Οι άνθρωποι διαφεντεύουν μόνο
τους σκοπούς των πολέμων, αλλά ποτέ την έκβασή τους. Όταν οι άνθρωποι
στοιβάζουν αίτια πολέμου, τότε ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο και αποφασίζει για
την έκβασή του.
Ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει στη
γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας, είπε ο Σωτήρας και ακόμα πρόσθεσε έχει
μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας (Ματθ. Γ, 29). Όταν λοιπόν δεν μπορεί
να πέσει ούτε ένα σπουργίτι χωρίς τη θέληση του Θεού, πώς μπορεί τότε να πέσει
ένας λαός ή ένας άνθρωπος στον πόλεμο; Κι όταν κι οι τρίχες της κεφαλής μας
είναι αριθμημένες, πώς δεν απαρίθμησε ο Θεός όλους τούς δημιουργημένους
ανθρώπους; Κι ο δημιουργός των ανθρώπων δεν απαριθμεί τους ανθρώπους μόνο για
να γνωρίζει τον αριθμό τους, άσχετα με το ποιος και πώς αυτός ο αριθμός θα σμίκρυνε
ή θα αύξανε, αλλά η γνώση Του για τον αριθμό όλων των ανθρώπων σημειώνει
ταυτόχρονα και την κρίση Του για την πορεία κάθε ανθρώπου.
Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε
ότι θα νικήσει εκείνη η πλευρά, πού η θέληση του Θεού επέλεξε να της απονεμηθεί
η νίκη. Και το σε ποιά πλευρά κατά το θέλημα του Θεού θα απονεμηθεί η νίκη,
είναι ξεκάθαρο στην Αγία Γραφή του Θεού, σαφές κι από τη μέχρι τώρα αναφορά
μας, σαφές κι απ’ όλους τους πολέμους σ’ ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας,
μόνον αν αυτοί οι πόλεμοι διαβάζονται υπό το φως της Βίβλου.
Κοντολογίς: η θέληση του Θεού θα
απονέμει τη νίκη στην πλευρά εκείνη πού διαθέτει την πιο καθαρή και την πιο
σταθερή πίστη στο Θεό και η οποία θα τηρεί σοβαρά τις εντολές Του. Ο
απομακρυσμένος από το Θεό και τις εντολές Του λαός θα χάσει τον πόλεμο, ακόμα
κι αν οι πιθανότητες είναι μηδαμινές. Οι απομακρυσμένοι από τον Θεό και τις
εντολές Του ηγέτες ενός λαού, δε θα βοηθηθούν ούτε από την εξυπνάδα τους, ούτε
από τούς υπολογισμούς τους, ούτε από το στρατό, ούτε από τον πολιτισμό, ούτε
από τα όπλα, ούτε από τις διπλωματικές σχέσεις, από την ευφράδεια του λόγου
τους, ούτε από οποιοδήποτε υλικό αυτού του κόσμου.
Ο λαός όμως πού μαζί με τους ηγέτες του είναι με τον Χριστό Θεό (μιλάμε ακόμα για τούς χριστιανικούς λαούς) θα προστατευτεί από τον πόλεμο ή αν μπει στον πόλεμο θα βγει νικητής εντελώς ανεξάρτητα από τον αριθμό του στρατού του, τον πολιτισμό του και το οπλοστάσιό του…
Γιατί όμως οι λαοί των υπόλοιπων λιγότερο εγωιστικών και πιο φιλειρηνικών πολιτισμών υιοθετούν τον Ευρωαμερικανικό πολιτισμό, αφού τον μισούν και τον χλευάζουν; Για τον ίδιο λόγο, στρατηγέ, πού ο Δαυίδ μη έχοντας δικό του σπαθί, τράβηξε το σπαθί του Γολιάθ και τον έσφαξε. Οι λαοί των μη ευρωπαϊκών πολιτισμών άρχισαν εσπευσμένα να εξοπλίζονται με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν από την Ευρώπη και ακόμα – πράγμα πού επιθυμούν ειλικρινώς – δοθείσης ευκαιρίας με τα ίδια του τα όπλα να τον αποκεφαλίσουν.
(Στον πόλεμο) δε νικά ο πολιτισμός, αλλά η αλήθεια και το δίκαιο… Η νίκη στο μελλοντικό πόλεμο εξαρτάται και από τη μετάνοια. Εκείνος ο λαός πού θα μετανοήσει νωρίτερα, θα διορθωθεί και θα επικαλεστεί τον Θεό, αν καν μπει στον πόλεμο κατά την Πρόνοια του Θεού, θα νικήσει.
Από το βιβλίο «Πόλεμος και Βίβλος», του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία.
