιβόλῳ” ἡ πνευματική ζωή, οὔτε “Ἔκπτωσις” πίστεως ἀκόμη καί λόγῳ τῶν ἐκτρωματικῶν στοιχείων;
Προβαίνουν εἰς μία ἀσαφῆ, δόλιο, Διπλωματική Γενίκευσι Ἀποδοχῆς. Καί δέν ἀποσαφηνίζουν πώς, «…ἐάν “περιέχουν” (τά ἐμβόλια) ἐκτρωματική ὕλη…», τότε «ἀπολύτως ἀνακύπτει ἠθική ἔκπτωσις».
Πρωτοφανής Παγκοσμίως
Ἐκπροσώπησις εἰς Ἰατρικήν Πρᾶξιν
Ἡ ΔΙΣ σημειώνει, « …Ἄλλωστε, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἐμβολιάστηκε, ἐκπροσωπῶντας καί τόν μή δυνάμενο γιά ἰατρικούς λόγους νά ἐμβολιαστεῖ Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, …».
Πῶς εἶναι «Ἐλευθέρα Ἐπιλογή» μέ τόσo θεατρώδη “Ἐπισκοπική Προπαγάνδα”;
Πῶς ἐμβολιάζεται, παρά τά δημοσιοποιημένα Ἐπιστημονικά δεδομένα περί “Ἐκτρωματικῶν Κυττάρων”;
Γελοιοποίησις ἐκπροσωπήσεως σέ Ἰατρική πρᾶξι, ΠΡΩΤΗ φορά στόν κόσμο συνετελέσθη.
Προφανέστατα, ἀπό Ἑκατόν Εἴκοσι (120) Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι διακονοῦν στήν Ἑλλάδα, ὁ Ἐμβολιασθείς, καταχωρεῖται ὡς, ὁ Ἀνεπανάληπτος Πρωτοστάτης, πού ἑκουσίως ἐδουλώθη καί εὐτελίσθη.
Οἱ Γέροντες σοφοί ἐδίδασκαν εἰρωνικά μία δηκτική παροιμία γιά τόν νεανία, πού ἀπέφευγε νά προσέλθη στόν παπποῦ του, ἤ στόν Ἱερέα, γιά νά εὐλογηθῆ, ἀλλά εἰδοποιοῦσε ἀπαιτητικά μέ θράσος, «Στεῖλε Παππούλη μου τήν Εὐχή σου».
Ἐν προκειμένῳ, θά ταίριαζε ἄριστα, ποιητικά καί ἐπίκαιρα τό: «Σέ μένα τόν σοφώτατο // στεῖλε δειλέ Παππούλη, //( Πατέρα, Προκαθήμενε καί Δέσποτα), // τή μέγιστη εὐχή σου//καί, τό “Δακτυλίδι” τῆς Διαδοχῆς σου».
Μηνύματα Εὐαγγελικά καί Ἁγιοπατερικά
Τό ἐπίσημο ἀντιπροσωπευτικό ὄργανο τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ΔΙΣ), ὅπως καί κάθε Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὀφείλουν νά καταθέτουν, ὄχι θολά καί δίσημα, ἀλλά κρυστάλλινα, εὔληπτα Εὐαγγελικά, Πατερικά καί Ἱεροκανονικά Μηνύματα:
Ἤγουν, «Ὑφίστανται Ἐμβόλια καί Φάρμακα, τά ὁποῖα, σέ κάποια φάσι τῆς συνθέσεώς τους “Ἐχρησιμοποίησαν”, ἀλλά καί “Ἐμπεριέχουν” “Ἐκτρωματικά” Κύτταρα, “Βλαστοκύτταρα”. Ὅλα αὐτά τά Φάρμακα καταχωροῦνται ὡς μιαρά.
Γενικῶς, εἰσχωροῦν στό Ἐπίπεδο τῆς καταπατήσεως κάθε Χριστιανικῆς Ἠθικῆς διά τῶν βδελυρῶν “Βααλικῶν” Παιδοκτονιῶν. Πρωτίστως δέ, εἰσβάλλουν στόν “Ἄβατο” Χῶρο τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀποκλειστική Ἁρμοδιότητα τοῦ Τριαδικοῦ Ζωοδότου Κυρίου.
Κατά συνέπειαν, ἀπαγορεύεται ἀπολύτως νά καταστοῦν ἀποδεκτά ἀπό τούς Χριστιανούς».
Πατερική θεώρησις: τό Ἀληθές Ἕν,
τό ψευδές Πολυσχιδές
Ἐν κατακλεῖδι, ἐν ταπεινώσει, διά τήν ἀδυναμία μας, ἱκετεύουμε ὁ Κύριος νά ἀποστείλη εὔληπτο “Σημάδι” πρός τόν Πιστό Λαό Του.
«Ἡ τῆς ἀληθείας ἀπόπτωσις, ἀορασία ἐστὶ διανοίας καὶ τύφλωσις. Τὸ μὲν ἀληθὲς ἓν, τὸ δὲ ψεύδεσθαι πολυσχιδές. … Αἱ οὐκ ἀληθεῖς δόξαι διὰ μυρίων ψευδολογιῶν βαδίζουσαι, μίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῆς ἑαυτῶν κατηχήσεως οὐκ ἔχουσι διήγησιν» (T.L.G. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Παράλληλα Κεφάλαια, 96.436.3-96.436.14).
[Παράφρασις: Ἡ κατάπτωσις τῆς ἀληθείας κάνει τήν διάνοια νά γίνεται Ἀγνωστικιστική καί νά τυφλώνεται. Τό μέν ἀληθές εἶναι πάντοτε ἕνα καί τό αὐτό, ἐνῶ τό ψευδές ἐμφανίζεται μέ πολλές ἐκφάνσεις. Οἱ ὄχι ἀληθεῖς ἀπόψεις μέ μύριες ἀντιφατικές ψευδολογίες συμπλέκονται, καί δέν καταλήγουν ποτέ εἰς ἑνιαῖο ἀποτέλεσμα].
Σημειώσεις:
[1] «… ὑπεραίρειν τὸν ἀντικείμενον (Διάβολον), ὅτι ὁ μὲν ὅρος μέγα καλεῖται, καὶ λευϊαθὰν…» (Γρηγόριος Θεολόγος, Στά Ἱερά Φῶτα, 36.353.27) [2] ecclesia.gr [3]kathimerini.gr [4] liveaction.org [5] gmp-creativebiolabs.com
"Ὀρθ. Τύπος"
