Ὁ
Κύριος εἶπε ὅτι δὲν ἐπιτρέπει οὔτε «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία» νὰ παραβλέψουμε, νὰ ἀλλάξουμε
ἀπὸ τίς Ἐντολές Του καὶ φυσικὰ ἀπὸ ὅσα ἡ Ἐκκλησία Του ἐθέσπισε.
Ἡ Ἐκκλησία
στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁρίζεται ὡς «Μία, Ἁγία,
Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική». Ὅλες τὶς διαστάσεις αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας ‒τὴν
πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας‒ οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ ἀποφάσεις καὶ δηλώσεις τους (ὅπως παρακάτω
φαίνεται) ἔχουν προσβάλει, ἀλλοιώσει, βλασφημήσει καὶ
κατακρεουργήσει.
Ὅταν
ὁ Νεστόριος ἔπραξε κάτι ἀνάλογο (ὀνομάζοντας τὴν Παναγία Χριστοτόκο κι ὄχι Θεοτόκο), Πατριάρχες, Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ ὁ πιστὸς
Λαὸς ἀντέδρασαν ἀκαριαῖα καὶ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς βλάσφημους.
Σήμερα
γιατί ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ (ὄχι γιὰ μία βλάσφημο ἔκφραση, ἀλλὰ γιὰ πολλές) δὲν ἀπομονώνουν
τοὺς βλάσφημους;
Μήπως
εἶναι καιρὸς οἱ πιστοὶ νὰ ἐρωτοῦν ἐνοχλητικὰ καὶ φορτικὰ Ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς:
Γιατί ἀνέχεσθε αὐτὸν τὸν ἐξευτελισμὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ
Χριστοῦ;
Τὸ παρακάτω κείμενο εἴδαμε στὸ διαδίκτυο.
Ἀπορρίπτουμε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑπὸ ὅλες τὶς μορφὲς καὶ διατυπώσεις του:
Α΄. Τὴν παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο
Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν».
Β΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ μόνο ἕνα μέρος τῆς
Ἐκκλησίας.
Γ΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες εἶναι
κλάδοι τῆς Μίας Ἐκκλησίας.
Δ΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία Ἐκκλησία
μεταξὺ πολλῶν ἄλλων «οἰκογενειῶν Ἐκκλησιῶν», οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν μαζὶ τὴν Μία
Ἐκκλησία.
Ε΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀπολεσθεῖ. Ἡ
Ἐκκλησία, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, εἶναι Μία καὶ Μοναδική, ἐπειδὴ ἡ
Κεφαλή της εἶναι Μία, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας
ἐκφράζεται διὰ τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καὶ τῆς διοικήσεως καὶ διὰ
της ὑπακοῆς τῶν πιστῶν στὴν ἱεραρχία της, ἐφ' ὅσον ἡ ἱεραρχία διατηρεῖ τὴν
ἑνότητα τῆς πίστεως.
Στ΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία εἶναι «διῃρημένη σὲ
χριστιανικὲς ὁμολογίες», καὶ ὅτι τώρα ἐμεῖς, ὡς δῆθεν «νέοι πατέρες», θὰ πρέπει
νὰ «ἐπανεύρουμε τὴν ἑνότητά της» διὰ τοῦ «δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ», μὲ τὸ νὰ
ἀποδεχτοῦμε δηλ. ὡς βάση τῆς ἑνώσεως τῶν ὀρθοδόξων μὲ τὶς αἱρέσεις μία μινιμαλιστικὴ
πίστη, δηλ. μόνο τὴν πίστη στὴν Ἁγία Τριάδα καὶ στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς
Σεσαρκωμένο Θεὸ καὶ Σωτῆρα, παραβλέποντας ὅλα τὰ ὑπόλοιπα δόγματα τῆς
Ἐκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης τῆς μυστηριακῆς ἱερωσύνης, τῶν ἱερῶν εἰκόνων,
τῆς ἀκτίστου Χάριτος, τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως τῶν Ἁγίων κλπ.
Ζ΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ὑπάρχει μία «ἀόρατη ἑνότητα» τῆς
Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς κοινῆς πίστεως στὴν Ἁγία Τριάδα καὶ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς
Κύριο καὶ Σωτῆρα, καὶ ὅτι αὐτὴν (τὴν «ἀόρατη ἑνότητα») θὰ ἀκολουθήσει μία «ὁρατὴ
ἑνότητα», ἡ ὁποία θὰ ἐκπληρωθεῖ διὰ τῆς ἑνώσεως τῶν «ὁμολογιῶν» (ἑνότης ἐν τὴ
ποικιλία τῶν δογμάτων καὶ παραδόσεων).
Η΄. Τὴν αἵρεση, κατὰ τὴν ὁποία ἀρκεῖ νὰ πιστεύει κανεὶς στὴν Ἁγία Τριάδα
καὶ στὸν Κύριο Ἰησοῦ, ὡς Θεὸ καὶ Σωτῆρα, γιὰ νὰ ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία. Δηλ. ἡ
Ἐκκλησία θεωρεῖται ὡς σύναξη ὅλων τῶν χριστιανικῶν «ὁμολογιῶν».
Πηγὴ ἐδῶ.
https://orthodox-voice.blogspot.com/2022/08/blog-post_28.html
