(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Η αμαρτία διαστρέφει το θείο κάλλος της εικόνας της ψυχής και του σώματος και την καθιστά δύσμορφη και αισχρή· γιατί, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος: «όπως ακολουθούν οι σκιές τα σώματα, έτσι και οι αμαρτίες ακολουθούν τις ψυχές, απεικονίζοντας με σαφήνεια τις πράξεις τους».
Η αμαρτία απομακρύνει τον άγγελο, τον φύλακα της ψυχής και του σώματος, και παραδίνει ψυχή και σώμα στην κατατυραννία του διαβόλου γιατί, καθώς λέει επίσης ο Μέγας Βασίλειος: «Όπως ο καπνός διώχνει τις μέλισσες και η δυσωδία απομακρύνει τα περιστέρια έτσι και η πολυθρήνητη και δύσοσμη αμαρτία απομακρύνει τον φύλακα άγγελο της ζωής μας».
Η αμαρτία απομακρύνει κάθε ντροπή και καθιστά αδιάντροπους αυτούς που αμαρτάνουν, εξαιτίας του σκοτισμού του μυαλού τους.
Περί της αναισχυντίας που προέρχεται από την αμαρτία ο Θείος Χρυσόστομος λέει: «Η αμαρτία, όσο βρίσκεται στη διαδικασία να γίνει πράξη, έχει κάποια ντροπή· από τη στιγμή όμως που θα διαπραχθεί, τότε αυτούς που τη διαπράττουν τους κάνει περισσότερο αδιάντροπους».
«Η αμαρτία, λέει ο ίδιος πατέρας, είναι μητέρα της εξαθλιώσεως και η ταπείνωση μητέρα της μετανοίας. Και η ταπείνωση μεν ανυψώνει και οδηγεί προς τα άνω, ενώ η αμαρτία ταπεινώνει και καταβιβάζει. Η μία μεταφέρει στους ουρανούς, η άλλη στον βυθό του Άδη».
Και προσθέτει:
«Εάν είναι σωστό να πράττεις την αμαρτία, φύλαγέ την έως τέλους· εάν όμως είναι βλαβερή σ’ αυτόν που τη διαπράττει, γιατί επιμένεις σ’ αυτή την καταστροφή; Κανείς τη στιγμή που κάνει εμετό τη χολή του, δεν συνεχίζει με ακόμη περισσότερο ανθυγιεινό φαγητό».
Επίσης ο άγιος Μάρκος λέει τα εξής: «Η αμαρτία είναι πυρ φλεγόμενο και οτιδήποτε του προσθέτεις, το δυναμώνει. Φαίνεται δε ότι η αμαρτία είναι κώλυμα που εμποδίζει την εύνοια του Θεού να μας αγκαλιάσει. Τα βάσανα της αμαρτίας θα διαδεχθούν το οδυνηρόν και μελαγχολικόν της γέεννας· γι’ αυτόν το λόγο απομακρύνσου από την αμαρτία σαν από πρόσωπο φιδιού· εάν την προσεγγίσεις θα σε δεχτεί· αλλά τα δόντια της είναι όμοια με δόντια λεόντων και αφανίζουν τις ψυχές των ανθρώπων».
Ο θείος Χρυσόστομος ονομάζει την αμαρτία ακαθαρσία της ψυχής: «Είναι προτιμότερο να λερωθείς με βρόμικη λάσπη παρά με αμαρτήματα. Όπως ακριβώς το σκουλήκι γεννιέται από το ξύλο και στη συνέχεια το κατατρώει, και όπως ο σκόρος κατατρώει το μαλλί, έχοντας γεννηθεί από αυτό, έτσι και από την αμαρτία γεννώνται λύπη και θάνατος και τρέφονται με αυτήν»· και αμέσως: «Μαχαίρι δίκοπο η αμαρτία».
Πηγὴ ἐδῶ.
