Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά (δεῖτε κι ἐδῶ) ποὺ ὁ π. Βασίλειος
Βολουδάκης:
Ἔγραψε
ἢ γράφει νέα ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα τῶν
Οἰκουμενιστῶν
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Σὲ
ὁμιλία του στὶς 12.06.22 (ἐδῶ) μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς (ἡ ἐπιλογὴ τῆς ἡμέρας γιὰ
τὴν παραχάραξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας καὶ ἱστορίας δὲν εἶναι τυχαία),
ἀκούσαμε τὸν π. Βασίλειο Βολουδάκη καὶ τὰ πνευματικά του παιδιά νὰ γράφουν μία νέα ἐκκλησιαστική ἱστορία, στὴν ὁποία ἀνατρέπονται ὅλα ὅσα γνωρίζαμε σχετικὰ
μὲ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ ποιμνίου ἐναντίον τῆς κάθε αἱρέσεως καὶ τοῦ
κάθε σχίσματος. Μία ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ποὺ εἶναι κομμένη καὶ ραμμένη στὰ μέτρα
τῆς ἐπισκοποκρατίας (ὁ ὅρος εἶναι τοῦ μακαριστοῦ Καντιώτη ποὺ καλοῦσε ‒σὲ
ἀντίθεση μὲ τὸν π. Βασίλειο‒ τὸ ποίμνιο νὰ μὴν ὑπακούει στοὺς ἄθεους
ἐπισκόπους) καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Ὁ π. Βασίλειος μὲ ὕφος χιλίων καρδιναλίων καὶ αὐθεντίας καὶ ὅπως πάντα χωρὶς τὴν παράθεση κάποιας σοβαρῆς καὶ ἀξιόπιστης πηγῆς (ὁ γέροντας τοῦ καθενὸς δὲν εἶναι πηγή), ἐπιτέθηκε σὲ ὅλους ὅσους ἀντιδροῦν στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ πρὸ πάντων σὲ ὅσους ἀποτειχίστηκαν.
Ἂς
πάρουμε ἕνα στίγμα αὐτῆς τῆς νέας θεώρησης τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας. Εἶπε ὁ
π. Βασίλειος:
«Διερωτῶμαι,
πώς πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔτσι χωρὶς δεύτερη σκέψη καταφρονοῦν τοὺς ἐπισκόπους τους καὶ
κάνουν ἀνταρσία, χάριν τῆς Πίστεως καὶ παρασύρουν λαό… Τὸν ἐρώτησαν (σσ. τὸν γέροντά του
Σίμωνα) πνευματικά του παιδιὰ καὶ τοῦ εἴπανε νὰ σταματήσει τὸ μνημόσυνο
τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Καὶ εἶπε: νὰ φύγετε κι ἐσεῖς ἂν σκανδαλίζεστε ποὺ μνημονεύω
τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Δὲν θέλω νὰ ἔχω πνευματικὰ παιδιὰ ἀπείθαρχα στὴν Ἐκκλησία.
Καὶ ὅταν τὸν ρώτησαν… Γέροντα, ἐὰν ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος συλλειτουργήσει μὲ τὸν Πάπα; Καὶ τότε, λέει, ἐγὼ δὲν θὰ φύγω
ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία… Τὴν Ἐκκλησία δὲν τὴν χαρίζουμε σὲ κανέναν. Δὲν θὰ φύγουμε
ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Θὰ μαχόμεθα. Θὰ ὁμολογοῦμε ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατὶ τὸ
ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα δὲν εἶναι ἀνθρώπινο… ἐὰν δὲν ὀρθοτομεῖ ὁ Ἐπίσκοπος ὁ Θεὸς
ἐνεργεῖ δι’ αὐτοῦ, ἀλλὰ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν ζωή του… καὶ ὅποιος βεβαίως
ἐπίσκοπος, ὡς ἄνθρωπος, εἶναι ἀνάξιος αὐτὸς θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό...
Ἐπικαλοῦνται διάφοροι παλαιοὺς Ἁγίους
γιατὶ δὲν μπορούσαμε νὰ ἐλέγξουμε ἀκριβῶς πῶς ἦταν τότε οἱ καταστάσεις.
Καὶ ἐρωτῶ. Γιατὶ νὰ ἀνατρέξουμε σὲ παλαιοὺς Ἁγίους, ὅταν ἔχουμε Ἁγίους τῶν
ἡμερῶν μας; Γιατὶ δὲν μᾶς βολεύει. Γιατὶ δὲν μᾶς βολεύει στὸ φανατισμό μας… θέλουμε
νὰ πλάσουμε ἕνα παρελθὸν γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχουμε στοιχεῖα» (ἀπὸ 07.18).
