«Βραβείο» για τον εμπαιγμό του Αγίου Πνεύματος, η ανατροπή στην
Ουκρανία;
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Πριν την κληθείσα «Ενωτική Σύνοδο» και αυτοί που σήμερα επέλεξαν τη μονομέρεια στο «Ουκρανικό», κατέγραφαν τις αντιεκκλησιαστικές ενέργειες των σχισματικών στην Ουκρανία, οι οποίες συμπλήρωναν την ουνιτική εχθρότητα. Κανένας όμως από αυτούς που σήμερα επέλεξαν τη μεροληψία στο «Ουκρανικό», δεν πίστευε στη μεγάλη ανατροπή και στο ότι η Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας θα δοκίμαζε τον παραγκωνισμό.
Οι πολεμούντες την Εκκλησία σχισματικοί…λαϊκοί ενδεδυμένοι άμφια, «λειτουργούσαν», «εξομολογούσαν», έκαναν «αγιασμούς», «ευλογούσαν», «χειροτονούσαν». Πως τόλμησαν οι καθαιρεθέντες αρχιερείς, με Πανορθόδοξη μάλιστα αποδοχή της καθαίρεσής τους, αλλά και οι αυτοχειροτόνητοι «επίσκοποι», να προβαίνουν σε «χειροτονίες» λέγοντας το, «Αυτός, Κύριε, και τούτον, ον ευδόκησας τον του Πρεσβυτέρου υπεισελθείν βαθμόν, πλήρωσον της του Αγίου σου Πνεύματος δωρεάς»; Αυτός δεν ήταν εμπαιγμός του Αγίου Πνεύματος;
Ο υποτιθέμενος «επίσκοπος», πως υποδεχόταν τον υποψήφιο για
χειροτονία και με ποια θρασύτητα σφράγιζε «τρις την κεφαλή» του λέγοντας, «εις
το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»; Αυτός δεν ήταν
εμπαιγμός του Τριαδικού Θεού; Πως απευθυνόταν χωρίς Αρχιερωσύνη
ο υποτιθέμενος «επίσκοπος», στον Τριαδικό Θεό λέγοντας το «αυτός
Δέσποτα των απάντων, και τούτον, ον ευδόκησον υποδέξασθαι την μεγάλην ταύτην
χάριν του Αγίου σου Πνεύματος, και τέλειον ανάδειξον δούλον σου, εν πάσιν
ευαρεστούντα σοι»; Αυτός δεν ήταν εμπαιγμός του Αγίου
Πνεύματος; Με ποια θρασύτητα έλεγαν το «εν πάσιν ευαρεστούντα σοι», για
κάποιον που βίωνε το αντιεκκλησιαστικό έγκλημα του σχίσματος; Τελικά για
τη μονομέρεια το ανυπόστατο έχει γίνει υποστατό.
Όλοι τότε κατέγραφαν με λύπη τις αρπαγές Ιερών Ναών από τους
σχισματικούς, καθώς και τις απάνθρωπες ενέργειες των εθνικιστών της Ουκρανίας
που στήριζαν το έγκλημα του σχίσματος. Αίφνης με τη μεγάλη ανατροπή στην
Ουκρανία, όλα λησμονήθηκαν, ασχέτως αν αυτή η εχθρότητα συνεχίζεται μέχρι
σήμερα, με την προσπάθεια απόσπασης Ιερών Ναών και την κακοποίηση πιστών.
Λησμονήθηκαν αίφνης οι βανδαλισμοί σε Ιερούς Ναούς της Κανονικής
Εκκλησίας της Ουκρανίας και εναντίον Ορθοδόξων πιστών. Λησμονήθηκε η
προσπάθεια να καταλάβουν την Ιερά Μονή της Λαύρας των Σπηλαίων και την Ιερά
Μονή της Λαύρας του Ποτσάεφ. Λησμονήθηκαν οι βανδαλισμοί Ιερών Ναών που
έγιναν και στο Zhytomyr, στην περιοχή Lviv και στο χωριό Luka-Meleshkovskaya
της περιοχής της Vinnitsa. Λησμονήθηκε η κατάληψη του Ιερού Ναού της
Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Pohreby με χρήση αντιχριστιανικής βίας,
καθώς και άλλων Ιερών Ναών. Ποιος το έλεγε ότι, αυτοί που πολεμούσαν την
Εκκλησία του Χριστού, θα «δικαιώνοντο» με τη μεγάλη ανατροπή και τον
παραγκωνισμό της Κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας; Κανένας δεν
πίστευε κάτι τέτοιο.