Αὐτή,
λοιπόν, εἶναι ἡ καινούργια θεώρηση ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καὶ διδαχῆς, ἡ νέα
ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἀπὸ τὸν π. Βασίλειο. Σύμφωνα μὲ τὰ λόγια του:
Πρέπει
νὰ μὴν μιμούμαστε τοὺς «παλαιοὺς Ἁγίους», ὅπως τοὺς ὀνομάζει, (διότι ὁ ὅρος
Πατέρες θὰ γκρέμιζε τὴν λανθασμένη ἐπιχειρηματολογία του), γιατὶ δὲν ἔχουμε
στοιχεῖα τοῦ τί ἔγινε ἀκριβῶς στὴν ἐποχή τους. Ἄρα ἂς πετάξουμε ὅτι βιβλία καὶ
ἐργασίες εἴχαμε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔφτυσαν αἷμα γιὰ νὰ συγγράψουν τὴν
ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία κι ἂς ἀκοῦμε διαδικτυακὰ μόνο τὸν π. Βασίλειο Βολουδάκη.
Μάλιστα
ἐδῶ συμβαίνει καὶ τὸ ἑξῆς παράδοξο, ἀπόδειξη ὅμως τῆς πλάνης καὶ τῆς ἔπαρσης τοῦ
προκειμένου ἱερέως: Ἐνῶ οἱ Ἅγιοι «τῶν ἡμερῶν μας» μᾶς συμβουλεύουν νὰ
διαβάζουμε καὶ νὰ μιμούμαστε τοὺς «παλαιοὺς Ἁγίους» (π.χ. ὁ ἅγ. Παΐσιος ἔλεγε
ὅτι χρειαζόμαστε Μάρκους Εὐγενικοὺς καὶ Μακκαβαίους), ὁ π. Βασίλειος, ποὺ
ὑποτίθεται γνωρίζει τοὺς Ἁγίους, λέει τὸ ἀντίθετο.
Ὁ π.
Βασίλειος διερωτᾶται «πώς πολλοὶ ἄνθρωποι, ἔτσι χωρὶς
δεύτερη σκέψη καταφρονοῦν τοὺς ἐπισκόπους τους καὶ κάνουν ἀνταρσία,
χάριν τῆς Πίστεως καὶ παρασύρουν λαό». Ἔτσι,
καὶ σύμφωνα μὲ κάθε λογικὴ σκέψη, στὴν νέα ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία πρέπει νὰ
ἀποροῦμε (ὄχι νὰ τιμοῦμε) πῶς ἕνας μοναχὸς Μάξιμος ἔκανε ἀνταρσία καὶ δὲν
κοινωνοῦσε μὲ τὰ μεγάλα τῆς ἐποχῆς του Πατριαρχεῖα γιὰ ἕναν παλιοτόμο· Πῶς ἕνας
λαὸς στὴν Κων/πολη δὲν πειθάρχησε καὶ δὲν δέχθηκε νὰ κοινωνήσει μὲ τοὺς
λατινόφρονες ἐπισκόπους καὶ νὰ δεχθεῖ τὴν ἕνωση ποὺ ἀποφασίστηκε στὴν
Φλωρεντία-Φερράρα. Ὁ γέροντας τοῦ π. Βασιλείου θὰ τοὺς εἶχε πετάξει ἔξω, ἀφοῦ
ἀκόμα καὶ συλλείτουργο μὲ τὸν Πάπα θὰ δεχόταν!!!
Πρέπει
φυσικὰ ἐδῶ νὰ ὑπενθυμίσουμε στὸν πληροφορημένο π. Βασίλειο, ὅτι καὶ συλλείτουργο
ἔχει γίνει καὶ ἕνωση σύμφωνα μὲ τὸν «εὐσεβή» ἐπίσκοπο Ναυπάκτου Ἱερόθεο, ὁ
ὁποῖος στὸ βιβλίο του γιὰ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» στὴν σελ. 196f
ἐπισημαίνει:
«Αὐτὸ
δείχνει περίτρανα τὰ πράγματα στὴν λεγόμενη "οἰκουμενικὴ κίνηση" προχωροῦν
πέρα ἀπὸ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, ἀφοῦ ὑπάρχει πλήρης "μυστηριακὴ
διακοινωνία!"».
Καὶ
στὶς σελίδες 150 ἕως 154, ποὺ μιλάει γιὰ τὸ κείμενο τῆς ἄρσης ἀναθεμάτων:
«Φαίνεται σαφέστατα, ὅτι τὸ μὲν ἑλληνικὸ κείμενο κάνει
λόγο γιὰ ἄρση ἀναθεμάτων, τὰ δὲ ἄλλα κείμενα,
γαλλικὸ καὶ ἀγγλικό, κάνουν λόγο γιὰ ἄρση ἀκοινωνησίας».