Τι έκαναν όταν έμπαιναν σε ένα Ιερό ναό που κατελάμβαναν οι
πολεμούντες την Εκκλησία σχισματικοί; Λαϊκοί ενδεδυμένοι με άμφια, ενώπιον της
Αγίας Τράπεζας «λειτουργούσαν». Αυτός δεν ήταν εμπαιγμός του Αγίου
Πνεύματος; Όλη η Εκκλησία θλιβόταν για το ανοσιούργημα. Αν
έλεγε κανείς σ’αυτούς που σήμερα πασκίζουν να εφεύρουν επιχειρήματα για την
μεγάλη ανατροπή, ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο θα γελούσαν ειρωνικά για το
ατόπημα. Τελικά για τη μονομέρεια το ανυπόστατο έχει γίνει
υποστατό, με τον παραγκωνισμό της Κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Ενθυμούμαστε τι δήλωνε ο Μητροπολίτης Κίτρους Γεώργιος, όταν
εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδας στις εκδηλώσεις της Αυτόνομης Εκκλησίας
της Ουκρανίας το έτος 2017 στο Κίεβο, ο οποίος τόνιζε την ανάγκη επιστροφής των
σχισματικών στην Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας και την ανάγκη επιστροφής των
40 και πλέον Ιερών Ναών που είχαν με βία αρπαγεί. Ποιος φανταζόταν όμως
τότε τέτοια ανατροπή;
Ενθυμούμαστε την έγγραφη έκκληση προς τον τότε Πρόεδρο της
Ουκρανίας του Πατριάρχη Βουλγαρίας Νεοφύτου, ο οποίος διαμαρτυρόταν για τις
παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πιστών της Κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας
και την αντιεκκλησιαστική προσπάθεια αφαίρεσης της Λαύρας Κοιμήσεως της
Θεοτόκου Ποτσάγιεφ και της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, από τους σχισματικούς.
Το αυτό είχε πράξει και ο μ. Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος. Όλη η Εκκλησία
θλιβόταν και κανείς δεν φανταζόταν τη μεγάλη ανατροπή.
Αλλά και μετά την κληθείσα «Ενωτική Σύνοδο», το έτος 2019
ιερόσυλοι μαζί με τρεις ιερείς τους, που δεν εγκατέλειψαν το αντιεκκλησιαστικό
τους μένος, έκοψαν τις κλειδαριές του Ιερού Ναού της Αγίας Σκέπης της Παναγίας
στο χωριό Μπομπλύ της περιφέρειας Volyn και εισήλθαν στον Ιερό Ναό.
Μπήκαν με βία στον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης της Παναγίας την ώρα που Ορθόδοξοι
Χριστιανοί εκκλησιάζοντο και τους κακοποίησαν βάναυσα, με αρκετούς
να φύγουν με σπασμένα χέρια. Και όλα τούτα μέσα στον Ιερό Ναό της Αγίας
Σκέπης της Παναγίας. Ούτε λέξη δεν κατάφεραν ψελλίσουν όσοι επέλεξαν τη
μεροληψία στο «Ουκρανικό», για την αντιεκκλησιαστική αυτή συμπεριφορά.
Λησμόνησαν επίσης και τους βανδαλισμούς μετά την κληθείσα «Ενωτική Σύνοδο»,
στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Πτίτσα της περιοχής Ρίβνε,
ξυλοκοπώντας τους πιστούς που προσεύχονταν στην εκκλησία.
Στην περιοχή Τσερνοπόλ στον Ιερό Ναό της Αγίας Άννης
διέκοψαν τη Θεία Λειτουργία στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τον Ιερό
Ναό. Στο χωριό Ζινιτσίν στης περιοχής Volyn, στον Ιερό Ναό του Αγίου
Νικολάου και πάλιν οι θητεύσαντες στο έγκλημα του σχίσματος λύπησαν τον Κύριο,
προβαίνοντες σε βανδαλισμούς και κτυπώντας αλύπητα δύο πρεσβυτέρες, τη μια
μάλιστα με πέτρα στο μάτι. Δεν αρκέσθηκαν όμως σε αυτούς μόνο τους
βανδαλισμούς.
Κανείς όμως από όσους επέλεξαν τη μεροληψία στο Ουκρανικό, δεν προσμέτρησε το ότι οι σχισματικοί αντί συγνώμης και μετάνοιας, θεώρησαν τη μεγάλη ανατροπή, ως καρπό του αγώνα τους. Ορθά παρατήρησε ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας, την προϋπόθεση της μετάνοιας των σχισματικών. Ο όρος «βραβείο» δεν ήταν δική μας επινόηση, αλλά χρησιμοποιήθηκε από αυτούς που σήμερα καμαρώνουν για τη μεγάλη ανατροπή. Ποιος φανταζόταν ότι το ανυπόστατο τελικά θα γινόταν υποστατό με τη μεγάλη ανατροπή;
Πηγή ἐδῶ.