Καὶ
στὴν σελ. 155 ἀκολουθεῖ ἡ τρομερὴ δήλωση τοῦ ἐπισκόπου, τὴν ὁποίαν ἀγνοῦν
ἐπιδεικτικὰ καὶ ἔνοχα καὶ ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης καὶ ὅσοι περιμένουν τὴν
ἕνωση μὲ τοὺς Παπικοὺς γιὰ νὰ ἀντιδράσουν:
«Τὸ
γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἰσχυρίζονται σὲ διάφορες συζητήσεις ποὺ
ἔχω κάνει μαζί τους ὅτι ἔγινε ἡ ἄρση
ἀκοινωνησίας τὸ 1965, γι’ αὐτὸ προσέρχονται στοὺς Ὀρθοδόξους Ναοὺς γιὰ νὰ
κοινωνήσουν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ».
Ἀπίστευτο. Αὐτὰ τὰ ἔχουν διαβάσει ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ καὶ δὲν κουνιέται φύλλο! Σύμφωνα
μάλιστα μὲ τὸν π. Βασίλειο ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἔτσι, πρέπει νὰ ὑπακούσουμε, διότι
ἔτσι μένουμε ἐντὸς Ἐκκλησίας (ἄρα ὁ ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας Παΐσιος, ὅταν διέκοψε
τὴν μνημόνευση τοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἦταν ἐκτὸς Ἐκκλησίας).
Ἔτσι
σύμφωνα μὲ τὴν νέα ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τοῦ π. Βασιλείου καὶ τῶν γερόντων του
(ἂν τοὺς ἑρμηνεύει σωστά, διότι ἐδῶ καὶ τοὺς Ἁγίους παρερμηνεύει, πάντως τὸν π.
Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο σίγουρα τὸν παρερμηνεύει), ἐκτὸς Ἐκκλησίας εἶναι ὅλοι οἱ
Ἅγιοι ποὺ δὲν μνημόνευαν αἱρετικούς, ὅπως ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Μ. Βασίλειος,
ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ἅγ. Κύριλλος καὶ τόσοι ἄλλοι. Καὶ ἂν ἀντιπαραθέσει
κάποιος: ναί, αὐτοὶ ἦταν ὅμως ἐπίσκοποι, τότε φθάνει ὡς παράδειγμα μέσα στὶς
χιλιάδες, ὁ νομικὸς Εὐσέβιος, λαϊκὸς τὴν ἐποχὴ τοῦ Νεστορίου, (ἀντίθετα μὲ τὴν
κακοδιδασκαλία τοῦ π. Βασίλείου ἡ Ἐκκλησία δὲν τὸν θεώρησε ἐκτὸς ἀλλὰ ἐντὸς καὶ
τὸν τίμησε μετέπειτα μὲ τὴν ἐπισκοπὴ Δορυλαίου), ὁ ὁποῖος ἀντέδρασε ἤδη μέσα
στὸν ναό (χωρὶς δεύτερη σκέψη, π. Βασίλειε), ὅταν ὁ Νεστόριος ὀνόμασε τὴν
Παναγία Χριστοτόκο, διέκοπτε τὰ αἱρετικὰ κηρύγματά του καὶ διέκοψε τὴν
ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ μὲ τὸν Νεστόριο καὶ ὅσους κοινωνοῦσαν μαζί του,
στέλνοντας μάλιστα ἐπιστολὲς στὰ πατριαρχεῖα Ρώμης καὶ Ἀλεξανδρείας μὲ τὴν
αἴτηση νὰ διακόψουν κι αὐτά τὴν κοινωνίαν μὲ τὸν αἱρετικὸ Νεστόριο. Μάλιστα «ἐτοιχοκόλλησε
κατηγορητήριον κατὰ τοῦ Νεοστορίου ὡς διδάσκοντος τὰ τοῦ Παύλου Σαμοσατέως».
(Βασίλειος Στεφανίδης ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἐκδόσεις Παπαδημητρίου, 1959, σελ.
215). Φυσικὰ ὁ π. Βασίλειος δὲν θεωρεῖ ἀσφαλὴ πηγὴ τὸν βραβευμένο ἀπὸ τὴν
Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ἀρχιμανδρίτη Βασίλειο Στεφανίδη γι’ αὐτὸ καὶ ἰσχυρίζεται «θέλουμε
νὰ πλάσουμε ἕνα παρελθὸν γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχουμε στοιχεῖα».
Ἕνας
Εὐσέβιος θα χαρακτηριζόταν ὅμως κι ἀπὸ ἄλλους (οἱ ἀκόλουθοι χαρακτηρισμοί εἶναι
σήμερα γνωστοί στοὺς γνωστοὺς παροικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ) ποὺ σήμερα κάνουν
τοὺς ἔκπληκτους, ὡς ἀκραῖος ζηλωτὴς ποὺ πιέζει τοὺς ἄλλους, δὲν γνωρίζει τὴν
οἰκονομία κλπ. Νὰ τονιστεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ Εὐσέβιος ξεκίνησε ἀμέσως μὲ τὴν ἐμφάνιση
τῆς αἱρέσεως τὸν ἀγῶνα του καὶ δὲν περίμενε καμία θεία ἢ ἀνθρώπινη ἐπέμβαση.
Γιατί; Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ Θεία ἐντολὴ καὶ τὸ καθῆκον τῶν Χριστιανῶν.
Ἐπίσης
ἔνοχες, σύμφωνα πάντα μὲ τὰ λόγια τοῦ π. Βασιλείου, πρέπει νὰ εἶναι καὶ οἱ
Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας, Οἰκουμενικὲς καὶ Τοπικές, ποὺ ἀντὶ νὰ περιμένουν τὴν
ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν θάνατο τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου ἢ τὸ σάπισμα τῶν
χεριῶν του ἢ ὅτι μία ληστρικὴ σύνοδος ὅπως τὸ Κολυμπάρι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία
ἀπέθανε καὶ ἐτάφη (αὐτὰ τὰ ἀνήκουστα ὑποστήριξε ὁ π. Βασίλειος στὴν ὁμιλία του
καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀρνηθεῖ), συνάχθηκαν καὶ καταδίκασαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἄρα
ἀντίθετα μὲ ὅσα διδάσκει ὁ π. Βασίλειος, τὴν κάθε αἵρεση καὶ ληστρικὴ σύνοδο.
Ἐκτὸς φυσικὰ ἂν γιὰ τὸν π. Βασίλειο ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν εἶναι Παναίρεση, ἡ
αἵρεση τῶν ἐσχάτων κατὰ τοὺς Ἁγίους τῶν ἡμερῶν μας.
Κλείνοντας
πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι στὴν νέα ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ποὺ διαδίδει ὁ π.
Βασίλειος Βολουδάκης δέχθηκε ἀδιαμαρτύρητα τὴν ἄποψη μίας κυρίας ὅτι δῆθεν ἡ
Ἐκκλησία δέχθηκε «ἄθλιους» αὐτοκράτορες ὅπως τὸν Βασίλειο Α΄ τὸν Μακεδόνα ἢ τὸν
Λέοντα ΣΤ΄ τὸν Σοφό. Πόσο κακὸ κάνουν τέτοιοι ἄνθρωποι στὴν ἐκκλησία!
Ἡ ἀλήθεια,
δηλαδὴ ἡ ἀληθινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ὄχι αὐτὴ τοῦ π. Βασιλείου καὶ τοῦ
κύκλου του μᾶς παραδίδει ἄλλα: Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀνέχτηκε ἀλλὰ ἀντιτάχθηκε. Ὁ Βασίλειος Α΄ ἐδίωξε τὸν Μ. Φώτιο, διότι αὐτὸς
δὲν συμφώνησε μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ αὐτοκράτορα μὲ τὸν Πάπα. Ὁ δὲ Λέων ΣΤ΄ ἐδίωξε
τὸν πατριάρχη Νικόλαο Μυστικό, διότι δὲν συμφώνησε μὲ τὸν τέταρτο γάμο τοῦ
αὐτοκράτορα.
Ἡ ὁμολογία
ἐπιφέρει διωγμὸ π. Βασίλειε, γι’ αὐτὸ δὲν τὴν δέχεσθε. Δὲν θέλετε νὰ τὰ
χαλάσετε μὲ τὸν ὀλετήρα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἱερώνυμο Λιάπη, γι' αὐτὸ σᾶς ἔχει
ἀφήσει στὴν θέση σας, γιατί (παρὰ τὰ ἐνοχλητικά σας κηρύγματα περὶ ἐμβολίων ποὺ
κι αὐτὰ ἔγιναν ὅμως σὲ κλειστὸ ναό), εἶστε ἕνας χρήσιμος "Δούρειος Ἵππος"
γιὰ τὴν προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ὅποιος ἰσχυρίζεται τὸ ἀντίθετο βλάπτει τὴν
Ἐκκλησία, παραδίδοντας ψωμοτύρι στὸ στόμα τῶν βλασφήμων ἐχθρῶν Της.
Ἔτσι
πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ ἐρωτευμένοι μὲ τὸ ἀξίωμα τους καὶ
ἐκ τούτου δειλοί. Διδάσκοντας νέες καὶ ἀναληθεῖς διδασκαλίες ποὺ δὲν ἔχουν
καμία σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα καὶ τοὺς ἀγῶνες τῆς Ἐκκλησίας ἐνάντια στὶς
αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα. Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἂν ἐμεῖς θὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε ἢ θὰ
πράξουμε αὐτὸ ποὺ διδάσκουν οἱ Ἅγιοι.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
